Πιστεύουμε ότι η επιλογή των θεμάτων στις Γενικές εξετάσεις είναι μια από τις πιο δύσκολες αποστολές. Τα μέλη των επιτροπών πέρα από τις αντικειμενικές δυσκολίες, είναι κάτω από τη γενική ατμόσφαιρα εκτόξευσης κατηγοριών, αισθάνονται ότι κάθονται σε «ηλεκτρική καρέκλα» ένοχοι και κατηγορούμενοι. Κάτω από αυτές τις συνθήκες, δεν είναι δύσκολο να ...ερμηνευτεί το γεγονός ότι μια σειρά άξιων ανθρώπων δε δέχονται να παίξουν το ρόλο του θύματος.
Οι επιτροπές των θεμάτων πρέπει να θωρακιστούν και να θωρακιστεί η αξιοπιστία τους από αυτούς που με ελαφρά συνείδηση τους κατηγορούν κάθε φορά. Δεν μπορεί ο κάθε «αρμόδιος» εκπρόσωπος του υπουργείου ή ο ίδιος ο υπουργός, στην πρώτη επίθεση, να αναγορεύεται σε Πόντιο Πιλάτο και να μεταθέτει τις ευθύνες του αλλού.
Οι αντίστοιχες επιστημονικές ενώσεις ας είναι λίγο συγκρατημένες. Οι κρίσεις για τα θέματα των εξετάσεων ας μην είναι τόσο εύκολες. Αν θέλουν να έχουν άποψη (δικαίωμά τους), ας δημιουργήσουν επιστημονικές επιτροπές, οι οποίες, μετά από μελέτη και χρόνο, να διατυπώσουν ολοκληρωμένες και τεκμηριωμένες προτάσεις. Δε χρειάζεται –για λόγους πρόσκαιρης δημοσιότητας στο «γυαλί»- να γίνονται υποχείρια οποιουδήποτε σκανδαλοθήρα δημοσιογραφίσκου.
Η σύνθεση των επιτροπών, πέρα από τους αναγκαίους συντονιστές, πρέπει να απαρτίζεται από ανθρώπους που ζούνε το σχολείο, που παρέδωσαν στον πίνακα όλη την ύλη, που την ξέρουν απ’ έξω κι ανακατωτά –όπως ξέρουν και το επίπεδο γνώσεων των μαθητών τους.
Η επιλογή των θεμάτων περιορίζεται με υπουργικές διατάξεις σε πολύ στενά περιθώρια. Εκείνο που ζητείται είναι η προοδευτική δυσκολία και κατ’ επέκταση η καλύτερη διαβάθμιση των βαθμολογιών.
Ειδικότερα, θέλω να σχολιάσω αρνητικά τις απλές ερωτήσεις πολλαπλής επιλογής και το σκέτο σωστό-λάθος. Οι πρώτες, πολλές φορές είναι γρίφοι-παγίδες, και άλλες φορές καταντάνε γελοίες.
Το σωστό ή λάθος χωρίς καμία άλλη απαίτηση μπορεί να απαντηθεί στην τύχη, ή, κάτι που γίνεται συχνά, να ειπωθεί με προσυμφωνημένη κίνηση από φίλο συμμαθητή που κάθεται κοντά μου.
Στις ερωτήσεις «σωστό-λάθος» πρέπει να εμπεριέχεται σχεδόν πάντα η ανάγκη αιτιολόγησης της απάντησης με κατάλληλη κατανομή των μορίων.
Το τρίτο και τέταρτο θέμα να έχουν τα εξής χαρακτηριστικά.
• Σχετικό με την άσκηση θεωρητικό μέρος.
• Πολλές ερωτήσεις, που με λογική σειρά να υποδεικνύουν έμμεσα την πορεία που θα πρέπει να ακολουθήσει το μυαλό του υποψηφίου για την ολοκληρωμένη λύση.
• Είναι αναγκαίο, μέσα στις ερωτήσεις «κλιμακούμενης δυσκολίας», να υπάρχουν κάποιες που θα ξεχωρίσουν το «λίαν καλώς» από το «άριστα».
Ο καταγγελτικός λόγος είναι εύκολος και πουλιέται ανέξοδα σ’ όλες τις μορφές του. Έχει συνηθίσει το μάτι και το αυτί μας στις κοντόφθαλμες θεωρήσεις των πραγμάτων και σε γενικόλογες καταδίκες.
Το δύσκολο είναι να διερευνάς τα προβλήματα, να μελετάς τις αιτίες που τα δημιουργούν και να αναζητάς βελτιωτικές προτάσεις, διέξοδο στα αδιέξοδα. Αυτοί που από ιδεολογικές και όχι πραγματιστικές αφετηρίες κατηγορούν το κάθε σύστημα σαν «παπαγαλία», αυτοί οι ίδιοι κατακεραυνώνουν την επιτροπή μόλις βάλει ένα θέμα που απαιτεί κριτική σκέψη (ένα θέμα «δύσκολο») μιλάνε για σφαγή και ζητάνε την «κεφαλή επί πίνακι» των υπευθύνων. Οι παντογνώστες ας έρθουν την επόμενη φορά να βάλουν αυτοί τα θέματα.
Ας κάνουμε μια «εθνική ανακωχή» σε μερικά πράγματα, όπως αυτό της παιδείας, με την αρχική παραδοχή ότι οι «τέλειες καταστάσεις» βρίσκονται στο χώρο του υπερβατού. Όποιος τις υπόσχεται πάνω στη γη είναι «ύποπτος απάτης». Με σιγανές φωνές, ήρεμα και υπεύθυνα ας πορευτούμε στο μέλλον με μοναδική πυξίδα την πρόοδο αυτής της γενέθλιας Γης που είναι η πατρίδα μας.
Οι επιτροπές των θεμάτων πρέπει να θωρακιστούν και να θωρακιστεί η αξιοπιστία τους από αυτούς που με ελαφρά συνείδηση τους κατηγορούν κάθε φορά. Δεν μπορεί ο κάθε «αρμόδιος» εκπρόσωπος του υπουργείου ή ο ίδιος ο υπουργός, στην πρώτη επίθεση, να αναγορεύεται σε Πόντιο Πιλάτο και να μεταθέτει τις ευθύνες του αλλού.
Οι αντίστοιχες επιστημονικές ενώσεις ας είναι λίγο συγκρατημένες. Οι κρίσεις για τα θέματα των εξετάσεων ας μην είναι τόσο εύκολες. Αν θέλουν να έχουν άποψη (δικαίωμά τους), ας δημιουργήσουν επιστημονικές επιτροπές, οι οποίες, μετά από μελέτη και χρόνο, να διατυπώσουν ολοκληρωμένες και τεκμηριωμένες προτάσεις. Δε χρειάζεται –για λόγους πρόσκαιρης δημοσιότητας στο «γυαλί»- να γίνονται υποχείρια οποιουδήποτε σκανδαλοθήρα δημοσιογραφίσκου.
Η σύνθεση των επιτροπών, πέρα από τους αναγκαίους συντονιστές, πρέπει να απαρτίζεται από ανθρώπους που ζούνε το σχολείο, που παρέδωσαν στον πίνακα όλη την ύλη, που την ξέρουν απ’ έξω κι ανακατωτά –όπως ξέρουν και το επίπεδο γνώσεων των μαθητών τους.
Η επιλογή των θεμάτων περιορίζεται με υπουργικές διατάξεις σε πολύ στενά περιθώρια. Εκείνο που ζητείται είναι η προοδευτική δυσκολία και κατ’ επέκταση η καλύτερη διαβάθμιση των βαθμολογιών.
Ειδικότερα, θέλω να σχολιάσω αρνητικά τις απλές ερωτήσεις πολλαπλής επιλογής και το σκέτο σωστό-λάθος. Οι πρώτες, πολλές φορές είναι γρίφοι-παγίδες, και άλλες φορές καταντάνε γελοίες.
Το σωστό ή λάθος χωρίς καμία άλλη απαίτηση μπορεί να απαντηθεί στην τύχη, ή, κάτι που γίνεται συχνά, να ειπωθεί με προσυμφωνημένη κίνηση από φίλο συμμαθητή που κάθεται κοντά μου.
Στις ερωτήσεις «σωστό-λάθος» πρέπει να εμπεριέχεται σχεδόν πάντα η ανάγκη αιτιολόγησης της απάντησης με κατάλληλη κατανομή των μορίων.
Το τρίτο και τέταρτο θέμα να έχουν τα εξής χαρακτηριστικά.
• Σχετικό με την άσκηση θεωρητικό μέρος.
• Πολλές ερωτήσεις, που με λογική σειρά να υποδεικνύουν έμμεσα την πορεία που θα πρέπει να ακολουθήσει το μυαλό του υποψηφίου για την ολοκληρωμένη λύση.
• Είναι αναγκαίο, μέσα στις ερωτήσεις «κλιμακούμενης δυσκολίας», να υπάρχουν κάποιες που θα ξεχωρίσουν το «λίαν καλώς» από το «άριστα».
Ο καταγγελτικός λόγος είναι εύκολος και πουλιέται ανέξοδα σ’ όλες τις μορφές του. Έχει συνηθίσει το μάτι και το αυτί μας στις κοντόφθαλμες θεωρήσεις των πραγμάτων και σε γενικόλογες καταδίκες.
Το δύσκολο είναι να διερευνάς τα προβλήματα, να μελετάς τις αιτίες που τα δημιουργούν και να αναζητάς βελτιωτικές προτάσεις, διέξοδο στα αδιέξοδα. Αυτοί που από ιδεολογικές και όχι πραγματιστικές αφετηρίες κατηγορούν το κάθε σύστημα σαν «παπαγαλία», αυτοί οι ίδιοι κατακεραυνώνουν την επιτροπή μόλις βάλει ένα θέμα που απαιτεί κριτική σκέψη (ένα θέμα «δύσκολο») μιλάνε για σφαγή και ζητάνε την «κεφαλή επί πίνακι» των υπευθύνων. Οι παντογνώστες ας έρθουν την επόμενη φορά να βάλουν αυτοί τα θέματα.
Ας κάνουμε μια «εθνική ανακωχή» σε μερικά πράγματα, όπως αυτό της παιδείας, με την αρχική παραδοχή ότι οι «τέλειες καταστάσεις» βρίσκονται στο χώρο του υπερβατού. Όποιος τις υπόσχεται πάνω στη γη είναι «ύποπτος απάτης». Με σιγανές φωνές, ήρεμα και υπεύθυνα ας πορευτούμε στο μέλλον με μοναδική πυξίδα την πρόοδο αυτής της γενέθλιας Γης που είναι η πατρίδα μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου