Όσο κι αν πίεσα το μυαλό μου δεν ανακάλυψα τη χρησιμότητα της τρέχουσας εκλογικής μάχης. Εύκολα αντίθετα προσδιόρισα τις ζημιές που αυτή θα προκαλέσει. Και δεν αναφέρομαι μόνο στις άμεσες οικονομικές δαπάνες που κάθε εκλογική μάχη απαιτεί. Περισσότερο εστιάζω την προσοχή μου στη γενική παραλυσία που προκαλείται κάθε φορά στις περιόδους των εκλογών, σε μια κρίσιμη φάση για την πορεία της βαριά τραυματισμένης οικονομίας μας.
Κ α μ ί α μ α κ α μ ί α σ η μ α σ ί α δεν θα ...έχουν τα αποτελέσματα.
Ήδη υπάρχει με τους Ευρωπαίους συμμάχους μια συμφωνία, που υπογράφτηκε με εγκληματική καθυστέρηση, από άνθρωπο που ενσυνείδητα την καθυστερούσε, έχοντας στο μυαλό του, άλλα τρελά σχέδια, λέγοντας μια αλυσίδα ψεμάτων και πληγώνοντας την αξιοπιστία της χώρας. Ψηφίστηκε με ισχυρή πλειοψηφία από τη Βουλή και το επόμενο που ανέμενε ένας πολίτης είναι να τεθεί, χωρίς καθυστέρηση επιτέλους σε εφαρμογή.
Αντίθετα μπήκαμε σε οδυνηρή εκλογική διαδικασία, συνεχίζοντας με σκληρότερο τρόπο την τακτική όλων των κυβερνήσεων τα τελευτσία τέσσερα χρόνια. Υπογράφουν συμφωνίες, ψηφίζουν νομοσχέδια, αλλά ποτέ δεν εφαρμόζουν τα αυτονόητα μέτρα που αυτά περιλαμβάνουν. Η εύκολη, αλλά απατηλή δικαιολογία : «Το πρόγραμμα είναι λάθος» Ποιο? Αυτό που ποτέ δεν εφαρμόστηκε? Οι λαοί της Ιρλανδίας, Πορτογαλίας και Κύπρου, που ξέφυγαν από την κατηφόρα είναι ηλίθιοι και μεις είμαστε οι μόνοι έξυπνοι, που κυκλοφορούμε στην πιάτσα?
Ακούω τις κομματικές αντιπαραθέσεις και με πιάνει σύγκριο. Ακόμα δεν έχουμε συνειδητοποιήσει σε τι κατάσταση βρισκόμαστε και παίζουμε με πράγματα που δεν επιτρέπονται. Κρούω τον κώδωνα του κινδύνου. Κύριοι συνέλθετε! Αν μια ελπίδα απομένει για να σωθούμε είναι με ομόθυμη συνεργασία όλων, υπομένοντας τις θυσίες, να δουλέψουμε για να σταματήσει η κατηφόρα. Θα χρειαστούν χρόνια για να δούμε άσπρη μέρα. Τα θαύματα μας τέλειωσαν