Όπως απότομα και χωρίς έλεος εμφανίζεται μια υπόθεση και
απασχολεί με αδιάκοπη ένταση για όλο το απαιτούμενο κατά την αντίληψή τους
διάστημα τα μέσα ενημέρωσης, έτσι και ξαφνικά εξαφανίζεται χωρίς κανέναν
απολογισμό, χωρίς κανένα συμπέρασμα. Η παρασιώπηση είναι ιδιαιτέρως εκκωφαντική
όταν η εξέλιξη των πραγμάτων διαψεύσει πλήρως τους τόνους λάσπης που όλο τον
προηγούμενο καιρό, χωρίς σκέψη και αιδώ, εκτόξευαν εναντίων των επιλεγμένων
στόχων. Κάτι που είναι γεγονός για τη μεγάλη πλειοψηφία των περιπτώσεων.
Περίπτωση υποβολής συγνώμης, περίπτωση
έκφρασης μιας κάποιας αυτοκριτικής δεν τίθεται, καθόσον οι κάθε λογής αστέρες
του γραπτού ή τηλεοπτικού λόγου έχουν, ως αυτονόητο, τοποθετήσει τους εαυτούς
τους υπεράνω κριτικής και ευθυνών. Το μεγάλο κακό είναι ότι έτσι
αντιμετωπίζονται από της πάσης φύσεως ελεγκτικές αρχές, αλλά και την ίδια την
κοινωνία. Τη λέξη «δικαίωμα» την παίζουν στα δάχτυλα, όμως η λέξη «υποχρέωση»
δεν συμπεριλαμβάνεται στο προσωπικό τους λεξιλόγιο, η δε μνήμη έχει κοντά
ποδάρια εκτός αν κάποιοι για λόγους δικού τους συμφέροντος υπενθυμίζουν κάθε
τόσο και νεκρανασταίνουν τα νοσηρά φαινόμενα.
Στην εκστρατεία επίθεσης από τα ΜΜΕ,
προσέρχονται αρωγοί με ιδιαίτερη προθυμία και εθελοντισμό άφθονοι, αλλά σχεδόν
πάντα οι ίδιοι, διάφοροι Ροβεσπιέροι που αυτοανακήρυξαν τους εαυτούς τους
αδέκαστους εισαγγελείς της κάθαρσης και της καθαρότητας των θεσμών της δημόσιας
ζωής. Το μεγαλύτερο κακό είναι ότι στη συνέχεια απαιτούν μέσα από τα κομματικά
ψηφοδέλτια την αμοιβή των «κόπων» τους και πολλές φορές, δυστυχώς, την
εισπράττουν. Πράγμα που αποδεικνύει περίτρανα ότι και μέρος του φιλοθεάμονος
κοινού είναι του αυτού και ιδίου φυράματος. Η χιμαιρική αντίληψη, που κάποιοι
την πιπιλούν σαν καραμέλα, ότι ο λαός έχει πάντα δίκαιο διαψεύδεται συνεχώς από
τα πράγματα. Συνεχώς παρασύρεται από πανέξυπνους δημαγωγούς και σε κρίσιμες
φάσεις γυρίζει την ιστορία προς τα πίσω. Αυτό με έχει διδάξει η ανάγνωση της
πορείας του τόπου μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου