Πέμπτη 30 Ιουλίου 2015

Δημοτικό Σχολείο Μεσημερίου

Λίγα λόγια για το χωριό μας
Το χωριό μας βρίσκεται στην Περιφερειακή Ενότητα Πέλλας (πρώην Νομός Πέλλας) κοντά στην πρωτεύουσα του Νομού, την Έδεσσα. Βρίσκεται 2,5 χιλιόμετρα Νοτιοδυτικά της πόλης και έχει περίπου 800 κατοίκους σύμφωνα με την τελευταία απογραφή πληθυσμού που έγινε το 2011. Είναι κτισμένο σε πλαγιά, στις Βορειοανατολικές παρυφές του Βερμίου όρους και σε υψόμετρο 430 μέτρων (κεντρική πλατεία). Η θέα προς τον κάμπο της Κεντρικής Μακεδονίας είναι μαγευτική, ιδιαίτερα τις μέρες που ο καιρός είναι καθαρός.
Οι κάτοικοι ασχολούνται κυρίως με τη γεωργία και την κτηνοτροφία. Οι κύριες καλλιέργειες είναι τα κεράσια -ονομαστή παγκοσμίως η περιοχή για τα κεράσια της - και τα ροδάκινα αλλά υπάρχουν και άλλες δευτερεύουσες καλλιέργειες όπως το αμπέλι, τα δαμάσκηνα, τα βερύκοκα, τα μήλα.

Φιλιππίδης Δανιήλ [1750/55, Μηλιές Πηλίου – 1832, Βεσσαραβία]

Συγγραφέας έργων επιστημονικού κυρίως περιεχομένου και δάσκαλος θετικών επιστημών και φιλοσοφίας στις Παραδουνάβιες Ηγεμονίες, ο Δ. Φιλιππίδης άνηκε στην παράταξη των Ελλήνων λογίων που ενστερνίστηκαν τις θέσεις του Ευρωπαϊκού Διαφωτισμού.
Γιος του Φιλίππου Αργυρίου και της Αλεξάνδρας Παπαθεοδώρου, προερχόταν από ευκατάστατη οικογένεια από τις Μηλιές του Πηλίου. Ο παππούς του Αργύρης Φιλίππου είχε μεταναστεύσει από τη βόρεια Εύβοια στα τέλη του 17ου αιώνα. Ο Δανιήλ Φιλιππίδης είχε ένα μικρότερο αδελφό, τον Αργύρη Φιλίππου και πρώτους εξαδέλφους τους Γρηγόριο Κωνσταντά και Άνθιμο Γαζή από την πλευρά της μητέρας του και του πατέρα του, αντίστοιχα [Οικονομίδης, 1978/9: 205-208].
Έμαθε τα πρώτα γράμματα στη γενέτειρά του κοντά στον Άνθιμο Παπαπανταζή και όταν

σχολείο στην Ίμβρο

Με την ευκαιρία της επίσκεψης του Α.Θ.Π Οικουμενικού Πατριάρχου κκ. Βαρθολομαίου στη γενέτειρα του την Ίμβρο, έγινε σήμερα το πρωί συνάντηση του Παναγιότατου με τα παιδιά που θα φοιτήσουν τη προσεχή σχολική περίοδο στο σχολείο και τους γονείς και τις οικογένειες τους.
Την ζεστή αυτή εκδήλωση διοργάνωσε ο Εκπαιδευτικός και Μορφωτικός Σύλλογος Ίμβρου, ο οποίος είναι και ο κεντρικός φορέας που είναι υπεύθυνος για την ανάπτυξη της Παιδείας και του Πολιτισμού στο νησί και εκπρο...σωπήθηκε με τον αντιπρόεδρο του και εκπαιδευτικό κ. Ιωακ. Καμπουρόπουλο. Η εκδήλωση έγινε στο Καφέ “ΝΟΣΤΟΣ” στο χωριό Αγ.Θεόδωροι.
Κατά τη συνάντηση ο Οικουμενικός Πατριάρχης γνώρισε και συνομίλησε με τους μικρούς μαθητές, αλλά και τους μελλοντικούς μαθητές και φυσικά με τους γονείς τους και τους εκπαιδευτικούς.
Στο σχολείο της Ίμβρου λειτουργούν Δημοτικό και Γυμνάσιο και αναμένεται η αδειοδότηση για τη λειτουργία και του Λυκείου.
Δείτε περισσότερα

Τετάρτη 29 Ιουλίου 2015

Σκοτεινές σπηλιές

 Στις απόκρημνες χαράδρες του μυαλού
μέσα σε άξενες και σκοτεινές σπηλιές
είναι καταχωνιασμένες κάποιες σκέψεις, ...
ίσως αμαρτωλές.
Δεν τόλμησαν ποτέ ν’ αναδυθούν στην επιφάνεια
να πάρουν μια δυο ανάσες αέρα καθαρού.
Αν με ρωτήσετε γιατί,
απάντηση ίσως να μην υπάρχει
Κάποιες φορές νομίζεις ότι στάζουν αμαρτίες
κι άλλες φοβάσαι μη λεκιαστούν
από την κακία και τη ζήλια των ανθρώπων.
Ντροπαλές σκέψεις, που δεν τις ψέλλισε
ακόμα ανθρώπινο στόμα,
αναμένουν τη στιγμή της ελευθερίας τους
η οποία μπορεί και να μη φτάσει ποτέ…..
2015

ΔΗΜΟΤΙΚ Δημοτικό Σχολείο Μελισσίου Πέλλας

ΣΧΟΛΕΙΟ ΜΕΛΙΣΣΙΟΥ ΠΕΛΛΑΣ
Η σχολική μονάδα έχει την επωνυμία Ολοήμερο 6/θέσιο Δημοτικό Σχολείο Μελισσίου. Η ίδρυση της Σχολικής μονάδας πραγματοποιήθηκε με το διάταγμα περί ιδρύσεων σχολείων στοιχειώδους εκπαίδευσης , στις 16 Σεπτεμβρίου 1937 ως μονοτάξιο. Η απόφαση δημοσιεύθηκε στο ΦΕΚ 361/16-11-1937. Στη συνέχεια λειτούργησε ως διτάξιο , μετά ως τετραθέσιο και στο τέλος με την αριθ. Δ4/412/4-8-1998 Υπουργική Απόφαση που δημοσιε...ύθηκε στο υπ’ αριθμ. 825/10-8-1998 ΦΕΚ.τ. Β΄ προάχθηκε σε εξαθέσιο. Επίσης το σχολείο μας εντάχθηκε σε Ζώνη Εκπαιδευτικής Προτεραιότητας που δημοσιεύτηκε στο ΦΕΚ 2442/2-11-2011.

) Κωνσταντάς Γρηγόριος [1753(;), Μηλιές Πηλίου - 1844, Μηλιές Πηλίου]

 ________________________________________
Δάσκαλος και λόγιος, ο Γρηγόριος Κωνσταντάς επιχείρησε να αναδείξει τη γενέτειρά του, τις Μηλιές Πηλίου, σε ελληνόφωνο εκπαιδευτικό κέντρο του καιρού του. Ανέπτυξε συγγραφική και εκδοτική δραστηριότητα συμμετέχοντας ενεργά στην κοινή προσπάθεια των συγχρόνων του Ελλήνων λογίων για την πνευματική πρόοδο των ομογενών του. Παράλληλα, πήρε μέρος και στα δρώμενα της Επανάστασης καταλαμβάνοντας αργότερα αξιώματα στο χώρο της παιδείας.
Γόνος φτωχής αγροτικής οικογένειας, έμαθε τα πρώτα γράμματα στη γενέτειρά του κοντά στον καλόγερο Άνθιμο Παπαπανταζή, καθώς και σε σχολείο της Ζαγοράς. Στα 1778 τον βρίσκουμε να υπηρετεί ως ιεροδιάκονος στον επίσκοπο Σκοπέλου· είναι η περίοδος που μετονομάζεται από Γεώργιος σε Γρηγόριος [ΕΕΕ, 1986: 127]. Μέχρι και το 1779 έχει παρακολουθήσει μαθήματα σε σχολές της Άθω, της Χίου και της Κωνσταντινούπολης. Κατά τη διαμονή του στην Πόλη -και παράλληλα με τις σπουδές του- εργάζεται ως οικοδιδάσκαλος στις δύο αδελφές του μητροπολίτη Εφέσου.

Δημοτικό σχολείο Αρχοντοχωρίου Αιτωλοακαρνανίας

Η ιστορία του Σχολείου
Πότε ακριβώς ιδρύθηκε το Δημοτικό Σχολείο Αρχοντοχωρίου είναι άγνωστο, διότι δε σώζεται κανένα στοιχείο στο σχολείο, στην κοινότητα ή κάποια άλλη τοπική αρχή. Κατά παράδοση ιδρύθηκε μεταξύ των ετών 1835-1940. Το σχολείο, από την αρχή της ιδρύσεως του έως το 1880 λειτούργησε ως ιδιωτικό.
Από το 1880 αναγνωρίσθηκε ως δημόσιο και έτσι λειτουργεί έως σήμερα. Οι εκπαιδευτικοί στην αρχή τοποθετούνταν από τον κ. Νομάρχη Αιτωλοακαρνανίας και αργότερα από το Υπουργείο, μισθοδοτούμενοι αρχικά από τους γονείς και αργότερα από το δήμαρχο Σολλίου. Από την αρχή της ιδρύσεως του και μέχρι τα έτη 1924-27 το σχολείο λειτουργούσε ως μονοθέσιο και στη συνέχεια ως διθέσιο. Από μαρτυρίες γερόντων βγάζουμε το συμπέρασμα ότι στο σχολείο από την ίδρυση του έως το έτος 1925 λειτουργούσαν οι εξής τέσσερις τάξεις: Α', Β', Γ' και Δ'. Από το 1925 και έπειτα λειτούργησε η Ε' και αργότερα και η Στ' τάξη, οπότε το σχολείο λειτουργεί με έξι τάξεις μαθητών, όπως άλλωστε λειτουργούσαν και όλα τα δημοτικά σχολεία της χώρας.

Σύντομος βιογραφία του Άνθιμου Γαζή

3) Οι Μηλιές του Πηλίου 
Ο Άνθιμος Γαζής γεννήθηκε το 1758 στις Μηλιές από φτωχούς γονείς. Βαπτίσθηκε με το όνομα Αλέξανδρος ενώ όταν χειροτονήθηκε σε ιεροδιάκονο το άλλαξε. Το οικογενειακό του όνομα Γκάζαλης το άλλαξε στο ελληνικότερο Γαζής. Παρακολούθησε μαθήματα κοντά στον ιερομόναχο Άνθιμο Παπαπανταζή και στην Ζαγορά όπου υπηρετούσε ένα εύπορο αλλά φιλάργυρο κληρικό. Το 1774 γύρισε στις Μηλιές όπου χειροτονήθηκε διάκονος, παίρνοντας το όνομα Άνθιμος, το όνομα δηλαδή του δασκάλου του. Ένα χρόνο αργότερα έγινε ιερέας και πήγε στην Βυζίτσα για να εργασθεί ως δάσκαλος με μικρό μισθό. Στο διάστημα της παραμονής του εκεί μελέτησε αρχαίους συγγραφείς Μετέπειτα πήγε στην Κωνσταντινούπολη όπου χειροτονήθηκε αρχιμανδρίτης, και εργάσθηκε και πάλι ως δάσκαλος. Το 1796 θα περάσει στην Αυστριακή πρωτεύουσα για να σπουδάσει μαθηματικά όπου και εξελέγχθηκε προϊστάμενος του ναού του Αγίου Γεωργίου της Ελληνικής κοινότητας Βιέννης.
Η Αξός
Η Αξός βρίσκεται δυτικά των Γιαννιτσών. Αναγνωρίστηκε ως κοινότητα το 1933 όταν αποσπάστηκε από την κοινότητα Μυλοτόπου. Η κοινότητα Παλαιού μετονομάστηκε σε κοινότητα Αξού το 1956. Σήμερα, ο πληθυσμός του χωριού προσδιορίζεται στoυς 1500 κατοικους, οι περισσότεροι πρόσφυγες από τη Μικρά Ασία και την Καππαδοκία. Στην "πατρίδα" οι Αξώτες εργάζονταν ως αγωγιάτες, αραμπατζήδες και κυρατζήδες. Φορτώνανε εμπορεύματα, σιτηρά, καλαμπόκια και τα εμπορεύονταν στην ευρύτερη περ...ιοχή της Καππαδοκίας. Η ευμάρεια της Αξού κατά τις μεταπολεμικές δεκαετίες οφείλεται στην ενασχόληση των κατοίκων με τις διεθνείς οδικές μεταφορές
Ο ανασκαφική έρευνα στην Αξό έφερε στο φως νεολιθικό οικισμό έκτασης 30 στρεμμάτων. Αποκάλυψε στοιχεία για τις οικιστικές κατασκευές και τα δομικά υλικά. Συγκεντρώθηκαν σημαντική ποσότητα κεραμικής, εργαλεία, καθώς και ποσότητες οστών, οστρέων και απανθρακωμένων σπόρων καταδεικνύοντας τη σπουδαιότητα της θέσης και παρέχοντας δεδομένα για το περιβάλλον, τη καθημερινή ζωή, την τεχνογνωσία και τις συνήθειες διατροφής του νεολιθικού ανθρώπου.

Δείτε περισσότερα

200 χρόνια της σχολής

2) Οι Μηλιές του Πηλίου
1/10/2014 4:00:00 μμ | Κοινωνία
«Θεραπεία ψυχής» είναι χαρακτηρισμός που ταιριάζει γάντι στον πλούτο που κρύβουν οι βιβλιοθήκες. Όταν, όμως, πρόκειται για τη Σχολή και Βιβλιοθήκη Μηλεών Πηλίου, ο χαρακτηρισμός γίνεται ακόμα πιο ακριβής, καθώς πρόκειται για την ονομασία που της χάρισαν οι ιδρυτές της.
«Ψυχής Άκος» (θεραπεία ψυχής), λοιπόν, ονόμασαν τη Μηλιώτικη Σχολή ο 'Ανθιμος Γαζής, ο Γρηγόριος Κωνσταντάς και ο Δανιήλ Φιλιππίδης, τρεις από τους σημαντικότερους εκπροσώπους του Νεοελληνικού Διαφωτισμού, που την ίδρυσαν το 1814 με στόχο τη δημιουργία ενός ανώτερου σχολείου στη γενέτειρά τους.
«Ψυχής Άκος» λέγεται επίσης η ημερίδα που πραγματοποιείται την Παρασκευή 3 Οκτωβρίου 2014 στην Αμερικανική Σχολή Κλασικών Σπουδών, με αφορμή τα 200 χρόνια από την ίδρυση της Σχολής και της Βιβλιοθήκης Μηλεών.
Την εκδήλωση ανοίγει στις 18:00 ο διακεκριμένος Ελβετός ελληνιστής Μπερτράν Μπουβιέρ, ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου της Γενεύης και, μεταξύ άλλων, αντεπιστέλλον μέλος της Ακαδημίας Αθηνών από το 1998. Η ομιλία του «Ξεφυλλίζοντας τη ''Γεωγραφία Νεωτερική'' των Φιλιππίδη και Κωνσταντά» κάνει σαφή αναφορά σε ένα από τα πιο καινοτόμα έργα του Νεοελληνικού Διαφωτισμού, που γράφτηκε στη δημοτική και εκδόθηκε στη Βιέννη το 1791.
Ακολουθεί ο καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης του Πανεπιστημίου Αθηνών, Πασχάλης Κιτρομηλίδης, με τίτλο ομιλίας «Οι λόγιοι των Μηλιών και η συμβολή τους στον Διαφωτισμό», θέμα άρρηκτα συνδεδεμένο με τους τρεις φωτισμένους άνδρες, που υπήρξαν ιερωμένοι, δάσκαλοι, συγγραφείς, μεταφραστές, εκδότες και μέλη της Φιλικής Εταιρείας.

Κυριακή 26 Ιουλίου 2015

1) Οι Μηλιές του Πηλίου

Οι Μηλιές είναι ορεινό χωριό του νοτίου Πηλίου, χτισμένο σε 400 m υψόμετρο και σε απόσταση 28 km ανατολικά από τον Βόλο. Είναι έδρα του Δήμου Μηλεών. Σύμφωνα με την απογραφή του 2001, το δημοτικό διαμέρισμα των Μηλεών έχει 636 κατοίκους.
Λέγεται ότι το χωριό ιδρύθηκε από κατοίκους του χωριού Μηλιές Ευβοίας, οι οποίοι έφυγαν από εκεί για να γλιτώσουν από επιθέσεις πειρατών. Για αυτό το λόγο και η θέση του χωριού είναι τέτοια ώστε να μη βλέπει τη θάλασσα..., αλλά και να μη φαίνεται το χωριό από τη θάλασσα.
Οι Μηλιές είναι η ιδιαίτερη πατρίδα του Άνθιμου Γαζή και του Γρηγόριου Κωνσταντά, οι οποίοι ίδρυσαν, το 1814, τη σχολή «Ψυχής Άκος», που λειτουργεί σήμερα ως βιβλιοθήκη με σπάνια βιβλία και ιστορικά κειμήλια. Ακόμα οι Μηλιές είναι το πρώτο χωριό που επαναστάτησε στο Πήλιο στην Επανάσταση του '21.
Η Σχόλη των Μηλεών
Η ονομαστή «Σχολή των Μηλεών» που ίδρυσαν οι Γαζής, Κωνσταντάς και Φιλιππίδης, αποτέλεσε σημαντική πνευματική εστία της εποχής και κέντρο του απελευθερωτικού αγώνα του 1821

Το γυμνάσιο Εξαπλάτανου Πέλλας

Το γυμνάσιο Εξαπλάτανου Πέλλας, όπου φοίτησε ο Μενέλαος Λουντέμης. Στις φωτογραφίες φαίνονται 1) Το παλαιό σχολείο 2) Το σημερινό που φέρει τ’ όνομά του και 3) το ερειπωμένο του σήμερα σπίτι

Παρασκευή 24 Ιουλίου 2015

Τα θλιβερά αποκαλυπτήρια

Ο ανεύθυνος υπουργός επί πέντε μήνες κορόιδευε τους πάντες και τα πάντα, σε Ελλάδα και Ευρώπη, δοκιμάζοντας έως τα άκρα την υπομονή των συνομιλητών του, μετατρέποντας φίλους σε έχθρούς γιατί έτσι θα δικαιολογούσε την τελική του πράξη. Καμπλεξικός στο έπακρο έκανε τα πάντα για να εφαρμόσει το σενάριο που εξαρχής είχε στο μυαλό του. Το δικό του νόμισμα!

Πόσοι Έλληνες έχουν συνειδητοποιήσει τη ζημιά που ο επηρμένος κύριος προξένησε στη χώρα μας? Βάζω το ερώτημα γιατί παρά τα χρόνια που σέρνω στην πλάτη μου, η ζωή μου έδειξε ότι οι δυσάρεστες εκπλήξεις δεν έχουν τελειωμό. Για τις ευθύνες τρίτων που τον εμπιστεύτηκαν ή απωθέωσαν τη γυμνότητά του δεν είναι ώρα να συζητηθούν. Αλλωστε μικρή η σημασία τους. Δυστυχώς το ρολόι του χρόνου δε γυρίζει πίσω.

Δε μ’ ενδιαφέρει η τιμωρία του. Εκείνο που θέλω είναι να πάει στο καλό. Υπάρχουν κι άλλοι τόποι να σπείρει το δηλητήριό του. Εκείνο που πρέπει να προβληματίσει τον καθένα ξεχωριστά είναι το πόσο εύκολα ένας τυχάρπαστος τυχωδιώκτης έγινε ίνδαλμα χιλιάδων ανθρώπων. Η σχεδόν αυτόματη αναβίωση της επάρατης προσωπολατρείας, που ταλαιπώρησε τόσες φορές την ανθρωπότητα, θα πρέπει να μας ανησυχήσει.

Ας κοιτάξει ο καθένας μέσα του και ήρεμα ας αξιολογήσει τη δική του στάση. Αυτή η εμπειρία να τον κάνει τουλάχιστον επιφυλακτικό στην πρόσδεση του σε πρόσωπα κι όχι σε αρχές

Το Ελληνικό Σχολείο της Ύπατης


Posted on Ιανουαρίου 14, 2013 by xwrionmakri
ΠΗΓΗ: http://blogs.sch.gr/lykypati (Λύκειο Υπάτης)
Τουρκοκρατία
Κατά τον 17ο αιώνα και κυρίως το 18ο στην τουρκοκρατούμενη Ελλάδα, το πνευματικό σκοτάδι που επικρατούσε τα πρώτα χρόνια της σκλαβιάς άρχισε να διαλύεται. Σε πολλές περιοχές εκεί που υπήρχαν εμπορικά κέντρα φυτρώνουν σχολεία, αλλού κατώτερα αλλού ανώτερα, ακαδημίες, ελληνομουσεία (δηλαδή σαν τα σημερινά Γυμνάσια) και μερικά με πρόγραμμα διδασκαλίας πανεπιστημιακό. Ουσιαστικά μέχρι την Απελευθέρωση δεν είχαμε Εκπαίδευση αλλά Παιδεία, χωρίς μεθοδολογία και αναλυτικά προγράμματα, αποκομμένη και αποσπασμένη, που στόχευε κυρίως στη διατήρηση της γλώσσας και της Θρησκείας. Στην περιοχή της Στερεάς το Μεσολόγγι έχει «ακαδημία» (1760-1800) και ξακουστά σχολεία με ονομαστούς δασκάλους έχουν το Καρπενήσι, τα Άγραφα, η Ρεντίνα, η Υπάτη και η Αθήνα. Η λειτουργία των σχολείων αυτών στην περιοχή μας επιβεβαιώνεται και από τη βιογραφία του σημαντικότερου λόγιου της περιοχής την εποχή εκείνη. Τόσο ο ίδιος αλλά και τα παιδιά του πρωταγωνίστησαν στον αγώνα της παλιγγενεσίας αλλά και στα πρώτα χρόνια του νεοσύστατου Ελληνικού κράτους. Πρόκειται για τον Ζαχαρία Αναγνωστόπουλο ή Οικονόμου από το Μαυρίλο, που από λογιωτατική επίδραση άλλαξε το όνομά του σε «Αινιάν». Ο παπά-Ζαχαρίας, αφού μαθαίνει τα πρώτα γράμματα από κάποιο μαθητή του μεγάλου δάσκαλου της Σχολής Βραγκιανών των Αγράφων, Αν. Γόρδιο, τελειοποιεί τις σπουδές του στο Ελληνικό σχολείο του Καρπενησίου. Το 1800 έρχεται στην Υπάτη και διδάσκει στην ελληνική σχολή που λειτουργεί εδώ.

Ρήγας Καμηλάρις (2)

 Αυτά έγραφε στα 1961 ο Γιάνης Κορδάτος (ΕΔΩ), για το Ρ. Καμηλάρι.
Σ’ αυτά τα σπουδαία, ας προσθέσουμε:
1. Φαίνεται πως εισακούστηκε ο Κορδάτος, αφού με την 135/1995 απόφαση του δημάρχου Βόλου Δημήτρη Πιτσιώρη, δόθηκε το όνομά του σε οδό του Βόλου και στη συνοικία του Αγίου Γεωργίου, από οδό Αργαλαστής έως οδό Βυζίτσης. Είναι παράλληλος της οδού Τηλεφάνους και έχει ΤΚ 38221.
2. Ο Ρ. Καμηλάρις ήταν παντρεμένος με τη Στεριανή και είχε αποκτήσει τέσσερα παιδιά *: Το Νικόλαο, τη Μυρτώ (σύζυγο του σπουδαίου δασκάλου Χρήστου Παπαζήση), την Κυρατσώ (σύζυγο Ζαχαρούλη) και τη Μηλίτσα (σύζυγο του δικηγόρου Σωτ. Τσούγκου).
Από αριστερά Μυρτώ & Μηλίτσα Καμηλάρι 1931-
(αντιγραφή από το βιβλίο της Ν. Κολιού "Ενθύμιον Εκπαιδεύσεως Θηλέων")
Μηλίτσα Καμηλάρι
Η Μυρτώ Καμηλάρη τελείωσε το Δημοτικό και τις δύο πρώτες τάξεις του Σχολαρχείου στις Μηλιές. Στην Τρίτη τάξη ήρθε στο 4ο Ελληνικό σχολείο Θηλέων Βόλο. Στο ίδιο Ελληνικό Σχολείο φοίτησαν και οι αδελφές της Κυρατσώ και Μηλίτσα. Μετά για τέσσερα χρόνια φοίτησε στο Γυμνάσιο Θηλέων Βόλου και αμέσως στο μονοετές τότε Διδασκαλείο της Λάρισας

Ρήγας Καμηλάρης

 
Διαβάστε τις δύο αναρτήσεις του αγαπητού φίλου Άρη Παπαδόπουλου από το εξαιρετικό ιστολόγιο anolehonia.blogspot.com για μια σημαντική μορφή των γραμμάτων από τις Μηλιές
http://anolehonia.blogspot.jp/2015/06/1_22.html
http://anolehonia.blogspot.jp/2015/06/2_27.html
Από τη σελίδα «Η Μαγνησία στο πέρασμα του χρόνου»
Ρήγας Καμηλάρις (1)
Ο Ρ. Καμηλάρις με τη σύζυγό του Στεριανή καθιστή μπροστά του
(ο πρώτος αριστερά με το κουστούμι) στην αναμνηστική φωτογραφία
στις Μηλιές, στο εκκλησάκι της Αγ. Τριάδος.
Δεξιά του ο δήμαρχος και βουλευτής Αργύρης Φιλιππίδης.
Ήταν η ημέρα αναχώρησης των Μακεδονομάχων με αρχηγό τον Κ. Γαρέφη
μάλλον στα 1906, όταν έγινε η γιορτή.
(Η φωτογραφία από το αρχείο του κ. Θ. Γκαβαρδίνα)
Σήμερα (*) θα γνωρίσουμε το σπουδαίο Μηλιώτη καθηγητή, λόγιο, ιστοριοδίφη και συγγραφέα Ρήγα Καμηλάρι, όπως μας τον παρουσιάζει ο Γιάνης Κορδάτος, σε δημοσίευσή του στον βολιώτικο ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ της Κυριακής 23 Απριλίου 1961.
«Μου δόθηκε πολλές φορές η ευκαιρία από τις στήλες του «Ταχυδρόμου» να μνημονεύσω τους πνευματικούς ανθρώπους του Πηλίου που στα περασμένα χρόνια πρόσφεραν ανεχτίμητες υπηρεσίες στον τόπο μας. Ανάμεσα σ' αυτούς εξαιρετική θέση έχει και ο ιστοριοδίφης Ρ ή γ α ς Κ α μ η λ ά ρ η ς που η σημερινή γενεά τον έχει λησμονήσει

Ιστορία του Δημοτικού Σχολείου Μάκρης

Posted on Ιανουαρίου 24, 2013 by xwrionmakri
Το Δημοτικό Σχολείο της Μάκρης συστήθηκε το έτος 1860 παρά του Ελληνικού Κράτους και το 1865 κτίστηκε από τους κατοίκους του χωριού σε οικόπεδο που δώρισε η Εκκλησία στο Βόρειο άκρο, διδακτήριο με δύο αίθουσες.
Ήταν το μοναδικό σχολείο της περιφέρειας του πρώην Δήμου Μακρακώμης και επί 50 τουλάχιστον χρόνια φοιτούσαν και μαθητές από το Αρχάνι, Γραμμένη, Πλατύστομο, Γιαννιτσού και Τσούκα.
Το 18...97, ο Ελληνικός Στρατός κατέλαβε το διδακτήριο και λόγω του ότι ήταν πλινθόκτιστο και ασυντήρητο κατέρρευσε.
Και πάλι με προσωπική εργασία οι κάτοικοι του χωριού ξανάκτισαν την μια αίθουσα και λειτούργησε το σχολείο μέχρι το 1910, αλλά σε λίγα χρόνια και αυτή κατέστη ακτάλληλη.
Έτσι το σχολείο μεταφέρθηκε σε ενοικιαζόμενα δωμάτια των κυρίων Ράμμου και Κορομπίλη μέχρι το 1934.

Πέμπτη 23 Ιουλίου 2015

Δημοτικό Σχολείο Ραψομμάτη
Το παλιό Δημοτικό σχολείο του Ραψομμάτη, σε έναν όμορφα διαμορφωμένο χώρο, με το μνημείο των πεσόντων, στα δεξιά μας στην είσοδο στο χωριό. Σήμερα εδώ στεγάζεται το πολιτιστικό κέντρο του χωριού.

β) Η ιστορία της εκπαίδευσης και του Δημοτικού Σχολείου των Κυνοπιαστών

Ε΄ Η ΙΔΡΥΣΗ ΤΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΤΩΝ ΚΥΝΟΠΙΑΣΤΩΝ Από έκθεση που υποβλήθηκε στη Γερουσία στις 29 Σεπτεμβρίου 1826, προκύπτει η ίδρυση 17 ακόμη σχολείων σε χωριά της Κέρκυρας, ανάμεσα στα οποία και των Κυνοπιαστών με 63 μαθητές. Στην περιοχή της Μέσης Κέρκυρας ιδρύθηκαν επίσης τότε, σχολεία στο Γαστούρι με 50 μαθητές, στους Αγ. Δέκα με 59 μαθητές, στους Βαρυπατάδες με 51 μαθητές, στον Κάτω Γαρούνα με 40 μαθητές και στους Σιναράδες με 46 μαθητές. Πρώτος δάσκαλος στο αλληλοδιδακτικό σχολείο των Κυνοπιαστών, διορίστηκε ο Ιωάννης Χατζόπουλος. Από την έναρξη λειτουργίας του, μόνο το σχολείο των Αγ. Δέκα περιλαμβάνει και μαθήτριες, οκτώ τον αριθμό. Στα 1831 ένα ακόμη από τα παραπάνω αναφερόμενα σχολεία, αυτό των Κυνοπιαστών, περιλαμβάνει στο μαθητικό του δυναμικό και 20 κορίτσια. Σε σχετικό όμως δημοσίευμα της κυβερνητικής εφημερίδας, αναφέρεται ότι «ο αριθμός των μαθητριών μειωνόταν κατά την περίοδο της ελαιοσυλλογής». Σε έκθεση του 1834 αναφέρεται ότι στην Κέρκυρα λειτουργούσαν 32 σχολεία “αρχικής εκπαιδεύσεως” με 2.025 μαθητές. Η δίγλωσση (ελληνικά και Ιταλικά) εφημερίδα του Ιονίου Κράτους

β) Η ιστορία της εκπαίδευσης και του Δημοτικού Σχολείου των Κυνοπιαστών

Ε΄ Η ΙΔΡΥΣΗ ΤΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΤΩΝ ΚΥΝΟΠΙΑΣΤΩΝ Από έκθεση που υποβλήθηκε στη Γερουσία στις 29 Σεπτεμβρίου 1826, προκύπτει η ίδρυση 17 ακόμη σχολείων σε χωριά της Κέρκυρας, ανάμεσα στα οποία και των Κυνοπιαστών με 63 μαθητές. Στην περιοχή της Μέσης Κέρκυρας ιδρύθηκαν επίσης τότε, σχολεία στο Γαστούρι με 50 μαθητές, στους Αγ. Δέκα με 59 μαθητές, στους Βαρυπατάδες με 51 μαθητές, στον Κάτω Γαρούνα με 40 μαθητές και στους Σιναράδες με 46 μαθητές. Πρώτος δάσκαλος στο αλληλοδιδακτικό σχολείο των Κυνοπιαστών, διορίστηκε ο Ιωάννης Χατζόπουλος. Από την έναρξη λειτουργίας του, μόνο το σχολείο των Αγ. Δέκα περιλαμβάνει και μαθήτριες, οκτώ τον αριθμό. Στα 1831 ένα ακόμη από τα παραπάνω αναφερόμενα σχολεία, αυτό των Κυνοπιαστών, περιλαμβάνει στο μαθητικό του δυναμικό και 20 κορίτσια. Σε σχετικό όμως δημοσίευμα της κυβερνητικής εφημερίδας, αναφέρεται ότι «ο αριθμός των μαθητριών μειωνόταν κατά την περίοδο της ελαιοσυλλογής». Σε έκθεση του 1834 αναφέρεται ότι στην Κέρκυρα λειτουργούσαν 32 σχολεία “αρχικής εκπαιδεύσεως” με 2.025 μαθητές. Η δίγλωσση (ελληνικά και Ιταλικά) εφημερίδα του Ιονίου Κράτους

Τετάρτη 22 Ιουλίου 2015

ΤΟ «ΚΑΠΕΤΑΝΑΚΕΙΟ»

 Το Καπετανάκειο Ίδρυμα ή απλώς Καπετανάκειο, πήρε το όνομά του από τον ιδρυτή του, το γιατρό Αντώνη Καπετανάκι, που άφησε με τη διαθήκη του 200.000 δραχμές σε μετρητά και όλη την ακίνητη περιουσία του για το σκοπό αυτό. Σήμερα ονομάζεται Ίδρυμα Αντωνίου και Βικτωρίας Καπετανάκη, γιατί η γυναίκα του ιδρυτή Βικτωρία, κόρη του Λυσιμάχου Καλοκαιρινού, αγωνίστηκε και εκείνη για την πραγματοποίηση της επιθυμίας του συζύγου της, παραχωρώντας στο ίδρυμα ένα επιπλέον ποσό 2.500.000 δρχ. και μέρος της προσωπικής της περιουσίας.
Ο Αντώνιος Καπετανάκις γεννήθηκε στο Καμάρι Μαλεβυζίου το 1852 αλλά μεγάλωσε στο Ηράκλειο, όπου και ολοκλήρωσε τις βασικές του σπουδές. Στη συνέχεια φοίτησε στο περίφημο Λύκειο Barth της Σμύρνης, σπούδασε Ιατρική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και μετεκπαιδεύτηκε στο Παρίσι.

α) Η ιστορία της εκπαίδευσης και του Δημοτικού Σχολείου των Κυνοπιαστών

Η ιστορία της εκπαίδευσης και του Δημοτικού Σχολείου των Κυνοπιαστών ΕΤΟΣ ΙΔΡΥΣΕΩΣ 1826 Οι μαθητές του Δημοτικού Σχολείου Κυνοπιαστών με τους δασκάλους τους, το σχολικό έτος 1936-37 Α΄ ΛΑΤΙΝΟΚΡΑΤΙΑ (1266 - 1797) – ΕΞΙ ΑΙΩΝΕΣ ΣΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ Tην τύχη ολόκληρου του νησιού της Κέρκυρας, στους έξι αιώνες λατινοκρατίας (13ος - 18ος αι. με Ανδεγαυούς και Ενετούς) ακολούθησε, όπως ήταν φυσικό, το χωριό των Κυνοπιαστών της περιφέρειας Μέσης. Χάρτης του νησιού της περιόδου της Ενετοκρατίας Η γλώσσα των ξένων κυρίαρχων είχε επιβληθεί ως επίσημη σε όλες τους τις κτήσεις στο Ιόνιο, παρά το γεγονός ότι οι κάτοικοι στη συντριπτική τους πλειονότητα, μιλούσαν ελληνικά. Ο Ελληνορθόδοξος Μητροπολιτικός θρόνος της Κέρκυρας είχε καταργηθεί και ο Καθολικός Αρχιεπίσκοπος πήρε την πρώτη θέση στην εκκλησιαστική τάξη. Οι ορθόδοξοι κάτοικοι είχαν ωστόσο εκκλησιαστικό τους ηγέτη τον “Μεγάλο Πρωτόπαπα”, στον οποίο υπάκουε ο ορθόδοξος κλήρος. Στα χρόνια της λατινοκρατίας δεν υπήρχε δημόσια εκπαίδευση,

Ό τ α ν η π ι ά τ σ α α ρ α ι ώ ν ε ι

 Την εξέλιξη των πραγμάτων την γνωρίζεις όπως ξέρεις και τις διαδοχικές φάσεις της Καθορισμένη η πορεία, μονόδρομος απόλυτος. Συνεπιβάτες της ζωής συνεχώς θα αποβιβάζονται. Απώλειες αγαπημένων συγγενών και φίλων, ενώ άλλοι θα μαζεύονται στο καβούκι τους. Ποιος θα καταλάβει τη μοναξιά που έρχεται και σιγά-σιγά καταλαμβάνει το είναι σου; Πάντως, φίλε μου, να το ξέρεις. Άλλο η θεωρία κι άλλο η βίωση των γεγονότων. Προετοιμάσου να βιώσεις κι εσύ το πέρας
( όπως είπε και ο ποιητής Αργύρης Χιόνης : ΜΙΑ ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ

Τρίτη 21 Ιουλίου 2015

ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ 1ΟΥ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ-ΛΥΚΕΙΟΥ

Το πρώτο Γυμνάσιο στην Κρήτη, του οποίου συνέχεια αποτελούν το 1ο Γυμνάσιο και το 1ο Λύκειο, ιδρύθηκε στο Ηράκλειο. Η ίδρυσή του ήταν αποτέλεσμα των επίμονων προσπαθειών των Κρητικών που, στερημένοι τότε επαρκούς μόρφωσης, αγωνίστηκαν επίμονα γι’ αυτήν. Ο αγώνας τους κορυφώθηκε το 1865, όταν ξεσηκώθηκαν για να διεκδικήσουν τη διάθεση των μοναστηριακών προσόδων για την ίδρυση σχολείων, γεγονός που οδήγησε στη μεγάλη και ατυχή επανάσταση του 1866-1869.
Η διάρθρωση της εκπαίδευσης στην Κρήτη το 19ο αι. ήταν ανάλογη εκείνης που θεσμοθετήθηκε στο ελληνικό κράτος με βασιλικό διάταγμα στις 31-12-1836. Με το διάταγμα αυτό καθιερώθηκαν δύο βαθμίδες εκπαίδευσης: α) η πρωτοβάθμια, που περιλάμβανε επτατάξια Δημοτικά ή σχολεία στοιχειώδους εκπαίδευσης, και β) η δευτεροβάθμια, που περιλάμβανε το τριετές «Ελληνικό» σχολείο και το τετραετές «Γυμνάσιο». Το σύστημα αυτό διατηρήθηκε στην Ελλάδα μέχρι το 1929, οπότε καταργήθηκαν τα Ελληνικά σχολεία και τα Γυμνάσια έγιναν εξατάξια.

Καλύβια Παπαδιάς Φλώρινας

  ΑΦΗΓΗΣΗ της Νηπιαγωγού Γουσοπούλου Ελευθερίας.
Πρόκειται για ένα μικρό ορεινό ποιμενικό οικισμό (καλύβια), χριστιανών Βλάχων. Ο πληθυσμός του την περίοδο 1912-1928 ήταν 200 περίπου άτομα. Τα περισσότερα σπίτια ήταν φτιαγμένα από κλειδιά δέντρων καλυμμένα με λάσπη. Τα σπίτια ήταν μικρά και μονώροφα. Ο αριθμός τους δεν ξεπερνούσε τα σαράντα (40).
Οι κάτοικοι ήταν Βλάχοι μερικοί από τους οποίους δήλωναν Ρουμανίζοντες . Υπήρχε Ρουμάνικα Σχολείο με 6-7 περίπου μαθητές και ρουμανική εκκλησία.
Οι πρώτοι δάσκαλοι που πήγαν εκεί είχαν σκοπό να δημιουργήσουν Ελληνικό Σχο-λείο. Πρώτος δάσκαλος ήταν ο Μαζάρης Αλέξανδρος και η νηπ/γος η Ελευθερία Γουσοπούλου. Ήταν το 1935 . Αρχικά κατόρθωσαν να λειτουργήσουν το Ελληνικό Σχολείο με 15 μαθητές, με τον καιρό ήρθαν όλα τα παιδιά στο Ελληνικό Σχολείο. Το Ρουμάνικο σχολείο έκλεισε το 1938 γιατί όλα τα παιδιά του, με την άξια συμπεριφορά τον δασκάλου Μαζάρη Αλέξ. , φοίτησαν στο Ελληνικό Σχολείο. Οι δυο αυτοί δάσκαλοι πήραν έπαινο γι' αυτή την ενέργεια .
Το μνημείο ηρώων στην πλατεία του χωριού Καστανή ή Καστάνιανη Πωγωνίου. Όπισθεν το παλιό σχολειό. by Βασίλης Μπουκουβάλας

Το Σχολείο στο Αγρίδι Γορτυνίας

Απο τη σύσταση του ελεύθερου Ελληνικού κράτους λειτούργησε στο Αγρίδι το δημοτικό σχολείο. Άρχισε τη λειτουργία του γύρω στο 1833-1835. Στοιχείο που επιβεβαιώνει την προσπάθεια για πρόοδο του χωριού και των κατοίκων του. Δίπλα στον Άγιο Αθανάσιο, στη νοτιοδυτική γωνία του, πάνω απο "της εκκλησιάς το αλώνι" χτίζουν το σχολείο τους. Το σχολείο αποτελούσε μοναδικότητα για την γύρω περιοχή τα πρώτα χρόνια λιτουργίας του με αποτέλεσμα να φοιτούν μαθ...ητές και απο τα γύρω χωριά. Στην αρχή ήταν μόνο για αγόρια μέχρι το 1890 που λειτούργησε ως μεικτό μονοτάξιο. Στο κτίριο αυτό λειτούργησε το σχολείο περίπου 70 χρόνια. Το 1904 κτίστηκε ανατολικά του παλιού σε απόσταση 150-200 μέτρα ένα καινούργιο διδακτήριο με περιφραγμένη αυλή και υπόστεγο. Το υπόστεγο μάλιστα ήταν μεγαλύτερο όπως δείχνει η διαφορά του δυτικού τοίχου και της αυλής. Η κατασκευή χρηματοδοτήθηκε απο το κληροδότημα Συγγρού. Η πρόσοψη του είναι με εξαίρετο αρχιτεκτονικό σχέδιο και είναι όλη η πλευρά η βόρεια της προσόψεως με πελεκητό αγκωνάρι απο πέτρα της περιοχής. Μετά τη λειτουργία του νέου διαδακτηρίου πουλήθηκε το παλιό. Το αγόρασε ο Διονύσιος Στασινόπουλος (Μπικίνης). Σήμερα κατοικεί σε αυτό η οικογένια της Μαριάνθης Κολοκοτρώνη. Απο το 1977 δεν λειτουργεί το σχολείο λόγω έλλειψης μαθητών. Όσο υπήρχαν μαθητές δημοτικού στο χωριό φοιτούσαν στο δημοτικό σχολείο Λεβιδίου όπου φοιτούν και οι μαθητές γυμνασίου και λυκείου που υπάρχουν στο Αγρίδι.
Πηγή. Το Αγρίδιον Γορτυνίας (Δημήτρη Κωνσταντόπουλου)
Δείτε περισσότερα

Tο 1ο Γυμνάσιο Κορωπίου

Tο 1ο Γυμνάσιο Κορωπίου χτίστηκε το 1921 στο ψηλότερο σημείο του λόφου "Ράχη Καλογέρη". Όταν ξεκίνησε η λειτουργία του το 1922 ήταν το μοναδικό Γυμνάσιο των Μεσογείων. Ο τότε υπουργός Παιδείας Κ. Σπυρίδης σε επιστολή που έστειλε στις 10-11-1924 προς τον Γυμνασιάρχη το εν Κορωπίω Αττικής Γυμνασίου, ονομάζει το Γυμνάσιο «Μεγαλοπρεπές Τέμενος των Μουσών».
Όταν ιδρύθηκε το σχολείο μας, το Κορωπί ήταν ένα μικρό χωριό των Μεσογείων, ωστόσο διέθετε σχολείο δε...ύτερης βαθμίδας εκπαίδευσης το οποίο ονομάζονταν Ελληνικό Σχολείο ή Σχολαρχείο.Σ΄ αυτό εγγράφονταν μαθητές αμέσως μετά τις τέσσερις τάξεις του δημοτικού και ήταν σχολείο τριετούς φοιτήσεως. Από το αρχείο που βρίσκεται στο 1o Λύκειο Κορωπίου, φαίνεται ότι το Σχολαρχείο Κορωπίου υπήρχε από το 1889. Ωστόσο, από τίτλο μαθητού, φαίνεται ότι λειτουργούσε παλαιότερα του 1880. Ενώ σύμφωνα με πληροφορίες που πήραμε από το Δήμο Κορωπίου, υπάρχουν αποδείξεις ότι λειτουργούσε πριν το 1872.
Δείτε περισσότερα

Κυριακή 19 Ιουλίου 2015

Η εκπαιδευτική αναγέννηση των Ελλήνων της Ρωσίας Βλάση Αγτζίδη

Η
Η πραγματοποίηση των Χειμερινών Ολυμπιακών Αγώνων σε μια περιοχή όπου η ελληνική παρουσία υπήρξε έντονη κατά τους δύο τελευταίους αιώνες, αναδεικνύει και πάλι τον Ελληνισμό του Καυκάσου και την ιδιαίτερη ιστορία του. Ιστορικά υπήρξε τμήμα της ελληνικής διασποράς που είχε δημιουργηθεί στη Ρωσία από το 18ο αιώνα, όταν με απαρχή τα Ορλωφικά, δεκάδες χιλιάδες βρήκαν καταφύγιο σε μια φαινομενικά φιλική χώρα.
Οι Ελληνες του Καυκάσου κατάγονται από το μικρασιατικό Πόντο. Στις ρωσικές περιοχές τούς οδήγησε η ισλαμική οθωμανική καταπίεση, η αναζήτηση μιας καλύτερης ζωής και η πολιτική της Ρωσικής Αυτοκρατορίας να προσελκύσει ομόθρησκο πληθυσμό στα συνοριακά της εδάφη.
Η επιβίωσή τους στη Ρωσία δεν υπήρξε εύκολη υπόθεση. Ο πανσλαβισμός και η προσπάθεια εκρωσισμού ήταν η κύρια κατεύθυνση της εκπαιδευτικής πολιτικής της τσαρικής Ρωσίας. Τα πολιτιστικά δικαιώματα κερδήθηκαν με πολύ κόπο και μόνο αφού κατάφεραν να πετύχουν μια θαυμαστή οικονομική ανάπτυξη κατά την προσοβιετική περίοδο. Οι εξελίξεις που ακολούθησαν την Οκτωβριανή Επανάσταση επηρέασαν καθοριστικά τις συνθήκες ζωής των Ελλήνων της περιοχής. Η πρώτη περίοδος που χαρακτηρίστηκε από μια πολυπολιτισμική αντίληψη λειτούργησε ευεργετικά για τα εκπαιδευτικά πράγματα της ελληνικής μειονότητας. Η ανάπτυξη της ελληνικής σοβιετικής εκπαίδευσης ήταν αλματώδης και εντυπωσιακή. Θα πάρει όμως τέλος κατά την περίοδο των σταλινικών διωγμών.

Το Ελληνικό Σχολείο της Σταυρούπολης του Βορείου Καυκάσου


Με αφορμή την πραγματοποίηση των χειμερινών Ολυμπιακών Αγώνων στο Σότσι και στο ορεινό ποντιακό χωριό Κράσναγια Πολιάνα, αναδείχτηκε για άλλη μια φορά η σημαντική ελληνική παρουσία στην περιοχή του Καυκάσου. Ακολουθεί αφιέρωμα στο μοναδικό Ελληνικό Σχολείο που είναι ενταγμένο στο ρωσικό εκπαιδευτικό σύστημα και βρίσκεται στην Σταυρούπολη του Βόρειου Καυκάσου.
Της Ειρήνης Αλεπόβα*
Η πόλη μας, η Σταυρούπολη, ιδρύθηκε με τη διαταγή της αυτοκράτειρας της Ρωσίας Αικατερίνης Β' το 1777, σαν κάστρο στα νότια σύνορα της Ρωσίας. Ο αρχηγός της ίδρυσης ήταν τότε ο Σουβόροβ. Το όνομα Σταυρούπολη προέρχεται από τις ελληνικές λέξεις «σταυρός» και «πόλη» και σύμφωνα με το μύθο, όταν έκτιζαν το κάστρο, βρήκαν έναν πέτρινο σταυρό. Οι Ελληνες στη Σταυρούπολη εγκαταστάθηκαν γύρω στο 1860.
Φωτό: Το Ελληνικό Σχολείο της Σταυρούπολης της Νότιας Ρωσίας που συντηρεί η ελληνική κοινότητα

Το σχολείο στο χωριό Αμυγδαλιά στην Κυνουρία Αρκαδίας

 

Το πείραμα του Ερατοσθένη από το 2ο Δημοτικό Σχολείο Γρεβενών

Μαρτίου 23rd, 2014 by Χρήστος Μίμης
Τετάρτη τάξη – Γρεβενά 23 Μαρτίου 2014
Πραγματοποιήθηκε την Παρασκευή 21/3/2014 από την Τετάρτη τάξη του 2ου Δημοτικού Σχολείου Γρεβενών με μεγάλη επιτυχία το πείραμα του Ερατοσθένη, στο οποίο συμμετείχαν τελικά 345 σχολεία από 36 διαφορετικές χώρες όλου του κόσμου.Οι μαθητές μας βρήκαν το μέγεθος της περιφέρεια της γης, όπως ακριβώς έκανε και ο Ερατοσθένης τ...ο 240π.Χ. Πιο συγκεκριμένα, αφού πρώτα στερέωσαν κάθετα ένα ραβδί ύψους ενός μέτρου, το μεσημέρι και στις 12.37μ.μ. (αφού μας ταλαιπώρησε λίγο ένα συννεφάκι) μέτρησαν το μήκος της σκιάς που το βρήκαν 82 εκατ. και την πάνω γωνία που σχημάτιζε η σκιά με τη ράβδο που τη βρήκαν 39,5Ο.
Στη συνέχεια επικοινωνήσαμε με το Λύκειο Αρεόπολης Λακωνίας με το οποίο συνεργαστήκαμε στο πρόγραμμα και μας είπαν ότι εκεί οι μαθητές μέτρησαν τη γωνία και τη βρήκαν 36Ο. Στη συνέχεια αφαιρέσαμε από τις 39,5Ο τις 36Ο και βρήκαμε ότι η διαφορά των δύο γωνιών είναι 3,5Ο. Κατόπιν με τη βοήθεια του google earth υπολογίσαμε την απόσταση Γρεβενών – Αρεόπολης και τη βρήκαμε ότι είναι 397 χιλιόμετρα.

Παρασκευή 17 Ιουλίου 2015

Ομογενείς Εθνικοί Ευεργέτες του 19ου αιώνα

 Επιστολή του Αντώνη Βενέτη
Ξεφυλλίζοντας στην Παπαχαραλάμπειο βιβλιοθήκη της Ναυπάκτου την ημερήσια αθηναϊκή εφημερίδα Ώρα, η οποία εξεδίδετο από 10.11.1875 μέχρι 9.11.1889, προσκείμενη στον Χαρίλαο Τρικούπη, ανακαλύπτω έναν ελληνισμό απλωμένο σ’ όλα τα σημεία της υφηλίου, ακμαίο και σφριγηλό, εξωστρεφή και αγωνιστικό, δημιουργικό και αξιοθαύμαστο, με το βλέμμα όμως και το μυαλό στραμμένα στο μικρό βασίλειο της Ελλάδος, τόσο που ένας Γάλλος περιηγητής του 19ου αιώνα, όπως σημειώνει η καθηγήτρια Βασιλική Θεοδώρου, παρατηρούσε: «Η Ελλάδα έχει δύο ταμεία: ένα για να συλλέγει τους φόρους οι οποίοι επιβάλλονται από τους νόμους στους κατοίκους του Βασιλείου και ένα για να συλλέγει τις ειδικές εισφορές που επιβάλλονται, όχι από τον νόμο, αλλά από το πατριωτικό αίσθημα στην περιουσία πολλών Ελλήνων, οι οποίοι κατοικούν εκτός Ελλάδος».

Τετάρτη 15 Ιουλίου 2015

Ο κ ύ κ λ ο ς τ η ς ζ ω ή ς

Αστείρευτη πηγή έμπνευσης είναι ο γενέθλιος τόπος. Στη πρώτη φάση της ζωής δε σου περνάει καθόλου απ’ το μυαλό. Αντίθετα σε κυριεύει ένα αίσθημα φυγής και περιέργειας. Μια επιθυμία να δραπετεύσεις, να γνωρίσεις νέους τόπους κι άλλους ανθρώπους. Και κάποτε το κάνεις. Ίσως με δική σου απόφαση ή ίσως γιατί άλλες ανάγκες και προσταγές το επιτάσσουν.
Μπορεί σε κάποιον απ’ αυτούς τους τόπους κάπου και συ να ριζώσεις, να κάνεις καριέρα, να παντρευτ...είς, να κάνεις παιδιά. Μέσα σ’ αυτήν την πορεία θα κάνεις νέες στέρεες φιλίες, ζυμωμένες σε σημαντικά γεγονότα κοινών επιτυχημένων ή κι αποτυχημένων προσπαθειών. Είναι πιθανό ακόμα σε μια ενδιάμεση, σύντομη όμως φάση, να λησμονήσεις τις ρίζες σου. Μα καθώς ο χρόνος περνάει και πλησιάζεις στο άλλο άκρο της ζωής τα παιδικά χρόνια κι οι μνήμες σ’ αυτά νεκρανασταίνονται, έρχονται απαιτητικές και γεμίζουν τη σκέψη σου. Είναι αυτό αλήθεια παλιμπαιδισμός;
Όχι! Εγώ έχω άλλη άποψη. Μέσα στο μυαλό μου βλέπω ένα σχήμα και θέλω να σας το καταθέσω. Η ζωή είναι σχεδόν ένας κύκλος. Αφού κάνεις τη διαδρομή σου προσεγγίζεις πάλι την αφετηρία από την οποία ξεκίνησες. Απλώς ο κύκλος δεν κλείνει. Η αρχή και το τέλος είναι κοντά, αλλά ποτέ δε θα συμπέσουν…..

…..
Δείτε περισσότερα

Κάποια σχολεία μάς κάνουν πολύ περήφανους του Χάρη Στρατιδάκη

 Τρίτη 09th, Ιουνίου 2015 / 12:00
Χάρης Στρατιδάκης
Σχολικός Σύμβουλος-Συγγραφέας
strharis@yahoo.gr
Δεν είναι λίγα τα σχολεία που εν μέσω κρίσης εξακολουθούν όχι απλά να αλφαβητίζουν τα παιδιά, αλλά και να τους μεταδίδουν αξίες και να προσφέρουν συνολικά στην κοινωνία πολύ περισσότερα από όσα τους ζητούνται. Θα μπορούσα να μιλήσω για αρκετά σχολεία της Σχολικής Περιφέρειας της οποίας είμαι επιστημονικά και παιδαγωγικά υπεύθυνος, της 2ης Χανίων, άλλα από τα οποία διεξάγουν προγράμματα σχολικών δραστηριοτήτων και προγράμματα ευέλικτης ζώνης και άλλα διοργανώνουν κυνήγια θησαυρού γνώσεων και περιηγητικές εξορμήσεις μαθητών μαζί με τους γονείς τους. Σ’ ένα άλλο τομέα θα μπορούσα να γράψω για σχολεία που διοργανώνουν αφανώς συσσίτια και για άλλα που ενισχύουν με σταθερότητα πλησιόχωρα ιδρύματα και οργανώσεις κοινωνικής πρόνοιας.

Τρίτη 14 Ιουλίου 2015

Κινηματοθέατρο «Αττικόν» 1870 - 1880

Το διώροφο εκλεκτικιστικό κτίριο που βρίσκεται επί της Σταδίου 9-21, χτίστηκε μεταξύ των ετών 1870-1880, με σχέδια του αρχιτέκτονα Ernst Ziller, για τον Χιώτη τραπεζίτη Σταμάτη Δεκόζη Βούρο, ενώ το 1914 φιλοξένησε για ένα διάστημα το νεοσύστατο Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας. Μεταξύ των ετών 1914-1920 έγιναν προσθήκες σε ρυθμό "Νεομπαρόκ", όταν χτίστηκε σε τμήμα του κτιρίου το κινηματοθέατρο «Αττικόν». Αργότερα έγινε και η 2η κινηματογραφικ...ή αίθουσα «Απόλλων» στο υπόγειο του κτιρίου, Μια εικόνα, που με πληγώνει κάθε φορά που βλέπω τα αποκαΐδια που έμειναν μετά την επέλαση των βανδάλων. Οι αδικαίωτοι νεκροί, που ξεχάστηκαν τόσο γρήγορα. Για σκέψου να ήταν θύματα της Χρυσής Αυγής. Θα είχαν στηθεί στη χώρα εκατοντάδες μνημεία και θα είχαν τ’ όνομά τους δεκάδες οδοί και πλατείες για τους «ηρωικούς νεκρούς». Τώρα άκρα του τάφου σιωπή. Μια μικρή «ελπίδα» εμφιλοχωρεί μέσα μου. Ίσως ο φυσικός ένοχος κάτω από το βάρος των τύψεών να έχει αυτοκτονήσει πλουτίζοντας τον κατάλογο των «θυμάτων της ανθρωπιστικής κρίσης». Για τους ηθικούς αυτουργούς δεν έχω καμιά ελπίδα. Αυτοί με την μονόφθαλμη ευαισθησία τους χύνουν ποτάμια δάκρυα για τους ανώνυμους πεινασμένους, όπου Γης
Δείτε περισσότερα

Δημοτικό Σχολείο στις Καρυές Λακωνίας

 Το πετρόκτιστο σχολείο κατασκευάστηκε το 1933 με προσφορές της «Αδελφότητας των Αραχωβιτών του Εξωτερικού - Αι Kαρυαί». Ανατινάχθηκε (καταστράφηκε εν μέρει) από τα Ναζιστικά στρατεύματα κατοχής στο «κάψιμο της Αράχωβας» το 1944. Αποτελείται από 2 επίπεδα (ισόγειο και 1o όροφο). Βρίσκεται στον κάτω οικισμό, πλησίον του Ι.Ν. Αγίας Παρασκευής και περιβάλλεται από το ομώνυμο άλσος, όπου υπάρχει και μαρμάρινη προτομή του ευεργέτη του χωριού μας Αθανάσιου Ματάλα. Εντός του άλσους βρίσκεται και το κοιμητήριο του κάτω οικισμού (Ράχης). Το σχολείο λειτουργεί και είναι ενεργό μέχρι σήμερα ως Διθέσιο Δημοτικό Σχολείο Καρυών και εξυπηρετεί τις ανάγκες των παιδιών των Καρυών, αλλά και των γύρω χωριών.

Μεγάλοι Ευεργέτες από Καρυές Λακωνίας

Αθανάσιος Δ. Ματάλας (1836-1922)
Από τους πιο εκλεκτούς Καρυάτες ήταν ο Αθανάσιος Δ. Ματάλας, ένας άνθρωπός με φωτεινό μυαλό και πλούσια αισθήματα, που έζησε εντατικά ως τα τελευταία του χρόνια. Γεννήθηκε στις Καρυές (Αράχωβα) στις 30 Ιανουαρίου 1836 και ήταν γιος ενός εκ των αγωνιστών του 1821, Αν. Π. Ματάλα.
Τελείωσε το Δημοτικό Σχολείο στην Αράχωβα και ύστερα φοίτησε στο Ελληνικό Σχολείο του Αγ. Πέτρου Κυνουρίας (1848-1851). Κατόπιν πήγε στο Σχολαρχείο της Τρίπολης και μετά ακολούθησε στην ίδια πόλη γυμνασιακά μαθήματα, όπου και πήρε το απολυτήριο του γυμνασίου το 1856. Την ίδια χρονιά γράφτηκε στην Νομική Σχολή του Πανεπιστήμιου.
Διορίστηκε υπάλληλος στο Ελληνικό Προξενείο της Θεσσαλονίκης (1862), στο προξενείο Χανίων και ένα μήνα μετά στου Ηρακλείου Κρήτης (1864) και στο προξενείο Κων/πολης (1866). Τον Αύγουστο του 1866 τοποθετήθηκε υποπρόξενος στα Σουλινά, Ρουμανικό σήμερα λιμάνι στις εκβολές του Δούναβη. Το 1874 μετατέθηκε στη Φιλιππούπολη όπου και άσκησε καθήκοντα υποπρόξενου και Πρόξενου. Γύρισε στην Ελλάδα το 1882 και το 1885 διορίστηκε Νομάρχης Αργολιδοκορινθίας, μετά Φθιώτιδος - Φωκίδος και ύστερα Αρκαδίας. Στα 1899 έγινε με εκλογή Δήμαρχος Οινούντος.

Δευτέρα 13 Ιουλίου 2015

Η ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΤΟ 1874 ΚΑΙ 1880 ΣΤΗΝ ΕΠΙΣΚΟΠΗ ΣΕΡΒΙΩΝ ΚΑΙ ΚΟΖΑΝΗΣ-ΕΥΕΡΓΕΤΕΣ ΣΧΟΛΕΙΩΝ

Η ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΤΟ 1874 ΚΑΙ 1880 ΣΤΗΝ ΕΠΙΣΚΟΠΗ ΣΕΡΒΙΩΝ ΚΑΙ ΚΟΖΑΝΗΣ-ΕΥΕΡΓΕΤΕΣ ΣΧΟΛΕΙΩΝ
Γράφει ο Βασίλης Αποστόλου
Εισαγωγικά
Η Κοζάνη, ένας οικισμός άσημος αρχικά, αποτέλεσε τον 14ον αιώνα πόλο έλξης πολλών Ελλήνων για εγκατάσταση από διάφορες περιοχές. Οι πλούσιες υδάτινες πηγές, τα βοσκοτόπια, η ασφάλεια της περιοχής ήταν τα κύρια χαρακτηριστικά που συνέβαλαν να ιδρυθεί συνοικισμός στην περιοχή Σιώποτου. Ακολούθησαν το 1392 άποικοι από την Κόσδιανη της Ηπείρου στους οποίους οφείλεται και η ονομασία της σημερινής πόλης. Οι πλησιόχωροι οικισμοί συνέχισαν να εγκαθίστανται στην περιοχή όπως από το Δρέπανο, την περιοχή Σερβίων, από περιφέρειες που εγκαταστάθηκαν οι Οθωμανοί μετά την κατάληψη της περιοχής το 1390.

Χαρίσιος Παπαμάρκος

(1844-1906)
Ο Χαρίσιος Παπαμάρκος γεννήθηκε στο Βελβεντό το 1844, όπου έζησε μέχρι περίπου το 1850. Μεγάλωσε στην Αθήνα της συνταγματικής μοναρχίας, σπούδασε Φιλοσοφία και από το 1866 – εποχή βασιλευομένης δημοκρατίας πλέον - ξεκίνησε την παιδαγωγική του πορεία και προσφορά.
Η ΠΟΡΕΙΑ ΤΟΥ Χ. ΠΑΠΑΜΑΡΚΟΥ
• διδασκαλία στο σχολείο της Στρώμνιτσας (έως το 1869)
• διδασκαλία στο Ελληνικό Εκπαιδευτήριο Θασσαλονίκης (έως το 1971)
• σπουδές στη Γερμανία πάνω στη φιλοσοφία και τα παιδαγωγικά, όπου μελέτησε την οργάνωση και λειτουργία πολλών σχολείων της Γερμανίας και της Ελβετίας και διαμόρφωσε τις παιδαγωγικές του αρχές

Κυριακή 12 Ιουλίου 2015

Ο μεγάλος ευεργέτης » Παναγιώτης. Δ. Τσιρόπουλος


 Τετάρτη 11 Απριλίου 2012
Η ελληνική ψυχή στους αιώνες μεγαλούργησε επιδεικνύοντας δείγματα μεγαλοψυχίας, γενναιοδωρίας και υπερβάσεως του «εγώ». Αυτές οι υψηλές αξίες και τα ιδανικά του Έλληνα νοηματοδοτούν την ύπαρξη του, συνυφαίνονται στενά με την ταυτότητα του και αποτελούν αναπόσπαστο τμήμα της Εθνικής του κληρονομιάς.
Τα παραπάνω στοιχεία τα αναγνωρίζουμε στην προσωπικότητα του μεγάλου Ευεργέτη μας ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΤΣΙΡΟΠΟΥΛΟΥ ο οποίος δεν παρέλειψε να διαθέσει μεγάλα χρηματικά ποσά για την δημιουργία κοινωφελών έργων , δείχνοντας έμπρακτα την έντονη φιλοπατρία και την ευγνωμοσύνη του στο Έλληνα –συνάνθρωπο- συμπατριώτη.
Ο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΔΗΜ ΤΣΙΡΟΠΟΥΛΟΣ γεννήθηκε στη σπηλιά Μουρτζίνη στα Κάτω Δολιανά από πολύ φτωχούς γονείς το 1800. Μεγάλωσε μέσα στις σπηλιές με στερήσεις και κακουχίες και κάτω από τον ζυγό των Τούρκων. Όταν μεγάλωσε πολέμησε τους Τούρκους για την ελευθερία της χώρας και για τον αγώνα αυτό του απενεμήθη την 20ην Σεπτεμβρίου του 1843 το σιδηρού παράσημο του Βασιλέως Όθωνος.

... Οι Ευεργέτες του χωριού

Ο ΚΛΗΜΗΣ Ο ΔΙΑΜΑΝΤΙΔΗΣ
Το 1870, σε ηλικία 10 ετών, πήγε στις Παραδουνάβιες χώρες. Έγινε δάσκαλος και ασκώντας το επάγελμά του, απέκτησε πολύ μεγάλη περιουσία. Ασπάστηκε το μοναχικό βίο και άφησε ότι είχε και δεν είχε στην αγαπημένη του Βαμβακού. Από τους τόκους των χρημάτων του Κλήμη, συντηρήθηκε το ελληνικό σχολείο της Βαμβακούς, το οποίο είχε ιδρύσει το 1813 ο Θεοδώρητος ο Β’ και το οποίο λειτούργησε κανονικά μέχρι το 1827. Το παράδειγμα του Κλήμ...η ακολούθησαν τόσοι και τόσοι Βαμβακίτες. ’Ετσι δεκάδα έχουν ανακηρυχθεί μέγιστοι ευεργέτες, δεκάδες μεγάλοι ευεργέτες και εκατοντάδες ευεργέτες και δωρητές
Σ’αυτό το ελληνικό σχολείο, οφείλουν οι Βαμβακίτες και πολλοί των κοντινών χωριών τη μόρφωση και την πρόοδό τους σε όλους τους τομείς και προπάντος στο εμπόριο, αποκτώντας διεθνή φήμη (Δ. Τσοχώνης, Σπ. Νιάρχος, Ι. Κουμάνταρος, Βούρβουλης και άλλοι πολλοί) στην ιατρική (Μαυρογένης, Α. Βραχνός, Δ. Τσοχώνης, Κ. Νικολετόπουλος, Γ. Σμυρνιωτής, Π. Βελδέκης, Χ. Χούπης, Π. Τριανταφυλλάκος, Α. Τρουποσκιάδης, Δ. Βελδεκής) και στην εκπαίδευση με δεκάδα καθηγητών και δεκάδες διδασκάλων.

Τετάρτη 8 Ιουλίου 2015

Το δενδροχώρι και το σχολείο του

Το ΔΕΝΔΡΟΧΩΡΙ είναι ένα από τα χωριά της εδαφικής περιφέρειας Καλλιδένδρου του Δήμου Τρικαίων, το οποίο βρίσκεται στους πρόποδες του Κόζιακα και απέχει 15χλμ από την πόλη των Τρικάλων.
Πήρε το όνομα του το έτος 1928 ΔΕΝΔΡΟΧΩΡΙ από τις τέσσερις τεράστιες βελανιδιές που βρίσκονταν γύρο από την μοναδική του τότε εκκλησία. Πριν είχε Σλάβικο όνομα ΠΑΠΑΡΑΝΤΖΑ που σημαίνει περιοχή με βάλτους και πλούσια ελώδη βλάστηση.
...Συνεχίστε την ανάγνωση

Το δενδροχώρι και το σχολείο του

Το ΔΕΝΔΡΟΧΩΡΙ είναι ένα από τα χωριά της εδαφικής περιφέρειας Καλλιδένδρου του Δήμου Τρικαίων, το οποίο βρίσκεται στους πρόποδες του Κόζιακα και απέχει 15χλμ από την πόλη των Τρικάλων.
Πήρε το όνομα του το έτος 1928 ΔΕΝΔΡΟΧΩΡΙ από τις τέσσερις τεράστιες βελανιδιές που βρίσκονταν γύρο από την μοναδική του τότε εκκλησία. Πριν είχε Σλάβικο όνομα ΠΑΠΑΡΑΝΤΖΑ που σημαίνει περιοχή με βάλτους και πλούσια ελώδη βλάστηση.
Η Κοινότητα Δενδροχωρίου προήλθε από τον τέως Δήμο Πιαλίων.
Τα στοιχεία της αρχικής αναγνώρισης είναι: Κοινότης Παπαράντζης, Β.Δ. 29 - 8 - 1912, ΦΕΚ. Α 261 / 1912.
Στην κοινότητα υπάγονται οι συνοικισμοί, Εξάλοφος (Κωσταρελαίικα) και Ματσουκιώτικα.
Κατά τη διοικητική διαίρεση της Ελλάδας με το σχέδιο “Καποδίστριας”, μέχρι το 2010, το Δενδροχώρι ανήκε στο Τοπικό Διαμέρισμα Δενδροχωρίου, του πρώην Δήμου ΚΑΛΛΙΔΕΝΔΡΟΥ του Νομού ΤΡΙΚΑΛΩΝ.
Πόσο χρήσιμο κι επωφελές είναι, για τον εαυτό μας και για την κοινωνία μέσα στην οποία ζούμε, να παίρνουμε αποφάσεις όχι με το συναίσθημα, αλλά με τη λογική, όχι με την παρόρμηση της εκάστοτε συγκυρίας, αλλά με τη θεώρηση των μεσοπρόθεσμων και μακροπρόθεσμων επιπτώσεων σε σένα και τη χώρα. Μια πρόχειρη ανάγνωση της ιστορίας μας, αλλά και της ιστορίας των διαφόρων λαών έδειξε ότι η άρνηση προσαρμογής στην πραγματικότητα, έχει συνέπειες στη ζωή. Τέλος η αναβίωση ακραίων εθνικιστικών τάσεων μόνο τραγωδίες μέχρι τώρα γεννησε.... Εύχομαι παρ' όλα αυτά να μας βγει σε καλό, σπάζοντας την παράδοση. Η κρίση να ξεπεραστεί με τις μικρότερες δυνατές απώλειες

Τρίτη 7 Ιουλίου 2015

Ελληνικά σχολεία στο Μοριά – Νίκος Π. Γεωργακόπουλος

Posted in Βιβλία - Αργολίδα, tagged 1821, Argolikos Arghival Library History and Culture, Αργολική Αρχειακή Βιβλιοθήκη Ιστορίας & Πολιτισμού, Βιβλία, Βιβλίο, Βιβλιοπαρουσίαση, Εκπαίδευση, Ιστορία, Μοριάς, Νίκος Π. Γεωργακόπουλος, Πολιτισμός, Σχολεία, Τρίπολη on Ιουλίου 6, 2012 | Leave a Comment »
Ελληνικά σχολεία στο Μοριά στην περίοδο της οθωμανικής κυριαρχίας και την Ελληνική Επανάσταση – Νίκος Π. Γεωργακόπουλος, Τρίπολη, 2006.
________________________________________
Με το βιβλίο του αυτό ο συγγραφέας επιχει¬ρεί να δώσει το στίγμα του πνευματικού βί¬ου των υπόδουλων κατοίκων του Μοριά, εντοπίζο¬ντας τις πνευματικές εστίες, όπου εκδηλώθηκε η ενδιάθετη θέρμη των αοιδίμων δασκάλων της επο¬χής για το φωτισμό του Γένους, τη συνδιαλλαγή της παράδοσης με τη νεωτερικότητα, την αποδυ¬νάμωση των εξουσιαστικών δομών και την εθνική αποκατάσταση.

Οθωμανικά σχολεία της Πελοποννήσου

 ________________________________________
Μια εικόνα των οθωμανικών εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, τα οποία υπήρχαν στην Πελοπόννησο από τα τέλη του 17ου μέχρι τις αρχές του 19ου αιώνα. Η έρευνα βασίστηκε σε δημοσιευμένες οθωμανικές πηγές, καθώς και στις ταξιδιωτικές περιγραφές του Τούρκου περιηγητή Evliya Çelebi (1611-1681), ο οποίος περιηγήθηκε την Πελοπόννησο το έτος 1667, περιγράφοντας λεπτομερώς τους τόπους που επισκέφτηκε.
Ευάγγελος Τσιανάκας. Υπ. Δρ Τμήμα Φιλοσοφίας και Παιδαγωγικής Φιλοσοφικής Σχολής Α.Π.Θ.
Εισαγωγή________________________________________
Η γνώση μας για τα οθωμανικά σχολεία της Πελοποννήσου, εκτός από τις αρχειακές πηγές, στηρίζεται επιπλέον στις μαρτυρίες των χρονικών και στις ταξιδιωτικές περιγραφές. Σ’ αυτές, εκτός από το Seyahat–nâme (Οδοιπορικό) του Evliya Çelebi (Εβλιγιά Τσελεμπή), δε βρίσκει κανείς και πάρα πολλές πληροφορίες.

Δευτέρα 6 Ιουλίου 2015

ΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΣΤΗ ΝΕΑΠΟΛΗ

  Ιστορήθηκε σε προηγούμενο κεφάλαιο ότι στην απογραφή των σχολεί¬ων του 1905, που διενήργησε το ελληνικό προξενείο Ελάσσονος, δεν α¬ναφέρεται ότι λειτουργούσε και στη Νεάπολη σχολείο. Όμως κάτι τέτοιο θα ήταν αδιανόητο, διότι είναι γνωστό πώς οι Τούρκοι, ενδίδοντας στις α¬παιτήσεις ταυ Οικουμενικού Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως, είχαν επιτρέψει τη λειτουργία σχολείων σε πολλά κατεχόμενα μέρη. Η Νεάπολη, έστω και με 45 οικογένειες, είχε οπωσδήποτε σχολείο. Από πληροφορίες που δόθηκαν στην Αλεξάνδρα Νέττα, Κονδυλένια Ατατάμη από γεροντό¬τερους, που φτάνουν την 5η γενιά, και στοιχεία τα οποία ο συνταξιούχος δάσκαλος Θωμάς Λαμπρόπουλος είχε βρει στο Δημοτικό Σχολείο, που κάηκε το 1986, προκύπτει με βεβαιότητα ότι Δημοτικό Σχολείο λειτουρ¬γούσε και στη Νεάπολη, πολύ πριν από το 1900 και δη από το έτος 1890. Σαν διδακτήριο χρησιμοποιούνταν η οικία του Στ. Μπαρίκα και ως πρώ¬τοι δάσκαλοι δίδαξαν οι κληρικοί Παπανικάλας από το παλιό Βιντολούστι ή Δαμασκηνιά και ΙΙαπασεραφείμ ή Παπαϊωάννου από το Δρυόβουνο, που μπορούσαν να γράφουν και να διαβάζουν με ευχέρεια. Σαν βιβλία δι¬δακτικής ύλης για τη γραφή και ανάγνωση χρησιμοποιούνταν τα διάφορα εκκλησιαστικά βιβλία και κυρίως η Οκτάηχος.

Κυριακή 5 Ιουλίου 2015

Αυτάρκεια
Να δρασκελίσει- άφοβα τα βήματα- βουνά
που οι κορφές τους λογχίζουν τα σύννεφα
να τις πατήσει το πέλμα του...
κι έπειτα, η Γη της Επαγγελίας..

Βούτηξε στους μαιάνδρους
του Λαβύρινθου…………
…………………………..
Η Αριάδνη με το νήμα της
σήκωνε πολύχρωμο αετό
που ετοίμασαν οι δούλοι
Η άκρη του μπλεγμένη στις φτέρες.
Ολόγυμνη αυτή χορεύει
ανάμεσά τους
φορώντας μόνο ένα
αινιγματικό χαμόγελο.
………………………..
Κουράστηκε να ψάχνει
για ξέφωτο
Τώρα στις σπηλιές
με πληγωμένα τα χέρια
ανοίγει ένα δ ι κ ό τ ο υ
λαγούμι.
Το χώμα, οι πέτρες, λίγο νερό στο βάθος
το κρεμασμένο στο λαιμό του φυλακτό
ο λ ά κ ε ρ ο ς ο κ ό σ μ ο ς
συντροφιά και τροφή
τα σκουλήκια
Α υ τ ά ρ κ ε ι α π λ ή ρ η ς…
1973

Αγγελος Πατσιάς: Η ιστορία του νεαρού δάσκαλου που έφτιαξε ένα αλλιώτικο σχολείο

2012 βρέθηκα στη Θεσσαλονίκη για να παρακολουθήσω το καθιερωμένο πλέον TedxΤhessaloniki. Κάποια στιγμή βρέθηκε λοιπόν στη σκηνή ένας 27χρονος δάσκαλος από τη Δράμα που δίδασκε σε ένα τετραθέσιο δηµοτικό σχολείο στον Φουρφουρά, ένα χωριό στο ορεινό Ρέθυµνο της Κρήτης. Στο τέλος της ομιλίας του κατάφερε κάτι απίστευτο: όλη η αίθουσα είχε σηκωθεί όρθια και τον χειροκροτούσε. Τι ήταν αυτό που μοιράστηκε με τον κόσμο που οδήγησε σε αυτή την έκρηξη ενθουσιασμού;
της Βασιλικής Ζιώγα – HuffPost Greece
Συχνά οι πιο απλές κινήσεις είναι αυτές που μιλάνε απευθείας στην καρδιά του κόσμου. Ο νεαρός δάσκαλος που συνεπήρε το κοινό ονομάζεται Άγγελος Πατσιάς και τα τελευταία πέντε χρόνια, μαζί με μία ομάδα δασκάλων, αλλάζουν τα δεδομένα της διδασκαλίας όπως την ξέραμε.

Δημοτικό Σχολείο Λουτρόπολης Θερμής

     Η απελευθέρωση της Λέσβου από τους Τούρκους (8 Νοεμβρίου 1912) βρίσκει την εκπαίδευση στη Θερμή να λειτουργεί με δύο σχολεία :το Αρρεναγωγείο, σε δικό του κτήριο που ονομαζόταν ¨Τσαμπάσειο¨ και το Παρθεναγωγείο που λειτουργούσε σε διάφορους νοικιασμένους χώρους. Τα προβλήματα ήταν πολλά με σημαντικότερο τις λειτουργικές δαπάνες. Η κατάσταση χειροτέρεψε όταν μετά την Μικρασιατική Καταστροφή 1922 προστέθηκαν και άλλοι μαθητές από τα... προσφυγόπουλα. Τότε δημιουργήθηκε η ανάγκη της δημιουργίας ενός μεγαλύτερου σχολικού κτηρίου που θα φιλοξενούσε όλους τους μαθητές.
Οι πρώτες ενέργειες για την ίδρυση του νέου διδακτηρίου ξεκίνησαν το 1926 από τον πρόεδρο της κοινότητας Δημ. Κουνέλλη και συνεχίστηκαν το 1928 από Πρόεδρο Παναγιώτη Τσολάκη.

Εργασίες αποκατάστασης του ιστορικού Σχολείου Βούλγαρη στην Παραμυθιά

 Αναρτήθηκε: 25.01.2014
Ένα ιστορικό κτίριο για την Παραμυθιά, και αναπόσπαστο στοιχείο της πολιτιστικής κληρονομιάς της περιοχής, το Δημοτικό Σχολείο Βούλγαρη, εντάχθηκε με στόχο την αποκατάστασή του στο επιχειρησιακό πρόγραμμα Περιβάλλον-Αειφόρος Ανάπτυξη (πράξη «Παρεμβάσεις Εξοικονόμησης Ενέργειας σε υφιστάμενα δημοτικά κτίρια και υποδομές στο Δήμο Σουλίου»).
Οι παρεμβάσεις που πρόκειται να γίνουν αφορούν σε αντικατάσταση κουφωμάτων, μονώσεις και θερμομονώσεις, αυτοματισμούς και ρυθμίσεις ελέγχων λειτουργίας συστημάτων θέρμανσης και δικτύων, αντικατάσταση συστήματος θέρμανσης, φωτισμού, και εξοπλισμό.
Όπως σημειώνει ο Δήμος Σουλίου αναφορικά με την ένταξη του ιστορικού σχολείου, που από τη δεκαετία του 1940 αποτέλεσε ορόσημο για την πόλη της Παραμυθιάς, ικανοποιείται ένα διαρκές αίτημα του ίδιου, των κατοίκων και των φορέων της περιοχής.

Σάββατο 4 Ιουλίου 2015

Εδώ που μας έφτασαν οι οπαδοί της «δημιουργικής ασάφειας», ένα είναι σίγουρο και να μην τρέφουμε αυταπάτες
το ΝΑΙ θα είναι Γολγοθάς, το ΟΧΙ η καταστροφή. Κάναμε εγκληματικά λάθη αρνούμενοι εγκαίρως τις προφανείς κι αναγκαίες αλλαγές και εύκολα τις μετατρέπαμε σε εύκολα «ισοδύναμα μέτρα» οριζοντίων περικοπών. Βεβαίως οι συντεχνίες θριαμβολογούν για την πύρρειο νίκη τους

Ιστορία του Σχολείου Πομπιας

 Τετάρτη, 01 Φεβρουάριος 2012 15:22 | Τελευταία Ενημέρωση στις Κυριακή, 16 Φεβρουάριος 2014 19:56 | Συντάχθηκε απο τον/την Administrator | | |
Στο χωριό Πόμπια χτίστηκε το πρώτο Δημοτικό σχολείο το 1845, ένα από τα πρώτα σχολεία της Κρήτης.
Μετά από τριάντα χρόνια το 1875 ιδρύθηκε η Ελληνική σχολή Καινουργίου – Πυργιωτίσσης, για την έδρα της οποίας ξέσπασε διχόνοια ανάμεσα στις παραπάνω επαρχίες και η έδρα περιπλανήθηκε μεταξύ Πετροκεφαλίου και Πόμπιας μέχρι να ιδρυθεί το σημερινό Γυμνάσιο της Πόμπιας.
Στις αρχές του αιώνα το 1901 λειτούργησε στην Πόμπια το Σχολαρχείο, που είχε μόνο τρεις τάξεις. Στα πρώτα χρόνια της λειτουργίας του, κανένα κορίτσι δεν φοιτούσε, παρά μόνο αγόρια. Οι πρώτες μαθήτριες – λίγες φυσικά – φοιτούν στο Γυμνάσιο το 1921.

Σχολείο Αικατερίνης Γιαννοπούλου

 Το σχολείο μας ιδρύθηκε το 1927 στις παρυφές της σημερινής Νίκαιας του Πειραιά, από την Αικατερίνη Χ. Γιαννοπούλου με σκοπό να διατηρηθεί ο πολιτισμός της Ιωνίας και η παράδοση των Ελλήνων της Μικράς Ασίας, καθώς και να διαδοθεί το μεγαλείο του Ελληνισμού.
Η έλευση της δεκαετίας του ’30 βρήκε το σχολείο διευρυμένο, μετρώντας πλέον δύο κτηριακές εγκαταστάσεις στο ενεργητικό του. Με τη δημογραφική έκρηξη που σημειώθηκε στην ευρύτερη περιοχή του ...Πειραιά, το μαθητικό δυναμικό υπερδιπλασιάστηκε. Το πνευματικό και επιμορφωτικό έργο του, το έχει καθιερώσει πλέον στις συνειδήσεις των γονέων, που όλο και περισσότεροι το εμπιστεύονταν.
Κατά την περίοδο της κατοχής το σχολείο λειτουργούσε κανονικά και εκτός από τον εκπαιδευτικό χαρακτήρα παρουσίασε και το ανθρωπιστικό του πρόσωπο, με τη διεξαγωγή συσσιτίων και έμπρακτης βοήθειας στους άπορους.

Το σχολείο της Γλυφάδας ιδρύεται από τη Μαρία Μ. Γιαννοπούλου το 1954 και λειτουργεί παράλληλα με το μεγάλο πια σχολείο της Νίκαιας. Μέσα σε λίγα χρόνια μεταφέρεται σε ιδιόκτητες εγκαταστάσεις και κατά την επόμενη εικοσαετία επεκτείνεται σταδιακά.

Ο αείμνηστος Ευάγγελος Δεμερούτης

Ο αείμνηστος Ευάγγελος Δεμερούτης, ο μεγάλος ευεργέτης,γεννήθηκε στα Βίταλα το 1902 και απεβίωσε το 1990. Μετανάστευσε στο Μεξικό και λόγω της εργατικότητας του και της εξυπνάδας του μεγαλούργησε.
Ο Δεμερούτης διέθεσε μετά το 1954 και μέχρι το θάνατο του, πολλά εκατομμύρια δραχμών για την εκτέλεση στην γενέτειρά του Βίταλα Ευβοίας διαφόρων κοινωφελών έργων.
...
Πρέπει να μνημονευθούν ή ανέγερση Δημοτικού Σχολείου με επίπλωση και πλήρη θέρμανση, ή ανέγερση συγχρόνου κτιριακού συγκροτήματος, στο οποίον στεγάζονται τα γραφεία της Κοινότητος, το Νηπιαγωγείο και το Αγροτικόν Ιατρείο με ανάλογους βοηθητικούς χώρους και πλήρη τεχνικό εξοπλισμό, η διάνοιξη της επαρχιακής οδού Βιτάλων - Κύμης, ο εξωραϊσμός Ιερών Ναών, η κατασκευή της κοινοτικής πλατείας καθώς και άλλα έργα οδοποιίας και υδρεύσεως.

Απόσπασμα από το άρθρο … «Η γνώμη μου»

(δημοσιεύτηκε δυο φορές στην ιστοσελίδα μου από το 2013 κι
ολόκληρο βρίσκεται στο μπλοκ μου «Κείμενα Λευτέρη Τσίλογλου)
…… Σε όλες τις χώρες ο κρατικός μηχανισμός είναι ένα αναγκαίο βάρος. Σε μας αυτό το βάρος είναι δυσβάστακτο. Ας το πάρουμε επιτέλους χαμπάρι. Να μην γίνονται οι αφελείς συγκρίσεις με πλούσιες χώρες που διαθέτουν αφθονία φυσικών πόρων και ανθηρή βιομηχανία. Να ξεκινήσουμε από το δε...δομένο ότι είμαστε φτωχή χώρα αποδυναμωμένη με δυσανάλογο για τις αντοχές μας χρέος. Σε μας χρειάζεται μια εκ βάθρων αναδιάταξη του ρόλου του κράτους σε έναν ελεγκτικό και εξισορροπητικό μηχανισμό, που να κοστίζει όσο χρειάζεται. Οι ελκυστικές συνθήκες εργασίας κι αμοιβών σκλάβωσαν στο εσωτερικό του άξιες μονάδες που στον ιδιωτικό τομέα θα μπορούσαν από χρόνια να μεγαλουργήσουν. Η οικονομική επιστήμη στη χώρα πάσχει στον τομέα των προτεραιοτήτων και εφαρμογών……
Μ ε .. τ έ τ ο ι ο .. κ α ι .. τ ό σ ο .. κ ρ ά τ ο ς .. μ η ν .. π ε ρ ι μ έ ν ε τ ε .. ν α ………. δ ο ύ μ ε.. ά σ π ρ η .. μ έ ρ α …