Δευτέρα 30 Νοεμβρίου 2015

Α ν τ α π ό δ ο σ η
Άνοιξε ο κρουνός της ζωής και το ξερό χώμα ράγισε. Μέσα απ’ τη στενή χαραμάδα ξεπρόβαλε το απαιτητικό κεφαλάκι ενός άνθους που ήθελε να κατακτήσει το μερίδιο του στη ζωή. Με όλη τη δύναμη και την επιμονή που οπλίζει κάθε ύπαρξη η ζωή έδωσε θαρραλέο αγώνα και ψήλωσε ζώντας χωρίς πότισμα. Μόνο με την αναρρόφηση της πρωινής δροσιάς. Τώρα ήρθε η ώρα να ανταποδώσει στο περιβάλλον την εικόνα και την όμορφη μυρωδιά του
Όταν έγινα δάσκαλος
Μια συγκλονιστική ανθρώπινη ιστορία στα χρόνια του Εμφυλίου
Αυτό είναι το “σχολείο” που δίδαξε ο Θωμάς Μπαρμπαγιάννης.
του ΘΩΜΑ ΣΙΔΕΡΗ
Η περίπτωση του Θωμά Μπαρμπαγιάννη είναι μοναδική. Εκείνα τα πέτρινα μεταπολεμικά χρόνια σ’ ένα χωριό φτωχό, ταχύ και άγονο, όπως τα περισσότερα της Μάνης, πήρε την απόφαση ν’ ανοίξει μόνος του το δημοτικό σχολείο και να φωνάξει τα παιδιά του χωριού να τους κάνει μάθημα σε μια αίθουσα, που δεν ήταν ακριβώς αίθουσα αλλά το δωμάτιο ενός σπιτιού. Δήλωσαν «παρών» πάνω από 120 μαθητές, πολλοί μάλιστα ήταν μεγαλύτεροι απ’ αυτόν. Ύστερα, για τυπικούς λόγους, ζήτησε και έλαβε την προφορική άδεια του διευθυντή πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης που έδρευε στο Γύθειο. Στις πρώτες εξετάσεις που έγιναν στο σχολείο, μαζί με τους μαθητές πήρε απολυτήριο δημοτικού και ο δάσκαλος.
Η κουβέντα με τον Θωμά Μπαρμπαγιάννη περιέχεται στο βιβλίο “Το Απουσιολόγιο του Χρόνου”, εκδ. “Μ. Γκιούρδας”, 2010
Από πού κατάγεστε;
Εγώ κατάγομαι από την ανατολική Μάνη.
ΣΜΥ : Εδώ και 130 χρόνια εμείς «βγάζουμε» μόνο Ηγέτες!
ΣΜΥ εδώ και 130 χρόνια εμείς «βγάζουμε» μόνο Ηγέτες
Η 9η Απρίλιου, ημερομηνία ίδρυσης του «Προπαρασκευαστικού Υπαξιωματικών Σχολείου» το 1884, καθορίσθηκε να εορτάζεται ως Γενέθλια Ημέρα της Σχολής
Την Τετάρτη 9 Απριλίου του 2014 η Σχολή Μονίμων Υπαξιωματικών έχει Γενέθλια …Γιορτάζει και μπορεί να υπερηφανευτεί ότι εδώ και 130 χρόνια «βγάζει « μόνο Ηγέτες !
Πολλοί είπαν ότι η ΣΜΥ είναι η Παραγωγική Σχολή που βγάζει νέους μικρούς ηγήτορες που αποτελούν την ραχοκοκαλιά του Στρατού μας !
Αν όμως ανατρέξτε στην Ιστορία της Σχολής και μάθετε ποιοι ήταν εκείνοι που αποφοίτησαν από την ΣΜΥ, μόνο Δέος και Σεβασμό θα νιώσετε για τούτην εδώ τη Σχολή που εδώ και 130 χρόνια «έβγαλε» και συνεχίζει να «βγάζει» τα καλύτερα Στελέχη του Στρατού μας .
Δεν είναι τυχαίο που κάποτε ο Στρατηγός Ντε Γκωλ είπε ότι οι Στρατηγοί βγαίνουν μέσα από τον Στρατώνα !
Η ιστορία της Σχολής
Α’ Περίοδος (1884-1889)
Jan 182015
 
Αρχείο: Κωνσταντίνος Βασιλειάδης - Σχόλιο: Χρήστος Πιπίνης
 
 
Τρίτο Δημοτικό Σχολείο, λίγο πιο κάτω από το Νέο Τερμα, στις Εληές. Είκοσι πέντε κοριτσάκια και εικοσιπέντε αγοράκια στα σκαλοπάτια της εισόδου, ποζάρουν στο φακό του φωτογράφου  με κυρίαρχη τη φιγούρα της δασκάλας στο κέντρο. Τα παιδιά είναι τοποθετημένα, από τον φωτογράφο προφανώς, με απόλυτη τάξη και πειθαρχία,  κατά φύλο (πάνω τ’ αγόρια, κάτω τα κορίτσια) και ανάστημα. Τα περισσότερα κορίτσια φορούν ποδιές με άσπρο γιακαδάκι, ενώ ελάχιστα αγόρια φορούν και αυτά ποδιές. Μερικά κοριτσάκια φορούν κορδέλες στα μαλλιά τους ενώ τ’ αγόρια είναι όλα κοντοκουρεμένα.
 
Πριν την ίδρυση του Τρίτου, το Μπραχάμι είχε δύο Δημοτικά σχολεία, το πρώτο και το δεύτερο, που συστεγάζονταν στο ιστορικό κτίριο της οδού Τατάκη. Τα παιδιά που πήγαιναν σ’ αυτό το κτίριο  κατοικούσαν στο  κεντρικό Μπραχάμι μιας και ήσαν κυρίως παιδιά γηγενών Μπραχαμιώτικων οικογενειών, και των πρώτων μετά τον εμφύλιο μέτοικων της επαρχίας. Τα όρια της μικρής γειτονιάς, κατέληγαν στην πλατεία του Αγ. Δημητρίου όπου και το τέρμα των λεωφορείων που συνέδεε την συνοικία με το κέντρο της Αθήνας.
 
Οι μαθητές του Τρίτου Δημοτικού αποτελούσαν μια κατά κάποιο τρόπο ιδιαίτερη κατηγορία. Ήσαν αποκλειστικά παιδιά των εσωτερικών μεταναστών που άρχισαν να κατακλύζουν τη συνοικία από τα τέλη της δεκαετίας του ’50 και μετά. Το Μπραχάμι άρχισε να επεκτείνεται και η αφετηρία των λεωφορείων μεταφέρθηκε στο Νέο Τέρμα ενώ άνοιξε η πρόσβαση στη θάλασσα με την διάνοιξη του δρόμου προς το Καλαμάκι. Σ’ αυτήν  την περίοδο  αρχίσαν  να χτίζονται τα χωράφια που υπήρχαν από το Νέο Τέρμα προς το Καλαμάκι με  συνήθως παράνομο   και  ασύντακτο τρόπο. Μέχρι τότε τα κτίσματα ήσαν ελάχιστα.
 
 
 
Οικογένειες από κάθε πλευρά της χώρας προσπαθούσαν να στεγάσουν τις ελπίδες και τα όνειρά τους για μια καλύτερη ζωή σε πρόχειρες ημιτελείς κατοικίες και να βγάλουν το μεροκάματο στην πρωτεύουσα που μεγάλωνε κι αυτή ανεξέλεγκτα.
 
Μαρτυρίες μαθητών εκείνης της εποχής του σχολείου της οδού Τατάκη. Μας είπαν πόσο μεγάλη εντύπωση τους έκαναν τα παιδιά του τρίτου, όταν κάποια στιγμή χρειάστηκε να συστεγαστούν και αυτά. Θες  το φτωχικό τους ντύσιμο, τα πολύ κοντά μαλλιά, θες η συστολή και η δειλία που έβγαζαν, τα έκαναν να φαίνονται σαν εξωγήινα.
Αναδημοσίευση από 18 Ιαν. 2014
 

Σάββατο 28 Νοεμβρίου 2015

Το Δημοτικό Σχολείο στις Σάπες (3)
(επιπλέον φωτογραφίες)
1959: Αποκριές στο δημοτικό σχολείο. Εδώ είναι η πρώτη τάξη, η δική μου τάξη. Δυστυχώς φαίνομαι ο μισός (στα αριστερά), ντυμένος Κολοκοτρώνης! Όμως ο φωτογράφος μας έβγαλε έξω από το κάδρο, όσους ήμασταν στα άκρα. Γι αυτό ποτέ να μην κάθεστε στις άκρες, πάντα στο κέντρο να πηγαίνετε. Η δασκάλα μας Μαρίκα Καρυπίδου (δεν μπορώ να θυμηθώ το πατρικό της). Για τα ονόματα θα επανέλθω γρήγορα. (Αρχείο Ισίδωρου Καραθανάση).
Σάπες, γύρω στα 1960. Είναι από μια σχολική γιορτή της Α και Β' τάξης του Δημοτικού Σχολείου. Αναγνώρισα αρκετά πρόσωπα, αλλά προς το παρόν δεν θα τα αναφέρω. Τη φωτογραφία μου έστειλε ο γιατρός σήμερα Θεόδωρος Μιχ. Ζαμπογιάννης, που ζει στην Αθήνα. Περισσότερα εντός της ημέρας.
12/3/1962. Καρναβάλι στο Δημοτικό Σχολείο Σαπών. Δασκάλα είναι η κ. Σμαρώ. Παιδιά που ήταν στην τάξη αυτή ήταν οι: Ασημακόπουλος Γεώργιος, Γεωργαντάς Παύλος, Δημητρακόπουλος Κων/νος, Κούμπαλος Απόστολος, Μπεϊλεξίδης Νικόλαος, Νάνος Γεώργιος, Ξανθόπουλος Λεωνίδας, Ουρεϊλίδης Ονούφριος, Παπαδημητρίου Δημήτριος, Πιτακούδης Στέφανος, Παγώνης Σταύρος, Τσανίδης Χρήστος, Σόκουτης Δημήτριος, Οσμάν Νουριτήν, Καραθανάση Ελένη, Κουγιουρούκη Σύρμω, Μαρουφίδου Μαρία, Μεϊντάνη Ειρήνη, Μισαρβίδου Αντιγόνη, Ρεφειάδου Χρυσή, Σεραϊτίδου Γεωργία, Τσανίδου Όλγα, Φωτακάκη Χρυσή. Τώρα εσείς ανακαλύψτε ποιους από ους παραπάνω αναγνωρίζετε!
Τα κτίρια που στέγασαν τα Σχολεία της Μέσης Εκπαίδευσης στη Λευκάδα από το 1829 μέχρι σήμερα
28 April, 2014 By Δημήτρης Τσερές
0
Του Δημήτρη Σπ. Τσερέ
φιλολόγου
Περπατώντας στους μικρούς και μεγάλους δρόμους της μικρής μας πόλης, συναντάμε διάφορα κτίρια, που για τους πολλούς δεν λένε τίποτα. Μερικά εξάπτουν απλώς, λόγω παλαιότητας, την αναπάντητη περιέργειά μας.
Και όμως τα κτίρια αυτά έχουν τη δική τους ιστορία. Άλλα μικρότερη, άλλα μεγαλύτερη. Μέσα σ’ αυτά έμαθαν γράμματα τόσες και τόσες γενιές, στα θρανία τους κάθισαν παιδιά, που αργότερα διέπρεψαν στον τομέα που ακολούθησαν, στις αίθουσές τους δίδαξαν πολλοί λαμπροί καθηγητές που άλλους τους φέρνει ως εμάς η συλλογική μνήμη και άλλους τους έχει σκεπάσει η λήθη.
Γι’ αυτό, εκεί που περπατάμε, ας σταματήσουμε μπροστά τους και ας σιωπήσουμε για λίγο για να μπορέσουμε να αποκρυπτογραφήσουμε τη «φωνή» τους.
Απόπειρα σπουδής στην έννοια της ισότητας (προσωπική άποψη)
Η μαθηματική αντίληψη της ισότητας είναι η ταύτιση. Αυτή είναι η μηχανιστική αντίληψη για την έννοια της ισότητας και δεν ικανοποιεί το φιλοσοφικό της περιεχόμενο. Καλύτερο και περιγραφικότερο είναι το σύνθημα :
Ό λ ο ι . ε ί μ α σ τ ε . ί σ ο ι . κ ι .ό λ ο ι . ε ί μ α σ τ ε. πάλι . δ ι α φ ο ρ ε τ ι κ ο ί. ...
Όπως ο κάθε άνθρωπος ...έχει τα δικά του δακτυλικά αποτυπώματα, τη δική του αλυσίδα DNA, με την έννοια της ισότητας δεν εννοούμε την ταύτιση, αλλά την ισότιμη συμμετοχή στα δικαιώματα της ζωής και στα δρώμενα εντός της κοινωνίας μέσα στην οποία διαβιούμε και στις ευκαιρίες που παρέχονται.
Όπως δε μπορούμε να απαιτήσουμε όλοι οι άνθρωποι να έχουν το ίδιο μπόι, το ίδιο χρώμα επιδερμίδας και μαλλιών, άλλο τόσο δε μπορούμε να ισχυριστούμε ότι έχουν την ίδια όρεξη για δημιουργία και προκοπή και ότι διαπνέονται από την ίδια φιλοδοξία, το ίδιο πείσμα, την ίδια εργατικότητα για εξέλιξη και προσωπική πρόοδο.
Επίσης δεν μπορούμε να ισχυριστούμε ότι είναι εφοδιασμένοι με την ίδια πνευματική ικανότητα. Δεν εννοώ την καλλιέργεια μετά τη γέννηση, αλλά τα εκ γενετής πνευματικά χαρακτηριστικά και τα εν δυνάμει ταλέντα.
Η λυγερή
Διασχίζει με σιγουριά τη λεωφόρο
λες και της ανήκει ο κόσμος όλος.
Λυγερή σα λυγαριά,
το βήμα αέρινο. ...
Σου δίνει την εντύπωση
πως ένα κοφτερό μαχαίρι
κόβει το χώρο αθόρυβα στα δυο
Εικόνα δροσιάς στα μάτια,
βάλσαμο στην καρδιά,
Θαυμασμός του νου.
Αυτάρεσκο χαμόγελο στα χείλη,
ξέρει την εντύπωση που σκορπά
και την απολαμβάνει πλήρως
Αυτός δεν τόλμησε τίποτα άλλο
Από το να την θαυμάζει
Αλλά εκ του μακρόθεν…..
Ά τ ι τ λ ο
Μες την ψυχή μου πλημμύρισαν
ευωδιές λαχταριστών λουλουδιών
σπινθηροβόλες αντανακλάσεις φωτός
σε επίπεδα κάτοπτρα...
που τρέχουν ασταμάτητα
πάνω σε ουδέτερες επιφάνειες
Ήχοι αχνοί ομιλιών ανθρώπων και μηχανών
που σκεπάζονται από τους κελαηδισμούς
παραδεισένιων πουλιών
Όλα συμβαίνουν κάτω από τον
απαστράπτοντα γαλάζιο ουρανό.
Δροσερή αύρα της θάλασσας
χαϊδεύει τρυφερά τα πρόσωπα
Μέσα σ’ αυτήν την ονειρεμένη ατμόσφαιρα
ένας παράταιρος Καραγκιόζης
προσπαθεί απεγνωσμένα
να συγκεντρώσει την προσοχή
Το μόνο που πετυχαίνει είναι
να διαχέει στο χώρο ελαφρά παράσιτα
ανίκανα να σβήσουν τη γενική εικόνα
2014
Η ιστορία του δημοτικού μας σχολείου Πέρκου
Το Δημοτικό Σχολείο Πέρκου ιδρύθηκε πριν από το 1890, με την επωνυμία «Δημοτικό Σχολείο Αρρένων Πέρκου» και στεγάστηκε στο ευρύχωρο και ευήλιο κοινοτικό-εκκλησιαστικό οίκημα που ήταν στην πλατεία του χωριού.
Την εποχή εκείνη στο Δήμο Προσχίου είχαν ιδρυθεί τρία δημοτικά σχολεία, του Πλατάνου, της Περίστας και του Πέρκου στα οποία διορίζονταν δημοδιδάσκαλοι. Στα
υπόλοιπα χωριά του Δήμου Προσχίου λειτουργούσαν τάξεις δημοτικού σχολείου και δίδασκαν γραμματοδιδάσκαλοι.
Το κληροδότημα του μεγάλου ευεργέτη Ανδρέα Συγγρού, θέλοντας να ενισχύσει το Κράτος, ανέλαβε να κτίσει μερικά διδακτήρια σε περιοχές που υπήρχε μεγάλη ανάγκη, γιαυτό ζήτησε από το Υπουργείο Παιδείας να του στείλει πίνακα των σχολείων που προτείνει για ανέγερση διδακτηρίου και διαθέτουν κατάλληλα οικόπεδα.
To 2o Δημοτικό Σχολείο Κερατέας και η ιστορία του – Κάλεσμα προς τους απόφοιτους για συγκέντρωση υλικού
Στα πλαίσια των καινοτόμων δράσεων οι μαθητές και οι δάσκαλοι του 2ου Δημοτικού Σχολείου Κερατέας υλοποιούμε το πρόγραμμα με θέμα
«»Ξυπνώντας τις αναμνήσεις του σχολείου μας. Το παρελθόν και το παρόν».
Στόχος μας να γνωρίσουμε την ιστορία του σχολείου μας, μια περίοδο 43 ετών. Να ανοίξουμε σκονισμένα αρχεία, να αφουγκραστούμε γέλια και παιχνίδια των μαθητών που φοίτησαν στ...ο σχολείο μας, να αναζητήσουμε δασκάλους που πέρασαν, να ξυπνήσουμε αναμνήσεις.
Για να γίνει όμως αυτό θέλουμε τη βοήθεια των ανθρώπων που γνωρίζουν οτιδήποτε για την ιστορία του σχολείου, που μπορούν να μας δανείσουν παλιές σχολικές φωτογραφίες, που μπορούν να διηγηθούν ιστορίες. Θέλουμε να μιλήσουμε με απόφοιτους του σχολείου μας. Θέλουμε να μας βοηθήσουν οι απόφοιτοι του 1972 αλλά και του 2013.

Πέμπτη 26 Νοεμβρίου 2015

Ο σ κ λ η ρ ό ς δ ί σ κ ο ς
Χιλιάδες σκέψεις, ίσως κάποιες ενδιαφέρουσες. Όνειρα μικρά ή μεγαλεπήβολα - με πήλινα όμως πόδια – επιθυμίες αθώες ή αμαρτωλές, χαρές μεγάλες ή μικρές, λύπες αφόρητες τις πήρε πλέον το ποτάμι αφού ποτέ δεν καταγράφτηκαν κάπου και τις πέταξε στον απέραντο κι απρόσωπο ωκεανό της λησμοσύνης.
Τώρα που το σκέπτομαι μια νέα ιδέα γεννιέται στο μυαλό μου.
Πόσο χρηστικό, πόσο νεωτερικό, αλλά και πόσο ριψοκίνδυνο θα ήταν, αν όλα αυτά μπορούσαν ν...α ήταν ήδη καταγραμμένα σ’ έναν ενσωματωμένο σκληρό δίσκο μέσα στον εγκέφαλό μας. Βεβαίως επικαλούμαι τεχνολογία που για μεγάλο τμήμα της προσωπικής μου διαδρομής δεν ήταν ακόμη κατάκτηση του ανθρώπινου πολιτισμού, αλλά το φαντάζεστε, κάνοντας ένα απλό κλικ να μπορούσες ανά πάσα στιγμή ν’ αναβιώνεις το κάθε τι μ’ όλες τις αυτονόητες θετικές ή αρνητικές τους συνέπειες; Τουλάχιστον θα είχε, για μένα κι ίσως για λίγους δικούς μου, κάποιο ενδιαφέρον……
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ME ΠΑΛΙΟΥΣ ΔΑΣΚΑΛΟΥΣ : Εμπειρίες από την παλιά δύσκολη εκπαιδευτική ζωή
Η κα Χρυσούλα Λουκάκη – Ζερβουδάκη 18 χρονών ήταν δασκάλα.Για τις δυσκολίες που αντιμετώπιζαν τα παλιά χρόνια στα Δημοτικά Σχολεία, αναφέρθηκαν αρκετοί δάσκαλοι και δασκάλες που δίδαξαν σε μονοθέσια, διθέσια και πολυθέσια Δημοτικά Σχολεία για πολλά χρόνια, συμπληρώνοντας τον κύκλο των διδασκαλικών υποχρεώσεων τους με επιτυχία. Μεταξύ αυτών, η κα Χρυσούλα Λουκάκη – Ζερβουδάκη που διορίστηκε δασκάλα πριν από την κατοχή σε ηλικία 18 ετών, η κα Ναυσικά Πολάκη – Περιβολάκη που αποφοίτησε από τη Ράλλειο Ακαδημία το 1953 και ο κ. Εμμανουήλ Νικολακάκης, ο οποίος είναι πρόεδρος του Συνδέσμου Πολιτικών Συνταξιούχων Νομού Χανίων. Συμπλέοντας στο ίδιο μήκος κύματος οι δηλώσεις τους, επεσήμαναν με έμφαση ότι: “Η σωστή λειτουργία ενός κράτους εξαρτάται από την ευαισθησία που δείχνουν οι εκάστοτε κυβερνήσεις, κυρίως στην παιδεία και στη δικαιοσύνη”.
Με βουρκωμένα τα μάτια από τη συγκίνηση, ενθυμούμενη το παρελθόν σαν να το ζούσε, άρχισε την αφήγηση η κα Χρυσούλα Λουκάκη – Ζερβουδάκη, γεννημένη στη Σπηλιά Κισάμου, ως εξής: “ Ήθελα να σπουδάσω για να γίνω γιατρός. Καλή μαθήτρια ήμουνα πλην, όμως, η φτώχεια που κυριαρχούσε εκείνα τα χρόνια δεν επέτρεπε στις περισσότερες οικογένειες να έδιναν αυτή τη δυνατότητα στα παιδιά τους. Όμως, δοξάζω τον Θεό που κατάφερα να γίνω δασκάλα.
1, Σχολή ή Σχολείον των Υπαξιωματικών
Όπως είδαμε, μέχρι την εποχή του Τρικούπη οι περισσότεροι αξιωματικοί του Πεζικού, προήρχοντο από χαμηλότερες – συγκριτικά – κοινωνικές τάξεις και στην πλειοψηφία τους δεν είχαν στρατιωτική και συχνά ακαδημαϊκή μόρφωση. Η απαξιωτική εικόνα των αξιωματικών του Πεζικού άρχισε να αλλάζει προς το τέλος του 19ου αιώνα, κυρίως χάρη στη δεύτερη σχολή παραγωγής αξιωματικών, τη «Στρατιωτική Σχολή Υπαξιωματικών» (στο εξής ΣΣΥ), ή όπως συνηθιζόταν να ονομάζεται, το «Σχολείον των Υπαξιωματικών». Εδώ κατατάσσονταν υπαξιωματικοί ώστε εν συνεχεία να εκπαιδευτούν ως αξιωματικοί του Πεζικού, του Ιππικού και του Οικονομικού Σώματος. Επρόκειτο δηλαδή για παραγωγική σχολή αξιωματικών και όχι υπαξιωματικών. Σκοπός της ΣΣΥ, που είχε έδρα την Αθήνα, ήταν να αναβαθμιστεί θεσμικά η διαδικασία επιλογής και εκπαίδευσης όσων υπαξιωματικών επιθυμούσαν να σταδιοδρομήσουν ως αξιωματικοί. Επιπλέον, η δυνατότητα αυτή προαγωγής, εκτιμάτο – και επιβεβαιώθηκε – ότι θα λειτουργούσε και ως κίνητρο για την κατάταξη στο στράτευμα ικανών και μορφωμένων νέων ως υπαξιωματικών, ενισχύοντας σε κάθε περίπτωση το στράτευμα με καλά μόνιμα στελέχη.
Μέρος μόνον των μονίμων υπαξιωματικών – σε αντίθεση με σήμερα – εξελίσσονταν ως αξιωματικοί, μέσω συγκεκριμένων διαδικασιών.
Τι εύκολα που είναι τα ψέματα !
Τι βολικά !
Αυτά που μικραίνουν
έως εξαφανίζουν
λάθη κι αδυναμίες...
Αυτά που παχαίνουν
ιδιότητες και φουσκώνουν
ανύπαρκτα προτερήματα

Τρίτη 24 Νοεμβρίου 2015

ΤΟ ΠΑΛΙΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΤΗΣ ΓΟΥΝΙΤΣΑΣ
Σάββατο 31 Μαρτίου 2013
Στις 30 Δεκεμβρίου 1883, δύο χρόνια μετά την απελευθέρωση του χωριού μας από τον οθωμανικό ζυγό, εκδόθηκε μία υπουργική απόφαση με την οποία ιδρύθηκε το
Δημοτικό Σχολείο μας, όπως και σε άλλα χωριά της Θεσσαλίας. Η απόφαση δημοσιεύτηκε στο υπ' αριθμ. 540/31.12.1883 Φ.Ε.Κ. Το σχολικό διδακτήριο χτίσθηκε στη θέση που βρίσκεται σήμερα το κοινοτικό κατάστημα, στη βόρεια πλευρά του οικοπέδου. Όταν το έτος 1926 εγκα...ταστάθηκαν οι Πρόσφυγες σε αρκετή απόσταση από τον παλιό οικισμό, οι μικροί μαθητές του προσφυγικού οικισμού είχαν να αντιμετωπίσουν ένα μεγάλο καθημερινό πρόβλημα, το οποίο γινόταν βασανιστικό κατά τους χειμερινούς μήνες. Έτσι, θεωρήθηκε σκόπιμο να ανεγερθεί ένα νέο διδακτήριο μεταξύ των δύο οικισμών, ώστε να είναι προσιτή η πρόσβαση και των παιδιών του προσφυγικού οικισμού
Το Σχολείο Καλλιφωνίου
ΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ
Δεν έχουμε καμιά πληροφορία γραπτή, αλλά ούτε και προφορική, για το αν λειτουργούσε Δημοτικό Σχολείο στο Καλλιφώνι επί Τουρκοκρατίας. Σχολείο, λοιπόν, πρέπει να πρωτολειτούργησε με την απελευθέρωση της Θεσσαλίας από τους Τούρκους το 1881, όπως έγινε με όλα τα χωριά της Θεσσαλίας που απελευθερώθηκαν. Μερικά παιδιά εκείνα τα χρόνια μάθαιναν γράμματα από τον εφημέριο του χωριού που δίδασκε στην εκκλησία με εγχειρίδια τα ιερά βιβλία.
Αρχικά για δυο χρόνια δεν υπήρχε κτίριο να στεγαστεί το σχολείο και τα μαθήματα γίνονταν στην εκκλησία του χωριού «Άγιος Νικόλαος». Το 1883, με έξοδα των κατοίκων, χτίστηκε δίπλα στην εκκλησία το πρώτο σχολικό πλινθόκτιστο κτίριο, όπου λειτουργούσε μέχρι το 1939.
Το 1938 χτίστηκε το πρώτο λιθόκτιστο σχολείο στην πλατεία του χωριού.
Το 1937, το Δημοτικό Σχολείο Καλλιφωνίου αριθμούσε 180 μαθητές, με έναν δάσκαλο, τον Μιχάλη Παναγιωτόπουλο. Οι χωριανοί όμως με δική τους πρωτοβουλία πλήρωναν και τη δασκάλα διδα Μαρία Γ. Αλαντζοπούλου για να μπορέσουν τα παιδιά τους να μάθουν περισσότερα γράμματα
Η περιπέτεια του γάμου μου
Αξίζει ειδικής μνείας ο τρόπος με τον οποίο έγινε ο γάμος μου με την Ντόρα Όταν το καλοκαίρι του ΄68 της ανακοίνωσα ότι σταματάω τη δουλειά (δούλευα φορτοεκφορτωτής στις αποθήκες της Ζίμενς, που τότε βρίσκονταν στο Κηφισό) κι εξαφανίζομαι από τη πιάτσα, την έπιασε μαύρη απελπισία. Κλάματα, παρακαλετά, να μη κάνω αυτή τη βλακεία, αλλά εγώ βράχος ακλόνητος, αλλά και αναίσθητος ουρανοβάτης. Η αιτιολογία ήταν ότι θα «καθοδηγούσα» ανθρώπους που ήδη ήταν στη παρανομία και η καθημερινή νόμιμη ζωή μου θα τους έβαζε σε κίνδυνο. Προσωπικά δεν είχα αντίρρηση χωρίς όμως να συνειδητοποιώ την αδιέξοδη πορεία. Αντίθετα, η Ντόρα ήταν κάθετη στη διαφωνία της, καθώς έσερνε πίσω της αντίστοιχες εμπειρίες περισσότερες από μένα. Όλο το προηγούμενο διάστημα ερχόταν, με χίλιες δυσκολίες, σε επαφή με τον παράνομο και κυνηγημένο πατέρα της. Συγχρόνως έπρεπε να τρέχει στη Γυάρο ή τις φυλακές Αλικαρνασσού να δει την εξόριστη μάνα της. Τώρα, εγώ ο έξυπνος, της άνοιγα ένα καινούργιο μέτωπο, έναν νέο μπελά με την ελαφρομυαλιά μου.
Σκέφτηκα να της δώσω ένα παρηγορητικό μήνυμα πριν εξαφανιστώ.
Ω ς ε δ ώ
Ξεφωνητά και χαρούμενες φωνές που έρχονταν απ’ την πλατεία τον ξύπνησαν πριν την ώρα του. Από το παραθύρι του είδε ένα σμάρι νέων παιδιών να τρέχουν προς όλες τις κατευθύνσεις ικανότητα που γι’ αυτόν έχει δραστικά περιοριστεί
Τον πλημμύρισαν αισθήματα γλυκιάς ζήλειας και νοσταλγίας ενθυμούμενος το παρελθόν. Ώριμος όμως έχει δεχθεί το γεγονός. Έζησε, χάρηκε αγάπησε κι αγαπήθηκε. Τώρα είναι η σειρά των άλλων. Δεν είναι και μονοφαγάς…
6/θ Δημ. Σχολείο Βρυσών Αποκορώνου Χανίων
Όσα γράφονται στη σελίδα αυτή, προέρχονται από το "Λεύκωμα", μία εργασία την οποία έφτιαξαν οι δάσκαλοι του Σχολείου γύρω στο 1950. Τα κείμενα τα έχει γράψει ο κ. Κώστας Γωνιωτάκης που υπηρέτησε στο Σχολείο το διάστημα 1950 - 1966.
Στην εργασία αυτή συμμετείχε και ο χωριανός μας Γεώργιος Ζώης ο οποίος έχει γράψει μάλιστα και τα καλλιγραφικά γράμματα στην ετικέτα του Λευκώματος που φαίνεται πάνω.
Η δημοσίευση της εργασίας αυτή...ς, είναι και μια ελάχιστη αναγνώριση γι αυτούς τους δασκάλους που εργάστηκαν τότε δίνοντας όλη τους την ψυχή στην παιδεία του τόπου μας.
4/τάξιον Δημοτικόν Σχολείον Βρυσών Αποκορώνου
Κατάθεσις θεμελίου λίθου: Απρίλιος 1937
Τοιχοποιία: Σεπτέμβριος - Οκτώβριος 1949
Κατασκευή πλακός: 18 Μαρτίου 1952
Επίχρισις τοιχωμάτων, κατασκευή κουφωμάτων, ελαιοχρωματισμός: Απρίλιος 1952
Ίδρυσις του Δημοτικού Σχολείου Βρυσών και ανέγερσις του πρώτου διδακτηρίου.
Πέτρος Λ. Μουστάκας: ο αθόρυβος ανδριώτης ευεργέτης και το πρώην εύπορο κληροδότημα του
Δημοσιεύθηκε : Πέμπτη, 26 Μάρτιος 2015 08:18 | Γράφτηκε από τον/την enandro
Το χωριό της Πίσω Μεριάς. Καλλιτεχνική φωτογραφία από τον φετινό χειμώνα του Δημήτρη Αντωνέλλου. Διακρίνονται κάτω δεξιά το μεγάλο κτίριο με την κυκλική διαμόρφωση της πρόσοψης του Μουστακείου Κληροδοτήματος και πάνω στο κέντρο της φωτογραφίας το ροζ χρώμα το κτίριο που προοριζόταν για παράρτημα του πανεπιστημίου Αθηνών. Έργα και τα δύο του Μουστακείου Κληροδοτήματος.
Το κληροδότημα του Πέτρου Λ. Μοστάκα έζησε καλές, αλλά και κακές, μέρες. Εδώ και κάποια χρόνια έχασε μέρος των εσόδων του, λόγω κυρίως της οικονομικής κρισης, με αποτέλεσμα να ειναι, κατά δήλωση γνώστη των καταστάσεων, τώρα: "ένα πρώην εύπορο κληροδότημα"! Σήμερα η διαχειριστική επιτροπή υπό τον Έπαρχο Άνδρου Δημήτρη Λοτσάρη, τον Γιώργο Τρανάκο, εκλεγμένου εκπροσώπου της Πίσω Μεριάς και τον Γιάννη Ξανθό δικηγόρο, ορισμένου από τον ΔΣ Κυκλάδων, προσπαθεί να επαναφέρει την οικονομική κατάσταση υπό έλεγχο.
Τα δάκρυα μου πέτρωσαν
έγιναν μπίλιες
που παίζουν τα παιδιά
στα καλντερίμια
ανταλλάσσοντας βρισιές ...
για την τύχη ή
..την ατυχία τους

Δευτέρα 23 Νοεμβρίου 2015

Ήταν όμως και κάποιες στιγμές που ήθελες να κρατήσουν για πάντα!
Στιγμές που σε έπνιγαν από ευτυχία και πλήρωση. Τότε αρπαζόσουν απ’ τα κρόσσια του χρόνου με νύχια και δόντια στην απέλπιδα προσπάθεια να σταματήσεις την μονόδρομη πορεία του. Χωρίς όμως καμιά επιτυχία.
Ήταν φωτεινά αστέρια, που έλαμψαν για λίγο στον σκοτεινό ουρανό και χάθηκαν στο αχανές έρεβος. Η μόνη εκ των υστέρων αμοιβή είναι η γλυκιά ανάμνηση από το άρωμα που διαχρονικά συντροφεύει τη σκέψη μου……
 
1ο ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΑΡΧΑΝΩΝ ΕΝΑΣ ΧΩΡΟΣ ΣΤΟΛΙΔΙ ΤΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ
Ενα σχολείο στολίδι -πρότυπο για τους μαθητές, είναι το νέο δημοτικό σχολείο Αρχανών.
Το νέο συγκρότημα ανταποκρίνεται στις σύγχρονες σχολικές ανάγκες ενώ διατηρεί την παράδοση των σχολικών κτιρίων και είναι αρμονικά δεμένο με την όμορφη κωμόπολη των Αρχανών.
Διαθέτει εξωτερικά μεγάλες αυλές και χώρους άθλησης,γήπεδα μπάσκετ και βόλευ, όμορφα χρώματα ντυμένα αρμονικά με πέτρα και ξύλο, ικανά να χαλαρώνουν την ματ...ιά του μαθητή.
Στο εσωτερικό του υπάρχουν μεγάλες αίθουσες, βιβλιοθήκη, όπου είναι απαραίτητο συμπλήρωμα κάθε σχολικής μονάδας, οργανώθηκε με γνώμονα την εξυπηρέτηση του εκπαιδευτικού δυναμικού της.Τα βιβλία προέρχονταν από αγορές και από δωρεές οργανισμών, φορέων, ιδιωτών καθώς και από αποστολές του Υπουργείου Παιδείας.αίθουσα υπολογιστών, εξοπλισμένη με 10 σταθερούς σταθμούς εργασίας και 3 φορητούς. Επιπλέον για τις ανάγκες των μαθημάτων διατίθονται περιφερειακές συσκευές, όπως εκτυπωτής, σκάνερ και βιντεοπροβολέας.θέατρο. Δεν θα πρέπει να παραλείψουμε να σχολιάσουμε την πολύ όμορφη διακόσμηση η οποία αποτελείται απο αντίγραφα μινωικών πυθαριών και πίνακες γνωστών καλλιτεχνών.
Δείτε περισσότερα
Εδώ και χρόνια δεκάδες χωριά στη Θεσπρωτία δεν έχουν δημοτικά σχολεία, γιατί δεν υπάρχουν μαθητές!
Το μοναδικό σχολείο, που λειτουργεί στην περιοχή Μουργκάνας είναι στη Λεπτοκαρυά Φιλιατών!
Εδώ και χρόνια δεκάδες χωριά στη Θεσπρωτία δεν έχουν σχολεία, γιατί δεν υπάρχουν μαθητές! Και αυτό σημαίνει και συνεπάγεται ερήμωση των χωριών. Και το διαπιστώνει κανείς αυτό με μεγάλη ευκολία. Αν υπάρχει κάποιο παιδάκι σε χωριό, εξυπηρετείται με τη μεταφορά του σε σχολικό κέντρο. Είναι ...χαρακτηριστικό ότι το μοναδικό σχολείο, που λειτουργεί στην περιοχή
Μουργκάνας είναι στη Λεπτοκαρυά
Φιλιατών! Στο χωριό αυτό υπάρχουν
ορισμένες οικογένειες με παιδιά και έτσι το δημοτικό σχολείο λειτουργεί ακόμη.

Αποστολή με μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου BlogThis!Μοιραστείτε το στο TwitterΜοιραστείτε το στο FacebookΚοινοποίηση στο Pinterest
Ετικέτες ΚΟΙΝΩΝΙΑ
Δείτε περισσότερα
Α ι σ ι ο δ ο ξ ί α
Τίποτα δεν είναι μόνιμο, τίποτα δεν είναι οριστικό και τελεσίδικο. Μέσα από τον πυκνό ιστό των απαγορεύσεων, μες από τα αλλεπάλληλα τείχη των δυσκολιών, η ζωή βρίσκει μονοπάτια αόρατα στο γυμνό μάτι να εισχωρήσει και να δημιουργήσει τους πρώτους θύλακες της επόμενης φάσης.

Κυριακή 22 Νοεμβρίου 2015

Αθανάσιος Βαλάσκας –Tom Vallas. Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΕΥΕΡΓΕΤΗΣ ΤΗΣ ΣΟΥΒΑΛΑΣ
Αθανάσιος Βαλάσκας - Tom Vallas
O Αθανάσιος Βαλάσκας -Tom Vallas με τη γυναίκα του και τα παιδιά του στην Αμερική. ...
Πίσω διακρίνεται και ο συγχωριανός μας Αθανάσιος Τσαρμακλής (ο ψηλός με το λευκό κουστούμι)

Το 1926 πρόσφερε 10.000 δραχμές για την ανέγερση των Σχολικών Λουτρών.
Σχολικά Λουτρά: Αποτελούσαν μέρος του συγκροτήματος του παλαιού Δημοτικού σχολείου.
Το 1954 έγιναν τα Αποκαλυπτήρια Μνημείου Ηρώων.
Με χρήματα του ιδίου κατασκευάστηκε και στήθηκε στο προαύλιο της εκκλησίας μας το Μνημείο των Ηρώων, στο οποίο καταγράφονται τα ονόματα των Σουβαλιωτών στρατιωτών που έπεσαν πολεμώντας ηρωικά τους Ιταλο-Γερμανούς επιδρομείς στον πόλεμο του 1940.

Οι φωτογραφίες είναι από τα αποκαλυπτήρια (polydrososparnassou.blogspot.gr). Aριστερά διακρίνεται ο ευεργέτης
Το 1956 πρόσφερε 165.000 δραχμές ή 5.500 δολάρια για την αγορά οικοπέδων και τη θεμελίωση και ανέγερση του Δημοτικού Σχολείου Πολυδρόσου.
Το 1958 διέθεσε 65.000 δραχμές για την ανέγερση του Γυμναστηρίου του Δημοτικού Σχολείου.
Mε δική του δαπάνη την ίδια περίοδο χτίστηκε η βρύση στην Πλατεία της Σουβάλας.
Η βρύση στην πλατεία του χωριού.Οι συγχωριανοί μας Παναγιώτης Ρίζος και Παναγιώτης Καραχρήστος
Αναρτήθηκε από ΛΙΣ ΠΟΛΥΔΡΟΣΟΥ στις 6:36 μ.μ.
Αποστολή με μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου BlogThis!Μοιραστείτε το στο TwitterΜοιραστείτε το στο FacebookΚοινοποίηση στο Pinterest
Ετικέτες Ιστορικά, Πρόσωπα
3o ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΘΗΒΩΝ
Ιδρύθηκε το 1982. Λειτούργησε με απογευματινό ωράριο την 1/9/1982 στο Πυρί Θήβας και στο κτήριο του 4ου Δημοτικού σχολείου με το οποίο συστεγαζόταν. Την 1/9/1993 λειτουργεί σε καινούριο και σύγχρονο διδακτήριο δίπλα στις γραμμές του τρένου και συστεγάζεται με το Κλασικό Λύκειο Θήβας, το σημερινό 3ο Γενικό Λύκειο. Οι μαθητές του προέρχονται από το Πυρί, την αρχαιότερη συνοικία της πόλης της Θήβας και από ένα μέρος του Συνοικισμού. Ο αριθμός των μαθητών, κατά ...μέσο όρο, είναι 145 παιδιά ετησίως. Διαθέτει βιβλιοθήκη, αίθουσα προβολών και σεμιναρίων, αίθουσα πολλαπλών χρήσεων, σύγχρονο εργαστήριο πληροφορικής, διαδραστικούς πίνακες και κλιματιζόμενες αίθουσες. Υλοποιούνται ανελλιπώς προγράμματα περιβαλλοντικής εκπαίδευσης, αγωγής υγείας καθώς και εκπαιδευτικές και πολιτιστικές εκδηλώσεις. Από το 1996 έως το 2001 σε συνεργασία με το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης υλοποίησε πρόγραμμα δραστηριοποίησης των αδύνατων μαθητών στην εκπαιδευτική διαδικασία. Σήμερα συνεργάζεται με το Ίδρυμα Μείζονος Ελληνισμού στο καινοτόμο πρόγραμμα το οποίο πραγματοποιεί «για την ανάδειξη της τοπικής ιστορίας μέσα από την οπτική γωνία των μαθητών». Στο πρόγραμμα συμμετέχουν 25 μαθητές της Γ΄ Γυμνασίου.


3ο Γυμνάσιο Θηβών


Α ν τ ί θ ε σ η
Ο έρωτας;
Η κινητήρια δύναμη
Αυτός δημιουργεί τα μεγάλα κύματα
στην ανοιχτή θάλασσα...
Η αγάπη;
Το ήρεμο τέλειωμα
του κύματος στην αμμουδιά
Το χάδι του νερού στις στρογγυλεμένα βότσαλα
που αδιάκοπα σεργιανίζει ανάμεσά τους
Πρώτα ο θυελλώδης έρωτας
κι ύστερα η ήρεμη αγάπη
Ο έρωτας η τροφή της σάρκας
κι η αγάπη η χαρά της ψυχής
2014

Σάββατο 21 Νοεμβρίου 2015

3ο Δημοτικό σχολείο Λαγκαδά
Λίγα λόγια για το Λαγκαδά
Πόλη της Μακεδονίας στο νομό Θεσσαλονίκης. Ο Λαγκαδάς βρίσκεται στο Β.Α. τμήμα του Νομού Θεσσαλονίκης και σε απόσταση από τη Θεσσαλονίκη 20 χλμ και ενώνεται με αυτήν με αυτοκινητόδρομο. Είναι χτισμένος στο κέντρο του λεκανοπεδίου της Μυγδονίας σε υψόμετρο 110 μέτρων και έχει Ο δήμος Λαγκαδά έχει (πραγματικό) πληθυσμό 16.836 κατοίκους σύμφωνα με τα στοιχεία της στατιστικής υπηρεσίας για την απογραφή του πληθυσμού το 2001.Αναλυτικότερα ο πληθυσμός έχει ως εξής:
1)Δ.δ. Λαγκαδά 7.215 κάτοικοι 2)Δ.δ. Ηρακλείου 914 κάτοικοι 3)Δ.δ. Περιβολακίου 841 κάτοικοι 4)Δ.δ. Καβαλλαρίου 1.874 κάτοικοι 5)Δ.δ. Λαγυνών 2.409 κάτοικοι 6)Δ.δ. Κολχικού 1.959 κάτοικοι 7)Δ.δ. Αναλήψεως 606 κάτοικοι 8)Δ.δ. Χρυσαυγής 1.018 κάτοικοι. Το 50% των κατοίκων είναι ντόπιοι Μακεδόνες και οι άλλοι μισοί είναι πρόσφυγες από την Ανατολική Θράκη. Το λεκανοπέδιο του Λαγκαδά έχει έκταση 30000 στρέμματα. Τα 600-700 στρέμματα τα καταλαμβάνει η πόλη του Λαγκαδά, ενώ τα υπόλοιπα αποτελούν το αγρόκτημα Λαγκαδά ( χωράφια και βοσκότοποι) και αποτελεί έδρα του ομώνυμου δήμου και της επαρχίας Λαγκαδά. Το έδαφός του είναι εύφορο και γι' αυτό οι κάτοικοί του ασχολούνται κυρίως με τη γεωργία, υπάρχουν όμως και κτηνοτρόφοι και έμποροι. Ο Λαγκαδάς αποτελεί μία παραδοσιακή κωμόπολη με αρκετά παλιά κτίσματα που συντηρούνται ακόμη. Στην πόλη υπάρχει ειρηνοδικείο, φορολογική υπηρεσία,γυμνάσια, λύκεια,
Ελληνικά χωριά σε απομακρυσμένες περιοχές
Ελληνικά χωριά σε απομακρυσμένες περιοχές έχουν εγκαταλειφθεί από τον τοπικό πληθυσμό και η γη έχει καταληφθεί από Αλβανούς, όπως γράφει η αλβανική εφημερίδα Shekulli.
Το φαινόμενο αυτό παρατηρήθηκε λόγω της οικονομικής κρίσης, η έλλειψη νέων ανθρώπων, απουσία γεννήσεων και μια σειρά άλλων δημογραφικών προβλημάτων.
Συγκεκριμένα, το ορεινό χωριό Ασημοχώρι που βρίσκεται στην επαρχία της Κόνιτσας, έχει εγκαταλειφθεί από τους Έλληνες κατο...ίκους και σε αυτό έχουν έρθει Αλβανοί που κατοικούν τώρα εκεί, όπως διαβάζουμε στο Βαλκανικό Περισκόπιο.
Τα δημοσιεύματα αναφέρουν ότι δεν είναι το μοναδικό χωριό, αλλά, αναμένεται για γίνει το ίδιο και σε άλλα εγκαταλειμμένα χωριά στα οποία εγκαθίστανται Αλβανοί μετανάστες.

Δείτε περισσότερα
Το χέρι που τείνω
είναι έκκληση για βοήθεια
ή παγίδα να παρασύρω
κι άλλον στο βάραθρο

Παρασκευή 20 Νοεμβρίου 2015

.
Άργος (1828-1832) – Ιδιαίτερα Σχολεία «των κοινών γραμμάτων».
Η εκπαίδευση στο Άργος επί Καποδίστρια (1828-1832)
Ιωάννου Δαμασκηνού, Οκτώηχος. Βενετία 1852.
Κατά την περίοδο αυτή στο Άργος υπήρχαν σχολεία των λεγόμενων «κοινών γραμμάτων», στα οποία «αμαθείς γραμματοδιδάσκαλοι καλόγηροι και παπάδες» δίδασκαν από την Οκτώηχο*, το Ψαλτήρι και τη «φυλλάδα» πληρωνόμενοι από τους γονείς των μαθητών τους. Οι δάσκαλοι αυτοί στάθηκαν σοβαρό εμπόδιο στην εύρυθμη λειτουργία του δημόσιου αλληλοδιδακτικού σχολείου, αφού δυσφημούσαν το διδασκαλικό έργο του Φανδρίδη, προκειμένου να αποσπάσουν μαθητές. Η περίπτωση του Άργους δεν είναι μοναδική, αφού παρόμοια προβλήματα συναντώνται και σε άλλες περιοχές. Μετά την υποχρεωτική εφαρμογή της αλληλοδιδακτικής μεθόδου, οι γραμματοδιδάσκαλοι κινδυνεύοντας να μείνουν άνεργοι, εφόσον δεν είχαν τις απαιτούμενες γνώσεις της μεθόδου, κατέφυγαν στη συκοφάντηση του κυβερνητικού εκπαιδευτικού έργου.
Το πρόβλημα αυτό στο Άργος επισημαίνεται συχνά στην αλληλογραφία του αρμόδιου υπουργείου και των εκπροσώπων της κυβέρνησης. Στις 25 Μαρτίου του 1830, σε αναφορά του Χρυσόγελου προς τον Κυβερνήτη, τονιζόταν η ανάγκη «να προληφθεί το γραμματεμπόριον των αμαθών τούτων [γραμματοδιδασκάλων], το οποίον εμποδίζει την πρόοδον των αλληλοδιδακτικών καταστημάτων και καταδικάζει τους παίδας των αμαθών εις αιώνιον αμάθειαν».
ΚΥΘΗΡΑ ΟΙ ΔΑΣΚΑΛΟΙ ΜΑΣ 1955
Όσοι από μας φοίτησαν στα δημοτικά σχολεία των Κυθήρων κατά τη δεκαετία του ’50 και πρωτύτερα και αργότερα, μέσα σ’ αυτή τη φωτογραφία θα ανακαλύψουν κάποιες αξέχαστες μορφές δασκάλων που γλύκαναν τα παιδικά μας χρόνια. Το 1955, την εποχή του επιθεωρητή, της βίτσας και της ξυλόσομπας για τη θέρμανση, την εποχή του πρωινού και απογευματινού ωραρίου, την εποχή του θρυλικού Αναγνωστικού «τα καλά παιδιά» στα Κύθηρα υπήρχαν εν ενεργεία 16 Δημοτικά Σχολ...εία μονοθέσια και διθέσια με 20 περίπου εκπαιδευτικούς ντόπιους επί το πλείστον, αλλά και ξένους πολλές φορές. Το μοναδικό που στεγαζόταν και στεγάζεται ακόμα στο παλιό κτίριο της Αγγλικής περιόδου ήταν της Χώρας. Όλα τα άλλα στεγάζονταν σε κτίρια του 20ού αι. που έγιναν με τη συνδρομή Κυθηρίων ευεργετών, από το κληροδότημα Συγγρού κ.α. Αυτά τα Δημοτικά ήταν της Χώρας, Καλάμου,
Λειβαδίου, Κοντολιανίκων, Μαρκεσακίων, Πιτσινιανίκων, Μυλοποτάμου, Καρβουνάδων, Φρατσίων, Βιαραδίκων, Μητάτων, Καστρισιανίκων, Αρωνιαδίκων, Λογοθετιανίκων, Ποταμού, Καραβά. Οι εκπαιδευτικοί είχαν Διδασκαλικό Σύλλογο και συνέρχονταν και αποφάσιζαν και έκαναν συνεστιάσεις και εκδρομές ιδίως κατά τις επισκέψεις επιθεωρητών στα Κύθηρα. Στη φωτογραφία ο Διδασκαλικός Σύλλογος Κυθήρων με τον Επιθεωρητή τους σε εκδρομή στο Μυλοπόταμο στις 26 Μαϊου 1955.Πηγή

Eleni Harou
Αναρτήθηκε από AdelinFM στις 7:55 μ.μ. Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δείτε περισσότερα

Μικρές θαμπές εικόνες
μνήμες τεμαχισμένες
ριγμένες στο βαθύ πηγάδι της λήθης
παλεύουν απεγνωσμένα να ζωντανέψουν
Τα μονόστιχα

Πέμπτη 19 Νοεμβρίου 2015


H ιστορία του σχολείου Μηλέων Ἠλείας του χωριού μας
Ἡ μικρή ἱστορία τοῦ χωριοῦ Μηλέων Ἠλείας ἀρχίζει τό 1700 μ.Χ. Τότε στήν ἀπογραφή Grinani καταγράφονται ἑπτά (7) οἰκογένειες Δούκα καί Μηλιές μαζί μέ εἴκοσι τρεῖς κατοίκους (23)(*). Οὐσιαστικά τά χωριά Μηλιές καί Δούκα ἔχουν τήν πορεία ἀνάπτυξης ἀπό τό 1715 καί μετά τόν γει¬τονικόν χωριόν Λάλα πού ὅπως ἀναφέρει κι ὁ ἱστορικός Κόκκινος ἤκμασε μετά τό Ρωσο-Τουρκικό πόελμο τοῦ 1770. Ἕνας πρωτόγονος οἰκισμός μέ μικρά πλιθόσπιτα καί καλύβες. Οἱ πρῶτοι κάτοικοι ἑδραιώθησαν εἰς τήν θέση «Μόλα» Βορειοδυτικά τοῦ χωριοῦ στά «Καντζέϊκα» ἐκ τῆς ὁποίας μᾶλλον προέρχεται καί τό ὄνομα Μηλιές ἐκ τοῦ Μόλα πού εἰς τήν ἀλβα¬νική διάλεκτο σημαίνει Μηλιά. Καί τοῦτο λογικό καί ἁπλό φαίνεται διότι ἡ Μόλα εἶναι ἀκριβῶς δίπλα ἀπό τό ἰσχυρό ὅπως εἴπαμε ἐκείνην τήν ἐποχή Ἀλβανοτουρκικόν χωριό Λάλα καί ὅπως γράφει καί πάλι ὁ Διονύσιος Κόκκινος «Οἱ Λαλαῖοι μετεβλήθησαν εἰς στράτευμα ληστῶν ἐναντίον μιᾶς ὁλοκλήρου ἀνυπερασπίστου χώρας. Αἱ ἐπιδρομαί των καί αἱ λεηλασίαι των ἦσαν ἀδιάλειπτοι ἀπεκόμιζαν ἀπό παντοῦ ὅτι ὑπῆρχε. Προϊόντα, ζῶα, εἴδη οἰκιακῆς χρήσεως. Ὅταν ἀπό ἕνα χωριό δέν ἀπέμεινε τίποτε τό ἔκαιαν. Ἡ Ἠλεία ὁλόκληρος εἶχε ἐρημωθεῖ καί κατακαεῖ καί ὁ ἄμαχος πληθυσμός της εἶχε καταφύγει ἐκ τρόμου εἰς τά βουνά»(**). Κάτω λοιπόν ἀπ” αὐτό τό καθεστώς βίας καί ἐξαναγκασμοῦ ἔστησαν τά φτωχά νοικοκυριά τους καί τίς ζωές τους οἱ πρῶτοι κάτοικοι τοῦ χωριοῦ μας. Βοσκοί καί γεωργοί καί μικροτεχνίτες κατά κύριο λόγον. Οἱ Μηλιῶτες εἶχαν ἐνεργόν καί ἡρωϊκήν συμμετοχήν εἰς τήν μεγάλην καί σημαντικότατη στρατηγικά γιά τήν ἔκβασιν τῆς ἐπαναστάσεως τοῦ 1821 μάχην παρά τό Ποῦσι-Λάλα τόν Ἰούνιον τοῦ 1821. Ἀλλά καί εἰς ἄλλα σημεῖα τῶν Μηλεῶν στήν Παναγίτσα, στό Πουρνάρι στήν Πηγή, ἀλλά καί στό Μποτίνι, ἔγιναν φονικότατες μάχες μέ τήν ἀνδρείαν συμμετοχήν εἰς αὐτές τῶν Μηλιωτῶν.
Λίγα λόγια για την ιστορία του Σχολείου μας
Το 8ο Δημ. Σχολείο Πύργου σήμερα
Με υπουργική απόφαση της 9-11-1889 συστάθηκε Δημοτικό Σχολείο Αρρένων στο Λαμπέτι[1].
Αργότερα, το 1892, με υπουργική απόφαση χορηγήθηκε άδεια για τη σύσταση ιδιωτικού δημοτικού σχολείου τεσσάρων τάξεων στο Λαμπέτι στη Διαμάντω Ν. Καρακίτσου.[2]
Φαίνεται ότι Δ.Σ. Αρρένων δε λειτούργησε αμέσως μετά την ίδρυσή του και γι’ αυτό η Δ. Καρακίτσου προχώρησε στην ίδρυση ιδιωτικού σχολείου.
Τα παλιότερα βιβλία που έχουν σωθεί από το Δημοτικό Σχολείο Αρρένων Λαμπετίου βρίσκονται στο παράρτημα των Γενικών Αρχείων του Κράτους, στον Πύργο[3].
Μπορούμε βάσιμα να πούμε ότι το δημόσιο σχολείο πρωτολειτούργησε το 1896. Τη χρονιά εκείνη φαίνεται από το Μαθητολόγιο (το παλιότερο που έχουμε) ότι οι εγγραφές ξεκίνησαν το Δεκέμβριο του 1896[4], αρκετά αργότερα απ’ ότι θα έπρεπε. Το συγκεκριμένο σχολικό έτος ξεκίνησε καθυστερημένα και δεν τελείωσε ποτέ.
Όπως μας πληροφορεί ο τότε δάσκαλος Ε. Γρηγορόπουλος κλήθηκε ως έφεδρος “ίνα δια των ασθενών του δυνάμεων υπερασπίσει την τιμήν της φιλτάτης Πατρίδος” στον πόλεμο του 1897 και “δεν ενεργήθησαν αι θεριναί εξετάσεις”.
19 Νοεμβρίου
Σε μερικά πράγματα ο άνθρωπος είναι προληπτικός. Ο φόβος του
θανάτου, άγνωστα στοιχεία κρυμμένα σε απρόσιτες γωνιές του μυαλού, τον διαφεντεύουν και κάποιες φορές νικάνε την απλή λογική, την άλλη τάση του για την αποδεικτική μέθοδο.
Το έχουμε ακούσει, το έχουμε διαβάσει, το βλέπουμε συνεχώς στη ζωή. Η μαύρη γάτα, ο αριθμός 13, το κακό συναπάντημα! Ένα παλαιό τραγούδι λέει:
Ο μήνας έχει δεκατρείς
καταραμένη μέρα
δε θέλω ν’ ανταμώσω άνθρωπο
ούτε για καλημέρα.
Κάτι παρόμοιο συμβαίνει και σ’ εμένα. Έναν άνθρωπο με θετικές σπουδές, «ψυχρό αναλυτή» των φαινόμενων της φύσης και της κοινωνίας, στον οποίο όμως, πίσω απ’ αυτήν την εξωτερική κρούστα, κρύβεται ένα άτομο ευάλωτο σε κάθε είδους επιρροές. Ελπίζω το ίδιο να συμβαίνει στους περισσότερους. Το λέω αυτό για να πάρω κουράγιο. Εγώ είμαι κολλημένος με μια ημερομηνία μαύρη και άραχνη:
19 Νοεμβρίου!
Φ ο β ά μ α ι
Φοβάμαι
τις μεγάλες συνθέσεις
που ερμηνεύουν
τα πάντα
...
Φοβάμαι
τις αποστομωτικές
απαντήσεις
στα ερωτήματα
Φοβάμαι
και τρέμω
τους κεραυνούς
των αφορισμών
Ζηλεύω
τη σιγουριά των κινήσεων
τα στιβαρά βήματα της παρέλασης
τη βεβαιότητα της δικαίωσης
Ζηλεύω
τις σπαθιές που λύνουν
δια μιας
τα γόρδια προβλήματα
Μισώ
το σταυροφόρο
που κουβαλώ
μέσα μου
Μισώ
τις αναπόδραστες νομοτέλειες
που δεν αφήνουν την ιστορία
να παίξει κρυφτούλι με το τυχαίο
Όλα είναι ρούχα φαρδιά
που εμποδίζουν το βήμα μας
Όλα είναι φαινόμενα αδράνειας
στην αέναη κίνηση για τη λύτρωση.

Τετάρτη 18 Νοεμβρίου 2015

Γυμνάσιο Πέπλου Εβρου
Ενα ακριτικό σχολείο δίνει το παράδειγμα!
Το Γυμνάσιο Πέπλου Εβρου (λίγο πριν την Τουρκία) μετρά μόλις 22 μαθητές. Κι όμως, συμμετέχει σε 2 καινοτόμα εκπαιδευτικά προγράμματα! Στο «Click στην Ιστορία» του ΙΜΕ για την επιβίωση της ιστορικής κληρονομιάς του τόπου και σε αυτό του Κέντρου Ελληνικής Γλώσσας για τη διαδραστική απόδοση της «Ελένης» του Ευριπίδη.
Bravo στην Διευθύντρια του σχολείου και επιμορφώτρια σε νέες τεχνολογίες την κ. Βάγια Ζήκα, η οποία... φιλοδοξεί το Γυμνάσιο να γίνει «το Κέντρο Πολιτισμού που λείπει από την περιοχή».
Στο βορειοανατολικό άκρο της Ελλάδας, ακριβώς δίπλα από το Τελωνείο Κήπων στα σύνορα με την Τουρκία, ένα σχολείο με μόλις 22 μαθητές και 10 καθηγητές κάνει τη διαφορά!
Με την καθοδήγηση και τις εξειδικευμένες γνώσεις της Διευθύντριάς του κας. Βάγιας Ζήκα, το Γυμνάσιο Πέπλου Έβρου είναι το μόνο πανελλαδικά που συμμετέχει σε 2 καινοτόμα εκπαιδευτικά προγράμματα: στο «Click στην ιστορία» του Ιδρύματος Μείζονος Ελληνισμού
ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΜΑΣ
Όπως αναφέρεται στο βιβλίο «Από το Κρυφό Σχολειό στο Ολοήμερο Σχολείο» του Γεωργίου Ι. Ζαχαρόπουλου, η πληθώρα μαθητών στην Τρίπολη στις αρχές του 20ού αιώνα οδήγησαν το Εποπτικό Συμβούλιο του Νομού Αρκαδίας να προτείνει στο υπουργείο Παιδείας τη δημιουργία και 3ου Δημοτικού Σχολείου στην Τρίπολη.
Το σχολείο ιδρύθηκε τελικά το 1907.
Το σχολείο, από τη σύσταση του στεγάστηκε σε ιδιωτικό οίκημα. Το 1935 το 3ο Δημοτικό Σχολείο είχε σοβαρά πρόβλημα στέγης καθώς αναγκαζόταν να είναι χωρισμένο και να στεγάζεται σε δύο κτήρια. Το Δεκέμβριο του 1941 το σχολείο ενοικίασε οικία ιδιοκτησίας των Νικολάου Σχινά και Ιωάννη Παχάκη που βρισκόταν στην οδό Παλλαντίου προκειμένου να καλύψει τις στεγαστικές ανάγκες του. Η διάρκεια της μίσθωσης του κτηρίου ήταν πενταετής, έναντι μηνιαίου μισθώματος 6.000 δραχμών. Το σχολείο άρχισε να λειτουργεί εκεί από την άνοιξη του 1942. Η στέγαση του σχολείου στην οικία Σχινά-Παχάκη συνεχίστηκε μέχρι το 1960.
Ήδη όμως από το 1958 είχαν ξεκινήσει ενέργειες για την ανέγερση διδακτηρίου όπου θα στεγαζόταν το 3ο Δημοτικό Σχολείο.
Ο συνήγορος του διαβόλου
Είμαστε μια χώρα που έχει πολλές στρεβλώσεις και παράξενη ιεραρχία αξιών. Τέτοια που εκ των πραγμάτων ν’ αποτελεί ανασταλτικό παράγοντα για την ανεμπόδιστη εξέλιξη και πρόοδό της. Ας δούμε μια-δυο πλευρές αυτών των προβλημάτων.
Αρχίζω με την εξής παρατήρηση. Αλίμονο σε αυτήν τη χώρα αν είσαι δημιουργικός και ξεδιπλώνεις τα ταλέντα σου σε κοινή θέα. Αλίμονο σου αν δείχνεις με την δικαιολογημένη περηφάνια τα επιτεύγματά σου. Αν είσαι προσηλωμένος με πείσμα και χρονική διάρκεια στους ευγενείς σου στόχους. Όχι! Αυτά εδωπέρα θεωρούνται ελαττώματα. Η πιθανότερη συνέπεια είναι το επίσημο κράτος και πολλοί συμπολίτες σου να σε αντιμετωπίζουν ως ύποπτο, ως απατεώνα, ίσως γρανάζι της διαπλοκής και γιατί όχι εκπρόσωπο ύποπτων σκοτεινών κύκλων. Η ζήλεια είναι ανθρώπινο χαρακτηριστικό, αλλά δεν μπορείς να εκτοξεύεις ανεξέλεγκτα χωρίς επιπτώσεις τέτοιες κατηγορίες χωρίς αυτές κιόλας να στοιχειοθετούνται πουθενά. Αντίθετα το κράτος σε τέτοιες περιπτώσεις πρέπει να επιβραβεύει, έστω και μόνο ηθικά κάθε τέτοια περίπτωση.
Η αθώα μικρή λαβωματιά
σε κάποια άμοιρη στιγμή,
ουδέτερη,
που δε θυμόταν πότε
όλα τα χρόνια αυτά...
σιγότρωγε το μέσα του
Το ένιωσε τη στιγμή
που ταΐζε τα περιστέρια
όταν μια τρύπα άνοιξε στο στήθος
και μέσα του φάνηκε το μαύρο κενό
Πάγωσε!
Είμαι ένα τοίχωμα! είπε,
ένα άδειο βαρέλι δίχως τα τσέρκια του
Σαν ταύρος σε κόκκινου πανιού
πρόκληση
έπεσε κατακέφαλα πάνω
σ’ αρχαίο άγαλμα.
Στη βάση του κείται
ένας σωρός άμορφος
ε π ι δ ε ρ μ ί δ ω ν

Τρίτη 17 Νοεμβρίου 2015

1ο Δημοτικό Σχολείο Ιλίου
Η Ιστορία του σχολείου μας
(τα παρακάτω στοιχεία αποτελούν μέρος της έρευνας του κ. Ανδρέα Α. Μηλιώνη, Μάρτιος 2012)
Το χωριό των Κάτω Λιοσίων (σημερινό Ίλιον), ιδρύθηκε στα μέσα της δεκαετίας του 1850, πριν ενάμιση αιώνα και πλέον. Ήταν ένα χωριό καλλιεργητών του παρακείμενου βασιλικού αγροκτήματος. Σε αυτό η βασίλισσα Αμαλία «…ίδρυσε σχολείον αναθέσασα την διεύθυνσιν αυτού εις τον ιερέα και διδάσκαλον Δημήτριον Κορίδην και ανήγειρεν εκκλησίαν επ’ ονόματι το Ευαγγελισμού της Θεοτόκου».
Σύμφωνα με ένα άλλο άρθρο που δημοσιεύθηκε στην πολιτική και φιλολογική εφημερίδα «ΗΛΙΟΣ», στις 25 Μαρτίου του 1856 (εκδότης Π. Σούτσος): «…Εκτός του Πύργου έστιν χωρίδιον καλούμενον Λιόσια. Εν τω χωριδίω τούτω η βασίλισσα εμίσθωσε ιερέα του Ανατολικού δόγματος γνωρίζοντα την Ελληνικήν γλώσσαν, όν κατέστησε διδάσκαλον των εκεί παίδων.»
2ο Δημοτικό Σχολείο Αγίων Αναργύρων
1950 - 2006
Η ιστορία της βασικής εκπαίδευσης στους Αγίους Αναργύρους ξεκινά με το σχολείο που σήμερα φέρει τον τίτλο 1ο Δημοτικό Σχολείο Αγίων Αναργύρων. Αυτό είναι το παλιότερο σχολείο της περιοχής μας και το μοναδικό μέχρι το 1950: το Δημοτικό Σχολείο της Κοινότητας Αγίων Αναργύρων.
Στη συνοικία των Μυκονιάτικων λειτουργούσε το 1/τάξιο Τραχωματικό Σχολείο Αγίων Αναργύρων της Β’ Περιφέρειας Αθηνών. Με Βασιλικό Διάταγμα της 29ης Ιουλίου 1949, που δημοσιεύθηκε στη με αριθμό φύλλου 188 Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, αυτό μετατράπηκε «εις Δημ. Σχολείον δι΄ υγιείς μαθητάς υπό την επωνυμίαν 2ον 1/τάξιον Δημοτικόν Σχολείον Αγίων Αναργύρων της Γ΄ Περιφερείας Αθηνών». Το υλικό για την κατασκευή αυτής της σελίδας, αποτελεί μέρος μιας εργασίας που έκαναν οι μαθητές και οι μαθήτριες της ΣΤ1 του σχολείου, με τον δάσκαλό τους
κ. Σταμουλόπουλο Σταμούλη ... περισσότερα εδώ
Η ίδρυσή του έγινε για την εξυπηρέτηση των μαθ
Αδάμαστη αμαζόμα η φαντασία,
ξεπερνά με ευκολία δυσκολίες
και ταξιδεύει αδαπάνως
σε νέους κόσμους ονειρικούς
Τα μονόστιχα

Το έχω ανέβασει πολλές φορές και εγκαίρως στον τοίχο μου. Εδώ βάζω ένα μικρό απόσπασμα του. Όποιος ενδιαφέρεται για όλο το άρθρο έχει τίτλο
«Απόπειρα Ρεαλισμού» και βρίσκεται στο δικό μου μπλοκ
«Κείμενα Λευτέρη Τσίλογλου»
...............Αν κάποτε έρθουν στην εξουσία -θέλοντας και μη- στο τέλος θα ακολουθήσουν τα ίδια περίπου βήματα με μικρές παραλλαγές, αλλά ίσως με μια διαφορετική ρητορική. Οι νόμοι της οικονομίας είναι δυστυχώς άτε...γκτοι και σκληροί κι αν πας να τους αγνοήσεις οι συνέπειες θα επιπέσουν, ως μπούμερανκ, επί της κεφαλής σου Μόνη συνέπεια για την έρημη χώρα μας θα είναι η επιπλέον καθυστέρηση με ό,τι αρνητικό αυτή συνεπάγεται. Το έργο το έχουμε ξαναδεί στο παρελθόν. Αλλιώς κρίνεις τις καταστάσεις έξω απ’ το χορό κι αλλιώς όταν έρχεται η ώρα της δικής σου συμμετοχής.........
Η μεγάλη μου απορία βρίσκεται στο γεγονός ότι δεν υπήρξαν οι απαιτούμενες προειδοποιήσεις έγκαιρα από τους επιστήμονες του κλάδου. Είναι η επιστήμη ελλειματική στην πρόβλεψη ή οι επιστήμονες του κλάδου στην ιεραρχία των πράξεών τους έχουν τοποθετήσει στην πρώτη θέση την προσωπική τους τακτοποίηση σε κυβερνητικά πόστα μη αρκούμενοι στον καθηγητικό μισθό

Δευτέρα 16 Νοεμβρίου 2015

Αριθμός μαθητών και εκπαιδευτικών στα μειονοτικά σχολεία
Κατά 8% μειώθηκε ο αριθμός τους, σύμφωνα με στοιχεία του υπουργείου Παιδείας
Κατά 8% μειώθηκε ο αριθμός των μειονοτικών δημοτικών σχολείων, σύμφωνα με στοιχεία του υπουργείου Παιδείας. Συγκεκριμένα ενώ το 2013 λειτουργούσαν 159 μειονοτικά δημοτικά το 2014 μειώθηκαν κατά 13 φθάνοντας τα 146. Αντιθέτως σταθερός παραμένει ο αριθμός των μειονοτικών γυμνασίων-λυκείων που ανέρχονται σε δυο όσα και τα Ιεροσπουδαστήρια.
Ο αριθμ...ός των μαθητών που φοιτούν σε μειονοτικές δομές εκπαίδευσης ανέρχονται σε 7.320. Μικρή μείωση παρουσιάζει ο αριθμός των μαθητών στα δημοτικά που από 5780 το 2013-14 το 2014-15 έφθασαν τους 5.653. Η μείωση αυτή ίσως να συνδέεται και με τον μικρότερο αριθμό δημοτικών σχολείων που λειτουργούν φέτος.
ΟΛΟΗΜΕΡΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΝΕΝΗΤΩΝ
Η ιστορία του σχολείου
Tο σημερινό διδακτήριο ιδρύθηκε το 1896 και λειτούργησε ως Δημοτικό Σχολείο Αρρένων ως το 1924.Κατόπιν έγινε μεικτό τετραθέσιο με τους Νομικό, Βεκταρέλλη, Γρηγοριάδη και Πολ. Βαρβάκη. Δημόσιο αναγνωρίστηκε από το 1912 (απελευθέρωση του νησιού από τους Τούρκους). Πριν από την ίδρυση του στο σημείο εκείνο υπήρχε πύργος που προφύλασε τους κατοίκους από τις επιδρομές των πειρατών, σύμφωνα με την αρχαϊκή επιγραφή που διασώζεται και ευρίσκεται πάνω στην κεντρική είσοδο.
«Πύργος είην δηρόν ποτέ σίντιας άνδρος αμύνων εγγαέτας έρκος τ” αμφιπραχτιόσι αργαλέω δ” εριπών σεισμώ ιερώτατον ειμί νυν μουσών τέμενος δυσμαθίηδμεγ” ακος.»
Δηλαδή : «Υπήρξα κάποτε πύργος επί μακρόν αποκρούων τους εχθρούς, φρούριο δια τους ενοικούντας και περιοίκους. Ερειπωθείς είμαι τώρα ιερότατος ναός των μουσών μεγάλη θεραπεία της αγγραματοσύνης»