Τρίτη 14 Ιανουαρίου 2014

Ήταν αναπόφευκτη η σύγκρουση;

Όταν το κόμμα της Αριστεράς, στα χρόνια της Γερμανικής κατοχής, ύψωσε τη σημαία της Εθνικής Ανεξαρτησίας από τον κατοχικό δυνάστη, συγκέντρωσε κάτω από τον ιστό της ό,τι καλύτερο, σε ποιότητα και εύρος, διέθετε εκείνη την εποχή η χώρα. Την ίδια ανταπόκριση συνάντησε και το αυταρχικό και βάναυσο Σταλινικό καθεστώς, όταν χρησιμοποίησε το ίδιο επιχείρημα στον πατριωτικό πόλεμο ενάντια των Ναζιστών.

Στο μυαλό όμως της κομματικής ηγεσίας, εξαρχής ήταν σιωπηλό το καθήκον που έχει, από τη φύση του, ένα Λενινιστικό κόμμα για την κατάληψη της εξουσίας και την εγκαθίδρυση του κομμουνισμού. Έτσι όταν φάνηκε ότι η ήττα του Άξονα εμφανίζεται στον ορίζοντα, μπήκε σε εφαρμογή το μη ομολογημένο ποτέ σχέδιο: «Ξεκαθάρισμα του τοπίου». Έπρεπε το στρατιωτικό σκέλος του ΕΑΜ, δηλαδή ο ΕΛΑΣ όχι να γίνει απλώς κυρίαρχη στη χώρα, μα αν είμαι δυνατόν και η αποκλειστική.

Έτσι όλες οι άλλες οργανώσεις και τοπικές ομάδες ανταρτών, διάφορες παλαιές και νέες πολιτικές προσωπικότητες, στρατιωτικοί παράγοντες έπρεπε να κάνουν την υποχρεωτική και βίαιη επιλογή τους. Στη κατεύθυνση αυτή , στο όνομα αυτής της σκοπιμότητας έγιναν άλογες διώξεις, δολοφονήθηκαν αναιτίως άνθρωποι, καταστράφηκαν αθώες ζωές και ώθησαν πολλούς- θέσει συμμάχους- να αναζητήσουν καταφύγιο σε ακραίες συντηρητικές οργανώσεις. Το χάσμα, που αργότερα πλημμύρισε με αίμα, άρχισε να διευρύνεται.

Αυτή η πολιτική «πλούτισε» αριθμητικά το ανθρώπινο δυναμικό τις τάξεις του ΕΛΑΣ, αλλά διέκοψε τις άφθονες σχέσεις συμμαχίας με δημοκρατικές δυνάμεις τις οποίες ώθησε βιαίως σε ακραίες και συντηρητικές οργανώσεις. Διαχώρισε τον πολιτικό κόσμο σε δυο αντίπαλα και εχθρικά στρατόπεδα, που ετοιμάζονταν για τη μοιραία μελλοντική σύγκρουση. Τα Δεκεμβριανά ήταν η επίσημη πρεμιέρα της λυσσαλέας διαμάχης, που επακολούθησε.

Σε οποιοδήποτε σκεπτόμενο άνθρωπο ορθώνεται αδυσώπητο το ερώτημα:

Ήταν αναπόφευκτη αυτή η πορεία; ………….

 

 

 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου