Ως πρώτο διδακτήριο χρησιμοποιήθηκε το «Κελί», εκκλησιαστικό οίκημα, δίπλα στο σημερινό ναό της Παναγίας. Ήταν διώροφο με τρία δωμάτια επάνω, με μεγάλη σάλα (δοξάτο) και ισάριθμους χώρους κάτω-ισόγειο.
Η πρόσοψη του στολίζονταν με ξύλινες κολόνες σαν στοά. Σ' αυτό το οίκημα στεγάστηκε το σχολείο μέχρι το 1869, οπότε μεταφέρθηκε στο νέο κτίριο που κατασκεύασε η Χριστιανική Κοινότητα Βάβδου στη σημερινή πλατεία της Κοινότητας (στο σημερινό Κοινοτικό κατάστημα) και σε οικόπεδο που δώρισε ο Αγοραστός Πατσάγκουρας. Ήταν λιθόκτιστο, διώροφο, με δύο αίθουσες στον επάνω όροφο και δύο στο ισόγειο. Το προαύλιο του κτιρίου αυτού το θυμούνται οι γεροντότεροι με την ονομασία «διάλειμμα».
Όμως οι μαθητές πολλαπλασιάζονται, ο χώρος δεν επαρκεί και οι τοπικοί άρχοντες αναζητούν κατάλληλο οικόπεδο για ανέγερση νέου διδακτηρίου με προοπτική. Η Επιτροπή Ανέγερσης δραστηριοποιείται, βρίσκει τον κατάλληλο χώρο, βρίσκει και τον Ευεργέτη-Χρηματοδότη και το έργο ξεκινάει. Η θεμελίωση έγινε το 1914 σε οικόπεδο 5 στρεμμάτων ιδιοκτησίας των εξής δωρητών.
α) Τρία στρέμματα ιδιοκτησία Ιουλίου Άμποτ
β) Ένα στρέμμα ιδιοκτησία Εκκλησίας Αγίας Παρασκευής.
γ) Ένα στρέμμα ιδιοκτησία Γεωργίου ή Λιόλιου Δημ. Καμάρη και
δ) 200 τ.μ. περίπου ιδιοκτησία Σαραφιανού Καπνιάρη.
Από το 1914 που θεμελιώθηκε το σημερινό διδακτήριο, μέχρι το 1920 που ολοκληρώθηκε, και επειδή το κτίριο της Κοινοτικής πλατείας κατεδαφίστηκε για να χρησιμοποιηθούν τα υλικά στην ανέγερση του καινούργιου, το σχολείο στεγάστηκε κατά διαστήματα στους ιερούς Ναούς της Παναγίας και Αγίας Παρασκευής, στο εκκλησιαστικό καφενείο «ο Πλάτανος» και στα σπίτια των Γεωργίου Γεωργούλα και Νικολάου Αγγίδη (Χαρβάλη). «ΦΙΛΟΚΛΕΙΟΣ ΣΧΟΛΗ» ονομάστηκε το νέο σημερινό διδακτήριο, στη μνήμη του χρηματοδότη ευεργέτη Φιλοκλή Γεωργιάδη εκ Βάβδου και μόνιμου κάτοικου της Σκιάθου, όπου και πέθανε στις 9 Μαρτίου 1936. Διέθεσε στην επιτροπή το ποσό των 90.000 δρχ. το δε σχέδιο εκπονήθηκε από τον Βαβδινό Αρχιτέκτονα Παιονίδη. Από το 1924-1930 για την ολοκλήρωση-αποπεράτωση του κτιρίου το κράτος διέθεσε 52.745 δρχ. και η κοινότητα Βάβδου 21.779 δρχ.
Το διδακτήριο είναι τύπου Τετραταξίου, διώροφο, λιθόκτιστο με μαρμαρό-πετρες, (από το βουνό του χωριού, τις οποίες μετέφεραν με ειδικό κάρο και από τότε ο δρόμος αυτός ονομάζεται καρόδρομος), ασβεστόκτιστο με πρόσοψη Ανατολική και αποτελείται από 4 αίθουσες διδασκαλίας, Γραφείο, διάδρομο, εξώστη και ισάριθμα ισόγεια διαμερίσματα, των εξής διαστάσεων.
Αίθουσες: 8,90X6,45X4,75 μέτρα. Γραφείο 4,5X4,5X4,75μ. Διάδρομος (σάλα) 7,00Χ4,5Χ4,75μ. και εξώστης 4,5X4,5X4,75μ. Τις ίδιες διαστάσεις έχουν και τα ισόγεια διαμερίσματα με ύψος, 2,95μ.
Ο Μάιος 1914 αποτελεί ιστορικό σταθμό για τους κατοίκους του Βάβδου. Η συγκίνηση και η χαρά που πλημμύρησε τις καρδιές όλων των παρευρισκομένων στη θεμελίωση του διδακτηρίου, έμεινε ανεξίτηλη. Όταν διηγούνταν το γεγονός αυτό στα εγγονάκια τους σαν παραμύθι, τα μάτια τους δάκρυζαν.
Στην τελετή της θεμελίωσης παραβρέθηκαν όλοι οι συντελεστές του έργου: Ο Μητροπολίτης Κασσανδρίας Ειρηναίος, ο οποίος αγαπούσε ιδιαίτερα τους Βαβδινούς για την πνευματικότητα τους, τον πατριωτισμό και την πίστη στο Θεό, η ακολουθία των κληρικών του Μητροπολίτη και οι ιερείς του Βάβδου, οι πολιτικές και Αστυνομικές Αρχές του Νομού, ο Φιλοκλής Γεωργιάδης ο οποίος είχε εγκαταλείψει το Βάβδο κατά την επανάσταση της Χαλ/κής, ο αρχιτέκτονας Παιονίδης και οι δωρητές των οικοπέδων, η επιτροπή ανεγέρσεως και όλοι οι Βαβδινοί της περιοχής και Θεσ/ νίκης. Το γεγονός αυτό θεωρήθηκε απ' όλους το πιο σημαντικό. Επιτέλους ο Βάβδος αποκτούσε ένα σύγχρονο και ωραίο διδακτήριο, που θα κάλυπτε τις ανάγκες των κατοίκων» τόνισε στην ομιλία του ο Σεβασμιότατος. Δεν θα πούμε εδώ τίποτε για τη χαρά και συγκίνηση που επικράτησε την ημέρα των εγκαινίων του διδακτηρίου. Κάτοικοι, δάσκαλοι, γονείς και μαθητές πανηγύριζαν. «Τα φοβισμένα και σκορπισμένα εδώ κι εκεί» παιδιά του Βάβδου συγκεντρώνονται επιτέλους στις ωραιότατες αίθουσες του νέου διδακτηρίου. Το φυλάνε σαν τα μάτια τους...
Τα χρόνια φεύγουνε, περνούν, έρχεται η περίοδος της κατοχής. Στο σχολείο στρατωνίζονται ένοπλα τμήματα Βουλγαρικού στρατού κατ' αρχήν, και στη συνέχεια τμήματα ανταρτών. Το Σεπτέμβριο του 1945 το διδακτήριο κανονιοβολείται από τα Γερμανικά στρατεύματα από τη Γαλάτιστα και στη συνέχεια από απόσταση 500 μέτρων με στόχο τους αντάρτες. Όταν έφτασαν στο χωριό δεν βρήκαν κανένα απ' τους αντάρτες, είχαν φύγει... Δεν έφτασε η άγρια λεηλασία και καταστροφή των επίπλων, σκευών και εποπτικών μέσων διδασκαλίας που υπέστη το σχολείο από τα στρατωνιζόμενα τμήματα Βουλγάρων και Ανταρτών, τώρα έχουμε και τα σοβαρότατα ρήγματα και φθορές που υπέστη από το Βομβαρδισμό. Για την επούλωση όλων αυτών των ρηγμάτων και φθορών, το 1951 έγινε επισκευή του διδακτηρίου όπου δαπανήθηκαν 6.400.000 δρχ. Εκ των οποίων 4.000.000 δρχ. χορηγία του κράτους και 2.400.000 δρχ. από εισφορές των κατοίκων. Όμως η παλαιότητα των υλικών της στέγης και οροφών, οι φθορές των πατωμάτων και κουφωμάτων και τα εξωτερικά και εσωτερικά επιχρίσματα που από την μη συντήρηση τους, συνεχίστηκαν να καταρρέουν, δημιούργησαν σοβαρό πρόβλημα λειτουργικότητας του σχολείου Παράδειγμα: Κάθε φορά που χιόνιζε και στο Βάβδο χιόνιζε συχνά, γέμιζαν οι οροφές χιόνια και με το λιώσιμο τους πλημμύριζαν οι αίθουσες από νερά. Η απαράδεκτη αυτή κατάσταση του διδακτηρίου, αλλά και του περιβάλλοντος χώρου, ο οποίος παρέμενε απερίφρακτος, όπου έβοσκαν τα οικόσιτα (αγελάδες-κατσίκες) του χωριού, τερματίστηκε οριστικά, ύστερα από προγραμματισμό, μελέτη και κατασκευή των απαραίτητων εργασιών στη δεκαετία 1960-1970 με τη φροντίδα του προσωπικού του σχολείου και των μελών της σχολικής εφορείας της περιόδου αυτής. Έγιναν οι εξής εργασίες: Αντικατάσταση στέγης, οροφών αιθουσών, πατωμάτων, κουφωμάτων (σιδηροκατασκευή), επιχρίσματα (σουβάδες) εσωτερικοί-εξωτερικοί, ελαιοχρωματισμός-υδροχρωματισμός.
Πλήρης περίφραξη και κατασφάλιση του σχολικού οικοπέδου με ισοπέδωση της αυλής, κατασκευή τοίχων αντιστηρίξεως βορειοδυτικά. Ανατολικά με κερκίδες -Νότια-, δεντροφύτευση του σχολικού χώρου με 500 δενδρύλλια πεύκης, ίδρυση σχολικού κήπου, υδροδότηση του σχολείου και ευπρεπισμός του περιβάλλοντος χώρου. Κατασκευή 6 θέσεων αφοδευτηρίων με αποχετευτικό δίκτυο και ανέγερση για πρώτη φορά στο Βάβδο Ηρώου πεσόντων. Καθώς για πρώτη φορά απέκτησε το σχολείο (αγρούς) σχολικό κλήρο 40 στρεμμάτων από την επιτροπή απαλλοτριώσεων Νομού Χαλκιδικής. Επίσης στη δεκαετία αυτή οργανώθηκε και εμπλουτίστηκε το σχολείο με έπιπλα, σκεύη, όργανα φυσικής και χημείας, χάρτες, εποπτικά μέσα διδασκαλίας, βιβλιοθήκες κ.λπ. Τέλος άρχισε η κατασκευή ενός υπόστεγου Γυμναστηρίου, απαραίτητο για τις ανάγκες του σχολείου, αλλά παραμένει ακόμη ημιτελές.
Η πρόσοψη του στολίζονταν με ξύλινες κολόνες σαν στοά. Σ' αυτό το οίκημα στεγάστηκε το σχολείο μέχρι το 1869, οπότε μεταφέρθηκε στο νέο κτίριο που κατασκεύασε η Χριστιανική Κοινότητα Βάβδου στη σημερινή πλατεία της Κοινότητας (στο σημερινό Κοινοτικό κατάστημα) και σε οικόπεδο που δώρισε ο Αγοραστός Πατσάγκουρας. Ήταν λιθόκτιστο, διώροφο, με δύο αίθουσες στον επάνω όροφο και δύο στο ισόγειο. Το προαύλιο του κτιρίου αυτού το θυμούνται οι γεροντότεροι με την ονομασία «διάλειμμα».
Όμως οι μαθητές πολλαπλασιάζονται, ο χώρος δεν επαρκεί και οι τοπικοί άρχοντες αναζητούν κατάλληλο οικόπεδο για ανέγερση νέου διδακτηρίου με προοπτική. Η Επιτροπή Ανέγερσης δραστηριοποιείται, βρίσκει τον κατάλληλο χώρο, βρίσκει και τον Ευεργέτη-Χρηματοδότη και το έργο ξεκινάει. Η θεμελίωση έγινε το 1914 σε οικόπεδο 5 στρεμμάτων ιδιοκτησίας των εξής δωρητών.
α) Τρία στρέμματα ιδιοκτησία Ιουλίου Άμποτ
β) Ένα στρέμμα ιδιοκτησία Εκκλησίας Αγίας Παρασκευής.
γ) Ένα στρέμμα ιδιοκτησία Γεωργίου ή Λιόλιου Δημ. Καμάρη και
δ) 200 τ.μ. περίπου ιδιοκτησία Σαραφιανού Καπνιάρη.
Από το 1914 που θεμελιώθηκε το σημερινό διδακτήριο, μέχρι το 1920 που ολοκληρώθηκε, και επειδή το κτίριο της Κοινοτικής πλατείας κατεδαφίστηκε για να χρησιμοποιηθούν τα υλικά στην ανέγερση του καινούργιου, το σχολείο στεγάστηκε κατά διαστήματα στους ιερούς Ναούς της Παναγίας και Αγίας Παρασκευής, στο εκκλησιαστικό καφενείο «ο Πλάτανος» και στα σπίτια των Γεωργίου Γεωργούλα και Νικολάου Αγγίδη (Χαρβάλη). «ΦΙΛΟΚΛΕΙΟΣ ΣΧΟΛΗ» ονομάστηκε το νέο σημερινό διδακτήριο, στη μνήμη του χρηματοδότη ευεργέτη Φιλοκλή Γεωργιάδη εκ Βάβδου και μόνιμου κάτοικου της Σκιάθου, όπου και πέθανε στις 9 Μαρτίου 1936. Διέθεσε στην επιτροπή το ποσό των 90.000 δρχ. το δε σχέδιο εκπονήθηκε από τον Βαβδινό Αρχιτέκτονα Παιονίδη. Από το 1924-1930 για την ολοκλήρωση-αποπεράτωση του κτιρίου το κράτος διέθεσε 52.745 δρχ. και η κοινότητα Βάβδου 21.779 δρχ.
Το διδακτήριο είναι τύπου Τετραταξίου, διώροφο, λιθόκτιστο με μαρμαρό-πετρες, (από το βουνό του χωριού, τις οποίες μετέφεραν με ειδικό κάρο και από τότε ο δρόμος αυτός ονομάζεται καρόδρομος), ασβεστόκτιστο με πρόσοψη Ανατολική και αποτελείται από 4 αίθουσες διδασκαλίας, Γραφείο, διάδρομο, εξώστη και ισάριθμα ισόγεια διαμερίσματα, των εξής διαστάσεων.
Αίθουσες: 8,90X6,45X4,75 μέτρα. Γραφείο 4,5X4,5X4,75μ. Διάδρομος (σάλα) 7,00Χ4,5Χ4,75μ. και εξώστης 4,5X4,5X4,75μ. Τις ίδιες διαστάσεις έχουν και τα ισόγεια διαμερίσματα με ύψος, 2,95μ.
Ο Μάιος 1914 αποτελεί ιστορικό σταθμό για τους κατοίκους του Βάβδου. Η συγκίνηση και η χαρά που πλημμύρησε τις καρδιές όλων των παρευρισκομένων στη θεμελίωση του διδακτηρίου, έμεινε ανεξίτηλη. Όταν διηγούνταν το γεγονός αυτό στα εγγονάκια τους σαν παραμύθι, τα μάτια τους δάκρυζαν.
Στην τελετή της θεμελίωσης παραβρέθηκαν όλοι οι συντελεστές του έργου: Ο Μητροπολίτης Κασσανδρίας Ειρηναίος, ο οποίος αγαπούσε ιδιαίτερα τους Βαβδινούς για την πνευματικότητα τους, τον πατριωτισμό και την πίστη στο Θεό, η ακολουθία των κληρικών του Μητροπολίτη και οι ιερείς του Βάβδου, οι πολιτικές και Αστυνομικές Αρχές του Νομού, ο Φιλοκλής Γεωργιάδης ο οποίος είχε εγκαταλείψει το Βάβδο κατά την επανάσταση της Χαλ/κής, ο αρχιτέκτονας Παιονίδης και οι δωρητές των οικοπέδων, η επιτροπή ανεγέρσεως και όλοι οι Βαβδινοί της περιοχής και Θεσ/ νίκης. Το γεγονός αυτό θεωρήθηκε απ' όλους το πιο σημαντικό. Επιτέλους ο Βάβδος αποκτούσε ένα σύγχρονο και ωραίο διδακτήριο, που θα κάλυπτε τις ανάγκες των κατοίκων» τόνισε στην ομιλία του ο Σεβασμιότατος. Δεν θα πούμε εδώ τίποτε για τη χαρά και συγκίνηση που επικράτησε την ημέρα των εγκαινίων του διδακτηρίου. Κάτοικοι, δάσκαλοι, γονείς και μαθητές πανηγύριζαν. «Τα φοβισμένα και σκορπισμένα εδώ κι εκεί» παιδιά του Βάβδου συγκεντρώνονται επιτέλους στις ωραιότατες αίθουσες του νέου διδακτηρίου. Το φυλάνε σαν τα μάτια τους...
Τα χρόνια φεύγουνε, περνούν, έρχεται η περίοδος της κατοχής. Στο σχολείο στρατωνίζονται ένοπλα τμήματα Βουλγαρικού στρατού κατ' αρχήν, και στη συνέχεια τμήματα ανταρτών. Το Σεπτέμβριο του 1945 το διδακτήριο κανονιοβολείται από τα Γερμανικά στρατεύματα από τη Γαλάτιστα και στη συνέχεια από απόσταση 500 μέτρων με στόχο τους αντάρτες. Όταν έφτασαν στο χωριό δεν βρήκαν κανένα απ' τους αντάρτες, είχαν φύγει... Δεν έφτασε η άγρια λεηλασία και καταστροφή των επίπλων, σκευών και εποπτικών μέσων διδασκαλίας που υπέστη το σχολείο από τα στρατωνιζόμενα τμήματα Βουλγάρων και Ανταρτών, τώρα έχουμε και τα σοβαρότατα ρήγματα και φθορές που υπέστη από το Βομβαρδισμό. Για την επούλωση όλων αυτών των ρηγμάτων και φθορών, το 1951 έγινε επισκευή του διδακτηρίου όπου δαπανήθηκαν 6.400.000 δρχ. Εκ των οποίων 4.000.000 δρχ. χορηγία του κράτους και 2.400.000 δρχ. από εισφορές των κατοίκων. Όμως η παλαιότητα των υλικών της στέγης και οροφών, οι φθορές των πατωμάτων και κουφωμάτων και τα εξωτερικά και εσωτερικά επιχρίσματα που από την μη συντήρηση τους, συνεχίστηκαν να καταρρέουν, δημιούργησαν σοβαρό πρόβλημα λειτουργικότητας του σχολείου Παράδειγμα: Κάθε φορά που χιόνιζε και στο Βάβδο χιόνιζε συχνά, γέμιζαν οι οροφές χιόνια και με το λιώσιμο τους πλημμύριζαν οι αίθουσες από νερά. Η απαράδεκτη αυτή κατάσταση του διδακτηρίου, αλλά και του περιβάλλοντος χώρου, ο οποίος παρέμενε απερίφρακτος, όπου έβοσκαν τα οικόσιτα (αγελάδες-κατσίκες) του χωριού, τερματίστηκε οριστικά, ύστερα από προγραμματισμό, μελέτη και κατασκευή των απαραίτητων εργασιών στη δεκαετία 1960-1970 με τη φροντίδα του προσωπικού του σχολείου και των μελών της σχολικής εφορείας της περιόδου αυτής. Έγιναν οι εξής εργασίες: Αντικατάσταση στέγης, οροφών αιθουσών, πατωμάτων, κουφωμάτων (σιδηροκατασκευή), επιχρίσματα (σουβάδες) εσωτερικοί-εξωτερικοί, ελαιοχρωματισμός-υδροχρωματισμός.
Πλήρης περίφραξη και κατασφάλιση του σχολικού οικοπέδου με ισοπέδωση της αυλής, κατασκευή τοίχων αντιστηρίξεως βορειοδυτικά. Ανατολικά με κερκίδες -Νότια-, δεντροφύτευση του σχολικού χώρου με 500 δενδρύλλια πεύκης, ίδρυση σχολικού κήπου, υδροδότηση του σχολείου και ευπρεπισμός του περιβάλλοντος χώρου. Κατασκευή 6 θέσεων αφοδευτηρίων με αποχετευτικό δίκτυο και ανέγερση για πρώτη φορά στο Βάβδο Ηρώου πεσόντων. Καθώς για πρώτη φορά απέκτησε το σχολείο (αγρούς) σχολικό κλήρο 40 στρεμμάτων από την επιτροπή απαλλοτριώσεων Νομού Χαλκιδικής. Επίσης στη δεκαετία αυτή οργανώθηκε και εμπλουτίστηκε το σχολείο με έπιπλα, σκεύη, όργανα φυσικής και χημείας, χάρτες, εποπτικά μέσα διδασκαλίας, βιβλιοθήκες κ.λπ. Τέλος άρχισε η κατασκευή ενός υπόστεγου Γυμναστηρίου, απαραίτητο για τις ανάγκες του σχολείου, αλλά παραμένει ακόμη ημιτελές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου