» (Αυτές τις μέρες απέφυγα επιμελώς να ασχοληθώ με τα συμβάντα της συγκυρίας. Αποπνικτική ατμόσφαιρα και λυπηρή συμπεριφορά παραγόντων της πολιτικής μας ζωής. Όμως μη γίνει καμιά παρεξήγηση. Με νοιάζει και με παρανοιάζει η πορεία της πατρίδας μου και συχνά πυκνά έλεγα τις προσωπικές μου απόψεις που αποκλίνουν από το κυρίαρχο ρεύμα. Θα συνεχίσω με πείσμα να τις λέω με την αμυδρή ελπίδα να βοηθήσουν. Ευτυχώς πολιτικές φιλοδοξίες δεν έχω και δε μου χρειάζονται τακτικισμοί. Επαναφέρω ένα από τα πολλά άρθρα μου για τα πολιτικά δρώμενα. Όλα είναι δημοσιευμένα στο μπλοκ μου
«Κείμενα Λευτέρη Τσίλογλου» στην ετικέτα «Απόψεις»)
Είναι γνωστή η θέση μου ότι η ένταξη μας στο μνημόνιο, δηλαδή η απόφαση να ζητήσουμε βοήθεια από τους ευρωπαίους συμμάχους μας, ήταν -στη φάση που διερχόμασταν- η μόνη ρεαλιστική λύση. Οι άλλες- έως ανύπαρκτες- προτάσεις θα μας οδηγούσαν σε αυτοκτονικές λύσεις για τη χώρα. Όλοι αυτοί που ομιλούν πως το μνημόνιο έφερε την καταστροφή είναι αφελείς ή λένε συνειδητά ψέματα..
Τα ετήσια έξοδα του ελληνικού προϋπολογισμού ήταν πάνω από 20 δις περισσότερα των αντιστοίχων εσόδων. Η διαφορά για χρόνια καλυπτόταν με δανεικά. Αναμενόμενο ήταν κάποια στιγμή να σταματήσουν να μας παρέχουν άλλα χρήματα οι ιδιώτες δανειστές μας. Δεν είναι φιλανθρωπικό ίδρυμα. Κι αυτό ήταν γνωστό. Δεν μας τα έδιναν με το ζόρι, αντίθετα τα ζητούσαμε.
Ζούσαμε σε μια εικονική πραγματικότητα μιας ψεύτικης ευημερίας και η φούσκα κάποια στιγμή προφανώς θα έσκαγε. Μέσα στην ατμόσφαιρα της απατηλής ευωχίας αμελήσαμε την παραγωγή αγαθών και όλες οι εργασίες μετατέθηκαν στους βολικούς μετανάστες μας. Ο Έλληνας έγινε προϊστάμενος, εργοδότης και «δημόσιος λειτουργός». Συγχρόνως η διάβρωση των συνειδήσεων προχώρησε σε μεγάλες μάζες του πληθυσμού. Ο καθένας που είχε τη δυνατότητα βλέποντας τον διπλανό του εύκολα βουτούσε κι αυτός το δάκτυλό του στο μέλι. Το χειρότερο είναι ότι αυτό το θεωρούσε σχεδόν δικαίωμα και το πλάσαρε στον κύκλο του ως μαγκιά.
Τώρα με το μνημόνιο δανειζόμαστε με πολύ χαμηλά επιτόκια από τις κυβερνήσεις, που κάποιες εξ αυτών δανείζονται από την ελεύθερη αγορά με μεγαλύτερα. Το ανάποδο θα μπορούσε να ειπωθεί. Τι αλήθεια θα γινόταν αν εξαρχής χωρίς καθυστερήσεις, με σύμπνοια κι ενότητα όλοι ενωμένοι εφαρμόζαμε από την αρχή όλες οι επιταγές του μνημονίου; Σε ποια κατάσταση θα βρισκόταν σήμερα η χώρα μας;
Για έναν που πίστεψε ότι η Αριστερά ήταν η μεταρρυθμιστική δύναμη και λογικά θα ήταν η σημαιοφόρος των αλλαγών τι συμπέρασμα μπορεί να βγάλει, όταν την βλέπει να παίζει άμυνα, αντίδραση, το παιχνίδι των καθυστερήσεων, να γίνεται παράγοντας αναστολής κάθε μεταβολής; Όταν λέει όχι στα πάντα και εξ αντικειμένου συμπαρατάσσεται με τις ποιο αντιδραστικές πολιτικές δυνάμεις αντιευρωπαϊκού προσανατολισμού;
Φυσικό είναι να αναρωτιέται.
Α υ τ ή ή τ α ν η Α ρ ι σ τ ε ρ ά τ ω ν ν ε α ν ι κ ώ ο ν ε ί ρ ω ν μ α ς;
Δυστυχώς στην Ελλάδα η εν γένει Αριστερά έχασε τη μεγάλη ευκαιρία να γίνει η πρωταγωνίστρια των εξελίξεων. Υποστήριξε κινήσεις που είχαν αντιδημοκρατικό έως φασιστικό υπόβαθρο και σχεδόν όλες οι εκφάνσεις της συνεχίζουν απτόητα να αγνοούν τη κοινή λογική. Δυστυχώς!
Όμως εγώ διακατέχομαι από μια «αρνητική αισιοδοξία». Επειδή πιστεύω στην αμείλικτη δύναμη των νόμων της οικονομίας και των αγορών είμαι σίγουρος ότι, έστω και με «εγκληματική καθυστέρηση», αυτά που χρειάζεται να γίνουν θα γίνουν, όσο κι αν κραυγάζουν και αντιστέκονται οι διάφοροι περιτρεχάμενοι που μέσα σε λίγο χρόνο αλλάζουν στόχους και ήρωες όπως τα φίδια αλλάζουν τα πουκάμισα τους. Προέχει πέρα και πάνω από άλλες σκοπιμότητες η σωτηρία της χώρας και κατά συνέπεια του λαού της….
Γεννήθηκα στην Ελλάδα κι αγαπώ αφάνταστα την πατρίδα μου Αλλά μαζί θέλω να είμαι και πολίτης μιας ευρύτερης ενότητας, της προοδευτικής και ενωμένης Ευρώπης. Οι τάσεις απομονωτισμού που παρατηρούνται δεν μπορεί να είναι θέσεις ενός προοδευτικού ανθρώπου
Υ.Γ Στη γνωστή ιστοσελίδα iefimerida ο δημιουργικός Νίκος Δήμου εκφράζει την έκπληξή του ότι συνάντησε έναν συνειδητό υπερασπιστή του μνημονίου. Βλέπεις ότι κι αυτοί που έφεραν στην Ελλάδα την τρόικα το αντιμετωπίζουν σαν μίασμα, μακριά από μένα και εξαποδό. Δεν τον γνωρίζω από κοντά, αλλά παρακολουθώ με ενδιαφέρον και τον οφειλόμενο σεβασμό τα βιβλία και τα κείμενά του. Θα ήθελα να τον διαβεβαιώσω ότι γνωρίζω κι άλλους, που θεωρούν το μνημόνιο, εφόσον επιτέλους εφαρμοστεί, σαν απαραίτητο εργαλείο για να εκσυγχρονιστεί επιτέλους η έρημη χώρα μας
Κλείνοντας να πω πόσο γρήγορα άνοιξε κι έκλεισε η πόρτα της κομματικής ζωής του Νίκου Δήμου, επαληθεύοντας το ρηθέν ότι το κομματικό περιβάλλον δεν αντέχει δημιουργικούς ανθρώπους. Το μόνο είδος που στην Ελλάδα έχουμε σε υπερεπάρκεια είναι ο απέραντος αριθμός των ανθρώπων, που το μόνο που κάνουν είναι να ασκούν κριτική για τις πράξεις των άλλων. Ειδικότητα αποκτηθείσα με την πάροδο του χρόνου άνευ κόπου και δαπανών….
«Κείμενα Λευτέρη Τσίλογλου» στην ετικέτα «Απόψεις»)
Είναι γνωστή η θέση μου ότι η ένταξη μας στο μνημόνιο, δηλαδή η απόφαση να ζητήσουμε βοήθεια από τους ευρωπαίους συμμάχους μας, ήταν -στη φάση που διερχόμασταν- η μόνη ρεαλιστική λύση. Οι άλλες- έως ανύπαρκτες- προτάσεις θα μας οδηγούσαν σε αυτοκτονικές λύσεις για τη χώρα. Όλοι αυτοί που ομιλούν πως το μνημόνιο έφερε την καταστροφή είναι αφελείς ή λένε συνειδητά ψέματα..
Τα ετήσια έξοδα του ελληνικού προϋπολογισμού ήταν πάνω από 20 δις περισσότερα των αντιστοίχων εσόδων. Η διαφορά για χρόνια καλυπτόταν με δανεικά. Αναμενόμενο ήταν κάποια στιγμή να σταματήσουν να μας παρέχουν άλλα χρήματα οι ιδιώτες δανειστές μας. Δεν είναι φιλανθρωπικό ίδρυμα. Κι αυτό ήταν γνωστό. Δεν μας τα έδιναν με το ζόρι, αντίθετα τα ζητούσαμε.
Ζούσαμε σε μια εικονική πραγματικότητα μιας ψεύτικης ευημερίας και η φούσκα κάποια στιγμή προφανώς θα έσκαγε. Μέσα στην ατμόσφαιρα της απατηλής ευωχίας αμελήσαμε την παραγωγή αγαθών και όλες οι εργασίες μετατέθηκαν στους βολικούς μετανάστες μας. Ο Έλληνας έγινε προϊστάμενος, εργοδότης και «δημόσιος λειτουργός». Συγχρόνως η διάβρωση των συνειδήσεων προχώρησε σε μεγάλες μάζες του πληθυσμού. Ο καθένας που είχε τη δυνατότητα βλέποντας τον διπλανό του εύκολα βουτούσε κι αυτός το δάκτυλό του στο μέλι. Το χειρότερο είναι ότι αυτό το θεωρούσε σχεδόν δικαίωμα και το πλάσαρε στον κύκλο του ως μαγκιά.
Τώρα με το μνημόνιο δανειζόμαστε με πολύ χαμηλά επιτόκια από τις κυβερνήσεις, που κάποιες εξ αυτών δανείζονται από την ελεύθερη αγορά με μεγαλύτερα. Το ανάποδο θα μπορούσε να ειπωθεί. Τι αλήθεια θα γινόταν αν εξαρχής χωρίς καθυστερήσεις, με σύμπνοια κι ενότητα όλοι ενωμένοι εφαρμόζαμε από την αρχή όλες οι επιταγές του μνημονίου; Σε ποια κατάσταση θα βρισκόταν σήμερα η χώρα μας;
Για έναν που πίστεψε ότι η Αριστερά ήταν η μεταρρυθμιστική δύναμη και λογικά θα ήταν η σημαιοφόρος των αλλαγών τι συμπέρασμα μπορεί να βγάλει, όταν την βλέπει να παίζει άμυνα, αντίδραση, το παιχνίδι των καθυστερήσεων, να γίνεται παράγοντας αναστολής κάθε μεταβολής; Όταν λέει όχι στα πάντα και εξ αντικειμένου συμπαρατάσσεται με τις ποιο αντιδραστικές πολιτικές δυνάμεις αντιευρωπαϊκού προσανατολισμού;
Φυσικό είναι να αναρωτιέται.
Α υ τ ή ή τ α ν η Α ρ ι σ τ ε ρ ά τ ω ν ν ε α ν ι κ ώ ο ν ε ί ρ ω ν μ α ς;
Δυστυχώς στην Ελλάδα η εν γένει Αριστερά έχασε τη μεγάλη ευκαιρία να γίνει η πρωταγωνίστρια των εξελίξεων. Υποστήριξε κινήσεις που είχαν αντιδημοκρατικό έως φασιστικό υπόβαθρο και σχεδόν όλες οι εκφάνσεις της συνεχίζουν απτόητα να αγνοούν τη κοινή λογική. Δυστυχώς!
Όμως εγώ διακατέχομαι από μια «αρνητική αισιοδοξία». Επειδή πιστεύω στην αμείλικτη δύναμη των νόμων της οικονομίας και των αγορών είμαι σίγουρος ότι, έστω και με «εγκληματική καθυστέρηση», αυτά που χρειάζεται να γίνουν θα γίνουν, όσο κι αν κραυγάζουν και αντιστέκονται οι διάφοροι περιτρεχάμενοι που μέσα σε λίγο χρόνο αλλάζουν στόχους και ήρωες όπως τα φίδια αλλάζουν τα πουκάμισα τους. Προέχει πέρα και πάνω από άλλες σκοπιμότητες η σωτηρία της χώρας και κατά συνέπεια του λαού της….
Γεννήθηκα στην Ελλάδα κι αγαπώ αφάνταστα την πατρίδα μου Αλλά μαζί θέλω να είμαι και πολίτης μιας ευρύτερης ενότητας, της προοδευτικής και ενωμένης Ευρώπης. Οι τάσεις απομονωτισμού που παρατηρούνται δεν μπορεί να είναι θέσεις ενός προοδευτικού ανθρώπου
Υ.Γ Στη γνωστή ιστοσελίδα iefimerida ο δημιουργικός Νίκος Δήμου εκφράζει την έκπληξή του ότι συνάντησε έναν συνειδητό υπερασπιστή του μνημονίου. Βλέπεις ότι κι αυτοί που έφεραν στην Ελλάδα την τρόικα το αντιμετωπίζουν σαν μίασμα, μακριά από μένα και εξαποδό. Δεν τον γνωρίζω από κοντά, αλλά παρακολουθώ με ενδιαφέρον και τον οφειλόμενο σεβασμό τα βιβλία και τα κείμενά του. Θα ήθελα να τον διαβεβαιώσω ότι γνωρίζω κι άλλους, που θεωρούν το μνημόνιο, εφόσον επιτέλους εφαρμοστεί, σαν απαραίτητο εργαλείο για να εκσυγχρονιστεί επιτέλους η έρημη χώρα μας
Κλείνοντας να πω πόσο γρήγορα άνοιξε κι έκλεισε η πόρτα της κομματικής ζωής του Νίκου Δήμου, επαληθεύοντας το ρηθέν ότι το κομματικό περιβάλλον δεν αντέχει δημιουργικούς ανθρώπους. Το μόνο είδος που στην Ελλάδα έχουμε σε υπερεπάρκεια είναι ο απέραντος αριθμός των ανθρώπων, που το μόνο που κάνουν είναι να ασκούν κριτική για τις πράξεις των άλλων. Ειδικότητα αποκτηθείσα με την πάροδο του χρόνου άνευ κόπου και δαπανών….
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου