Αναζητώντας στο διαδίκτυο διάφορες πληροφορίες για το Ζαγόρι, στη σελίδα της εφημερίδας Ηπειρωτικός Αγών των Ιωαννίνων (www.agon.gr), βρήκα ένα δημοσίευμα της 15 Φεβρουαρίου 2009, στο οποίο περιγράφεται, με λίγα λόγια, η ιστορία του ευεργέτη Μιχαήλ Αναγνωστόπουλου από το Πάπιγκο. Ενός ανθρώπου, ο οποίος προσέφερε πάρα πολλά στον τόπο μας και στην ανθρωπότητα αλλά δυστυχώς λίγοι είναι αυτοί που γνωρίζουν για την προσφορά του. Το αξιόλογο αυτό δημοσίευμα αναφέρει τα ακόλουθα:
Από την Καραβατιά στο Άγαλμα της Ελευθερίας
«Το όνομα ανήκει στην Ελλάδα, η φήμη του στις Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά το έργο του στην Ανθρωπότητα». Η ιστορία ενός ευεργέτη του Μιχαήλ Αναγνωστόπουλου γνωστή ανά τον κόσμο, άγνωστη όμως σε πολλούς εδώ στα Γιάννενα. Κι όμως η πόλη του χρωστάει διανοίξεις δρόμων, ανεγέρσεις σχολικών κτιρίων.
Εδώ δίπλα μας στη Βηλαρά και την Καραβατιά. Ενώ, το όνομα του αναγράφεται στο άγαλμα της Ελευθερίας, δεν… χώρεσε ακόμη σε κάποιον από τους δρόμους της δικής μας πόλης. Ο Κωσταντίνος Διαμαντής πρών Πρόεδρος της Διαχειριστικής Επιτροπής Κληροδοτήματος «Μιχαήλ Αναγνωστόπουλου», μας γράφει για την ιστορία του.
.....................................................................................
Αυτή την εποχή παίζεται στην Αθήνα, στο θέατρο ΑΛΦΑ, το έργο του Ουίλιαμ Γκίμπσον: «Το Θαύμα της Άννυ Σάλιβαν». Ένας από τους εκπαιδευτές και Διευθυντής του Σχολείου Τυφλών Κωφαλάλων παιδιών, όπου και συμβαίνει το «θαύμα» που λέγεται Έλεν Κέλλερ, είναι ο Michael Anagnos, δικός μας Μιχαήλ Αναγνωστόπουλος. Ο Μιχαήλ Αναγνωστόπουλος γεννήθηκε στο, Τουρκικής τότε Επικράτειας, Πάπιγκο Ζαγορίου το 1837. Τον τράβηξαν τα Γράμματα. Φοίτησε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και το 1861 αναγορεύτηκε Διδάκτωρ της Φιλοσοφίας με βαθμό άριστα, σε ηλικία 24 ετών.
Εργάστηκε ως δημοσιογράφος στην εφημερίδα «Εθνοφύλακας».
Τo 1866, κατά την Κρητική Επανάσταση, ο μεγάλος Φιλέλληνας ανθρωπιστής, αμερικανός γιατρός Σαμουήλ Χάου με την οικογένειά του ήρθε στην Ελλάδα, με μεγάλη βοήθεια σε χρήμα και εφόδια για τους Κρήτες Επαναστάτες, όπως είχε κάνει και κατά την αρχή της Ελληνικής Επανάστασης του 1821 οπότε και ως νεαρός γιατρός περιέθαλψε τον τότε Ελληνικό Στρατό επί έξη συνεχή χρόνια.
Κατά τη δεύτερη αποστολή του, γνώρισε τον δημοσιογράφο Μιχαήλ Αναγνωστόπουλο με τον οποίο συνεργάστηκε για την απονομή της βοήθειας στους επαναστατημένους Κρήτες και τις οικογένειές τους που είχαν καταφύγει σε διάφορα νησιά του Αιγαίου ως πρόσφυγες, κυνηγημένοι από τους Τούρκους.
Με το τέλος της αποστολής του, ο Σαμουήλ Χάου πρότεινε στον Μιχαήλ Αναγνωστόπουλο να τον πάρει στην Αμερική. Το ανήσυχο πνεύμα του Αναγνωστόπουλου δέχτηκε τη νέα πρόκληση και στα τέλη του 1867 διασχίζει τον ωκεανό μαζί με την οικογένεια Σαμουήλ Χάου, τη σύζυγό του και τις δυο κόρες του.
Ιδρυτής του Ινστιτούτου Τυφλών της Βοστόνης Perkins, ο Χάου αφήνει διάδοχό του τον Μιχαήλ Αναγνωστόπουλο και το Διοικητικό Συμβούλιο τον εξέλεξε Διευθυντή. Ο Μιχαήλ Αναγνωστόπουλος επέκτεινε τη Σχολή Τυφλών και ίδρυσε Νηπιαγωγείο για τυφλά κωφάλαλα παιδιά. Εκεί συντελέστηκε το θαύμα της Άννυ Σάλιβαν και του Μάϊκλ Ανάγκνος και η μικρή, τυφλή κωφάλαλη Έλεν Κέλλερ κατάφερε να γίνει διδάκτωρ της Φιλοσοφίας, επιστήμονας της Αγωγής, γνωστή συγγραφέας, ανθρωπίστρια και έζησε προσφέροντας και η ίδια ως τα βαθιά της γεράματα.
Ο Μιχαήλ Αναγνωστόπουλος δεν ξέχασε τη γενέτειρά του. Στο Πάπιγκο έστειλε χρήματα να χτιστεί και καινούργιο Σχολείο στη μικρή συνοικία απ’ όπου και καταγόταν και να λειτουργούν τα δυο Σχολεία, να πληρώνονται οι δάσκαλοι (τότε δεν τους πλήρωνε το Δημόσιο) και ό,τι άλλο χρειαζόταν η εκπαίδευση των Παπιγκιωτών. Τα Σχολεία σε μνήμη της μητέρας του Καλίνας ζήτησε να ονομαστούν «Καλίνεια Σχολεία».
Ο ίδιος όρισε τετραμελή Επιτροπή καθώς και τον τρόπο που θα διαχειρίζονται τα χρήματά του, όπως και αργότερα το Κληροδότημά του. Με εντολή του και με τα χρήματά του αγοράστηκε το 1900 ένα μεγάλο «κτήμα» στα Γιάννενα, μεταξύ της σημερινής οδού Βηλαρά και της συνοικίας Καραβατιά, έκτασης 7.5 στρεμάτων.
Ο Μιχαήλ Αναγνωστόπουλος πέθανε με παράξενο τρόπο το 1906 στο Βουκουρέστι όπου, μετά από μεγάλη περιοδεία στην Ελλάδα και τη Βουλγαρία, επισκεπτόταν τις Ελληνικές κοινότητες και έδινε διαλέξεις.
Άφησε σημαντικό Κληροδότημα στο Πάπιγκο και στην Κόνιτσα, με διαφορετικές Επιτροπές να διαχειρίζονται τα χρήματά του με δικό του Κανονισμό και το «κτήμα» στα Ιωάννινα περιήλθε στο Κληροδότημα Παπίγκου.
Στα Γιάννενα
Το 1950, η Διαχειριστική Επιτροπή Κληροδοτήματος «Μιχαήλ Αναγνωστόπουλου» ανταποκρίθηκε στην παράκληση του Μακαριστού Μητροπολίτου Σπυρίδωνα, και δώρισε στα Αγαθοεργά Καταστήματα της Ιεράς Μητροπόλεως Ιωαννίνων το μεγαλύτερο τμήμα του «κτήματος» για να χτιστεί Σχολείο. Έτσι το 1952 χτίστηκε το σημερινό 15ο Δημοτικό Σχολείο και αργότερα, το 1984, το νεώτερο 5ο Δημοτικό Σχολείο που φέρει και την ονομασία «Βαλάνειος Σχολή». Διανοίχτηκαν επίσης η οδός «Γυναικών Πίνδου» και η οδός «Ευλογίου Κουρίλα» (1880 - 1961 Μητροπολίτη Κορυτσάς).
Στην Αμερική εγκωμίασαν το έργο του και τίμησαν τη μνήμη του Μιχαήλ Αναγνωστόπουλου, ο Κυβερνήτης της Μασαχουσέτης μεταξύ των άλλων είπε: «Το όνομα του Μιχαήλ Αναγνωστόπουλου ανήκει στην Ελλάδα, η φήμη του στις Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά το έργο του στην Ανθρωπότητα». Το όνομά του είναι γραμμένο στο Άγαλμα της Ελευθερίας των ΗΠΑ.
Στην πατρίδα του, γίνεται μνημόσυνο στη μνήμη του από τις Επιτροπές του Κληροδοτήματός του στην Κόνιτσα και το Πάπιγκο. Έχουν εκδοθεί τέσσερα βιβλία σχετικά με τη ζωή του και τις επιστολές του από Παπιγκιώτες και έχει φιλοτεχνηθεί η προτομή του στη είσοδο του Σχολείου.
Μήπως και η πόλη των Ιωαννίνων θα έπρεπε να μνημονεύσει κάπου το όνομά του; Η Διαχειριστική Επιτροπή Κληροδοτήματος «Μιχαήλ Αναγνωστόπουλου» Παπίγκου είχε ζητήσει παλαιότερα να ονομασθεί ένας δρόμος με το όνομά του. Ο Δήμος Ιωαννίνων δεν αποκρίθηκε θετικά. Μήπως θα έπρεπε κάποιο από τα Σχολεία του συγκροτήματος της οδού Γυναικών Πίνδου να ονομαστεί «Αναγνωστοπούλειο»; Κατά τη γνώμη μου θα είναι τιμή για την Εκπαίδευση να μνημονεύεται το όνομά του σε ένα Ελληνικό Εκπαιδευτήριο.
Από την Καραβατιά στο Άγαλμα της Ελευθερίας
«Το όνομα ανήκει στην Ελλάδα, η φήμη του στις Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά το έργο του στην Ανθρωπότητα». Η ιστορία ενός ευεργέτη του Μιχαήλ Αναγνωστόπουλου γνωστή ανά τον κόσμο, άγνωστη όμως σε πολλούς εδώ στα Γιάννενα. Κι όμως η πόλη του χρωστάει διανοίξεις δρόμων, ανεγέρσεις σχολικών κτιρίων.
Εδώ δίπλα μας στη Βηλαρά και την Καραβατιά. Ενώ, το όνομα του αναγράφεται στο άγαλμα της Ελευθερίας, δεν… χώρεσε ακόμη σε κάποιον από τους δρόμους της δικής μας πόλης. Ο Κωσταντίνος Διαμαντής πρών Πρόεδρος της Διαχειριστικής Επιτροπής Κληροδοτήματος «Μιχαήλ Αναγνωστόπουλου», μας γράφει για την ιστορία του.
.....................................................................................
Αυτή την εποχή παίζεται στην Αθήνα, στο θέατρο ΑΛΦΑ, το έργο του Ουίλιαμ Γκίμπσον: «Το Θαύμα της Άννυ Σάλιβαν». Ένας από τους εκπαιδευτές και Διευθυντής του Σχολείου Τυφλών Κωφαλάλων παιδιών, όπου και συμβαίνει το «θαύμα» που λέγεται Έλεν Κέλλερ, είναι ο Michael Anagnos, δικός μας Μιχαήλ Αναγνωστόπουλος. Ο Μιχαήλ Αναγνωστόπουλος γεννήθηκε στο, Τουρκικής τότε Επικράτειας, Πάπιγκο Ζαγορίου το 1837. Τον τράβηξαν τα Γράμματα. Φοίτησε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και το 1861 αναγορεύτηκε Διδάκτωρ της Φιλοσοφίας με βαθμό άριστα, σε ηλικία 24 ετών.
Εργάστηκε ως δημοσιογράφος στην εφημερίδα «Εθνοφύλακας».
Τo 1866, κατά την Κρητική Επανάσταση, ο μεγάλος Φιλέλληνας ανθρωπιστής, αμερικανός γιατρός Σαμουήλ Χάου με την οικογένειά του ήρθε στην Ελλάδα, με μεγάλη βοήθεια σε χρήμα και εφόδια για τους Κρήτες Επαναστάτες, όπως είχε κάνει και κατά την αρχή της Ελληνικής Επανάστασης του 1821 οπότε και ως νεαρός γιατρός περιέθαλψε τον τότε Ελληνικό Στρατό επί έξη συνεχή χρόνια.
Κατά τη δεύτερη αποστολή του, γνώρισε τον δημοσιογράφο Μιχαήλ Αναγνωστόπουλο με τον οποίο συνεργάστηκε για την απονομή της βοήθειας στους επαναστατημένους Κρήτες και τις οικογένειές τους που είχαν καταφύγει σε διάφορα νησιά του Αιγαίου ως πρόσφυγες, κυνηγημένοι από τους Τούρκους.
Με το τέλος της αποστολής του, ο Σαμουήλ Χάου πρότεινε στον Μιχαήλ Αναγνωστόπουλο να τον πάρει στην Αμερική. Το ανήσυχο πνεύμα του Αναγνωστόπουλου δέχτηκε τη νέα πρόκληση και στα τέλη του 1867 διασχίζει τον ωκεανό μαζί με την οικογένεια Σαμουήλ Χάου, τη σύζυγό του και τις δυο κόρες του.
Ιδρυτής του Ινστιτούτου Τυφλών της Βοστόνης Perkins, ο Χάου αφήνει διάδοχό του τον Μιχαήλ Αναγνωστόπουλο και το Διοικητικό Συμβούλιο τον εξέλεξε Διευθυντή. Ο Μιχαήλ Αναγνωστόπουλος επέκτεινε τη Σχολή Τυφλών και ίδρυσε Νηπιαγωγείο για τυφλά κωφάλαλα παιδιά. Εκεί συντελέστηκε το θαύμα της Άννυ Σάλιβαν και του Μάϊκλ Ανάγκνος και η μικρή, τυφλή κωφάλαλη Έλεν Κέλλερ κατάφερε να γίνει διδάκτωρ της Φιλοσοφίας, επιστήμονας της Αγωγής, γνωστή συγγραφέας, ανθρωπίστρια και έζησε προσφέροντας και η ίδια ως τα βαθιά της γεράματα.
Ο Μιχαήλ Αναγνωστόπουλος δεν ξέχασε τη γενέτειρά του. Στο Πάπιγκο έστειλε χρήματα να χτιστεί και καινούργιο Σχολείο στη μικρή συνοικία απ’ όπου και καταγόταν και να λειτουργούν τα δυο Σχολεία, να πληρώνονται οι δάσκαλοι (τότε δεν τους πλήρωνε το Δημόσιο) και ό,τι άλλο χρειαζόταν η εκπαίδευση των Παπιγκιωτών. Τα Σχολεία σε μνήμη της μητέρας του Καλίνας ζήτησε να ονομαστούν «Καλίνεια Σχολεία».
Ο ίδιος όρισε τετραμελή Επιτροπή καθώς και τον τρόπο που θα διαχειρίζονται τα χρήματά του, όπως και αργότερα το Κληροδότημά του. Με εντολή του και με τα χρήματά του αγοράστηκε το 1900 ένα μεγάλο «κτήμα» στα Γιάννενα, μεταξύ της σημερινής οδού Βηλαρά και της συνοικίας Καραβατιά, έκτασης 7.5 στρεμάτων.
Ο Μιχαήλ Αναγνωστόπουλος πέθανε με παράξενο τρόπο το 1906 στο Βουκουρέστι όπου, μετά από μεγάλη περιοδεία στην Ελλάδα και τη Βουλγαρία, επισκεπτόταν τις Ελληνικές κοινότητες και έδινε διαλέξεις.
Άφησε σημαντικό Κληροδότημα στο Πάπιγκο και στην Κόνιτσα, με διαφορετικές Επιτροπές να διαχειρίζονται τα χρήματά του με δικό του Κανονισμό και το «κτήμα» στα Ιωάννινα περιήλθε στο Κληροδότημα Παπίγκου.
Στα Γιάννενα
Το 1950, η Διαχειριστική Επιτροπή Κληροδοτήματος «Μιχαήλ Αναγνωστόπουλου» ανταποκρίθηκε στην παράκληση του Μακαριστού Μητροπολίτου Σπυρίδωνα, και δώρισε στα Αγαθοεργά Καταστήματα της Ιεράς Μητροπόλεως Ιωαννίνων το μεγαλύτερο τμήμα του «κτήματος» για να χτιστεί Σχολείο. Έτσι το 1952 χτίστηκε το σημερινό 15ο Δημοτικό Σχολείο και αργότερα, το 1984, το νεώτερο 5ο Δημοτικό Σχολείο που φέρει και την ονομασία «Βαλάνειος Σχολή». Διανοίχτηκαν επίσης η οδός «Γυναικών Πίνδου» και η οδός «Ευλογίου Κουρίλα» (1880 - 1961 Μητροπολίτη Κορυτσάς).
Στην Αμερική εγκωμίασαν το έργο του και τίμησαν τη μνήμη του Μιχαήλ Αναγνωστόπουλου, ο Κυβερνήτης της Μασαχουσέτης μεταξύ των άλλων είπε: «Το όνομα του Μιχαήλ Αναγνωστόπουλου ανήκει στην Ελλάδα, η φήμη του στις Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά το έργο του στην Ανθρωπότητα». Το όνομά του είναι γραμμένο στο Άγαλμα της Ελευθερίας των ΗΠΑ.
Στην πατρίδα του, γίνεται μνημόσυνο στη μνήμη του από τις Επιτροπές του Κληροδοτήματός του στην Κόνιτσα και το Πάπιγκο. Έχουν εκδοθεί τέσσερα βιβλία σχετικά με τη ζωή του και τις επιστολές του από Παπιγκιώτες και έχει φιλοτεχνηθεί η προτομή του στη είσοδο του Σχολείου.
Μήπως και η πόλη των Ιωαννίνων θα έπρεπε να μνημονεύσει κάπου το όνομά του; Η Διαχειριστική Επιτροπή Κληροδοτήματος «Μιχαήλ Αναγνωστόπουλου» Παπίγκου είχε ζητήσει παλαιότερα να ονομασθεί ένας δρόμος με το όνομά του. Ο Δήμος Ιωαννίνων δεν αποκρίθηκε θετικά. Μήπως θα έπρεπε κάποιο από τα Σχολεία του συγκροτήματος της οδού Γυναικών Πίνδου να ονομαστεί «Αναγνωστοπούλειο»; Κατά τη γνώμη μου θα είναι τιμή για την Εκπαίδευση να μνημονεύεται το όνομά του σε ένα Ελληνικό Εκπαιδευτήριο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου