Δευτέρα 31 Μαρτίου 2014

Μ ι κ ρ έ ς σ τ ι γ μ έ ς

 Μικρές στιγμές με ανθρώπους που αγαπάς. Ένα παλαιό τραγούδι, λίγο καλό κρασί και αναμνήσεις
… -Θυμάσαι τότε που...
Μέσα σε λίγο χρόνο να πεις όλα τα μπουκωμένα μέσα σου. Να παραδεχθείς ότι τα χρόνια που πέρασαν άφησαν ανεξίτηλα σημάδια πάνω σου. Το δέρμα που ζάρωσε, τα μαλλιά που άσπρισαν και αραίωσαν, το μυαλό που πεταρίζει και δε φτουράει για σύνθετες σκέψεις. Η ικα...νότητα στον έρωτα, το περπάτημα κι οι κάθε λογής αντοχές. Όλα μαζεύονται σαν πέτρες δεμένες γύρω από το λαιμό σου έτοιμες να σε παρασύρουν στην άβυσσο.

Υπηρέτησα την πατρίδα

(μνήμες και σκηνές από τη θητεία μου στο στρατό)

α) Πρόλογος

Δεν έχω καμιά, μα καμιά, αντίρρηση για την αυτονόητη υποχρέωση κάθε νέου Έλληνα πολίτη να υπηρετήσει την πατρίδα του. Δηλαδή να κάνει τη στρατιωτική του εκπαίδευση, να πάρει τις αναγκαίες γνώσεις χειρισμού των όπλων, να ζήσει σε συνθήκες τήρησης κανόνων πειθαρχίας και ομαδικής ζωής. Εννοείται ότι όλα συνοδεύονται με την εσωτερική ευχή μου αυτά ποτέ να μην χρειαστούν στο μέλλον. Αν όμως, κακιά τη μοίρα, χρειαστούν σε κάποια φάση; Τότε τι γίνεται;

Σάββατο 29 Μαρτίου 2014

Τ ο «σ π ί τ ι»

                  
 Τα γράμματα είναι η πρώτη ύλη. Εύπλαστη και βολική

Οι λέξεις προκατασκευασμένα τμήματα που μπορείς να επιλέγεις

ή να πλάσεις και εύληπτα δικά σου

Ο συνδυασμός τους αποτελεί μια καλή ή κακή πρόταση

Παρασκευή 28 Μαρτίου 2014

Θεωρία και πράξη


  Οι θεωρίες για την αντιμετώπιση κρίσιμων στιγμών στη ζωή ενός ανθρώπου είναι πάμπολλες. Αναλυτικά κι όμορφα διατυπωμένες σαν δώρο τυλιγμένες με χρυσό περιτύλιγμα. Όταν ενημερώνεσαι διαβάζοντάς τες καθησυχάζεις, νιώθεις ασφάλεια και σιγουριά στην περίπτωση που θα βρεθείς αντιμέτωπος μ’ ένα τέτοιο ενδεχόμενο.

Ο μ ο λ ο γ ί α

 Μην κοπιάζεις για μένα
Μόνος θέλω να μπλεχτώ
στα δίχτυα της σαγήνης σου
Δεν είναι παγίδα
αλλά το «διάνα» στη στόχευσή μου

Πέμπτη 27 Μαρτίου 2014

Τ έ τ α ρ τ η δ ι ά σ τ α σ η

       Για να συλλάβει κάποιος την «εικόνα» της τέταρτης διάστασης ας κάνει τον εξής αντίστροφο συλλογισμό. Ας φανταστεί ένα πλάσμα που έζησε μόνο στο δισδιάστατο κόσμο. Πόσο δύσκολα θα του ήταν να συλλάβει την έννοια του όγκου!
Αυτός το μόνο που μπορεί να καταλάβει είναι οι έννοιες του μήκους και του εμβαδού, της γραμμής και της επιφάνειας.
Έτσι, λοιπόν, μην απορρίπτουμε ελαφρά τη καρδία κάποιες τολμηρές ιδέες.
Ίσως πρέπει να αφήνουμε στη σκέψη ένα ανοιχτό παράθυρο για να δούμε ή να μπει το αναπάντεχο, το αρχικά θεωρούμενο παράλογο κι ανεξήγητο με βάση την κυρίαρχη σημερινή αντίληψη των πραγμάτων

Τετάρτη 26 Μαρτίου 2014

Το κούφιο δέντρο


 

Το παρακάτω διήγημα είναι του Δημοσθένη Βουτυρά.  Πρωτοδημοσιεύτηκε στο περιοδικό «ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΑ» το Μάιο του 1905, δηλαδή πριν από 110 χρόνια. Διαβάζοντάς το βρήκα σ’ αυτό μια διαβολική διαχρονικότητα και θεώρησα χρήσιμο να το θέσω υπόψη σας.   Οι όποιες αναφορές σε πρόσωπα και πράγματα αφήνονται στην φαντασία και τις προτιμήσεις του κάθε αναγνώστη

Τρίτη 25 Μαρτίου 2014

Γιαννης Μπανιάς

Την Παρασκευή(28/3/14) στις 12 το μεσημέρι η οικογένεια του Γιάννη και οι φίλοι του, με τη συμπλήρωση 2 ετών από το χαμό του, θα τον τιμήσουν με λίγα λόγια στο Α’ νεκροταφείο. Θα ήθελα πολύ να είμαι εκεί, αλλά για λόγους ανωτέρας βίας δε μπορώ. Κάνω  μόνο  μια αναβίωση του κειμένου που διάβασα μπροστά στη σορό του

Η ομιλία μου εμπρός στη σορό του Γιάννη

Δευτέρα 24 Μαρτίου 2014

Τ ο δ έ ν τ ρ ο κ α ι τ ο ρ ο κ ά ν ι

 Η ζωή είναι σύμφυτη με την αντίθεση. Την πάλη των αντιθέτων, τα ναι και τα όχι,
την ύπαρξη και την ανυπαρξία της. Στα πρώτα βήματα, ως ένα δένδρο, η ζωή
απλώνει με δύναμη κι όρεξη τις ρίζες του, ψηλώνει, δυναμώνει τον κορμό του κι απλώνει τα κλαδιά. Στη φάση αυτή ο καθένας πιστεύει ότι κέρδισε το βασίλειο.

Κυριακή 23 Μαρτίου 2014

Η "προστασία"


Κλειστός ο χώρος από παντού.

Κανόνες, διατάξεις κι απαγορεύσεις

Τα μη και τα δεν που κάνουν το μηδέν

Κι εσύ απεγνωσμένα ψάχνεις για μια ανάσα

και λίγο οξυγόνο.

Σάββατο 22 Μαρτίου 2014

Τ ο π η γ ά δ ι

                              
 Για τον κάθε άνθρωπο η δική του ζωή είναι ένα σκεπασμένο πηγάδι άγνωστου βάθους, που γεμίζει μ’ έναν ορισμένο ρυθμό. Λίγο πριν το νερό φτάσει στο χείλος του υπάρχει μια προειδοποιητική έξοδος. Όταν δεις να αρχίσει η ροή του νερού απ’ αυτήν να ξέρεις ότι φτάνει η ώρα για το τελευταίο ταξίδι. Οι έκτακτοι θάνατοι καλύπτονται από ξαφνικές πλημμύρες κι απότομα ξεχειλίσματα.

Πέμπτη 20 Μαρτίου 2014

Τ α λ α ν τ ε ύ σ ε ι ς

Μυρωμένες σκέψεις με άρωμα γιασεμιού

Χρωματισμένα όνειρα με τα χρώματα του ουράνιου τόξου

Ακύμαντη θάλασσα λάδι, με αποχρώσεις του γαλάζιου

ταξιδιάρικα πουλιά που πεταρίζουν πάνω στο καταγάλανο ουρανό

Τετάρτη 19 Μαρτίου 2014


Σε μένα έλαχε η μοίρα να πω λίγα φτωχά λόγια για έναν μεγάλο φίλο: Τον Γιάννη Μπανιά. Έφυγε τόσο πρόωρα κι άδικα από κοντά μας. Πώς μπορούσα ποτέ να φανταστώ ότι εκείνο το πρωινό που τον συνάντησα στον πεζόδρομο της Βαλτετσίου θα ήταν η τελευταία φορά που θα τον αντίκριζα όρθιο και ζωντανό, όπως πάντα με το χαμόγελο στα χείλη, γεμάτο ενδιαφέρον για τα νέα και την κατάσταση του κάθε ανθρώπου. Αχ! άχαρε κι άδικε Χάρε πότε επιτέλους θα κατανοήσουμε τη σειρά με την οποία επιλέγεις τα θύματά σου;

Τρίτη 18 Μαρτίου 2014

Α π ό π ε ι ρα ρ ε α λ ι σ μ ο ύ

              

Για όλους αυτούς που, ταμπουρωμένοι στις ασφαλείς κι ακίνδυνες θέσεις της αντιπολίτευσης, φωνάζουν και «διαμαρτύρονται» θα πρέπει να ξέρουν κάτι. Αν κάποτε έρθουν στην εξουσία -θέλοντας και μη- στο τέλος θα ακολουθήσουν τα ίδια περίπου βήματα με μικρές παραλλαγές, αλλά ίσως με μια διαφορετική ρητορική. Οι νόμοι της οικονομίας είναι δυστυχώς άτεγκτοι και σκληροί κι αν πας να τους αγνοήσεις οι συνέπειες θα επιπέσουν, ως μπούμερανκ, επί της κεφαλής σου Μόνη συνέπεια για την έρημη χώρα μας θα είναι η επιπλέον καθυστέρηση με ό,τι αρνητικό αυτή συνεπάγεται. Το έργο το έχουμε ξαναδεί στο παρελθόν. Αλλιώς κρίνεις τις καταστάσεις έξω απ’ το χορό κι αλλιώς όταν έρχεται η ώρα της δικής σου συμμετοχής

Δευτέρα 17 Μαρτίου 2014

Κυριακή 16 Μαρτίου 2014

Οι καλές προθέσεις


Πλημμυρίσαμε από «κοινωνική ευαισθησία», από αναρίθμητους εθελοντές με διάθεση προσφοράς στο κοινωνικό σύνολο. Όπου και να σταθείς, ό,τι και ν’ ακούσεις ή να διαβάσεις σε εφημερίδες στην τηλεόραση, σε κοινωνικά δίκτυα, σε φιλικές παρέες θα αναφερθεί με έμφαση η ανάγκη αυτής της προσφοράς. Λογικά αναρωτιέσαι. Μέσα σ’ αυτή την ατμόσφαιρα, το ιδιαίτερο ενδιαφέρον, λογικά η κοινωνία μας έπρεπε να είναι παράδεισος.

Παρασκευή 14 Μαρτίου 2014

Η Α π ρ α ξ ί α


Πόσο λυπάμαι τα χρόνια που φεύγουν στο βρόντο και  χωρίς καμιά  αξιοποίηση!

Ενώ το χωράφι είναι οργωμένο και ενώ υπάρχει η απαιτούμενη υγρασία.
Εκείνο που μόνο λείπει είναι να πέσει μέσα του ο χρήσιμος σπόρος ν’ ανθίσει και να δώσει τους πλούσιους καρπούς. Κι αυτό ποτέ δε θα συμβεί αν το μόνο που κάνεις είναι να κλαις τη μοίρα σου αραχτός στο καφενείο

Τα φαιά κύτταρα και άλλα διηγήματα Λευτέρης Τσίλογλου


 

            

 

 

 



                        Αθήνα 2014

 
                              Τα φαιά κύτταρα

        Δεν είχε καταλάβει το πώς και πότε. Κάποια στιγμή, ουδέτερη, έτσι στην ψύχρα,  συνειδητοποίησε ότι …ψηλώνει. Δεν ήταν εδώ και χρόνια στην ηλικία της ανάπτυξης. Βρισκόταν πια στο μεσοδρόμι της ζωής. Το παρατήρησε με τα ρούχα του. Το παντελόνι έγινε πιο κοντό ενώ όταν το είχε αγοράσει ταίριαζε πάνω του κανονικά. Το ίδιο κι οι μπλούζες και τα πουλόβερ.

Λευτέρης Τσίλογλου ΤΑ Π Ο Ι Η Μ Α Τ Α


 

 
 

 

 

                                                                             

Αθήνα    2013

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Εισαγωγή

 

 

 

Τα ποιήματα τη χρονιά του εγκλεισμού – 1973

 

Τα ποιήματα που παραθέτω γράφτηκαν ομαδόν μεταξύ των μηνών Μαΐου και Αυγούστου του 1973. Είχε συμπληρωθεί σχεδόν μια οκταετία ( Ιαν. 1966- Αυγ. 1973) χωρίς διακοπή απομόνωσης από τη ζωή- στρατιωτικό, παρανομία, φυλακή- και περίσσεψαν πλέον η νοσταλγία για πρόσωπα και πράγματα.

  Την ίδια περίοδο συμβαίνει κι η βαθμιαία αποκαθήλωση των αρχικών ψευδαισθήσεων, που μας καθοδηγούσαν σε απόψεις, πράξεις και συναισθήματα, όλα  τα προηγούμενα χρόνια.

Ε ρ ω τ η μ α τ ι κ ό

 Σε κάποια χρονική στο διάβα του στιγμή
Άδηλο το που, το πώς και το γιατί
βρέθηκε κρεμασμένος στο κράσπεδο
ενός τρικλίζοντος σύννεφου
Αιωρούμενος στην σκοτεινή αβεβαιότητα της αβύσσου,
ταρακουνήθηκε από τις ριπές του άπονου ανέμου
και τρεμούλιασε μέσα του.

Πέμπτη 13 Μαρτίου 2014

Οι φοιτητές

          

                     Περιεχόμενα   

                    Α.     Εισαγωγή  

1.             Το αιώνιο ερώτημα 

                        Β. Κεφάλαιο πρώτο

        2.  Η Ράνια

      3. Η ανατροφή

       4. Ο μανάβης της γειτονιάς

Τρίτη 11 Μαρτίου 2014

Α φ ο μ ο ί ω σ η τ ω ν ε ξ ε λ ί ξ ε ω ν

 Έχει, πιστεύω, ιδιαίτερη σημασία για τον κάθε άνθρωπο η απάντηση στο ερώτημα: Στη διάρκεια της ζωής σου συμβάδιζες - τουλάχιστον σε κάποιο βαθμό - με τις εξελίξεις στους διάφορους τομείς της κοινωνικής δραστηριότητας;
Μύριζες τις αλλαγές που συνέβαιναν, συμμετείχες κι εσύ εγκαίρως σ’ αυτές ή μήπως με καθυστέρηση και εκ των υστέρων αντιλαμβανόσουν τις νέες καταστάσεις;

Π ρ ο σ θ α φ α ί ρ ε σ η

Περπατούσε αμέριμνος μέσα στο χορταριασμένο κτήμα, ενώ ψιχάλιζε και λίγο.
Οι μυρωδιές των λουλουδιών τον κύκλωναν και τον αιχμαλώτιζαν ευχάριστα.
Του θύμιζαν ότι στην ύπαιθρο υπάρχουν τόσες ακόμα ομορφιές, που χάθηκαν από την καθημερινότητα της ζωής στη πόλη.

Κυριακή 9 Μαρτίου 2014

Α θ ώ ε ς α μ α ρ τ ί ε ς

  
Βυθίζω το βλέμμα μου στη γαλάζια θάλασσα των ματιών σου

Προσπαθώντας να ανιχνεύσω τις απόκρυφες σκέψεις

Θέλω να κολυμπήσω στην ανήσυχο βυθό του μυαλού σου

να συντονιστώ μαζί του και ν’ ανιχνεύσω τις επιθυμίες του.

Α ν τ ί θ ε σ η

Ο έρωτας; Η κινητήρια δύναμη

Αυτός δημιουργεί τα μεγάλα κύματα

στην ανοιχτή θάλασσα

Η αγάπη; Το ήρεμο τέλειωμα

 του κύματος στην αμμουδιά

Παρασκευή 7 Μαρτίου 2014

Η μ ο ί ρ α

Είναι καλό να ονειρευόμαστε μια ιδανική κοινωνία, μέσα στην οποία θα ζήσουμε εμείς και τα παιδιά μας. Το ίδιο επαινετό είναι να παλεύουμε γι αυτόν το σκοπό

Η ζωή χωρίς όνειρα είναι ένα ανούσιο έδεσμα.

Δημοσίευση στην Καθημερινή ( 3 Νοε 2007 )

   Ένιωσα πίκρα

Με την ευκαιρία της επίσημης παραδοχής από την Αμερικανίδα πρωταθλήτρια Μάριον Τζόουνς ότι υποβοηθήθηκε από αναβολικά και την αυθόρμητη και αυτονόητη επιστροφή των μεταλλίων της, μου ήρθε στη μνήμη η έντονη πίκρα που ένιωσα τη μέρα της έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας.

Πέμπτη 6 Μαρτίου 2014

Απόσπασμα από την εισήγησή μου στη Διημερίδα της ΕΜΙΑΝ


 
 (έγινε στο Αμφιθέατρο της Ένωσης συντακτών πριν μερικά χρόνια )
…………….  Ο αγώνας για το 15% δεν είχε μόνο το στοιχείο της μαζικότητας από άποψη συμμετοχής μεγάλου όγκου φοιτητών. Ήταν επίσης και η πιο αποτελεσματική προσπάθεια σύνδεσης του φοιτητικού κινήματος με τα ευρύτερα στρώματα του Ελληνικού λαού. Με τα σημερινά δεδομένα το ποσοστό 15% είναι υπερβολικό, αλλά τότε ποιος σκεφτόταν αυτή τη διάσταση;

Τετάρτη 5 Μαρτίου 2014

Απολογισμός

Μέρες μοναξιάς κι εσωστρέφειας

μέρες αυτοπεριορισμού κι αποφυγής

κοινωνικών συναντήσεων

Περίοδος αναστοχασμού κι απογραφής

εκτίμηση απ’ αρχής των πράξεων κι αμαρτημάτων

Έναρξη προετοιμασίας εξόδου…..

Τρίτη 4 Μαρτίου 2014

Μια άλλη άποψη για την «επέτειο»

         Εγκαίρως και σε ουδέτερη ημερομηνία ανεβάζω το παρακάτω κείμενο. Έχω παρατηρήσει ότι την μέρα του απριλιανού πραξικοπήματος επικρατεί μια τάση να αναφερόμαστε στο γεγονός δίνοντάς του μια αξία που δεν έχει. Δεν είναι μέρα γιορτής, είναι μια αποφράδα μέρα κι έτσι πρέπει να αντιμετωπίζεται. 

Ποια είναι η δική μου άποψη;   Να αγνοούμε παντελώς την «επέτειο», να την τιμωρήσουμε με τη στάση της απόλυτης σιωπής.

Τ ο τ ε φ τ έ ρ ι

Ταπεινό μου τεφτέρι με τις φαγωμένες  του γωνιές

Μόνιμη συντροφιά κι ελπίδα στους μοναχικούς περιπάτους

Στην εξοχή,  αλλά και στους πολυσύχναστους δρόμους

Πάνω του κάθε τόσο ακουμπώ ψίχουλα σκέψης

Η αθωότητα

                            Πετάχτηκε σαν ελατήριο από το κρεβάτι. Ένιωθε να πνίγεται. Ξαφνικά λες κι ένα άγνωστο αερικό να ρούφηξε όλον τον αέρα του δωματίου. Δεν έμεινε οξυγόνο ούτε για μια ανάσα. Πανικόβλητος έτρεξε προς την πόρτα, την άνοιξε και πετάχτηκε έξω. Το πρώτο που αυτόματα έκανε ήταν να ρουφήξει λαίμαργα το οξυγόνο που του έλειπε. Πήρε βιαστικά μερικές ανάσες. Λυτρώθηκε! 

Κυριακή 2 Μαρτίου 2014

Το δίλημμα

 Τρεκλίζει στη μέση του πουθενά ανασφαλής

κι έρμαιο των αμαρτιών του παρελθόντος

θύμα και θύτης πολλών συμβάντων

στη διάρκεια του επίπεδου βίου του

Σάββατο 1 Μαρτίου 2014

Α π ό σ π α σ μ α


……   Όλοι είμαστε μικρές, αδιόρατες σχεδόν, δροσοσταλίδες,

που σχηματίζονται κάτω από κατάλληλες συνθήκες

 πάνω στα φύλλα των δένδρων και των λουλουδιών

 Η μοίρα μας είναι προκαθορισμένη