Το πρώτο ουσιαστικό θεσμικό βήμα για την εμπέδωση της γεωργικής εκπαίδευσης και την ανάπτυξη της ελληνικής γεωργίας, υπήρξε η ίδρυση από την κυβέρνηση του Χ. Τρικούπη του Τμήματος Γεωργίας στο Υπουργείο Εσωτερικών το 1887, με πρώτο Τμηματάρχη τον γεωπόνο Π. Γεννάδιο (1847 - 1917). Η ενέργεια αυτή έδωσε ουσιαστικά το έναυσμα προκειμένου να αξιοποιηθεί επιτέλους και η δωρεά του Παναγιώτη Τριανταφυλλίδη (1810 - 1863), ενός πλουσίου... εμπόρου από τη Βυτίνα, ο οποίος ήδη από το 1863 είχε αφήσει με τη διαθήκη του το ποσό των 42.000 αυστριακών φλουριών στο ελληνικό δημόσιο προκειμένου να ιδρυθεί και να υποστηριχτεί σχολείο, το οποίο θα έφερε το όνομά του και θα συνέβαλε στην πρόοδο της πατρίδας. Η διαθήκη αυτή αποτέλεσε αντικείμενο ατέλειωτων συζητήσεων, προτού προκριθεί τελικά η λύση της αξιοποίησης των χρημάτων αυτών για την ίδρυση των Τριανταφυλλιδείων γεωργικών σχολείων, μόλις το έτος 1887, που ψηφίστηκε ο νόμος ΑΦΜΒ΄/28-5-1887 «Περί συστάσεως γεωργικών σχολείων», είκοσι πέντε χρόνια μετά το θάνατο του Τριανταφυλλίδη(1863).
Με το νόμο αυτό ιδρύθηκαν και λειτούργησαν τρία (3) Τριανταφυλλίδεια σχολεία: πρώτη ιδρύθηκε η Γεωργική Σχολή στην Αθήνα (1888) και διατέθηκε για το σκοπό αυτό τμήμα του πρώην κτήματος Ρούφ και έκταση από τα κτήματα του Χατζή Αλή Χασεκή (στον ίδιο χώρο αργότερα εγκαταστάθηκε η Ανωτάτη Γεωπονική Σχολή και μέχρι σήμερα βρίσκεται το Γεωπονικό Πανεπιστήμιο). Πρώτος Διευθυντής διορίστηκε ο Π. Γεννάδιος. Η άλλη Τριανταφυλλίδειος Γεωργική Σχολή ιδρύθηκε στην Τίρυνθα αρκετά αργότερα (μόλις το 1894) στις εγκαταστάσεις της πρώην γεωργικής σχολής. Τη Διεύθυνση της ανέλαβε ο Σ. Χασιώτης. Τέλος, η τρίτη λειτούργησε στον Αλμυρό Βόλου.
Οι σχολές της Αθήνας και της Τίρυνθας λειτούργησαν μέχρι το 1897 και κατόπιν μετατράπηκαν σε γεωργικούς σταθμούς. Η τρίτη που μετονομάστηκε στη συνέχεια σε «Κασσαβέτειο και Τριανταφυλλίδειο Γεωργική Σχολή Αϊδινίου», λειτούργησε μέχρι το 1914. Στη Σχολή αυτή, υπήρξε Διευθυντής από το 1900 ο Δ. Γρηγοριάδης (1870 - 1907), ο πρώτος διδάξας τις συνεταιριστικές εφαρμογές στην ελληνική γεωργία.
Τα σχολεία αυτά αποτέλεσαν σταθμό στην ανάπτυξη και εξέλιξη της γεωπονικής εκπαίδευσης στον τόπο μας («σωτήριο έτος» για τη γεωργική εκπαίδευση αποκαλεί το 1887, έτος ψήφισης του νομοσχεδίου για την ίδρυση των σχολών αυτών, ο συγγραφέας της «Ιστορίας της παρ΄ ημίν γεωργικής εκπαιδεύσεως» Δημ. Ζωγράφος), αφού έστω και αν δεν είχαν καλύτερη τύχη από τη γεωργική σχολή της Τίρυνθας, συνέβαλαν στην εμπέδωση της γεωργικής εκπαίδευσης, στην εξύψωση του γεωργικού επαγγέλματος χάρη και στην προσπάθεια των φωτισμένων διδασκάλων που ανέλαβαν το δύσκολο έργο της θεωρητικής και πρακτικής εκπαίδευσης, στη συνειδητοποίηση τέλος της ανάγκης για ανώτερη γεωπονική παιδεία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου