Κ υ ρ ι ά κ ο ς Σ ι δ η ρ ό π ο υ λ ο ς

Θεωρώ προσωπική και ηθική υποχρέωση να πω δυο λόγια για έναν συναγωνιστή των προηγούμενων χρόνων, που έφυγε τόσο σύντομα και τόσο άδικα από τη ζωή. Αυτός είναι ο καθηγητής της Χημείας  Κ υ ρ ι ά κ ο ς      Σ ι δ η ρ ό π ο υ λ ο ς. Γεννήθηκε σε ένα χωριό  του νομού Κοζάνης. Περήφανος για την ποντιακή του καταγωγή και ενταγμένος στην Αριστερά. Στα χρόνια της δικτατορίας, με ιδιαίτερες δυσκολίες, σπούδασε στην Ιταλία, ενώ συγχρόνως εργαζόταν για να εξασφαλίσει τα στοιχειώδη. Από την πρώτη στιγμή πολιτικά εντάχτηκε με την πλευρά της Ανανεωτικής Αριστεράς και με πλήρη αφοσίωση πρόσφερε αθόρυβα όλο του τον εαυτό για την εκπλήρωση των στόχων της.

Στην Ελλάδα για πολλά χρόνια εργάστηκε στη φροντιστηριακή εκπαίδευση, αλλά από κάποια στιγμή και μετά εντάχθηκε στη δημόσια στην οποία εργαζόταν μέχρι τη μέρα που έφυγε απ’ τη ζωή.

Σε κάποια άλλη ευκαιρία τον χαρακτήρισα σαν έναν από τους ανώνυμους  «Άγιους της Αριστεράς». Μια ψυχούλα που πάντα έδινε, χωρίς να ζητήσει ποτέ τίποτε για τον εαυτό του. Όσοι τον γνώρισαν από κοντά έχουν την ίδια με τη δική μου εντύπωση.

Προς τιμή του η Α. ΕΛΜΕ Δ. ΑΤΤΙΚΗΣ (Περιστέρι) πήρε τ’ όνομά του