Ταπεινό μου τεφτέρι με τις
φαγωμένες του γωνιές
Μόνιμη συντροφιά κι ελπίδα στους
μοναχικούς περιπάτους
Στην εξοχή, αλλά και στους πολυσύχναστους δρόμους
Πάνω του κάθε τόσο ακουμπώ ψίχουλα
σκέψης
Μια λέξη, μια φράση που περνά απ’
το μυαλό,
άγνωστό από ποια αφετηρία και με
ποια νομοτέλεια.
Το μυαλό μόνο ξέρει το γιατί. Το
μολυβάκι απλώς γράφει
ως εκτελεστικό όργανο, υπακούοντας στις
εντολές του.
2013
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου