Η ελλιπής μνήμη

  Τι παράξενο, αλήθεια, είναι το πέρασμά μας από αυτήν την πεζή και ψευδεπίγραφη ανθρώπινη κοινωνία. Πολλές φορές στη διάρκειά του βίου μας, βλέπουμε παράξενα φαινόμενα, εκδηλώσεις και πρωτοβουλίες να καλύπτονται πίσω από ψεύτικες δικαιολογίες, να αποτελούν προπέτασμα καπνού με πλαστά ιδεολογήματα και να επικαλούνται δήθεν ανθρωπιστικής φύσεως «ευαισθησίες» κι ανάγκες.

  Μέσα σ’ άλλα, που μου συνέβησαν στη διάρκεια της ζωής μου είναι και τούτο. Γνώρισα στη ζωή  πολλούς φουντωμένους επαναστάτες, έτοιμους να γκρεμίσουν οσονούπω τη σάπια «αστική» κοινωνία. Την κοινωνία που- κατά την αντίληψή τους- με τον πιο ανοίκειο τρόπο εκμεταλλεύεται τον απλό εργαζόμενο πολίτη. Αυτή που νέμεται χωρίς αιδώ όλες τις πλουτοπαραγωγικές δυνάμεις του τόπου, μη στέργοντας να μοιραστεί τα αγαθά με κανέναν άλλο.

  Συνάντησα ακόμα τα υποτιμητικά τους σχόλια, για τον προσωπικό μου «συντηρητισμό», την «αφελή» μου ψευδαίσθηση ότι είναι μπορετό να υπάρξουν διορθωτικές κινήσεις, που θα βελτιώσουν την υπάρχουσα κατάσταση, εποικοδομητικές προτάσεις, για σειρά μικρών διαδοχικών, αλλά ομαλών, βημάτων, χωρίς βίαιες ανατροπές. Με τελικό στόχο την δικαιότερη κατανομή των υλικών αγαθών.

 Στα επόμενα χρόνια απάντησα αρκετούς απ’ αυτούς τους επαναστάτες, με αμείωτη την αρχική φούντωση να έχουν προσεταιριστεί το όχημα της εξουσίας, να έχουν επιβιβαστεί επάνω του και να αρμέγουν με χαρακτηριστική λαιμαργία, χωρίς μνήμη και δισταγμό, όλα τα καλούδια της.

  Στην κοινωνία μας υπάρχει μια ειδική κατηγορία ανθρώπων. Αυτών που διαθέτουν «αξιοζήλευτα» ειδικά χαρακτηριστικά. Έχουν μια ιδιαίτερη ικανότητα να υπερασπίζονται τα προσωπικά τους συμφέροντά, να διεισδύουν σε κάθε χρήσιμο χώρο, να  πλασάρουν τον εαυτό τους με στοιχεία και ικανότητες που στην πραγματικότητα δεν διαθέτουν, να βρίσκονται, χωρίς εξαίρεση στο επίκεντρο των εξελίξεων. Τέτοιες ικανότητες που υπογείως ίσως να την ζηλεύεις, αλλά εσύ είσαι δυστυχώς ανίκανος να τους μιμηθείς.

  Κάποια αόρατη, μα ισχυρή, δύναμη, ένας άγνωστης προέλευσης δισταγμός είναι εκείνος που δεν σου επιτρέπει να κάνεις το πρώτο βήμα και να ευθυγραμμιστείς με την κυρίαρχη ατμόσφαιρα. Έτσι μένεις άοπλος έξω από το πανηγύρι που δίπλα σου έχει στηθεί και μοιράζει με λεόντειο τρόπο τον κοινό εθνικό πλούτο. Το τελικό κλου στην υπόθεση αυτή είναι τούτο: Η εντύπωση που αφήνεται στον τρίτο ανυποψίαστο παρατηρητή είναι πως εσύ είσαι το κορόιδο και αυτοί είναι οι έξυπνοι και ικανοί.

 Ας είμαι καλύτερα «κορόιδο», παρά «πετυχημένος» με αυτόν τον τρόπο στη ζωή!

 

 Σεπτέμβρης 2011