Παρασκευή 30 Μαΐου 2014

Η γέννηση του θεσμού των φροντιστηρίων



 

Ας έρθουμε όμως στη μελέτη της γέννησης- τις αιτίες θα τις αναλύσουμε παρακάτω - των φροντιστηριακών θεσμών μέσα από δημοσιεύματα που αλιεύσαμε από δεκάδες σώματα παλαιών εφημερίδων.

Κατ’ αρχάς, πρέπει να τονίσουμε τα εξής δύο στοιχεία:

 

·Υπάρχει πληθώρα δημοσιεύσεων. Σε κάθε έτος, στα φύλλα μιας εφημερίδας υπάρχουν δεκάδες αγγελίες, καταχωρίσεις, γνωστοποιήσεις από πολλούς ανθρώπους, οι οποίες επαναλαμβάνεται πολλές φορές.

·Το βάθος χρόνου. Στην αρχή και με βάση την αρχική αντίληψη ότι το «φροντιστηριακό φαινόμενο» συμπληρώνει εκατό χρόνια ζωής, οι αναζητήσεις μας στόχευαν στα πρώτα χρόνια του 20ου αιώνα. Προχωρώντας όμως διαρκώς προς τα πίσω, διαπιστώσαμε ότι αυτό το φαινόμενο επεκτείνεται τουλάχιστον στις τέσσερις τελευταίες δεκαετίες του 19ου αιώνα!


Έχουμε συγκεντρώσει εκατοντάδες σχετικά δημοσιεύματα. Όλα αυτά δε μπορούν να παρουσιαστούν στο πλαίσιο μιας μελέτης. Έτσι, θα αρκεστούμε σε μερικά χαρακτηριστικά παραδείγματα.

Για λόγους μεθοδολογικούς, που θα εξηγήσουμε στη συνέχεια αυτής της ενότητας, χωρίζουμε τους ανθρώπους που αναφέρονται σ’ αυτά τα δημοσιεύματα σε τρεις κατηγορίες:

 

Α. Οι ενδεείς

Β. Οι πρωτοπόροι

Γ. Οι επαγγελματίες

Πέταξε στην ήρεμη θάλασσα

Πέταξε στην ήρεμη θάλασσα
το άσπρο γιασεμί
κι’ αυτό σήκωσε κύματα
που πνίξανε το απέναντι τοπίο
Έσκυψε πάνω της κι’ είδε
ένα πρόσωπο σπασμένο
κι’ ένα χαμόγελο μισό…
Όλα με αποδιώχνουν, είπε ριγώντας.
Έτσι αφέθηκε στο τράβηγμά της
ώσπου τον σκέπασε...
Στις ύστατες στιγμές

Τετάρτη 28 Μαΐου 2014

Η αθώα μικρή λαβωματιά

Η αθώα μικρή λαβωματιά
σε κάποια άμοιρη στιγμή,
ουδέτερη,
που δε θυμόταν πότε
όλα τα χρόνια αυτά
σιγότρωγε το μέσα του
Το ένιωσε τη στιγμή
που ταΐζε τα περιστέρια
όταν μια τρύπα άνοιξε στο στήθος
και μέσα του φάνηκε το μαύρο κενό...
Πάγωσε!

Τρίτη 27 Μαΐου 2014

Μεθυσμένα όνειρα

 Μεθυσμένα όνειρα
πασπαλισμένα με χρυσόσκονη
μιας έωλης ελπίδας
παραπατούν στις λακκούβες
της λεωφόρου της πράξης
ενώ κάποια αφήνουν
την τελευταία τους πνοή πέφτοντας
στα βρώμικα λασπόνερα ...
της χθεσινής μπόρας.
Όσα απομένουν δαπανούν
με λαιμαργία τις τελευταίες
σταγόνες οξυγόνου μιας ζωής
που σε λίγο θα τελέψει…
2014

Δευτέρα 26 Μαΐου 2014

ΞΗ. Λόγια καθημερινά

Ανέξοδοι λεκτικοί ηρωισμοί, λόγια τολμηρά με πήλινα πόδια, έτοιμα να σωριαστούν σε θρύψαλα στο πρώτο φύσημα του κινδύνου. Το ζήσαμε σε προηγούμενη φάση.

  Χωνεύτηκε εύκολα γιατί είναι ανθρώπινο.  Εκείνο που κάθισε σαν πέτρα στο στομάχι είναι η έλλειψη μνήμης.  Μ’ έναν αξιοθαύμαστο τρόπο  η άτακτη φυγή  ξεχάστηκε παντελώς  από την πρώτη μέρα της νέας  περιόδου.  Κι όχι μόνο.

Υπήρξε και κάτι χειρότερο.  Ο  επιλήσμων  σήκωσε και το λάβαρο του αδιάλλακτου τιμητή,  στολίζοντας με τα κατάλληλα επίθετα  αυτούς που η παρουσία τους ξυπνούσε τις άσχημες μνήμες…

Κυριακή 25 Μαΐου 2014

ΞΣΤ. Λόγια καθημερινά



Ενώ γύρω του η ζωή σφύζει, σαν ένα πετυχημένο πανηγύρι, ενώ πανσπερμία, ανθρώπων, ήχων και χρωμάτων τον τυλίγουν, αυτός- πώς το κατορθώνει άραγε;- έχει βάλει ολική φραγή στις αισθήσεις του και νοερά βαδίζει το δρόμο της επιστροφής στο παρελθόν, σε σταθμούς που έβαλαν τη σφραγίδα στη ζωή του.

Τα κορναρίσματα των αυτοκινήτων, τα μαρσαρίσματα και  οι στρίγκλοι ήχοι των μηχανών δεν τρυπώνουν καν στο αυτί του. Οι φωνές και τα παιδικά γέλια των παιδιών στο διπλανό πάρκο δεν τον επηρεάζουν. Ούτε οι μυρωδιές και οι τσίκνες από τα μαγαζιά που σε σειρά βρίσκονται γύρω- γύρω απ’ την πλατεία.

ΤΑ ΠΡΟΔΡΟΜΙΚΑ ΦΡΟΝΤΙΣΤΗΡΙΑ



 
 

 
 
 
Ο

ικοδιδάσκαλοι υπήρχαν ανέκαθεν. Κάποιοι άνθρωποι, που κατείχαν μια γνώση, αλλά όχι και τα απαραίτητα υλικά μέσα για τη διαβίωσή τους, πήγαιναν από σπίτι σε σπίτι να διδάξουν σε νέους, γόνους διαφόρων οικογενειών.

Οι οικογένειες αυτές πρέπει να έχουν τα εξής δύο χαρακτηριστικά.

Πρώτον να γνωρίζουν την αξία και σημασία της μόρφωσης των παιδιών τους και να έχουν εγκαίρως συνειδητοποιήσει την ανάγκη να αποκτήσουν τα απαραίτητα εφόδια για τη σταδιοδρομία τους.

Δεύτερον να διαθέτουν την οικονομική δυνατότητα πληρωμής των διδάκτρων στο δάσκαλο ή –ακόμη περισσότερο– να είναι αποφασισμένες να στερηθούν άλλες υλικές δαπάνες, ίσως και βασικές, γι’ αυτό το σκοπό.

Παρασκευή 23 Μαΐου 2014

Η στέρηση


Τα χέρια μου ξεχάσανε

τη μυρωδιά

της επιδερμίδας σου.

Τώρα αγγίζουν

κάτι μικρές κραυγές

κρεμασμένες στην

κουπαστή

ενός σύντομου ταξιδιού.

Από τη συλλογή «Τα ποιήματα τη χρονιά του εγκλεισμού» 1973

 

 

Πάνω στην άμμο

Πάνω στην άμμο έγραψα τ’ όνομα σου
Το ζηλιάρικο κύμα δεν άντεξε στη θέα του
Πήρε φόρα και με ορμή πέρασε
από πάνω και το έσβησε

Βλέπεις η θάλασσα θύμωσε βαριά
γιατί δεν ακούω το κάλεσμά της
 και ζητάει αποκλειστικότητα
με θέλει για πάντα μέσα της
2014

Η οδοντιατρική σχολή του Δ. Ι. Καρακατσάνη

Το Πανεπιστήμιο της Αθήνας άργησε να ασχοληθεί με την εκπαίδευση και την παραγωγή οδοντιάτρων. Μόλις το 1911 δημιουργείται το Οδοντιατρικό Σχολείο, που αργότερα ενσωματώνεται στην Ιατρική Σχολή, και μόνο μετά το 1952 η Οδοντιατρική υπάρχει ως ανεξάρτητη ανώτατη σχολή. Οι ανάγκες όμως για οδοντιατρική περίθαλψη υπάρχουν από πάντα. Έτσι, τα προβλήματα, τα προηγούμενα χρόνια, λύνονταν εκ των ενόντων ή και με εξωτερική βοήθεια.

 Κάθε  κουρείο έχει και την τανάλια του! Οι διαδικασίες ήταν κυρίως δύο, εξαγωγές και από ένα σημείο και μετά κατασκευή οδοντοστοιχιών. Ας μην είμαστε τόσο άδικοι! Στην Αθήνα και σε κάποιες μεγάλες πόλεις υπάρχουν πολύ νωρίτερα οδοντίατροι σπουδασμένοι στην Εσπερία ή απόφοιτοι της Ιατρικής της Αθήνας, που από μόνοι τους ασχολούνται πιο συστηματικά με την οδοντιατρική. Υπήρχε ζήτηση. Οπότε εμφανίστηκε η αντίστοιχη προσφορά. Έπρεπε να καλυφθούν οι ανάγκες των ανθρώπων της εξουσίας: του Παλατιού, των πολιτικών, των εχόντων χρήμα και απαιτήσεις.

Τετάρτη 21 Μαΐου 2014

Η μαχμουρλού (μια αστεία ιστορία)


Μισοκοιμισμένη, με τη τσίμπλα ακόμα στα μάτια, μπήκε- δευτέρα πρωί με καθυστέρηση μισής ώρας- στο γραφείο του Υπουργείου κρατώντας ένα γεμάτο ποτήρι με αφράτο φραπέ, το καλαμάκι κι ένα ολόφρεσκο κουλούρι Θεσσαλονίκης.

«Μην της μιλάτε παιδιά, ακόμα δε ξύπνησε»

Eίπε συνάδελφος που καθόταν στο διπλανό γραφείο. Τράβηξε γερά μια ρουφηξιά απ’ το φραπέ και δάγκωσε με βουλιμία το κουλούρι. 

Ο κ ί ν δ υ ν ο ς

 Η πόλη λουφάζει,
καθηλωμένη στον ακαθόριστο κίνδυνο
Μια κραυγή αγωνίας σέρνεται
από υπέρηχους ανάκουστους
στην ανθρώπινη αίσθηση

Μόν’ αλυχτίσματα σκυλιών...
κάπου στο βάθος
αραιά ακούγονται
προμηνύματα μιας θύελλας
που πλανιέται παντού.

Μικρές στιγμές

 Μικρές στιγμές ανεπανάληπτες,
αρχίζουν με δυνατό καλπασμό
και σβήνουν στην απαλή κίνηση
του κύματος πάνω στην άμμο.
Μικρές κραυγές πρωτόγονες
μεταφράζουν στην ίδια πάντα γλώσσα
την αιώνια λειτουργία ζωής και γέννησης.

Δευτέρα 19 Μαΐου 2014

Τ ο κ ο μ π ο λ ό ι τ ω ν α ν α μ ν ή σ ε ω ν

……Κάθεται σχεδόν ακίνητος από ώρα στο παγκάκι της πλατείας και φαίνεται να είναι απορροφημένος στα δικά του, ενώ τα χέρια του παίζουν με τις χάντρες ενός παράξενου κομπολογιού. Παράξενου; Ναι! Γιατί οι χάντρες του είναι όλων των χρωμάτων και δεν είναι όμοιες μεταξύ τους σε μέγεθος. Άλλες είναι μικρές κι άλλες μεγαλύτερες..  Ακόμα ένα χαρακτηριστικό είναι η ποιότητα της εξωτερικής τους επιφάνειας, που εν μέρει μπορεί να είναι κι ορατό, όπως και η διαφάνεια τους. Άλλες τραχείς κι άλλες λείες.  Άλλες σκοτεινές αδιαφανείς κι άλλες να αφήνουν ανεμπόδιστα το φως να περάσει από μέσα τους, καθαρές, απαστράπτουσες κι έτσι να ξεχωρίζουν απ’ τις γειτονικές τους.

1.ΝΕ. Λόγια καθημερινά

  1.  Όταν μιλάει, η σιγουριά του σε παρασύρει. Αν είσαι ανυποψίαστος, οικιοθελώς ευθυγραμμίζεσαι με το μήκος κύματός του. Έχει γνώμη και γνώση για τα πάντα. Ρετουσαρισμένος ξερόλας. Ένας εγκυκλοπαιδιστής της κακιάς ώρας στην εποχή της αδήριτης εξειδίκευσης. Ο στόμφος του σπάει καρύδια. Όταν σε αιχμαλωτίσει στα δίχτυα του, τα μάτια του πετάνε φωτιές, η λεκτική αθυροστομία του σε ...χτυπά αλύπητα σαν ένα σκληρό κι άπονο μαστίγιο.

Κυριακή 18 Μαΐου 2014

Σάββατο 17 Μαΐου 2014

Οι ταβέρνες

 

Οι ταβέρνες την νύχτα απορροφούν το ημερήσιο άγχος

Γύρω από τα τραπέζια οι συνδαιτυμόνες

συναντούν τις μοναξιές τους

Λέξεις ασύνδετες ανταλλάσσονται κατά συρροή

Κρυφές αντιζηλίες πνίγονται

στο τρίτο ποτήρι κρασιού.

ΝΔ. Λόγια καθημερινά

……Κλίνω ευλαβικά το γόνυ στη φυσική ομορφιά,  την παιδική αθωότητα,  την εγκαρτέρηση στις αντιξοότητες,  τη μετριοπάθεια  στις εκδηλώσεις, την καθαρότητα στις απόψεις, την αποδοχή της ετερότητας και την κατανόηση στις ενδεχόμενες ιδιαιτερότητες.

 Πρέπει απαρχής να δεχθείς το προφανές. Δεν είναι δυνατόν όλα να είναι δικά σου.

 Ο χρόνος, την περίοδο της ανάπτυξης,  σε ωθεί προς τα πάνω, αλλά δεν πρέπει να ξεχνάς  ότι κάποια στιγμή θα φτάσεις στον κολοφώνα.

 Η συνέχεια θα είναι κατηφορική. Αυτή είναι η αδήριτη πορεία της ζωής.

 

Τη μέρα που «άνοιξε» το μετρό

                
 Το θυμάμαι σαν να είναι τώρα. Εκείνο το πρωινό της Κυριακής τα πρόσωπα γύρω μου ήταν λαμπερά, ανυπόμονα αλλά και γεμάτα χαμόγελα. Από στιγμή σε στιγμή θα έκανε την παρθενική του εμφάνιση ο συρμός του μετρό. Είχαμε κατέβει στο σταθμό της Ομόνοιας στο δεύτερο επίπεδο, πρωί-πρωί, αναμένοντας το πρώτο δρομολόγιο. Τόσα και τόσα χρόνια οι πληροφορίες για την πορεία των έργων έφταναν στ’ αυτιά μας μέσα από τα ΜΜΕ ή με τα μάτια μας από τα ανοιχτά εργοτάξια, που δυσκόλευαν τη ζωή των κατοίκων και για μερικούς ανυπόμονους αποτελούσαν εύκολη πηγή για γκρίνια και παράπονα.

Παρασκευή 16 Μαΐου 2014

Τ ι μ ή σ τ η ν ά γ ν ω σ τ η π ο ι ή τ ρ ι α

 Το έσωσα πριν ένα ενάμιση χρόνο:

«Στο σημερινό μου πρωινό περίπατο στις ανηφοριές προς το Λυκαβηττό, ένα κείμενο αιχμαλώτισε το βλέμμα μου. Ήταν πάνω στον μισοξεφτισμένο τοίχο ενός παλαιού σπιτιού, γραμμένο με λεπτό μαύρο μαρκαδόρο. Στη γωνία των οδών Νικηφόρου Ουρανού και Ναρσή. Όχι μόνο το διάβασα και το ευχαριστήθηκα, αλλά με υπομονή κάθισα... και το αντέγραψα κιόλας. Απόκτημα! Δημιουργία μιας άγνωστης αλλά ευαίσθητης κοπέλας, εξομολογητικό με σπαρακτική ειλικρίνεια. Είπα από μέσα μου: Ας μη χαθεί, καθώς ο τοίχος ξεφτίζει, παίρνοντας μαζί του στην ανυπαρξία λέξεις αισθήματα κι ανθρώπους»
Το ανέβασα τότε στο παράθυρό μου. Το ξανανεβάζω να επικοινωνήσετε και σεις μ’ έναν άνθρωπο, που απογυμνώνει τον εαυτό του. Κι αυτό μ’ αρέσει τόσο!
Σήμερα περνώντας από το ίδιο μέρος ο τοίχος έχει υποστεί τις συνέπειες του χρόνου. Μόνο κάποια κομμάτια επιζούν

ΝΓ. Λόγια καθημερινά


…………Ήταν όμως και κάποιες στιγμές που ήθελες να κρατήσουν για πάντα!

Στιγμές που σε έπνιγαν από ευτυχία και πλήρωση.  Τότε αρπαζόσουν απ’ τα κρόσσια του χρόνου  με νύχια και δόντια στην απέλπιδα προσπάθεια

 να σταματήσεις την μονόδρομη πορεία του. Χωρίς όμως καμιά επιτυχία.

Ο φόβος του Θεού


                        Η θρησκευτικότητα στην εποχή των παιδικών μας χρόνων ήταν διάχυτη κι έντονη σ’ όλες της δραστηριότητες της μικρής μας κοινωνίας. Ο φόβος για την τιμωρία που μας επιφυλάσσεται, αν εκτραπούμε από το δρόμο της εκκλησίας, ήταν κυρίαρχος και μόνιμος σύντροφος στη σκέψη μας. Καθημερινό βάσανο, αλλά και προστατευτικό πέπλο. Μέτρο σύγκρισης και σημείο αναφοράς της κάθε πράξης μας.

  Κάθε σπίτι, παρά τη στενότητα του χώρου, είχε σε μια γωνιά ψηλά στον τοίχο  τις εικόνες. Πάντα παρούσα η βρεφοκρατούσα Παναγία, κυρίαρχη σε κάθε επίκληση  για βοήθεια και απάγκιο λιμάνι ελπίδας. Δίπλα της κι ο κονταροφόρος Άη Γιώργης Το καντήλι χωρίς διακοπή ήταν αναμμένο για να υπενθυμίζει, με τ’ ασθενικό του φως, την κυριαρχία πάνω μας της ύπαρξης του Θεού. Αυτός είναι πανταχού παρών και τα πάντα πληρών, μπορεί να παρακολουθεί και να καταγράφει κάθε πράξη και σκέψη μας. Συνεχής υπενθύμιση από πολλές αφορμές ότι οι άνθρωποι είμαστε φθαρτά κι αδύνατα πλάσματα πάνω στη φύση,  ότι η ζωή μας είναι ένα πεπερασμένο πέρασμα προς την αιωνιότητα κι αναλόγως της επίγεια συμπεριφορά μας θα αμειφθούμε με τα καλά του Παραδείσου ή αντίθετα θα τιμωρηθούμε αιωνίως με τα αποτρόπαια βασανιστήρια της Κόλασης. Στο πυρ το εξώτερον

Πέμπτη 15 Μαΐου 2014

Η ε π ό μ ε ν η μ έ ρ α (προσωπική άποψη)


  Η μάχη των εκλογών, ελπίζω στις λίγες μέρες που απέμειναν, να τελειώσει ήρεμα και μέσα στα πλαίσια των θεσμών. Κάποιες από τις φιλοδοξίες των υποψηφίων θα ικανοποιηθούν, κάποιων άλλων θα μείνουν στο ράφι αναμένοντας μελλοντική δικαίωση και για τους υπόλοιπους ας μείνει ως  μια καλή εμπειρία, αφού τα σχέδια δεν προχώρησαν, και οι ίδιοι αποφάσισαν να τοποθετηθούν οριστικά στο παρελθόν.

Η διαδικασία της άγρας ψηφοφόρων, σε προσωπικό και συναισθηματικό επίπεδο, είναι βάρβαρη κι απαιτεί ειδικής αντοχής άτομα. Δεν μπορεί ο οιοσδήποτε τυχαίος, να βγάλει με επιτυχία και χωρίς απώλειες στην εσωτερική του ισορροπία, αυτήν την αποστολή. Όμως η ανάδειξη των αρχόντων, δηλαδή αυτών που θα διαχειριστούν τα κοινά, είναι απαραίτητη. Απλώς, κατά την προσωπική μου άποψη, θα πρέπει να συμφωνηθούν στο μέλλον απ’ όλους κάποιες βασικές αρχές σεβασμού αντιπάλων, ψηφοφόρων και περιβάλλοντος.

Τετάρτη 14 Μαΐου 2014

ΝΑ. Λόγια καθημερινά

Για τον κάθε άνθρωπο η δική του ζωή είναι ένα σκεπασμένο πηγάδι άγνωστου βάθους, που γεμίζει μ’ έναν ορισμένο ρυθμό. Λίγο πριν το νερό φτάσει στο χείλος του υπάρχει μια προειδοποιητική έξοδος. Όταν δεις να αρχίσει η ροή του νερού απ’ αυτήν να ξέρεις ότι φτάνει η ώρα για το τελευταίο ταξίδι. Οι έκτακτοι θάνατοι καλύπτονται από ξαφνικές πλημμύρες κι απότομα ξεχειλίσματα.

Φ α σ μ α τ ο σ κ ό π ι ο


Ώρες απογευματινές

ντυμένες με  κ ό κ κ ι ν α  φορέματα

βουτάνε στην ήρεμη θάλασσα

κι’ όταν προβάλλουν ξανά

αλλάζουν φιλιά

με τους  κ ί τ ρ ι ν ο υ ς  γλάρους

Α π ο λ ο γ ι σ μ ό ς

 Τι μας απόμειναν;
Εικόνες
διαθλασμένες
στο πρίσμα της απομόνωσης
Ήχοι...
παράφωνοι
σε τρύπια αντηχεία

Ν. Λόγια καθημερινά


Η γνώμη μου είναι ότι μέσα στην καταγραμμένη ιστορική διαδρομή του ανθρώπου, έχουν ειπωθεί και γραφεί τα πάντα ή σχεδόν τα πάντα. Ας σκαρώσουμε λοιπόν ένα υποθετικό- προς το παρόν- σενάριο.
Έστω ότι υπάρχει μια γιγαντιαία ηλεκτρονική αποθήκη στην οποία να έχουν καταγραφεί όλα τα κείμενα που με τον οποιοδήποτε τρόπο γράφτηκαν από τους ανθρώπους. Συγχρόνως να υπάρχει μια εξελιγμένη μηχανή αναζήτησης που να είναι σε θέση να ικανοποιεί κάθε αίτημα. Τότε φαντάζομαι ότι θα επαληθευθεί ο ισχυρισμός μου. Όλα έχουν ειπωθεί. Συνεχώς συμβαίνει μια ανακύκλωση, ένα αναμάσημα χιλιοειπωμένων σκέψεων κι απόψεων.

Δευτέρα 12 Μαΐου 2014

Α ν α ζ ή τ η σ η ε ρ γ α σ ί α ς (διήγημα)


Είχε επιτέλους επιστρέψει στη βάση του. Πατρίδα, μωρέ, και πάλι πατρίδα! Home sweet home!

 Κάποια στιγμή πριν περίπου ένα χρόνο είχε πάρει μια παράτολμη για τα γράδα του απόφαση. Αφού δεν του δίνεται η ευκαιρία εδώ να βρει μια αξιοπρεπή για τα μέτρα και τα προσόντα του εργασία, θα αναζητήσει τη τύχη του στη Γαλλία. Από μικρός πήγαινε στο Γαλλικό Ινστιτούτο και έτσι ήταν προχωρημένος στη γλώσσα.

 Κάποιος κολλητός του τον τσίγκλησε, δίνοντάς του και την ευκαιρία

Από την ποιητική συλλογή « Τα ποιήματα τη χρονιά του εγκλεισμού» 1973

Το τρόπαιο

Σα βλέπω στα μάτια σου
το φέγγισμα
καλπάζοντας να έρχεται
γοργόφτερο άτι γίνομαι
που πηδά χαίνουσες ρεματιές
...

ΜΘ. Λόγια καθημερινά

……. Πολλοί σήμερα επικαλούνται τα δημοκρατικά δικαιώματα που έχουν έναντι των ενεργειών της αυταρχικής εξουσίας. Και καλά κάνουν. Η δύναμη της εξουσίας - δυστυχώς - μεταλλάσσει εύκολα τον άνθρωπο, τον κάνει να λησμονεί τα αφετηριακά του χαρακτηριστικά και να ρέπει στην ηδονή της επιβολής. Το δικαίωμα για την άσκηση κριτικής αποτελεί πιθανώς ένα τείχος ανάσχεσης των υπ...ερβάσεων εκ μέρους των επιβητόρων και τους υπενθυμίζει –καλώς - το πρόσκαιρο της ύπαρξής τους.

Κυριακή 11 Μαΐου 2014

Η ηδονή της κακής είδησης

                          

       Έχετε παρατηρήσει, φαντάζομαι, την αναστάτωση και τη διέγερση, που εμφανίζεται στα δελτία ειδήσεων των ΜΜΕ ή τους χτυπητούς ολοσέλιδους τίτλους των εφημερίδων, όταν οι κατέχοντες έχουν στα χέρια τους μια κακή είδηση. Πραγματική ή κατασκευασμένη. Μια δύσκολα αποκρυπτόμενη χαρά, μια αδημονία για το άκρατο φαγοπότι που θα επακολουθήσει, κυριεύει τους πάντες συνοδευμένη από μια ολομέτωπη επίθεση που επιστρατεύει όλα τα όπλα  για να προκαλέσει τη μεγαλύτερη δυνατόν ζημιά, χωρίς κανένα κράτημα ή σεβασμό. Το Κολοσσαίο στολίζεται με το κατάλληλο σκηνικό, τα άγρια θηρία είναι ήδη πεινασμένα. Έτσι τα υποψήφια θύματα ρίχνονται μέσα στο στίβο χωρίς καμιά αναστολή και έλεος και πάντα βρίσκεται το αναγκαίο και επαρκές φιλοθεάμον κοινό να παρακολουθήσει και να ζητωκραυγάσει την κατασπάραξή τους.

Σάββατο 10 Μαΐου 2014

ΜΗ. Λόγια καθημερινά

 Δεν εμπιστεύομαι καθόλου τους μεγαλόστομους, τους στομφώδεις και επηρμένους.
Αυτοί δεν εκκινούν να ομιλούν αναζητώντας την αλήθεια. Το μόνο που σκέπτονται είναι να ικανοποιήσουν την ακόρεστη δίψα τους για παραδοχή, για αναγνώριση και προφανώς για επιδαψίλευση θέσεων και δικαιωμάτων. Την προώθηση των πάσης φύσεως και μορφής ωφελειών που θα αυξήσουν το βαθμό επιρροής τους.
Η ιδέα της άδολης κι ανώνυμης προσφοράς στο κοινωνικό σύνολο, η φιλάνθρωπος αλληλεγγύη στον έχοντα ανάγκη είναι ιδέες γι αυτούς άγνωστες που προσιδιάζουν σε άτομα αφελή και νοητικά υποβαθμισμένα.

Παρασκευή 9 Μαΐου 2014

MZ. Λόγια καθημερινά


 Είναι καλό να ονειρεύεσαι μια ιδανική κοινωνία, μέσα στην οποία θα ζήσουμε εμείς και τα παιδιά μας. Το ίδιο επαινετό είναι να παλεύεις γι αυτόν το σκοπό.
Η ζωή χωρίς όνειρα είναι ανούσιο έδεσμα. Ναι! Για το στόχο αυτό μπορείς να δίνεις ένα κομμάτι του εαυτού σου, μικρό ή μεγάλο. Προς θεού όμως, όχι όλον. Πάντα ας κρατάς ένα τμήμα για ιδιωτική χρήση.

Πέμπτη 8 Μαΐου 2014

Η ά γ ν ω σ τ η (διήγημα)


Του έμεινε αλώβητη η απορία και τον βασάνιζε σαν το λάδι που πέφτει σε προ- θερμασμένο τηγάνι. Βασανιστήριο πραγματικό. Την είδε στ’ αλήθεια ή ήταν ένα πετάρισμα του μυαλού του; Μήπως, έτσι αφηρημένος και βυθισμένος στα προσωπικά του αδιέξοδα, το στερημένο του μυαλό, του έκανε ένα άσχημο παιχνίδι; Ανέβαινε την Πανεπιστημίου προς το Σύνταγμα  στο ύψος της Καθολικής εκκλησίας και τότε την είδε καθαρά να περπατά αεράτη στο απέναντι πεζοδρόμιο, με όμορφο ντύσιμο και τσάντα με μακρύ λουράκι να κάνει ταλαντώσεις γύρω απ’ το χέρι της. Κομψή και όμορφη όπως και τότε. Φορούσε σκελετό με σκοτεινά γυαλιά, αλλά το περπάτημα μαρτυρούσε ευχάριστη διάθεση

Τρίτη 6 Μαΐου 2014

Τα ντροπαλά πεντάστιχα


 
                                                               Νύμφη των ποταμών

εαρινό ροδόσταμα

ικέτης αποθέτω ευλαβικά

στις παρυφές των βλεμμάτων σου

τους πολύκλωνους πόθους

 

ΜΒ. Λόγια καθημερινά

    Όλοι είμαστε μικρές, αδιόρατες σχεδόν, δροσοσταλίδες, που σχηματίζονται κάτω από κατάλληλες συνθήκες πάνω στα φύλλα των δένδρων και των λουλουδιών
Η μοίρα μας είναι προκαθορισμένη. Θα εξατμισθούμε από την θερμαντική δύναμη των ηλιακών ακτίνων όταν ο ήλιος φανεί στην κορυφή του βουνού κι αρχίσει την αιώνια πορεία του από την Ανατολή έως τη Δύση.
Έτσι μέσα στην αιων...ιότητα, η ζωή του ανθρώπου είναι ένα γύρισμα της πορείας του ήλιου. Ο χρόνος συνεχίζει μονοδρομικά κι αδυσώπητα να κυλάει. Δημιουργεί, χωρίς τις περισσότερες φορές εσύ να το αφομοιώνεις, εκείνες τις παραδοχές που δεν κατάλαβες ποτέ, πότε τις δέχτηκες μέσα σου.
Μια τέτοια παραδοχή είναι η συνειδητοποίηση ότι ξαφνικά μεγάλωσες. Μια ολόκληρη ζωή ανέβαλλες πράγματα που επιθυμούσες να κάνεις ή να γευτείς.

Δευτέρα 5 Μαΐου 2014

ΜΑ. Λόγια καθημερινά

… Όμως αυτό δεν είναι η ζωή; Ένα σύνολο από ποικίλα γεγονότα, προβλήματα, στεναχώριες, μα και χαρές. Τελικό καταστάλαγμα σε κάποια συμπεράσματα.
Παράδειγμα η έκπτωση από την ψευδαίσθηση ότι μια κατηγορία ανθρώπων με μια ορισμένη ιδεολογική πανοπλία έχει όλα τα δίκαια με το μέρος της, ενώ οι άλλοι όλα τ’ άδικα.
Εκείνο που είδα είναι ότι παντού, σ’ όλες τις κοινωνικές ...τάξεις, σ’ όλα τα μήκη και τα πλάτη της Γης, σ’ όλα τα μορφωτικά επίπεδα υπάρχουν και κατοικοεδρεύουν όλοι οι ανθρώπινοι χαρακτήρες με τα προτερήματα και τα ελαττώματά τους.

Κυριακή 4 Μαΐου 2014

ΛΗ. Λόγια καθημερινά

 Ψες στο ιλαρό φως του δειλινού είχα την αίσθηση ότι στο μυαλό μου έπεσαν λίγες σταγόνες ελπίδας. Το θεώρησα ως ένδειξη παράτασης ζωής. Έτσι κι αλλιώς πάντα αρκούμουν στα λίγα. Με αυτά ας γιατροπορευτώ Θεωρώ πως τώρα έχω ένα παράθυρο ζωής
Είναι το πλούσιο διαδίκτυο ! Κάποιοι λένε πως είναι ψεύτικη ζωή, ότι είναι μια κακή συνήθεια και τίποτα άλλο. Γιατί η αληθινή που μέχρι τώρα ζούσα νομίζουν ότι ήταν καλύτερη;

Σάββατο 3 Μαΐου 2014

Π ε ρ ί μ ν η μ ο ν ί ο υ


Όλοι σ’ αυτόν τον ταλαίπωρο, αλλά αγαπημένο τόπο, είναι με τον έναν ή άλλο τρόπο κατά του μνημονίου. Έτσι εγώ νιώθω σαν η εξαίρεση της εξαίρεσης!

Καλά εκείνοι που κατ’ επάγγελμα λένε όχι στο οτιδήποτε, το καταλαβαίνω, έστω κι αν πολλών απ’ αυτούς οι αφετηρίες είναι τόσο ξένες μεταξύ τους κι οι ιδεολογικές τους διαφορές  μεγάλες έως χαώδεις.

Όμως συμβαίνει και το εξής παράδοξο. Εναντίον είναι ακόμα κι εκείνοι που το έφεραν στη χώρα κι όταν, λόγω ανάγκης μιλάνε γι αυτό, παίρνουν το κατάλληλο απολογητικό ύφος, διαβεβαιούντες ότι «ήγγικεν η ώρα της απαλλαγής» μας από αυτόν τον βραχνά. Κι αυτό είναι που με φοβίζει περισσότερο!

Η μικρή ζωή των ανθρώπων

Μ’ ένα λυγμό δέχτηκε την είδηση. Το χτύπημα ήταν βαρύ. Βλέπεις ήταν η μονάκριβη κόρη της. Τώρα πια τίποτε δεν την κρατούσε στη ζωή. Έφερε στο μυαλό  τους σημαντικούς σταθμούς της ζωής της. Τη γλυκιά μητρική αγκαλιά, την αχνή εικόνα του πατέρα που πέθανε νωρίς απ’ την καρδιά του, το σχολείο που πήγε, όχι πολλά, μέχρι τις πρώτες τάξεις του γυμνάσιου, την κυρά Κατίνα που την έστειλε η μάνα της να μάθει μοδίστρα.  Βλέπεις ο θάνατος του πατέρα τους άφησε ασκέπαστους οικονομικά. Η μάνα δούλευε και το μεροκάματό της ήταν το μόνο οικογενειακό έσοδο. Ευτυχώς είχαν το πατρικό σπίτι και αυτό τους κάλυπτε από το πρόβλημα της στέγης. Κουτσά στραβά με το λιτό τρόπο τα έβγαζαν πέρα όλα τα χρόνια μέχρι τη μέρα που έθαψε και τη μάνα της. Η ίδια δούλευε σε μια υφαντουργία και στις ελεύθερες ώρες έραβε ή διόρθωνε κανένα ρούχο στη γειτονιά.

Πέμπτη 1 Μαΐου 2014

ΛΘ. Λόγια καθημερινά


Στερνή μου γνώση να σ’ είχα πρώτα ! Όταν παλαιότερα, τόσο εύκολα και τόσο ανάλαφρα, καταβρόχθιζα ημερησίως τα χιλιόμετρα δεν το σκεφτόμουν καθόλου. Το θεωρούσα αυτονόητο και δεν το εκτιμούσα δεόντως. Τώρα που μου βγήκε το αγγούρι της σπονδυλικής στήλης και δυσκολεύομαι, μετράω τα μέτρα κι ευλογώ την τύχη μου που δίνω καθημερινή μάχη να επανέλθω. Συμβουλή γιατρού βλέπεις! Υπέρ το δέον αισιόδοξος θέλω να επανέλθω στην αρχική κατάσταση και κατά δύναμη το προσπαθώ.