Στη γειτονιά την παιδική το όνειρο τον πήγε.
Κι ήταν τόσο ζωντανό, σαν να το ζούσε αλήθεια
Ξυπόλυτος, κοντό παντελονάκι και τιράντες να το στηρίζουν
Μια τεράστια φέτα ζυμωτό ψωμί στο χέρι...
με λάδι αλειμμένη κι αλάτι.
Βιασύνη πριν αρχίσει το μοίρασμα
να προλάβει μερικές μπουκιές
γρήγορα να καταπιεί.
Δε γίνεται αλλιώς,
αύριο θα είναι η σειρά του να ζητήσει μερίδιο
Τόση, μα τόση, στέρηση,
πασαλειμμένη όμως με μια
γενναία στρώση- χαμένης πλέον- ευτυχίας
2013
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου