Δευτέρα 27 Ιανουαρίου 2014

Αντιφώνηση:


  Στην παρουσίαση του βιβλίου  «Κι όμως ήταν όμορφα»

( Πέμπτη 14 Απριλίου 2011. Αίθουσα τελετών της ΕΣΗΕΑ)

Θέλω να σας ευχαριστήσω για τη σημερινή σας παρουσία. Με τιμά ιδιαίτερα. Κι έτσι την προσλαμβάνω. Όλως ιδιαιτέρως θέλω να ευχαριστήσω τους εισηγητές για τα καλά λόγια που είπαν για το πόνημα μου. Τόσο καλά, έως υπερβολής. Όμως θα πω την αμαρτία μου. Σ’ όλους αρέσουν τα κανακέματα κι εγώ δε  μπορούσα να είμαι η εξαίρεση.   Δεν πρέπει να λησμονήσω να πω τις ευχαριστίες μου για το  Δ.Σ της   ΕΜΙΑΝ που πήρε την πρωτοβουλία γι αυτήν την παρουσίαση. Η πυκνότητα και η ποιότητα των εκδηλώσεών της δικαιώνει και με το παραπάνω την ορθότητα για την ίδρυσή της.

   Τα κείμενα που περιλαμβάνονται στο βιβλίο γράφτηκαν μεταξύ των ετών 2005-2008. Εκτός από τα δυο τελευταία: Το «Μαλακό υπογάστριο» και η «Πενιχρή σοδιά». Αυτά γράφτηκαν σε προηγούμενα χρόνια με διαφορετικές αφορμές κάθε φορά.

  Μέχρι και το 2005 το μυαλό κι ο χρόνος μου ήταν δεσμευμένα με τις καθημερινές διδακτικές μου υποχρεώσεις. Η συνταξιοδότηση μου άφησε, πρωτόγνωρο για μένα, ελεύθερο χρόνο και μου έδωσε την ευκαιρία να ασχοληθώ με  πράγματα που από πάντα βρίσκονταν σε μια άκρη του μυαλού μου. Μέχρι στιγμής έγραψα διάφορα κείμενα. Μια επιλογή εξ αυτών είναι το περιεχόμενο αυτού του βιβλίου.

 Τελειώνοντας θέλω- μόνο τηλεγραφικά- να επισημάνω δυο σημεία:

  Πρώτον δε μετανιώνω για τίποτα. Η πορεία μέσα στο χρόνο για μένα ήταν μάλλον αναπόφευκτη.

  Δεύτερον μεταφέρω μέσα μου τη χαρά πως γνώρισα σ’ αυτήν την πορεία κι υπέροχους ανθρώπους, τόσο που ζήλεψα πολλά χαρακτηριστικά τους και θα ήθελα να τα έχω κι εγώ. Μα δυστυχώς δεν τα είχα.

  Παρ’ όλα αυτά αισθάνομαι γεμάτος. Σας ευχαριστώ.

 

       Λευτέρης

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου