Πέμπτη 5 Φεβρουαρίου 2015

Μ ι κ ρ έ ς σ τ ι γ μ έ ς

Μικρές στιγμές με ανθρώπους που αγαπάς. Ένα παλαιό τραγούδι, λίγο καλό κρασί και αναμνήσεις
… -Θυμάσαι τότε που... ;
Μέσα σε λίγο χρόνο να πεις όλα τα μπουκωμένα μέσα σου. Να παραδεχθείς ότι τα χρόνια που πέρασαν άφησαν ανεξίτηλα σημάδια πάνω σου. Το δέρμα που ζάρωσε, τα μαλλιά που άσπρισαν και αραίωσαν, το μυαλό που πεταρίζει και δε φτουράει για σύνθετες σκέψεις. Η ικανότητα στον έρωτα, το περπάτημα κι οι κάθε λογής αντοχές. Όλα μαζεύονται σαν π...έτρες δεμένες γύρω από το λαιμό σου έτοιμες να σε παρασύρουν στην άβυσσο...
Κι όμως! Μέσα σ’ αυτήν τη μαύρη συννεφιά η καρδούλα σου, σαν νιόβγαλτη κοπελίτσα, να τριγυρνά ως πεταλούδα αμέριμνη στον ανθισμένο ανοιξιάτικο κάμπο...
Γιατί, μωρέ, οι επιθυμίες να μην ευθυγραμμίζονται με τις πραγματικές αντοχές; Γιατί ο πάνσοφος δημιουργός μας έκανε όντα μιας χρήσης

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου