Τετάρτη 22 Ιουλίου 2015

α) Η ιστορία της εκπαίδευσης και του Δημοτικού Σχολείου των Κυνοπιαστών

Η ιστορία της εκπαίδευσης και του Δημοτικού Σχολείου των Κυνοπιαστών ΕΤΟΣ ΙΔΡΥΣΕΩΣ 1826 Οι μαθητές του Δημοτικού Σχολείου Κυνοπιαστών με τους δασκάλους τους, το σχολικό έτος 1936-37 Α΄ ΛΑΤΙΝΟΚΡΑΤΙΑ (1266 - 1797) – ΕΞΙ ΑΙΩΝΕΣ ΣΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ Tην τύχη ολόκληρου του νησιού της Κέρκυρας, στους έξι αιώνες λατινοκρατίας (13ος - 18ος αι. με Ανδεγαυούς και Ενετούς) ακολούθησε, όπως ήταν φυσικό, το χωριό των Κυνοπιαστών της περιφέρειας Μέσης. Χάρτης του νησιού της περιόδου της Ενετοκρατίας Η γλώσσα των ξένων κυρίαρχων είχε επιβληθεί ως επίσημη σε όλες τους τις κτήσεις στο Ιόνιο, παρά το γεγονός ότι οι κάτοικοι στη συντριπτική τους πλειονότητα, μιλούσαν ελληνικά. Ο Ελληνορθόδοξος Μητροπολιτικός θρόνος της Κέρκυρας είχε καταργηθεί και ο Καθολικός Αρχιεπίσκοπος πήρε την πρώτη θέση στην εκκλησιαστική τάξη. Οι ορθόδοξοι κάτοικοι είχαν ωστόσο εκκλησιαστικό τους ηγέτη τον “Μεγάλο Πρωτόπαπα”, στον οποίο υπάκουε ο ορθόδοξος κλήρος. Στα χρόνια της λατινοκρατίας δεν υπήρχε δημόσια εκπαίδευση, όπως καταγράφηκε αργότερα, τον 19ο αιώνα. Οι γόνοι των πλούσιων οικογενειών του νησιού μάθαιναν με οικοδιδάσκαλους τα πρώτα τους γράμματα, κατά κανόνα στην Ιταλική γλώσσα και στη συνέχεια στέλνονταν για σπουδές σε διάφορες πόλεις της Ιταλίας. Οργανωμένη ελληνική εκπαίδευση δεν υπήρχε. Πολλές, ωστόσο, μεμονωμένες πρωτοβουλίες διδασκαλίας της ελληνικής, αναλήφθηκαν κατά καιρούς, χωρίς όμως συνέχεια. Ορθόδοξοι κληρικοί και μοναχοί δίδασκαν με τις πενιχρές τους γνώσεις, λιγοστά παιδιά, μεταδίδοντάς τους κάποια στοιχεία της ελληνικής γλώσσας. Ανάμεσά τους, αναφέρεται στα 1755, να δρα ως ελληνοδιδάσκαλος στους Κυνοπιάστες, ο ιερέας Ιωάννης Αγάθος. Ο αμιγώς ορθόδοξος και ελληνικός πληθυσμός των Κυνοπιαστών μιλούσε πάντα και μόνο ελληνικά, όπως μαρτυρεί το σύνολο των παμπάλαιων τοπωνυμίων του χωριού (Χρυσίδα, Μηλιά, Γλιντζερά (Τζερά), Πλαγιές, Σώχωρο, Βάλτες, Βούτες, Βαρκά, Λιναμιές, Κάμπος, Άθεη, Τ’αλόγατα, Λιά, Λύκαινα, Παλιόμυλος, Κάτω Μύλος, Νεροχώριση, Βουτούμια κ.ά.) και επιβεβαιώνονται τόσο από έγγραφα των Αρχείων Κέρκυρας, όσο και από τα στοιχεία που αναφέρονται στο βιβλίο πράξεων της ενορίας του χωριού από το 1689, το οποίο φυλάσσεται στην εκκλησία της Υ.Θ. Ελεούσας. B' ΣΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΩΝ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΩΝ ΓΑΛΛΩΝ
Copy and WIN : http://ow.ly/KNICZ
Η ιστορία της εκπαίδευσης και του Δημοτικού Σχολείου των Κυνοπιαστών ΕΤΟΣ ΙΔΡΥΣΕΩΣ 1826 Οι μαθητές του Δημοτικού Σχολείου Κυνοπιαστών με τους δασκάλους τους, το σχολικό έτος 1936-37 Α΄ ΛΑΤΙΝΟΚΡΑΤΙΑ (1266 - 1797) – ΕΞΙ ΑΙΩΝΕΣ ΣΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ Tην τύχη ολόκληρου του νησιού της Κέρκυρας, στους έξι αιώνες λατινοκρατίας (13ος - 18ος αι. με Ανδεγαυούς και Ενετούς) ακολούθησε, όπως ήταν φυσικό, το χωριό των Κυνοπιαστών της περιφέρειας Μέσης. Χάρτης του νησιού της περιόδου της Ενετοκρατίας Η γλώσσα των ξένων κυρίαρχων είχε επιβληθεί ως επίσημη σε όλες τους τις κτήσεις στο Ιόνιο, παρά το γεγονός ότι οι κάτοικοι στη συντριπτική τους πλειονότητα, μιλούσαν ελληνικά. Ο Ελληνορθόδοξος Μητροπολιτικός θρόνος της Κέρκυρας είχε καταργηθεί και ο Καθολικός Αρχιεπίσκοπος πήρε την πρώτη θέση στην εκκλησιαστική τάξη. Οι ορθόδοξοι κάτοικοι είχαν ωστόσο εκκλησιαστικό τους ηγέτη τον “Μεγάλο Πρωτόπαπα”, στον οποίο υπάκουε ο ορθόδοξος κλήρος. Στα χρόνια της λατινοκρατίας δεν υπήρχε δημόσια εκπαίδευση, όπως καταγράφηκε αργότερα, τον 19ο αιώνα. Οι γόνοι των πλούσιων οικογενειών του νησιού μάθαιναν με οικοδιδάσκαλους τα πρώτα τους γράμματα, κατά κανόνα στην Ιταλική γλώσσα και στη συνέχεια στέλνονταν για σπουδές σε διάφορες πόλεις της Ιταλίας. Οργανωμένη ελληνική εκπαίδευση δεν υπήρχε. Πολλές, ωστόσο, μεμονωμένες πρωτοβουλίες διδασκαλίας της ελληνικής, αναλήφθηκαν κατά καιρούς, χωρίς όμως συνέχεια. Ορθόδοξοι κληρικοί και μοναχοί δίδασκαν με τις πενιχρές τους γνώσεις, λιγοστά παιδιά, μεταδίδοντάς τους κάποια στοιχεία της ελληνικής γλώσσας. Ανάμεσά τους, αναφέρεται στα 1755, να δρα ως ελληνοδιδάσκαλος στους Κυνοπιάστες, ο ιερέας Ιωάννης Αγάθος. Ο αμιγώς ορθόδοξος και ελληνικός πληθυσμός των Κυνοπιαστών μιλούσε πάντα και μόνο ελληνικά, όπως μαρτυρεί το σύνολο των παμπάλαιων τοπωνυμίων του χωριού (Χρυσίδα, Μηλιά, Γλιντζερά (Τζερά), Πλαγιές, Σώχωρο, Βάλτες, Βούτες, Βαρκά, Λιναμιές, Κάμπος, Άθεη, Τ’αλόγατα, Λιά, Λύκαινα, Παλιόμυλος, Κάτω Μύλος, Νεροχώριση, Βουτούμια κ.ά.) και επιβεβαιώνονται τόσο από έγγραφα των Αρχείων Κέρκυρας, όσο και από τα στοιχεία που αναφέρονται στο βιβλίο πράξεων της ενορίας του χωριού από το 1689, το οποίο φυλάσσεται στην εκκλησία της Υ.Θ. Ελεούσας. B' ΣΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΩΝ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΩΝ ΓΑΛΛΩΝ Ο Ναπολέων Βοναπάρτης Στα 1797, μετά από 411 χρόνια Ενετοκρατίας, την Κέρκυρα καταλαμβάνουν οι Δημοκρατικοί Γάλλοι του Ναπολέοντα Βοναπάρτη. Ο Γάλλος στρατηγός Ζεντιλί που κατέλαβε το νησί, παραδέχεται πως “...οι ΄Ελληνες είναι πολύ πιο φωτισμένοι απ’ ό,τι πιστεύεται γενικά. Η ανάμνηση της καταγωγής τους δεν έχει σβήσει σ’ αυτούς”. Οι Γάλλοι κατάργησαν το καθεστώς της φεουδαρχίας και κάψανε το Λίμπρο ντ’ όρο, τη χρυσή βίβλο των ευγενών. Στην τοπική λαϊκή διοίκηση, το προσωρινό Δημαρχείο - ισοπολιτεία, που συγκροτήσανε στην Κέρκυρα, ο πληθυσμός αντιπροσωπεύτηκε αρχικά με 18 Ορθόδοξους, 4 Καθολικούς και 2 Εβραίους, κατ’ αναλογίαν της σύνθεσής του. Σ’ αυτούς προστέθηκαν ένας ακόμη τεχνίτης και 6 αντιπρόσωποι των προαστίων και της εξοχής (των χωριών), όλοι ορθόδοξοι. Τότε ιδρύθηκε το πρώτο τυπογραφείο στην πόλη, “η εν Κερκύρα, του Γένους Τυπογραφία” όπου μεταξύ άλλων τυπώθηκαν τρία επαναστατικά φυλλάδια: 1. Ο Θούριος του Ρήγα Φερραίου Βελεστινλή (ως πότε παλικάρια...) 2. Ο Πατρωτικός Υμνος του Ρήγα (΄Ολα τα έθνη πολεμούν...) 3. Ο ΄Υμνος στο Μποναπάρτε, του σύντροφου του Ρήγα, Χριστόφορου Περραιβού. Μέσα στον ενθουσιασμό της νέας εποχής που είχε ανατείλει, στα πρακτικά του προσωρινού Δημαρχείου της 28ης Σεπτ. 1797, τονίζεται ότι “Ο λαός μπορεί να ονομαστεί ελεύθερος τότε μόνον, όταν διαπαιδαγωγηθεί, όταν απελευθερωθεί από τις αλυσίδες των προλήψεων και προχωρήσει στο δρόμο της αρετής...” Λίγες μέρες πριν (6 Σεπτ.1797) είχε αποφασιστεί η σύσταση Εταιρείας, με σκοπό την Δημόσια Εκπαίδευση. Υπέρ της Δημόσιας Εκπαίδευσης δημεύονται στις 26 Οκτωβρίου, εκκλησιαστικές και μοναστηριακές πρόσοδοι και ακίνητα, ανάμεσα στα οποία και το κληροδότημα του Πρόσπερο Μαρίνι στους Καστελλάνους. Γ' ΟΙ ΡΩΣΟΤΟΥΡΚΟΙ ΣΤΗΝ ΚΕΡΚΥΡΑ Ο φτερωτός λέων, σύμβολο της Επτανήσου Πολιτείας Αλλά οι προσπάθειες αυτές μετά από παλινδρομήσεις γύρω από τη γλώσσα της εκπαίδευσης, δεν ευδοκιμούν. Στις 22 Φεβρουαρίου του 1797, την Κέρκυρα καταλαμβάνουν οι δυνάμεις της ευκαιριακής συμμαχίας των Ρώσων και των Τούρκων και οι Γάλλοι παραδίδουν τη διοίκηση στο Ρώσο Ναύαρχο Φιοντόρ Ουσακώφ, ο οποίος παλινόρθωσε το αριστοκρατικό πολίτευμα και αναγνώρισε ως μόνη πηγή εξουσίας τους ευγενείς. Στις 9 Μαρτίου 1800, τα Ιόνια νησιά αναγνωρίστηκαν ως ομοσπονδιακή δημοκρατία με την ονομασία “Δημοκρατία των Επτά Ηνωμένων Νήσων” και “Επτάνησος Πολιτεία” με την εγγύηση του Τσάρου και την “προστασία” του Σουλτάνου. Δυό χρόνια αργότερα, ορίζεται ως πληρεξούσιος (αρμοστής) του Τσάρου στην Επτάνησο Πολιτεία, ο φίλος του Καποδίστρια, Ζακυνθινός Γεώργιος κόμης Μοντσενίγος. Στα τέλη του 1803 ψηφίζεται και εγκρίνεται νέο Σύνταγμα, στο οποίο αναγνωρίζεται ως επικρατούσα θρησκεία η Ορθόδοξη Χριστιανική, καθορίζεται ακόμη ως γλώσσα του κράτους η Ελληνική και γίνεται μέριμνα για τη δημόσια εκπαίδευση. Είναι τότε που ο πρώτος ηγεμόνας των νησιών Σπυρίδων - Γεώργιος κόμης Θεοτόκης, σε ομιλία του υπογραμμίζει ότι “Το Εθνος μας αναγεννήθηκε. Απόκτησε όνομα Ελληνικό, Πατρίδα Ελληνική και ελευθερία Ελληνική”. Ο Χριστόφορος Περραιβός Ο παπα Ανδρέας Ιδρωμένος Την μεγάλη υπόθεση της Δημόσιας Εκπαίδευσης ανάλαβε “μετ’ ενθουσιασμού παραπλησίου τη μανία” ο γραμματέας της επικρατείας Ιωάννης κόμης Καποδίστριας και σύντομα, το 1805 ιδρύεται και επίσημα το πρώτο σχολείο “της Τενέδου”, όπου πρώτοι δάσκαλοι της Ελληνικής γλώσσας, διορίζονται ο παπα Ανδρέας Ιδρωμένος από την Πάργα και ο Χριστόφορος Περραιβός, αργότερα Φιλικός και αγωνιστής στην επανάσταση του 1821. Η λιτανεία του Αγίου στην περίοδο των Αυτοκρατορικών Γάλλων στην πλατεία Το 1807 επανέρχονται οι Γάλλοι, ως αυτοκρατορικοί αυτή τη φορά, και ένα χρόνο μετά, ιδρύονται ανώτερα εκπαιδευτήρια (γυμνάσια, λύκεια) στην Κέρκυρα και στα υπόλοιπα νησιά. ΄Ελληνες και Γάλλοι διανοούμενοι ιδρύουν το 1808 και λειτουργούν από το 1810 ως το 1814, ινστιτούτο με την επωνυμία “Ιόνιος Ακαδημία” με στόχο “τη διάδοση των φώτων στους κατοίκους των νησιών και την τελειοποίηση της γεωργίας και των τεχνών, που θα συντελέσουν στην ευημερία του Ιονίου λαού”. Δ΄ ΣΤΑ 50 ΧΡΟΝΙΑ ΑΓΓΛΟΚΡΑΤΙΑΣ Οι εξελίξεις όμως ήταν ραγδαίες. Τα Ιόνια νησιά καταλαμβάνονται το ένα μετά το άλλο από τις δυνάμεις του ναυτικού της Μεγάλης Βρετανίας και το Ιόνιο Κράτος - όπως λέγεται πλέον - τελεί για 50 χρόνια (1814 -1864) υπό την “προστασία” του βρετανικού στέμματος. Το σύμβολο του Ιονίου Κράτους ΄Ενα νέο σύνταγμα που επικυρώθηκε το 1817, αναγνωρίζει την ελληνική ως γλώσσα του ομόσπονδου κράτους και την ορθόδοξη λατρεία ως επικρατούσα. Προβλέπει δε τη λήψη “όλων των προσηκόντων μέτρων δια την σύστασιν στοιχειωδών σχολείων” και υπό την επιστασίαν του Έλληνα μεταφραστή της βρετανικής διοίκησης Πλάτωνα Πετρίδη, έγιναν τα πρώτα βήματα βελτίωσης της κατάστασης στην υποτυπώδη δημόσια εκπαίδευση. Το 1823 ο γνωστός φιλέλληνας, μετέπειτα αρμοστής Γκίλφορδ, ως αρμόδιος για την εκπαίδευση και με βοηθό και σύμβουλό του, τον δόκτορα Πολίτη, με λεπτούς χειρισμούς επιτυγχάνει την ενίσχυση και αποτελεσματικότερη λειτουργία του αλληλοδιδακτικού συστήματος στα σχολεία της πόλης και των προαστίων. Στα 1825, προχωρά στην ίδρυση τέτοιων σχολείων, με πολλές διακυμάνσεις στην λειτουργία τους, στο Μαντούκι και τον Ποταμό και αμέσως μετά, τεσσάρων σχολείων στη νότια Κέρκυρα και συγκεκριμένα, στους Αναπλάδες με 71 μαθητές, στο Περιβόλι με 51, στα Μελίκια με 62 και στους Κουσπάδες με 42 μαθητές.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου