Η ιστορία της φωτογραφίας

Θέλω να μιλήσω για την ιστορία των δυο φωτογραφιών. Η μία είναι κομμάτι της άλλης. Η φωτογραφία με τα περισσότερα πρόσωπα είναι σε ένα διάλειμμα του ιδρυτικού συνεδρίου της Δημοκρατικής Νεολαίας Λαμπράκη. Ανάμεσα στους εικονιζόμενους σημειώνω: Γιάννης Παναγιώτου, Λευτέρης Τσίλογλου, Γιάννης Τζένας Θανάσης Καλαφάτης, Άρης Ζεπάτος, Σωτήρης Πέτρουλας, Κούλης Λειβαδίτης, Άγγελος Παπούλιας, Τάκης Παππάς, Νικηφόρος Αντωνόπουλος, Δήμος Μαυρομάτης, Φώτης Καντάς, Σπύρος Βεντουράτος, Ελένη Αλατά, Νίκος Κουβάτσος….. (Ας με συγχωρήσουν οι υπόλοιποι φίλοι, αλλά δε θυμάμαι όλα τα ονόματα. Κάθε διόρθωση και συμπλήρωση θα είναι ευπρόσδεκτη) . Όπως ήδη προείπα η δεύτερη είναι τμήμα της πρώτης και περιέχει μια ενδιαφέρουσα πτυχή των γεγονότων της εποχής.

Εγώ, από τον Ιούνιο του ’65 βρίσκομαι με αποστολή στο Βόλο, καθώς μου είχε ανατεθεί η καθοδήγηση των οργανώσεων της νεολαίας στη Θεσσαλία. Έτσι τη μέρα που δολοφονήθηκε ο Σωτήρης Πέτρουλας ήμουν εκεί στο Βόλο. Το γεγονός με συντάραξε κι αυτό εκφράστηκε με τον εξής τρόπο. Την άλλη μέρα το πρωί, μέσα στα πλαίσια του γενικού ξεσηκωμού για το Ιουλιανό πραξικόπημα του βασιλιά, το εργατικό κέντρο του Βόλου οργάνωνε συγκέντρωση στο θερινό σινεμά Ηλύσια που βρισκόταν στην οδό, αν θυμάμαι καλά Παγασών, περιοχή που εμείς τότε λέγαμε Οξυγόνο.

Ήμουν ένας απ’ τους ομιλητές. Τότε τα νέα δεν κυκλοφορούσαν όπως τώρα. Τηλεοράσεις δεν υπήρχαν, μόνο το κρατικό ραδιόφωνο και οι τοπικές εφημερίδες. Οι αθηναϊκές έφταναν στο μεσημέρι. Έτσι η δολοφονία του Σωτήρη δεν ήταν σε όλους γνωστή και σίγουρα ήταν άγνωστες  οι λεπτομέρειες του συμβάντων. Η δική μου ομιλία, σε πρώτο πρόσωπο, ήταν ένας αποχαιρετισμός στο Σωτήρη. Σίγουρα δεν έγινα σε πρώτη φάση κατανοητός, αλλά αυτό δε με πείραζε.

Μετά την ομιλία με πλησίασε ο δημοσιογράφος Γιάννης Φάτσης,  που τότε εργαζόταν στην τοπική εφημερίδα Θεσσαλία. Αργότερα σταδιοδρόμησε με επιτυχία σε εφημερίδες του συγκροτήματος Λαμπράκη. Με ρώτησε τι ήξερα κι αν έχω καμιά φωτογραφία. Του απάντησα θετικά και αυθημερόν του έδωσα την ολόκληρη φωτογραφία ελπίζοντας ότι την άλλη μέρα θα μπει στην τοπική Θεσσαλία.

Μάταια περίμενα δυο- τρεις μέρες κι όταν συνάντησα τον Γιάννη ξανά τον ρώτησα και τότε πληροφορήθηκα το γεγονός. Η τοπική πόλη δεν είχε τον τεχνικό εξοπλισμό να ανεβάζει φωτογραφίες. Τη στείλαμε Λευτέρη στη Λάρισα, μου είπε. Όταν μετά από μέρες μπήκε ήταν ένα τμήμα της. Αυτό μου επιστρέφτηκε. Στο κομμάτι είναι ο Γιάννης Παναγιώτου από τη Θεσσαλονίκη, δίπλα εγώ κι από πάνω ο Ζεπάτος κι ο Σωτήρης. Οι δυο τελευταίοι μαζί και με άλλους από τους εικονιζόμενους δε βρίσκονται πια στη ζωή