ΙΣΤΟΡΙΑ ΣΧΟΛΕΙΟΥ
24ο Δημοτικό Σχολείο Καβάλας:
Ένα νέο, φιλόξενο σχολείο που αποπνέει ζεστασιά
1.Περίληψη
Σκοπός της παρούσης ανακοίνωσης είναι να καταγραφούν, να αναδειχθούν και να διατηρηθούν, σημεία της ιστορίας του 24ου Δ.Σ Καβάλας, που προηγήθηκαν ή αποτέλεσαν αρχή και αναγκαιότητα της ίδρυσής του, καθώς επίσης γεγονότα, ντοκουμέντα, σκέψεις και συναισθήματα των ανθρώπων που εργαστήκαν και έδρασαν σ’ αυτό στα πρώτα χρόνια της λειτουργίας του. Για την προσέγγιση του θέματος χρησιμοποιήθηκε ως μέθοδος η έρευνα στο πεδίο με παρατήρηση, επισκέψεις και φωτογραφήσεις με έμφαση στον κοινωνικό και χωροταξικό περίγυρο. Συμπερασματικά θα μπορούσε εύκολα να διαπιστώσει κανείς πως στους χώρους του 24ου Δ.Σ αναπτύχθηκε και επιβεβαιώθηκε η δυναμική του τρίπτυχου γονέας – δάσκαλος – μαθητής. Για τους εκπαιδευτικούς του σχολείου οι μαθητές ήταν πραγματικά σαν δώρα που έμπαιναν στη ζωή τους κάθε ημέρα.
2.Εισαγωγή
Ο ρόλος που καλείται να διαδραματίσει το σχολείο σήμερα σε μια εποχή οικονομικής, κοινωνικής, πολιτικής αλλά και κρίσης αξιών είναι πολλαπλά δύσκολος. Ωστόσο το Δημοτικό Σχολείο ως κοινωνικός θεσμός πάντα αποτελούσε ένα σταθερό πλαίσιο στη ζωή του ανθρώπου. Στην αγκαλιά του οι μαθητές βρήκαν τον εαυτό τους, χάραξαν τον προσωπικό τους δρόμο, ανακάλυψαν τα ταλέντα τους, συνειδητοποίησαν τη δύναμη και τη χαρά της συνεργασίας, έμαθαν να διερευνούν τον κόσμο, αναζητώντας την αλήθεια, έμαθαν να σέβονται τον άλλο.
Το 24ο Δημοτικό Σχολείο, ως κέντρο ανάπτυξης και προόδου, υπήρξε πυρήνας ζωής για τη γειτονιά και την πόλη. Οι άνθρωποι που εργάστηκαν και έδρασαν σ’ αυτό, με την παρουσία και τη συμμετοχή τους, ανέδειξαν το ρόλο του μέσα στο κοινωκοοικονομικό πλαίσιο μιας νεοσυσταθείσας συνοικίας με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά.
Η προσέγγιση θα γίνει μέσα από βιβλιογραφία, από τα αρχεία του σχολείου, προσωπικά αρχεία, γραπτές μαρτυρίες, συνεντεύξεις.
Λόγω της σύντομης ιστορίας του σχολείου σημαντικό στοιχείο της παρούσης έρευνας αποτελεί η καταγραφή και διατήρηση γεγονότων και ντοκουμέντων που θα αξιοποιηθούν ως ιστορική πηγή στο μέλλον.
3.Μεθοδολογία
Για την προσέγγιση του θέματος χρησιμοποιήθηκε ως μέθοδος η έρευνα στο πεδίο με παρατήρηση, επισκέψεις και φωτογραφήσεις με έμφαση στο κοινωνικό και χωροταξικό περίγυρο.
Μελετήθηκαν τα Βιβλία του Σχολείου (Πρακτικά των Συλλόγων Διδασκόντων, Μητρώο μαθητών, Βιβλίο Πιστοποιητικών Σπουδών), ο Φάκελος Σχολικής Μονάδας της Δ/νσης Π.Ε Καβάλας, σχέδια της Δ/νσης Τεχνικών Έργων της Νομαρχίας Καβάλας. Συλλέχτηκαν παλαιότερες φωτογραφίες και άρθρα από εφημερίδες, ερευνήθηκαν προσωπικά Αρχεία, δόθηκαν συνεντεύξεις και καταγράφηκαν γραπτές μαρτυρίες.
4.Παρουσίαση, ανάλυση και συζήτηση των δεδομένων της έρευνας
4.1 Ιστορία Συνοικίας – Κοινωνικοοικονομικό Πλαίσιο
Καβάλα… πόλη κτισμένη στους πρόποδες του όρους «Σύμβολο» σε θέση αμφιθεατρική με νότιο προσανατολισμό και έδαφος ορεινό. Το γεωφυσικό του εδάφους της έχει σαν αποτέλεσμα τη στενότητα του χώρου. Η έλλειψη και η αναζήτηση οικοπέδων μέσα στην πόλη δημιουργεί μεγάλο πρόβλημα. Η αναγκαιότητα επέκτασης της πόλης προφανής, με περιορισμένες ωστόσο δυνατότητες.
Το 1979 ιδρύεται στην Αθήνα η «Δημόσια Επιχείρηση Πολεοδομίας και Στέγασης» (ΔΕΠΟΣ), ένα εντελώς πρωτοποριακό οικιστικό πρόγραμμα για τα αυθαίρετα, που θα δώσει ανάσα στο οικιστικό πρόβλημα της χώρας αλλά και της πόλης.
Το 1981 εγκαθίσταται, ως παράρτημα της Αθήνας, γραφείο της ΔΕΠΟΣ στην Καβάλα και παραχωρούνται με απόφαση τριών υπουργών (Οικονομικών, Γεωργίας και Χωροταξίας- Περιβάλλοντος) 2.060 στρέμματα στα δυτικά της πόλης. Το 1986 τα πρώτα 760 στρέμματα, που ήταν στην περιοχή της Καλαμίτσας, εντάχθηκαν στο σχέδιο πόλης με στόχους:
1. Προγραμματισμένη ανάπτυξη δυτικής περιοχής Καβάλας σε άμεση σύνδεση με την υπάρχουσα πόλη και κατασκευή όλων των δικτύων υποδομής (οδοποιία – ύδρευση – αποχέτευση).
2. Κατασκευή και διάθεση με κοινωνικά κριτήρια οικιστικού προϊόντος για τις ανάγκες νοικοκυριών μεσαίου και χαμηλού εισοδήματος.
3. Αντιμετώπιση πολεοδομικών προβλημάτων της Καβάλας μέσω επέκτασης αστικών υποδομών και προσφοράς κατοικίας (Θεοδωρίδης, χ.χ ).
Από τα 760 στρέμματα που πολεοδομήθηκαν, 200 περίπου ήταν ιδιοκτησίες από παλαιότερες παραχωρήσεις του Υπουργείου Γεωργίας και 560 στρεμ. ιδιοκτησίας ΔΕΠΟΣ.
Για την επίτευξη των παραπάνω στόχων, μεταξύ άλλων, στο σημείο αυτό, πρέπει να αναφερθεί ότι ο πρώην Οργανισμός Εργατικών Κατοικιών(ΟΕΚ), αγόρασε από τη Δ.Ε.Π.Ο.Σ ΑΕ, στην περιοχή «Νεάπολη» του Δήμου Καβάλας, εντός του σχεδίου της πόλης της Καβάλας και στο βορειοδυτικό όριο αυτής, δύο όμορα οικόπεδα όπου κτίστηκε ο οικισμός εργατικών κατοικιών «ΚΑΒΑΛΑ VIII», το χρονικό διάστημα 1993-1995.Ο αρχικός προϋπολογισμός του έργου ήταν περίπου 3 δις δρχ.(Σιμιτσής, 1993).
Η μεγάλη αναλογία δημόσιας γης στην περιοχή επέτρεψε να προβλεφθούν πλήθος κοινωφελών – κοινοχρήστων χώρων σε ποσοστό 62% έναντι 38% των οικοδομών. Συγκεκριμένα προβλέπονται 7 χώροι σχολείων, 6 βρεφονηπιακοί σταθμοί, 5 νηπιαγωγεία, 2 αθλητικά κέντρα, 1 κοινωνικο-πολιτιστικό κέντρο, 1 εκκλησία, 1 πάρκο κυκλοφοριακής αγωγής, 3 πλατείες, 7 παιδικές χαρές, 6 χώροι πάρκινγκ, 26 χώροι διαμορφωμένου πρασίνου και πολλοί και εκτεταμένοι χώροι αδιαμόρφωτου πράσινου.
Βέβαια, οι περισσότεροι από τους χώρους αυτούς παραμένουν μέχρι σήμερα αδιαμόρφωτοι και αναξιοποίητοι και αναμένουν την παρέμβαση του Δήμου Καβάλας για την εφαρμογή του σχεδίου πόλης και τη σταδιακή υλοποίηση των πολυπληθών κοινωφελών χώρων που υπάρχουν διαθέσιμοι στην περιοχή.
Παράλληλα, στο παραχωρημένο έδαφος υπήρχαν από τη δεκαετία ακόμη του ΄50 , ελάχιστα κτίσματα πρόχειρης κατασκευής κατοικούμενα από τους λεγόμενους νομείς, δηλαδή αυθαίρετους καταληψίες δημόσιας γης.
Το οικιστικό πρόγραμμα που εφαρμόστηκε, είχε έντονα κοινωνικά χαρακτηριστικά:
1. Διάθεση 419 οικοπέδων με υποδομή, εκ των οποίων 304 σε δικαιούχους με πολύ χαμηλές τιμές (85 € / τ.μ.), με ταυτόχρονη τακτοποίηση 99 οικοπέδων αυθαιρέτων-νομέων.
2. Διάθεση σε προσιτές τιμές 157 κατοικιών (1220 € / τ.μ.) και 9 καταστημάτων Οργανωμένης Δόμησης με ιδιαίτερα θετική επίδραση στην κτηματαγορά της Καβάλας.
3. Διάθεση,δωρεάν, στο Δήμο Καβάλας οικοπεδικής έκτασης 26 στεμμάτων, ως τράπεζα γης, για ανταλλαγή με ρυμοτομούμενα οικόπεδα του σχεδίου πόλης.
4. Κατασκευή έργων υποδομής (οδοποιία-ύδρευση-αποχέτευση) κόστους 20.000.000 ευρώ.
Η περιοχή, βουνό και πέτρα, αποκαλείται χελωνολίβαδο και οι πρώτοι επίσημοι κάτοικοί της τη δεκαετία του ΄80, σκαπανείς.
Το 1985 ξεκινούν τα έργα υποδομής : αρχικά έργα κεφαλής ύδρευσης -2 δεξαμενές κοντά στο ίδρυμα «Άγιος Γεώργιος – Παιδόπολις» και μία πάνω από το Τ.Ε.Ι – , μετέπειτα οι δρόμοι και τα δίκτυα ύδρευσης και αποχέτευσης.
Το 1988, με ενέργειες του Δημάρχου Καβάλας κ. Αθανασιάδη Λευτέρη, ιδρύεται η Κοινοπραξία ΔΕΠΟΣ-ΔΗΜΟΥ ΚΑΒΑΛΑΣ.
Το 1989 αρχίζουν να πωλούνται τα πρώτα οικόπεδα. Το 30% αυτών πωλείται στην ελεύθερη αγορά με τη διαδικασία της δημοπρασίας. Το 70% αυτών πωλείται σε δικαιούχους με εισοδηματικά κριτήρια. Παράλληλα οικοδομούνται κατοικίες από την Κοινοπραξία ΔΕΠΟΣ- ΔΗΜΟΥ ΚΑΒΑΛΑΣ και πωλούνται στην ελεύθερη αγορά, ωστόσο σε τιμές χαμηλότερες των τρεχουσών.
Όπως αναφέρει ο κ.Θεοδωρίδης (χ.χ):
….Αρνητικό σημείο στο όλο Πρόγραμμα υπήρξε ασφαλώς ο τρόπος που οικοδομήθηκαν τα οικόπεδα των ιδιωτών με υπερβάσεις των όρων δόμησης και με την κατασκευή επιπλέον αυθαιρέτων ορόφων. Αντίθετα με τους ιδιώτες η περιοχή των 20 στρ. στο βόρειο τμήμα της συνοικίας όπου αναπτύχθηκε το πρόγραμμα της Οργανωμένης Δόμησης της Κοινοπραξίας ΔΕΠΟΣ – Δήμου Καβάλας αποτελεί ένα σωστό δείγμα γραφής, πώς έπρεπε και πώς πρέπει να οικοδομείται η περιοχή. Προκειμένου να εξισορροπηθεί η υπερεκμετάλλευση των ιδιωτικών οικοπέδων, στην οικοδόμηση της ΔΕΠΟΣ δεν εξαντλήθηκε ο συντελεστής δόμησης με αποτέλεσμα το Πρόγραμμα να συρρικνωθεί σε 157 μόνο κατοικίες έναντι των 212 κατοικιών του εγκεκριμένου από το ΥΠΕΧΩΔΕ Προγράμματος του 1993.
Στις 7 Ιουλίου του 1994 , η καινούρια συνοικία που πολεοδομήθηκε από την κοινοπραξία ΔΗΜΟΥ-ΔΕΠΟΣ , ονομάζεται επισήμως ΝΕΑΠΟΛΗ για ιστορικούς και θρησκευτικούς λόγους. Οι κάτοικοι αρχίζουν να αυξάνονται και εμφανίζονται τα πρώτα προβλήματα.
Όπως αναφέρει σε μαρτυρία της η κ. Παπαδοπούλου(2013):
Έμπαινε η άνοιξη… ‘Ηταν πριν το 1995. Πρόεδρος του Πολιτιστικού Συλλόγου των κατοίκων της «Νεάπολης» ήταν την εποχή εκείνη ο γυναικολόγος κ. Ευθυμιάδης. Μας κάλεσε σε συνέλευση. Η συνάντηση έγινε στο ξενοδοχείο «Lusy», στην Καλαμίτσα. Μαζευτήκαμε καμιά δεκαπενταριά μέλη. Εγώ ως οικοπεδούχος τότε. Τα θέματα που μας απασχόλησαν ήταν πολλά. Υπήρξαν και εντάσεις. Οι λίγοι που ήταν ήδη κάτοικοι της περιοχής, αντιμετώπιζαν αρκετά προβλήματα. Στη νεοσυσταθείσα συνοικία δεν υπήρχε αστική συγκοινωνία. Πρόβλημα δημιουργούσε κυρίως η έλλειψη σχολείου. Τα παιδιά μοιράζονταν σε διάφορα σχολεία της πόλης. Η ταλαιπωρία παιδιών και γονέων ήταν μεγάλη. Αποφασίσαμε να μαζέψουμε υπογραφές. Όχι μόνο από τους κατοίκους, αλλά και από τους οικοπεδούχους. Όλοι – όλοι μαζί δεν ήμασταν αρκετοί να πείσουμε για την αναγκαιότητα της δημιουργίας ενός εξαθέσιου δημοτικού σχολείου. Αυτοί που το ανέλαβαν κινήθηκαν δυναμικά. Έτσι, από εκείνη τη συνάντηση ξεκίνησε η ιστορία του Δημοτικού Σχολείου στη ΔΕΠΟΣ. Του σχολείου της Νεάπολης…
4.2 Ιστορία του κτιρίου
Το οικόπεδο στο οποίο κατασκευάστηκε το διδακτήριο στο οποίο στεγάζεται το 24ο Δημοτικό Σχολείο της Νεάπολης βρίσκεται σε προνομιούχα θέση, σε ένα από τα ψηλότερα σημεία της συνοικίας, με αποτέλεσμα να δεσπόζει στην περιοχή. Από τη θέση αυτή έχει πανοραμική θέα προς τον κόλπο της Καβάλας.
Βόρεια, ανατολικά και νότια συνορεύει με τρεις μεγάλους δρόμους (Ευξείνου Πόντου, Παφλαγονίας, Ανατολικής Ρωμυλίας), που του προσδίδουν ανοιχτωσιά, και δυτικά με οικόπεδα διαθέσιμα προς ανοικοδόμηση. Στα νότια του σχολείου είναι κτισμένη η εκκλησία της συνοικίας της Νεάπολης, η Αγία Φωτεινή ενώ στα βόρεια το Τεχνολογικό Εκπαιδευτικό Ίδρυμα Καβάλας, πνεύμονας ζωής για τον τόπο.
Το κτίριο κτισμένο σε 2,5 χιλιάδες τετραγωνικά μέτρα, με μελέτη που έγινε το έτος 1995, από τη Διεύθυνση τεχνικών υπηρεσιών Νομού Καβάλας και συνεργάτες την αρχιτέκτονα μηχανικό Σαπφώ Αγγελούδη και τον ηλεκτρολόγο μηχανικό Καραδρακόντη Κωνσταντίνο, αρχικά, όπως προκύπτει από την οικοδομική του άδεια, προοριζόταν για να φιλοξενήσει το 8ο Γυμνάσιο Καβάλας. Οι ανάγκες της περιοχής ωστόσο επέβαλαν την στέγαση ενός δημοτικού σχολείου.
Ο αρχιτεκτονικός του σχεδιασμός εξαιρετικά πρωτοπόρος για την εποχή του. Όχι μόνο γιατί ξεφεύγει από τη στερεότυπη κατασκευή του ορθογώνιου σχήματος αλλά σημειώνει και μια επανάσταση για τα δεδομένα του τόπου και της εποχής στις όψεις του και στον χρωματισμό του. Η κατασκευή του έγινε το 1996-97 από την εταιρία Φραγκόπουλου και λειτούργησε το Φθινόπωρο του 1997.
Η δημοσιογράφος Δέσποινα Δαλέλου σε άρθρο της στην τοπική εφημερίδα «Εβδόμη», γράφει σχετικά : «…Κάποτε τα σχολεία, οι στρατώνες και οι φυλακές είχαν ίδιο σχήμα και ίδιο χρώμα… Ως το πιο ωραίο σχολείο της Καβάλας και ίσως της Ελλάδας χαρακτηρίστηκε από τους αρμόδιους, το δημοτικό σχολείο της Νεάπολης (ΔΕΠΟΣ)… Πρόκειται για ένα σχολείο που κατασκευάστηκε σε χρόνο ρεκόρ (για τα ως σήμερα δεδομένα)… και το κόστος του φτάνει τα 330.000.000 δραχμές…».
Το κτιριολογικό πρόγραμμα του ΟΣΚ (Αγγελούδη, 1995) απαιτούσε:
• 6 Αίθουσες διδασκαλίας
• Αίθουσα Φυσικής – Χημείας
• Αίθoυσα Computer
• Αίθουσα Πολλαπλών Χρήσεων
• Γραφείο Δ/νσης
• Γραφείο δασκάλων
• Κυλικείο
• Χώρο Γυμναστικής
• Αποδυτήρια κοριτσιών – αγοριών
• Χώρους υγιεινής
• Βιβλιοθήκη
• Λεβητοστάσιο
• Αποθήκες
Στα παραπάνω, επιπροσθέτως προβλέφτηκαν και σχεδιάστηκαν, αφού οι ανάγκες έτσι το καλούσαν, αίθουσα ολοήμερου σχολείου, νηπιαγωγείου με το αντίστοιχο γραφείο για τη νηπιαγωγό και τουαλέτες ξεχωριστές για τα νήπια, καθώς επίσης χώρος για τον ανελκυστήρα.
Η Αρχιτέκτονας Σαπφώ Αγγελούδη στην προφορική μαρτυρία – συνέντευξη που μας έδωσε στην κατοικία της τον Μάρτιο 2013, αναφέρει:
Όλα αυτά έπρεπε να τοποθετηθούν σε ένα ιδιαίτερα δύσκολο προς ανοικοδόμηση οικόπεδο, τρεις γωνιαίο, ουσιαστικά σε μία λωρίδα γης με δύσκολο προσανατολισμό και μεγάλες κλίσεις.
Τελικά υιοθετήθηκε σχήμα κάτοψης μορφής Γ. Το κτίριο είναι ισόγειο ως προς τη δυτική όψη και διώροφο ως προς τις άλλες. Τοποθετήθηκε έτσι ώστε να προκύπτουν δύο αυλές μια δυτική και μια νότια, προφυλαγμένη από το βορρά. Είσοδοι υπάρχουν και στις δύο αυλές. Το νηπιαγωγείο είναι ισόγειο, σε άμεση επαφή με τη δυτική αυλή αλλά και με μία νότια ταράτσα.
Οι δίδυμες δυτικές είσοδοι οδηγούν σ΄ένα κυκλικό χώρο με θέα. Από εδώ οδηγείσαι στην Αίθουσα Πολλαπλών Χρήσεων που έχει και ανεξάρτητη είσοδο, στο νηπιαγωγείο, στα γραφεία των δασκάλων και στις αίθουσες διδασκαλίας του πρώτου ορόφου. Οι αίθουσες είναι νότιες οι τρεις και η μια ειδική βορινή. Ενδιαφέρον παρουσιάζει ο άλλος κυκλικός χώρος που υπάρχει στην πτέρυγα των αιθουσών με την εσωτερική κιονοστοιχία του. Ο χώρος αυτός μπορεί να δεχτεί διάφορες λειτουργίες, διάλειμμα , έκθεση δουλειάς παιδιών κ.λ.π
Η είσοδος από τη νότια αυλή οδηγεί (ισόγειο κτιρίου) ομοίως, σ΄ένα κεντρικό κυκλικό χώρο. Από εδώ οδηγείσαι στο κυλικείο, στις τρεις νότιες αίθουσες και στη μια βορινή ειδική, αλλά και στους χώρους άθλησης και υγιεινής. Οι δύο αυτοί χώροι έχουν και απευθείας εισόδους στην αυλή.
Στις όψεις το κτίριο εμφανίζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Οι τρεις αίθουσες είναι χρωματιστοί ευδιάκριτοι όγκοι καλυμμένοι με δίρριχτες στέγες έτσι ώστε το μικρό παιδί από την αυλή να αναγνωρίζει το «σπιτάκι» του. Οι δύο κυλινδρικοί όγκοι ομοίως είναι αναγνωρίσιμοι όπως και οι όγκοι του νηπιαγωγείου και της αίθουσας πολλαπλών χρήσεων. Υαλότουβλα τοποθετημένα σε αίθουσες αλλά και στον κεντρικό χώρο φιλτράρουν το φως και πλουτίζουν τους χώρους…
Η διαμόρφωση του εδάφους για τη νότια σχολική αυλή με τις μεγάλες κλίσεις, επιλέχθηκε, λόγω του επικλινούς του εδάφους, να γίνει σε τέσσερα επίπεδα. Αξίζει να σημειωθεί πως το ένα από τα δύο μεγαλύτερα επίπεδα της αυλής διατέθηκε για γήπεδο του μπάσκετ και βόλεϋ, ενώ το άλλο για γήπεδο του ποδοσφαίρου. Ιδιαίτερη αίσθηση και εντύπωση προκάλεσε σε όλους η επίστρωση από χλωροτάπητα στο γήπεδο του ποδοσφαίρου, μια πραγματικά ξεχωριστή και προωθημένη επιλογή για σχολική αυλή της εποχής εκείνης.
Την Πέμπτη 11 Σεπτεμβρίου 1997, γίνεται από τον ιερέα της ενορίας της Αγίας Ειρήνης, -δεν υπήρχε ακόμη εκκλησία στη συνοικία-, ο Αγιασμός για το νέο σχολικό έτος και συγχρόνως τα εγκαίνια του νεόδμητου διδακτηρίου (Εικόνα 9). Μεταξύ των γονιών, των μαθητών και των δασκάλων παρευρέθηκαν οι άρχοντες της τοπικής αυτοδιοίκησης και οι προϊστάμενοι και σχολικοί σύμβουλοι της Διεύθυνσης Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Νομού Καβάλας. Δύο μήνες αργότερα ολοκληρώθηκαν οι αυλές και τα παιδιά μπορούσαν πια να παίζουν ελεύθερα.
Ο γρήγορος, όμως, ρυθμός ανάπτυξης της περιοχής και η πλούσια ανοικοδόμηση είχε σαν αποτέλεσμα την αύξηση του αριθμού των μαθητών. Σύντομα οι χώροι του σχολείου δεν ήταν πια αρκετοί και όλα έδειχναν πως η τάση για πολλά χρόνια θα είναι αυξητική. Αποτέλεσμα, στα πρώτα χρόνια λειτουργίας του η αίθουσα των ηλεκτρονικών υπολογιστών μετατρέπεται σε αίθουσα διδασκαλίας και καταργείται η αίθουσα της βιβλιοθήκης. Η αίθουσα του Ολοήμερου σχολείου χρησιμοποιείται και αυτή πλέον το πρωί σαν αίθουσα διδασκαλίας.
Σε γραπτή του μαρτυρία ο πρόεδρος του συλλόγου γονέων και κηδεμόνων Κρομμύδας Δημήτριος την σχολική χρονιά 2004-05 έως την σχολική χρονιά 2006-2007 (2013) αναφέρει:
Πρόεδρος του συλλόγου γονέων και κηδεμόνων του 24ου Δημοτικού σχολείου της περιοχής Νεάπολης, ανέλαβα την σχολική χρονιά 2004-05 έως την σχολική χρονιά 2006-2007. Μια δύσκολη περίοδο για τη λειτουργία του σχολείου.
Στην συνοικία, η ανοικοδόμηση ήταν μεγάλη και η μετακόμιση στην περιοχή σχεδόν καθημερινή, κατά κύριο λόγο νέων ανθρώπων με παιδιά του δημοτικού και προσχολικής ηλικίας. Οι προδιαγραφές κατασκευής του σχολείου είχαν πλέον ξεπερασθεί, το σχολείο ασφυκτιούσε, και ήταν πλέον επιτακτική ανάγκη η επέκτασή του.
Πρώτο μέλημα του νέου προεδρείου ήταν να πείσουμε όλους τους αρμόδιους φορείς για την ανάγκη επέκτασης του σχολείου, αλλά και για την κατασκευή νέου νηπιαγωγείου, το οποίο μέχρι εκείνη την στιγμή συστεγαζόταν με το δημοτικό σχολείο.
Με την συμπαράσταση του τότε Νομάρχη Κου Θεοδ. Καλλιοτζή, 2 νέες αίθουσες ήταν έτοιμες την επόμενη σχολική χρονιά και μετά από λίγα χρόνια είχαμε έτοιμο και το νέο νηπιαγωγείο στην περιοχή, με αντίστοιχη αύξηση των σχολικών αιθουσών, μετά την μετακόμιση του νηπιαγωγείου.
Οργανώσαμε το γυμναστήριο του σχολείου βάζοντας θερμαντικά στοιχεία, προσφορά Καβαλιώτη επιχειρηματία και τοποθετήσαμε ξύλινο πάτωμα για την εκγύμναση των παιδιών, τους χειμερινούς μήνες.
Προσπαθήσαμε να κάνουμε το σχολείο φιλικότερο στα παιδιά με ειδικές ανάγκες με την τοποθέτηση ασανσέρ και την κατασκευή ραμπών για ευκολότερη πρόσβαση. Οργανώσαμε εξωσχολικές δραστηριότητες για όλα τα παιδιά, με ιδιαίτερη μεγάλη επιτυχία, χάρις της εμπιστοσύνης που μας έδειξαν οι γονείς των παιδιών.
Με την αγορά υπολογιστών, projectors αλλά και λοιπού εξοπλισμού για κάθε αίθουσα διδασκαλίας, προσπαθήσαμε να βοηθήσουμε την ένταξη του σχολείου στις νέες τεχνολογίες.
Εκείνη την περίοδο άλλαξαν και οι στολές παρέλασης των παιδιών μετά από εισήγηση που υπήρξε στο προεδρείο του συλλόγου. Πρέπει να σημειώσω ότι το σχολείο μας ήταν από τα πρώτα σχολεία που συμμετείχαν στη διοργάνωση της Αλφαβητοπαρέλασης.
Ο Σύλλογος Γονέων και κηδεμόνων συνεργάσθηκε άψογα με τον διευθυντή του σχολείου Κον Δήμο Κρυστάλλη αλλά και με όλους τους δασκάλους του σχολείου και θα ήθελα να τους ευχαριστήσω από την καρδιά μου. Θα ήθελα να ευχαριστήσω τα μέλη του διοικητικού συμβουλίου του συλλόγου,γιατί χωρίς την εμπιστοσύνη και την συνεργασία τους δεν θα μπορούσε να γίνει τίποτε.
Έτσι το Σεπτέμβριο του 2004 ολοκληρώνεται η προσθήκη δύο αιθουσών, μία σε κάθε όροφο, στο βόρειο τμήμα του διδακτηρίου, ύστερα από ενέργειες του Διευθυντή του σχολείου κ. Κρυστάλη Δήμου και με την δυναμική συμπαράσταση του προέδρου του Συλλόγου γονέων και κηδεμόνων κ. Κρομμύδα Δημητρίου, ο οποίος εκφώνησε και το λόγο στα εγκαίνια που έγιναν με την παρουσία των τοπικών αρχών.
Το 2006 η αύξηση των μαθητών του νηπιαγωγείου είχε σαν συνέπεια και την αύξηση της οργανικότητάς του από μονοθέσιο σε διθέσιο. Γεγονός βέβαια που είχε επιπτώσεις στη διαμόρφωση του χώρου του. Με την τοποθέτηση γυψοσανίδας η αίθουσα διδασκαλίας του νηπιαγωγείου χωρίστηκε στα δύο. Η πρώτη νηπιαγωγός χαρακτηριστικά αναφέρει στη μαρτυρία της : «Οι ανάγκες του σχολείου σε χώρους διδασκαλίας αυξήθηκαν και το όμορφο νηπιαγωγείο με την ιδανική αίθουσα, τα πολλά παράθυρα, τον ήλιο, την ατέλειωτη θέα, έπρεπε να μοιραστεί στη μέση και να γίνουν δύο τμήματα. Έτσι το 2006 έγινε διθέσιο και το όνειρο του ιδανικού νηπιαγωγείου τελείωσε…»
Η αίθουσα εκδηλώσεων – το καμάρι του σχολείου – χωρίζεται και αυτή στα δύο. Εδώ επιλέγεται η λύση μιας συρόμενης κατασκευής από «πλέξιγκλας» ώστε να μπορεί να αποσύρεται εύκολα όποτε γινόταν κάποια εκδήλωση.
Το 2007, με τη μεταστέγαση του νηπιαγωγείου, το γραφείο των νηπιαγωγών μετατρέπεται σε βιβλιοθήκη του σχολείου και το πλεξιγκλάς καταργείται. Το 2007 επίσης, δύο χρόνια μετά την ίδρυση του Τμήματος Ένταξης, διαμορφώνεται στο διάδρομο του ισογείου, πάλι με τη χρήση γυψοσανίδας μια πρόχειρη κατασκευή. Αυτή θα γινόταν η αίθουσα διδασκαλίας για τα άτομα με μαθησιακές δυσκολίες. Ο μεγάλος γύψινος τοίχος που κατασκευάστηκε στη μέση του διαδρόμου καλύφθηκε με ένα εξαιρετικό έργο, απεικόνιση του βυθού της θάλασσας, της ζωγράφου κ. Σαμαρά Ελένης που υπήρξε ακούραστη συνεργάτης και φίλη του σχολείου. Η χρήση των χώρων παραμένει μέχρι σήμερα η ίδια.
4.3 ΦΕΚ Ίδρυσης – Οργανικότητα – Προαγωγές – Ωρολόγια Προγράμματα
Το 24ο Δημοτικό Σχολείο πρωτολειτούργησε ως 6/θ Δημοτικό Σχολείο τη σχολική χρονιά 1997-1998 (Φ.Ε.Κ. Ίδρυσηςτ.Β΄765/27-8-1997). Από τον πρώτο χρόνο λειτουργίας του δημιουργήθηκε ολοήμερο τμήμα και στο διδακτήριό του φιλοξενήθηκε το 24ο Μονοθέσιο Νηπιαγωγείο το οποίο μεταστεγάστηκε σε δικό του σύγχρονο κτίριο, το έτος 2007.
Το 1999 ιδρύεται Ολοήμερο Σχολείο με οργανική θέση (Φ.Ε.Κ τ.Β΄ 8/15-1-1999).
Οι γρήγοροι ρυθμοί ανάπτυξης του πληθυσμού της περιοχής αυξάνει τις ανάγκες του σχολείου έτσι το 2004 προάγεται σε 8/θέσιο (Φ.Ε.Κ. τ.Β΄ 1099/20-7-2004).
Το 2005 ιδρύεται το Τμήμα Ένταξης (Φ.Ε.Κ τ.Β΄ 1397/10-10-2005).Επίσης την ίδια χρονιά προάγεται σε 10/θέσιο (Φ.Ε.Κ τ.Β΄ 945/8-7-2005).
Τέλος, το 2007 προάγεται σε 12/θέσιο (Φ.Ε.Κ τ.Β΄ 1045/25-6-2007) οργανικότητα την οποία κατέχει μέχρι σήμερα.
Αξίζει να σημειωθεί πως από μαρτυρίες συναδέλφων αλλά και γονέων του σχολείου, καταγράφηκε η πληροφορία πως σε παλαιότερα χρόνια, ως 24ο λειτούργησε Δημοτικό Σχολείο στην περιοχή της Δεξαμενής, συστεγαζόμενο με το 13ο Δημοτικό σχολείο -το οποίο υφίσταται μέχρι σήμερα- και κατόπιν καταργήθηκε για να επαναλειτουργήσει μετά από μερικά χρόνια ιδρυμένο επίσημα με το παραπάνω ΦΕΚ στην περιοχή της Νεάπολης.
Εξετάζοντας τις παραπάνω χρονολογίες, από το ρυθμό των προαγωγών του σχολείου φαίνεται και η ραγδαία ανάπτυξη της περιοχής.
Τέλος ορίζεται, με την Φ.50/174/84570/Γ1/20-06-2013 απόφαση του υφυπουργού Παιδείας και ΦΕΚ: 1583/21-6-2013 (τ Β’), ως Ολοήμερο Δημοτικό Σχολείο με Ενιαίο Αναμορφωμένο Εκπαιδευτικό Πρόγραμμα (ΕΑΕΠ) και το ωρολόγιο πρόγραμμα λειτουργίας του με την ΥΑ Φ.50/267/131333/Γ1/17-09-2013 και το ΦΕΚ: 1327/16-06-2011. Με τις τελευταίες αποφάσεις αλλάζει το διδακτικό ωράριο τόσο της πρωινής λειτουργίας όσο και του ολοήμερου σχολείου και αναμορφώνεται το ωρολόγιο πρόγραμμα. Αλλαγές κυρίως σημειώνονται στο χρόνο λήξης των μαθημάτων – η έναρξη του υποχρεωτικού προγράμματος είναι στις 8: 10 και η λήξη στις 14:00 για όλες τις τάξεις – και στην είσοδο νέων διδακτικών αντικειμένων που διδάσκονται πλέον όχι από το δάσκαλο της τάξης, αλλά από εκπαιδευτικούς ειδικοτήτων – μάθημα Φιλαναγνωσίας και Πληροφορικής για όλες τις τάξεις, Αγγλικά και Θεατρική Αγωγή από την Α΄ τάξη, Χορός κ.λ.π .
4.4 Προσωπικό – Στοιχεία Μαθητών
Πρώτος διευθυντής του σχολείου ανέλαβε, ως ο αρχαιότερος τότε τοποθετηθείς δάσκαλος, ο κ. Αντωνίου Λάζαρος γεννηθείς στην Καβάλα με καταγωγή από το Λιβάδι Ολύμπου του Νομού Λάρισσας , πτυχιούχος Παιδαγωγικής Ακαδημίας Θεσσαλονίκης και πρώτοι δάσκαλοι με αλφαβητική σειρά οι :
• κ.Γαιτανά Χαρίκλεια, γεννηθείσα στην Ξάνθη, με καταγωγή από την επαρχία Νέστου, πτυχιούχος Παιδαγωγικής Ακαδημίας Ιωαννίνων
• κ.Κυριακίδης Κυριάκος, γεννηθείς στην Καβάλα από γονείς Καβαλιώτες, πτυχιούχος Παιδαγωγικής Ακαδημίας Θεσσαλονίκης
• κ.Μοσχίδου Ελένη, γεννηθείσα στη Δράμα από γονείς Δραμινούς, πτυχιούχος Παιδαγωγικής Ακαδημίας Θεσσαλονίκης
• κ.Μουριάδου Παρασκευή, γεννηθείσα στην Καβάλα από γονείς Καβαλιώτες, πτυχιούχος Ραλλείου Παιδαγωγικής Ακαδημίας Πειραιά
• κ.Παπαδοπούλου Ελένη, γεννηθείσα στην Καβάλα από γονείς Πελοποννήσιους, πτυχιούχος Μαρασλείου Παιδαγωγικής Ακαδημίας Αθηνών.
• κ.Χατζηκατσούπης Γρηγόρης γεννηθείς στην Καβάλα, από γονείς Καβαλιώτες πτυχιούχος Παιδαγωγικής Ακαδημίας Αλεξανδρούπολης. και πρώτη νηπιαγωγό την
• κ.Ρωμανίδου Έλλη, γεννηθείσα στην Φλώρινα, από γονείς ντόπιους, πτυχιούχος σχολής Νηπιαγωγών Θεσσαλονίκης.
Σε γραπτή της μαρτυρία η δασκάλα κ. Γαϊτανά Χαρούλα (2013) αναφέρεται στις πρώτες μέρες λειτουργίας του σχολείου:
Οι αναμνήσεις μου από τις πρώτες μέρες λειτουργίας του 24ου Δημοτικού Σχολείου Καβάλας: Ήταν 1/9/1997 όταν πολύ χαρούμενη ανέβηκα την ανηφόρα για να αναλάβω υπηρεσία στην καινούρια μου οργανική θέση στο 24ο Δημοτικό Σχολείο. Από μακριά ήταν πολύ εντυπωσιακό. Δέσποζε, σε μια άδεια από σπίτια περιοχή, γεμάτη βράχους και ήταν σαν τρία βαμμένα διαφορετικά σπιτάκια σε μια τεράστια επικλινή αυλή. Όταν πλησίασα απλά με έπιασε τρόμος. Ήταν ένα γιαπί! Δεν υπήρχαν εξωτερικά κουφώματα, χίλια δυο συνεργεία μέσα και έξω δούλευαν εντατικά και ήταν καλυμμένο με ένα παχύ στρώμα άσπρης σκόνης. Συναντήθηκα με άλλους επτά, το ίδιο με μένα, απορημένους συναδέλφους. Μαζευτήκαμε στο χώρο του νηπιαγωγείου για να δούμε τι θα κάνουμε. Η θέα από εκεί σου έκοβε την ανάσα, αλλά σχολείο…. δεν υπήρχε! Πήγαμε όλοι μαζί στον προϊστάμενο γιατί δεν ξέραμε τι θα έπρεπε να κάνουμε. Υπογράψαμε εκεί – στα γραφεία – την αναφορά ανάληψης υπηρεσίας κι εκείνος μας διαβεβαίωσε ότι στις 11/9 θα γινόταν οπωσδήποτε αγιασμός και το σχολείο θα λειτουργούσε. Θρανία, καρεκλάκια, έδρες, βιβλιοθήκες, και υλικά για το νηπιαγωγείο μας έστειλαν τα άλλα σχολεία, ότι τους περίσσευε. Εμείς οι εκπαιδευτικοί, τα ξεφορτώναμε από το φορτηγό, τα καθαρίζαμε, τα μεταφέραμε και εξοπλίζαμε τις αίθουσες. Καρφώσαμε τους πίνακες, αγοράσαμε την απαραίτητη γραφική ύλη. Ένα σχολείο χωρίς ούτε ένα χάρτη, ούτε μια ζωγραφιά, ούτε ένα κασετόφωνο να μην μιλήσουμε για φωτοτυπικό και άλλο εκπαιδευτικό υλικό ή βοηθητικό προσωπικό. Κι όμως! Τα εγκαίνια έγιναν στην ώρα τους με την απαραίτητη επισημότητα. Όλοι οι δάσκαλοι ήμασταν ιδιαίτερα χαρούμενοι για το στοίχημα που κερδήθηκε! Τα παιδιά μπήκαν σε έτοιμες αίθουσες και το ταξίδι στην γνώση ξεκίνησε…
Τα μαθήματα της Φυσικής Αγωγής και των Αγγλικών διδάσκονταν από εκπαιδευτικούς των αντίστοιχων ειδικοτήτων άλλων σχολείων που συμπλήρωναν το ωράριό τους. Οργανικές θέσεις για τα μαθήματα αυτά δόθηκαν στο σχολείο το 2005. Τις πρώτες αυτές οργανικές θέσεις κατέλαβαν οι κ. Πασχαλίδου Καλλιόπη, γεννηθείσα στο Κιλκίς, από γονείς ντόπιους, πτυχιούχος τμήματος Αγγλικής Φιλολογίας Α.Π.Θ ως δασκάλα Αγγλικών και η κ. Καρακασίδου Σταυρούλα, γεννηθείσα στην Καβάλα από γονείς Καβαλιώτες πτυχιούχος σχολής Τ.Ε.Φ.Α.Α Θεσσαλονίκης ως Δασκάλα Φυσικής Αγωγής.
Την πρώτη χρονιά το σχολείο λειτούργησε με 122 μαθητές που σε ποσοστό 60 % προήλθαν από τα όμορα σχολεία 18ο και 21ο. Το υπόλοιπο ποσοστό προήλθε από τα σχολεία 2ο, 22ο, 12ο, 9ο, 16ο, 11ο, 25ο, 5ο, 15ο, 17ο και το Δ.Σ Παληού.
1997 -1998
Μαθητές ανά τάξη
Α 21
Β 19
Γ 24
Δ 24
Ε 21
ΣΤ 13
Σύνολο 122
Οι γονείς όπως προκύπτει από τα μητρώα των μαθητών ήταν στην πλειονότητα τους εκπαιδευτικοί και δημόσιοι υπάλληλοι. Υπήρχαν όμως αρκετοί ιδιωτικοί υπάλληλοι και εργάτες.
Οι απόφοιτοι την πρώτη σχολική χρονιά ήταν 13 και τις άλλες χρονιές κατά μέσο όρο 29 με εξαίρεση τις χρονιές 2010-2011 και 2011-2012 που ήταν 46 και 40 αντίστοιχα.
Στην ολιγόχρονη ιστορία του σχολείου, μέχρι σήμερα, διευθυντές διετέλεσαν επίσης οι:
Από το 2002-2008 ο κ. Κρυστάλης Δήμος, γεννηθείς στις Σάππες του Ν.Ροδόπης από γονείς πρόσφυγες, απόφοιτος της Παιδαγωγικής Ακαδημίας Αλεξανδρουπόλεως, εκλεγμένος Δήμαρχος Σαππών για δύο τετραετίες, διορισμένος συντονιστής των Μειονοτικών Σχολείων Θράκης για τέσσερα χρόνια και Συντονιστής Εκπαίδευσης στο Γενικό Προξενείο της Ελλάδας στην Κωνσταντινούπολη για μια διετία. Τον κ. Κρυστάλη Δήμο για το διάστημα 2008-2009 όπου εργάστηκε αποσπασμένος από το Υπουργείο στην Κωνσταντινούπολη, αντικατέστησε ως εκτελών χρέη Διευθυντή, ο υποδιευθυντής κ. Κουκουζίκας Ναπολέων γεννηθείς στο Φυλακτό της επαρχίας Σουφλίου Έβρου, από γονείς ντόπιους, απόφοιτος της Παιδαγωγικής Ακαδημίας Λαμίας, βραβευμένος δάσκαλος του σχολείου από το Θεσμό «Αριστεία και Ανάδειξη Καλών Πρακτικών στην Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση» του Υπουργείου Παιδείας, το 2011, για το Καινοτόμο Πρόγραμμα Τοπικής Ιστορίας με τίτλο «Πρόσφυγες στην Καβάλα του Μεσοπολέμου» που πραγματοποίησε με μαθητές της Στ΄ τάξης, σε συνεργασία με σχολεία και εκπαιδευτικούς της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης.
Την περίοδο 2009-2011 διευθυντής διετέλεσε ο κ. Κουμελάς Παντελής, γεννημένος στη Χίο από γονείς Χιώτες, απόφοιτος Παιδαγωγικής Ακαδημίας της Ρόδου.
Από το 2011 και εξής, Διευθύντρια του σχολείου ορίστηκε η κ. Παπαδοπούλου Ελένη, πτυχιούχος και του Τμήματος Διοίκησης και Οικονομίας του ΑΤΕΙ Καβάλας, ενεργό συνδικαλιστικό στέλεχος και αιρετό μέλος του ΠΥΣΠΕ.
4.5 Σχολική Ζωή
Συγκινητικές είναι οι μαρτυρίες των πρώτων δασκάλων του σχολείου σχετικά με την εμπειρία τους στα πρώτα χρόνια της υπηρέτησής τους σ΄αυτό. Όταν από τον καθένα ξεχωριστά ζητήθηκε να αναφερθεί σε κάποιο περιστατικό ή γεγονός της σχολικής ζωής που έχει μείνει χαραγμένο στη μνήμη του, κατά περίεργο τρόπο οι περισσότεροι επέλεξαν να αναφερθούν στις πρώτες ημέρες της παρουσίας τους στο σχολείο, στην πρώτη εντύπωση αλλά και στις μεταξύ τους σχέσεις, που απ΄ ότι φαίνεται χάραξε και την μετέπειτα πορεία του σχολείου:
Σε γραπτή της μαρτυρία η νηπιαγωγός Ρωμανίδου Έλλη (2013) αναφέρει:
Την πρώτη μέρα του Σεπτέμβρη του 1997 παρουσιαστήκαμε με τους συναδέλφους του Δημοτικού στο νεόδμητο κτίριο. Πανικός και απογοήτευση! Ένα κτίριο γεμάτο μπάζα. Σε δέκα μέρες έπρεπε να λειτουργήσει. Εξοπλισμός μηδενικός. Βοηθητικό προσωπικό ανύπαρκτο! Στο σημείο αυτό αλλάξαμε ρόλο. Καθαρίσαμε, μεταφέραμε έπιπλα που απέσυραν άλλα σχολεία, πετάξαμε μπάζα και καταφέραμε την ημέρα του Αγιασμού να παρουσιάσουμε μια υποφερτή κατάσταση. Βεβαίως οι ελλείψεις ήταν πολλές ειδικά για το Νηπιαγωγείο το οποίο απαιτεί ιδιαίτερο εξοπλισμό. Το θετικό ήταν ότι 8 συνάδελφοι, άγνωστοι σχεδόν μεταξύ μας, οργανωθήκαμε, δουλέψαμε , δεθήκαμε και γίναμε όχι μόνο εξαιρετικοί συνεργάτες αλλά και καλοί φίλοι. Το αποτέλεσμα φάνηκε στη συνέχεια όταν η φήμη του σχολείου απλώθηκε και πολλοί γονείς εκτός ορίων του σχολείου, ζητούσαν να γράψουν το παιδί τους σ΄αυτό, αλλά και πολλοί συνάδελφοι επεδίωκαν μια οργανική θέση στο 24ο .Θεωρώ τον εαυτό μου ευλογημένο που έζησα μια δεκαετία μέσα στο συγκρότημα του 24ου Δημοτικού Σχολείου και συνεργάστηκα με αυτούς τους συναδέλφους. Να είναι όλοι καλά!
Ο πρώτος διευθυντής του σχολείου σε συνέντευξή του αναφέρει (2014):
Έχουν περάσει 17 ολόκληρα χρόνια από τότε που μου ανακοινώθηκε ότι θα ήμουν Διευθυντής στο νεοϊδρυθέν 24ο ΔΣ Καβάλας. Το Σχολείο λειτούργησε για πρώτη φορά στις 01/09/1997. Θυμάμαι όταν πρωτοβρεθήκαμε με τους συναδέλφους. Ήμαστε επτά δάσκαλοι και μια Νηπιαγωγός. Μπήκαμε στο Σχολείο και αντικρίσαμε ένα εργοτάξιο. Παντού υπήρχαν άνθρωποι που δούλευαν με γοργούς ρυθμούς για να είναι το σχολείο έτοιμο στον αγιασμό. Ατενίζαμε από το μεγάλο μπαλκόνι και βλέπαμε όλη την Καβάλα. Η αγωνία όλων μας ήταν πώς θα εξοπλίσουμε το Σχολείο. Το Σχολείο ήταν άδειο και σε δέκα μέρες άρχιζαν τα μαθήματα. Θα έρχονταν οι καινούριοι μαθητές στο καινούριο σχολείο. Θα τους υποδέχονταν οι καινούριοι δάσκαλοι. Τα πρώτα έπιπλα τα πήραμε από το Τ.Ε.Ι Καβάλας. Σ αυτό βοήθησε και ο κύριος Πατέλης, γονέας παιδιού της Δ΄ Τάξης. Ανέλαβε μάλιστα από την αρχή και Πρόεδρος Συλλόγου Γονέων έως ότου γίνουν εκλογές. Η συνεργασία μας ήταν άριστη. Έτσι στις 11/09/1997 έγινε αγιασμός και το σχολείο μας λειτούργησε κανονικά. Τα πάντα ήταν στη θέση τους. Τους ευχαριστώ όλους. Αυτό όμως που μου έρχεται στο νου μου με νοσταλγία είναι οι σχέσεις που είχαμε και έχουμε με όλους τους συναδέλφους. Ήμασταν μια παρέα. Αξέχαστα χρόνια!
Σε γραπτή της μαρτυρία η δασκάλα Χαρούλα Γαϊτανά (2014) αναφέρει:
Τι είναι αυτό που κάνει το 24ο Δημοτικό Σχολείο, το σχολείο της καρδιάς μου; Πολλές φορές έχω αναρωτηθεί γι’ αυτό. Σκέφτομαι ότι ίσως οφείλεται στο ότι το είδα να δημιουργείται μπροστά στα μάτια μου. Όταν πήγα για πρώτη φορά δεν είχε ούτε παράθυρα, όταν έφυγα ήταν ένα από τα καλύτερα σχολεία της πόλης. Ίσως…. Ίσως πάλι γιατί συνέβαλλα με όλες μου τις δυνάμεις σωματικές και πνευματικές στην δημιουργία του. Κουβάλησα θρανία και καρεκλάκια, καθάρισα, οργάνωσα γιορτές και εκδηλώσεις στήριξα τις επιτυχίες των παιδιών. Αλλά κυρίως δίδαξα. Δίδαξα με κέφι, με όρεξη, με όλες μου τις γνώσεις, με όλη μου την αγάπη, τους μαθητές μου. Ίσως…Ίσως να είναι τα νιάτα που δίνουν μια λάμψη στο όλο εγχείρημα και η παρέα. Ήμασταν πολύ νέοι όλοι οι συνάδελφοι. Μεγαλώσαμε κι εμείς μαζί με το σχολείο. Γίναμε μια οικογένεια. Μοιραστήκαμε χαρές και λύπες, ιδέες, έμπνευση, οράματα. Ο ένας στήριζε και ανέδειχνε την δουλειά των άλλων. Ίσως…Ίσως να είναι επίσης η αίσθηση της συνυπευθυνότητας που είχαμε. Το σχολείο μας αφορούσε. Και οι καλές και οι δύσκολες στιγμές του. Μας αντιπροσώπευε και το αντιπροσωπεύαμε κι εμείς. Το νιώθαμε ένα κομμάτι της ταυτότητάς μας. «…Υπηρετώ στο 24ο Δημοτικό Σχολείο Καβάλας». Είναι ευτυχία για έναν εκπαιδευτικό να του δοθεί η ευκαιρία στην καριέρα του να υπηρετήσει σε ένα τέτοιο σχολείο. Είμαι περήφανη που είμαι ένα κομμάτι από την ιστορία του και μπορώ να πω:«Ναι. Το 24ο είναι το σχολείο μου. Είναι το σχολείο της καρδιάς μου.
Σε γραπτή του μαρτυρία ο δάσκαλος Κυριακίδης Κυριάκος αναφέρει (2014):
Ο διορισμός μου στο 24ο Δημ. Σχολ. Καβάλας τον Σεπτέμβριο του 1997, ήταν μια νέα αρχή στην σταδιοδρομία μου ως δάσκαλος. Έχοντας πρόσφατα επιστρέψει από σχολεία της Ν. Αφρικής τοποθετήθηκα στο καινούριο σχολείο της νέας συνοικίας της πόλης μας, της Νεάπολης. Ένα πανέμορφο διώροφο κτίριο με μοντέρνο σχεδιασμό και ευρύχωρους λειτουργικούς χώρους μας περίμενε για να επιτελέσουμε το έργο μας. Είχα την μεγάλη τύχη να συνεργαστώ με μια ομάδα εξαιρετικών συναδέλφων, που με την εμπειρία τους και τον ενθουσιασμό τους ανέδειξαν το σχολείο μας σε ένα από τα πιο αξιόλογα σχολεία της πόλης μας. Η εξαιρετική συνεργασία μας, έκανε το έργο μας ευχάριστο και την επαφή με τους μαθητές μας αλησμόνητη. Μετά από μια δεκαετία οι απαιτήσεις της ζωής με έκαναν να ζητήσω την μετάθεσή μου στο νησί της Θάσου, όπου διδάσκω μέχρι σήμερα. Η επάνοδός μου όμως στο 24ο Δημοτικό, δεν παύει να είναι για μένα ένα όνειρο κι ένας σκοπός.
Η δασκάλα Μοσχίδου Ελένη σε συνέντευξή της αναφέρει (2014):
Είμαι Δασκάλα με 29 χρόνια υπηρεσίας. Έχω βρεθεί σε πολλά σχολεία. Στη μνήμη μου έχουν χαραχθεί πολλές και όμορφες αναμνήσεις. Σχολείο μου όμως είναι ένα. Το 24ο .Το αγαπάω αυτό το σχολείο. Είναι ένα μέρος που αισθάνομαι πραγματικά άνετα. Είναι οι άνθρωποι που το κάνουν αυτό. Είναι η αίσθηση του χώρου. Είναι η αύρα του. Αισθάνομαι ευγνώμων για αυτά που έχω περάσει μέσα σε αυτό το Σχολείο. Αισθάνομαι ευγνώμων για τους ανθρώπους που έχω γνωρίσει.
Η δασκάλα Μουριάδου Παρασκευή σε συνέντευξή της αναφέρει (2014):
Με χαρά μεγάλη παρουσιάστηκα στο 24ο Δημοτικό Σχολείο Καβάλας 1η του Σεπτέμβρη του 1997 και ανέλαβα υπηρεσία. Ανέλαβα υπηρεσία για 17 ολόκληρα χρόνια ,τα πιο δημιουργικά , μεστά, χρόνια της δουλειάς μου. Μιας δουλειάς που μόνο χαρές μου πρόσφερε .Χαιρόμουν γιατί επιτέλους θα γλίτωνα τις μετακινήσεις εκτός πόλης με τα λεωφορεία (γνώριζα όλα τα λαϊκά σουξέ των χρόνων 1983-1997, προσφορά του ΚΤΕΛ Καβάλας και τα μικρά ονόματα των οδηγών της γραμμής Καβάλα-Ελευθερούπολη, Ελευθερούπολη-Ακροποτάμου).Η χαρά μου μετριάστηκε γιατί βρέθηκα σε χώρο που περισσότερο θύμιζε εργοτάξιο παρά σχολείο. Αυτό το πολύβουο μελίσσι των συνεργείων θα προλάβει να παραδώσει το σχολείο μέχρι τον αγιασμό;Τις ίδιες σκέψεις , τα ίδια συναισθήματα είμαι σίγουρη πως σκέφτονταν και ένιωθαν και οι υπόλοιποι συνάδελφοι που τοποθετήθηκαν στο σχολείο. Και ω του θαύματος όλα πήγαν καλά! Έγινε ο αγιασμός με τους «απαραίτητους πολιτευτάδες». Ξεκινήσαμε 7 δάσκαλοι και 1 νηπιαγωγός σαν μια ομάδα με ένα κοινό στόχο, την όσο το δυνατόν καλύτερη λειτουργία του σχολείου. Πολλές φορές αναρωτιέμαι κι εγώ η ίδια πώς οκτώ άνθρωποι που δεν γνωριζόμασταν μεταξύ μας καταφέραμε κατά γενική ομολογία να συνεργαστούμε άψογα. Το κλίμα μεταξύ μας άριστο. Το σχολείο δούλεψε σαν καλοκουρδισμένο ρολόι. Ανταγωνισμοί, αντιπαλότητες, φατρίες δεν χωρούσαν ανάμεσά μας. Και οι ελάχιστες εντάσεις που υπήρξαν ξεπερνιόνταν αμέσως , χωρίς να αφήνουν ίχνη. Χάρις σ’ αυτήν τη συνεργασία , τις φιλικές σχέσεις που αναπτύξαμε μεταξύ μας και τον προσωπικό κόπο του καθενός μας, κάναμε τους μαθητές μας χαρούμενους. Πετύχαμε πολύ γρήγορα τα παιδιά αυτά που προέρχονταν από διαφορετικά σχολεία και από διαφορετικά περιβάλλοντα (παιδιά της μεσοαστικής τάξης και παιδιά των εργατικών κατοικιών) να νιώσουν ομάδα. Πιστέψτε με, δεν ήταν εύκολο αυτό. Το 24ο Δημοτικό σχολείο δέχτηκε παιδιά από τις νεοαναγειρόμενες τότε εργατικές κατοικίες και παιδιά προερχόμενα από πιο ευκατάστατες οικογένειες. Τα αγκάλιασε όλα το ίδιο, δεν ξεχώρισε, δεν περιθωριοποίησε κανένα. Πρόσφερε απλόχερα μόρφωση και αγάπη. Ναι, ήταν κατόρθωμα αυτό που καταφέραμε. Στήσαμε κυριολεκτικά ένα σχολείο, κουβαλώντας θρανία, καρεκλάκια ,ντουλάπες … και μεταφορικά δημιουργώντας μια σχολική μονάδα που κατάφερε οι μαθητές της να συνυπάρχουν , να συνεργάζονται, να δημιουργούν, να ανακαλύπτουν, να μαθαίνουν και να παίζουν μαζί. Τα χρόνια πέρασαν,το σχολείο μεγάλωσε, ορισμένοι συνάδελφοι της πρώτης φουρνιάς έφυγαν, ήρθαν άλλοι. Όλοι όμως παλιοί και καινούριοι μα προπαντός οι μαθητές μας είναι η ψυχή του 24ου Δημοτικού σχολείου Καβάλας. Αυτό φαίνεται στο «Γεια σας κυρία»! «Πώς είστε»; που ακούω στο δρόμο, στη γειτονιά, ακόμα και στις σημερινές εκδηλώσεις του σχολείου από εφήβους του γυμνασίου, του λυκείου ,παλικάρια και κοπέλες σημερινούς φοιτητές που ήταν κάποτε τα δικά μας «πρωτάκια». Αναπολώντας αυτά τα 17 χρόνια νιώθω χαρά και τιμή που ήμουν κι εγώ εκεί…
Σε συνέντευξή του ο δάσκαλος Χατζηκατσούπης Γρηγόρης αναφέρει (2014):
Φέτος κλείνω 17 χρόνια στο σχολείο ( όσα δηλαδή και τα χρόνια λειτουργίας του ) και οι αναμνήσεις πολλές. Θα κρατήσω αυτές που έχουν μείνει στο μυαλό μου από την συμμετοχή του σχολείου στους αγώνες ποδοσφαίρου “6X6” που διοργάνωνε κάθε χρόνο ο Δήμος Καβάλας και το σχολείο μας έδινε συνεχώς το παρόν. Ποια ήταν η σχέση μου ; Ήμουν ο προπονητής των ομάδων αγοριών – κοριτσιών σχεδόν όλα τα έτη μέχρι σήμερα. Φυσικά οι επιτυχίες πολλές!! 4 πρώτες θέσεις – 1 δεύτερη και 1 Τρίτη. Οι χαρές πολλές είτε κερδίζαμε κάποιο τίτλο είτε όχι ,γιατί μαθαίναμε ότι αυτό που αξίζει περισσότερο είναι το «ταξίδι».Η χαρά φτάνει μέχρι σήμερα όταν πολλοί από τους μαθητές μας που αποφοίτησαν με συναντάνε στο δρόμο και με αποκαλούν «κόουτς».
Από αυτές κι άλλες μαρτυρίες συναδέλφων που εργάστηκαν και μετέπειτα στο σχολείο, αλλά και από γονείς που διετέλεσαν μέλη του Συλλόγου γονέων, εύκολα συμπεραίνει κανείς πως οι σχέσεις όλων των μελών της σχολικής κοινότητας δημιουργούσε ένα φιλόξενο κλίμα κι ένα πραγματικά ασφαλές περιβάλλον για τους μικρούς μαθητές. Η μάθηση ήταν χαρά. Έτσι το Σχολείο άρρηκτα δεμένο με τη ζωή της γειτονιάς και της πόλης, έχει να επιδείξει μια σχολική ζωή πλούσια σε δραστηριότητες, συμμετοχές σε διαγωνισμούς και αγώνες. Αρκετοί μαθητές του Σχολείου έφεραν σημαντικές ατομικές διακρίσεις στο στίβο, στο τένις , στην κολύμβηση , στο βιολί και στους λάτιν χορούς.
Αξίζει να αναφερθούν:
Από το μεράκι και την επιμονή του πρώτου Διευθυντή του σχολείου κ.Αντωνίου Λάζαρου, δημιουργήθηκε μια δυνατή σκακιστική ομάδα που έφερε πολλές διακρίσεις στο σχολείο:
ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑΤΑ ΣΚΑΚΙΟΥ
3/6/2004 πρώτη πανελλαδική θέση στο ομαδικό πρωτάθλημα
2/4/2007 τρίτη πανελλαδική θέση στο ομαδικό πρωτάθλημα
23/4/2010 δεύτερη πανελλαδική θέση στο ομαδικό πρωτάθλημα
Και πολλές άλλες διακρίσεις σε επίπεδο νομού και Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης
Ο δάσκαλος κ. Χατζηκατσούπης Γρηγόρης ανέλαβε επί χρόνια τις προπονήσεις των ομάδων ποδοσφαίρου και την οδήγησε σε πολλές νίκες:
ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑΤΑ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟΥ
2003 πρώτη θέση κοριτσιών
2004 πρώτη θέση κοριτσιών
2004 τρίτη θέση αγοριών
2006 δεύτερη θέση αγοριών
2010 πρώτη θέση κοριτσιών
2010 τέταρτη θέση αγοριών
Η επί σειρά ετών συμμετοχή στο μίνι μπάσκετ που διοργανώνει ο Δήμος Καβάλας γέμισε την προθήκη με πολλά κύπελα:
ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑΤΑ ΜΙΝΙ ΜΠΑΣΚΕΤ
2004 τρίτη θέση αγοριών
2005 πρώτη θέση κοριτσιών
2007 τέταρτη θέση αγοριών
2007 τρίτη θέση κοριτσιών
Μαθητές του σχολείου προκρίθηκαν στην τελική φάση του πανελλήνιου διαγωνισμού «Ανακαλύπτω τις φυσικές Επιστήμες με απλά υλικά και μέσα» που διοργάνωσε η Ελληνογερμανική Αγωγή το 2005. Υπεύθυνος εκπαιδευτικός o κ. Κυριαζίδης Αναστάσιος.
Το 2008 εγκρίθηκε από το Ι.Κ.Υ. , στα πλαίσια του Ευρωπαϊκού προγράμματος Δια Βίου Μάθησης Comenius-Πολυμερείς Σχολικές Συμπράξεις, το Ευρωπαϊκό πρόγραμμα με τίτλο “Take a book”. Το σχολείο συμμετείχε ως εταιρικό, με συντονιστικό ένα σχολείο από το Βέλγιο και εταιρικά επίσης σχολεία από τη Νορβηγία, την Ισπανία, τη Λιθουανία και την Τουρκία. Το συγκεκριμένο πρόγραμμα είχε διάρκεια 2 έτη. Υπεύθυνη του προγράμματος ήταν η δασκάλα κ. Αραμπατζή Αικατερίνη.
Το σχολείο έχει επίσης να επιδείξει πολλές κι αξιόλογες παραστάσεις που επιμελήθηκαν με μεράκι ταλαντούχοι εκπαιδευτικοί του σχολείου. Την αυλαία άνοιξε η παράσταση «Αχαρνής» του Αριστοφάνη με επιμέλεια της δασκάλας τότε κ. Παπαδοπούλου Ελένης.
Η παράσταση αυτή έγινε και η αφορμή να ξεκινήσει με πρωτοβουλία της κ. Παπαδοπούλου μια οργανωμένη προσπάθεια για τη δημιουργία ενός βεστιάριου στολών για παιδικές παραστάσεις. Σήμερα δανείζονται τις στολές άλλα σχολεία για τις ανάγκες τους.
Ακολούθησαν πολλές άλλες παραστάσεις που πραγματοποιήθηκαν στο χώρο του σχολείου αλλά ξεπέρασαν και τους τοίχους του, αφού με μεγάλη επιτυχία παρουσιάστηκαν στο Αμφιθέατρο του διοικητηρίου, όπως η παράσταση «Πρόσφυγες ήρθαμε στην Καβάλα» που επιμελήθηκε ο δάσκαλος κ.Κουκουζίκας Ναπολέων, «Το όνειρο του σκιάχτρου» που επιμελήθηκε ο δάσκαλος κ.Παπάζογλου Παναγιώτης σε συνεργασία με τον Σύλλογο κατοίκων Νεάπολης Καβάλας και άλλες. Το σχολείο σήμερα έχει πλέον μια μακρά, για την ηλικία του, παράδοση στα πολιτιστικά δρώμενα.
Αναφορά αξίζει να γίνει και στο καθεστώς που επί χρόνια επικρατεί στο σχολείο αναφορικά με τις στολές της παρέλασης: Η πρώτη στολή της παρέλασης αποτελείτο από μπλε πλισέ φούστα για τα κορίτσια και μπλε παντελόνι για τα αγόρια με άσπρο πουκάμισο και μπλε γιλεκάκι για όλους. Λίγα χρόνια μετά παραμένουν ίδια η φούστα και το παντελόνι, ενώ αντικαθίσταται το πουκάμισο και το γιλεκάκι με φούτερ μπλουζάκι σε χρώμα γκρι με μπλε για όλους τους μαθητές.
Το έτος 2005 η στολή της παρέλασης αλλάζει. Το σχεδιασμό της στολής αναλαμβάνει η δασκάλα του σχολείου κ. Παπαδοπούλου Ελένη και το ύφασμα επιλέγεται από το Σύλλογο Διδασκόντων σε συνεργασία με τις κυρίες του Συλλόγου γονέων. Ο σχεδιασμός της στολής των κοριτσιών αλλά και η επιλογή του χρώματος της στολής ανατρέπει το μέχρι τότε κατεστημένο της πλισέ φούστας και του χρωματικού συνδυασμού άσπρου-μπλε, αντικαθιστώντας τα αντίστοιχα με φόρεμα σαραφάν με φαρδιές πιέτες χαμηλά, σε μπεζ-καφέ χρώμα ίδιο με το παντελόνι. Το πουκάμισο ράβεται σε ζαχαρί χρώμα με γραβάτα για τα αγόρια και μπλε σκούρο φουλάρι για τα κορίτσια. Το αξιοσημείωτο είναι ότι όλα τα απαιτούμενα μέτρα του υφάσματος αγοράστηκε από το σύλλογο γονέων και ξεκίνησαν να ράβονται οι πρώτες στολές. Τα πρώτα χρόνια οι γονείς επιβαρύνονταν μόνο με τα ραφτικά της στολής και καλούνταν εφόσον το επιθυμούν να δωρίζουν τη στολή στο σχολείο με την αποφοίτηση του παιδιού τους. Σήμερα το σχολείο διαθέτει πλήρες βεστιάριο με στολές της παρέλασης από όπου οι μαθητές δανείζονται τη στολή τους με μόνη υποχρέωση να την επιστρέψουν.
5. To σχολείο σήμερα και αύριο
Σήμερα, στο 24ο Δημοτικό Σχολείο Καβάλας, υπηρετούν 25 εκαιδευτικοί : 13 δάσκαλοι γενικής αγωγής, 1 δασκάλα ειδικής αγωγής, 2 αγγλικών, 1 γερμανικών, 1 γαλλικών, 2 φυσικής αγωγής, 2 θεατρικής αγωγής, 1 εικαστικών,1 μουσικός, 1 πληροφορικής και απασχολούνται 1 επιστάτρια, 2 καθαρίστριες , 1 γενικών καθηκόντων και 1 σχολική τροχονόμος.
Ιδιαίτερη αναφορά οφείλουμε να κάνουμε, κατά απαίτηση του προσωπικού του σχολείου, σε δύο ανθρώπους που ακούραστα προσφέρουν στο σχολείο εθελοντικά, με αποτέλεσμα σήμερα να αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της ιστορίας του: τον κ. Ίμβρο Δημήτρη και τον κ. Μιχαηλίδη Γιώργο .
Όλοι οι εμπλεκόμενοι συμφωνούν, πως το σχολείο ήτανε πάντα το πιο σημαντικό μέσο για τη μεταβίβαση του πλούτου της παράδοσης από τη μία γενιά στην άλλη. Αυτό ισχύει σήμερα σε μεγαλύτερο βαθμό απ’ όσο εφαρμοζόταν σε προγενέστερες εποχές, γιατί, με την καινούργια ανάπτυξη της οικονομικής ζωής, η οικογένεια, ως φορέας της παράδοσης και της αγωγής, έχει πια εξασθενήσει. Η συνέχιση και η υγεία της ανθρώπινης κοινωνίας εξαρτάται σήμερα σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό από το σχολείο, παρά προγενέστερα. Κάποιοι θεωρούν το σχολείο ως ένα απλό όργανο μεταβίβασης ενός μάξιμουμ ποσού γνώσεων στην αναπτυσσόμενη γενιά. Αυτό δεν μπορεί να είναι σωστό. Η γνώση από μόνη της είναι νεκρή. Ωστόσο, το σχολείο εξυπηρετεί τη ζωή. Οφείλει να αναπτύσσει στα νεαρά άτομα τις ιδιότητες και τις ικανότητες εκείνες που μπορούν να αξιοποιηθούν για το καλό της κοινωνίας. Αυτό δε σημαίνει πως η ατομικότητα θα καταστραφεί και το άτομο θα γίνει ένα απλό όργανο της κοινωνίας, κάτι σαν μέλισσα ή σαν μυρμήγκι. Γιατί μια κοινωνία από τυποποιημένα άτομα χωρίς προσωπική πρωτοτυπία και προσωπικές επιδιώξεις θα ήτανε μια φτωχή κοινωνία χωρίς δυνατότητες ανάπτυξης. Αντίθετα, ο σκοπός πρέπει να είναι η ενθάρρυνση των ατομικά ενεργούντων και σκεπτόμενων ατόμων, που, ωστόσο, θεωρούν την υπηρεσία της κοινωνίας ως το υψηλότερο πρόβλημα της ζωής τους.
Με βάση τα παραπάνω και ακολουθώντας την ανάπτυξη των Νέων Τεχνολογιών και Επικοινωνιών το σχολείο λειτουργεί με εξαιρετική οργάνωση: εφαρμόζεται ο εσωτερικός κανονισμός λειτουργίας στον οποίο συμπεριλαμβάνεται και ένα σύγχρονο σχέδιο πολιτικής προστασίας, οργανώθηκε και λειτουργεί δανειστική βιβλιοθήκη, δημιουργήθηκε μια δυναμική Ιστοσελίδα με στόχο την πληροφόρηση των μελών της σχολικής κοινότητας και την προβολή των δράσεων του σχολείου, καθιερώθηκε η μονόδρομη ενημέρωση των γονέων με μαζική αποστολή email, σχεδιάστηκαν προγράμματα software(μαθητολόγιο, ωρολόγιο πρόγραμμα, τηλεφωνικός κατάλογος, βιβλιοθήκης, ανακοινώσεων κ.α ) προσαρμοσμένα στις απαιτήσεις του σχολείου, κάθε αίθουσα διδασκαλίας διαθέτει Η/Υ (12 στις αίθουσες διδασκαλίας) για την χρήση των Τ.Π.Ε στην εκπαιδευτική διαδικασία, σε ορισμένες δε από αυτές υπάρχουν προβολείς και ένας διαδραστικός πίνακας. Επίσης διαθέτει μια ολοκληρωμένη αίθουσα Η/Υ με 13 υπολογιστές. Άλλοι 7 Η/Υ, εξυπηρετούν τις σύγχρονες ανάγκες του σχολείου, καθώς, εκτός των τυπικών γραμματειακών και εκπαιδευτικών αναγκών υποστηρίζουν τη δανειστική βιβλιοθήκη, τις εκδηλώσεις στην αίθουσα πολλαπλών χρήσεων με όλον τον υπόλοιπο υλικοτεχνικό εξοπλισμό, το σύστημα ηλεκτρονικού κουδουνιού με το ταυτόχρονο άκουσμα απαλής ορχηστρικής μουσικής σε όλους του χώρους του σχολείου κ.α. Όλο το σχολείο λειτουργεί σε ένα σύγχρονο και ταχύτατο τοπικό δίκτυο (1Gbit) με επικοινωνία όλων των υπολογιστών μεταξύ τους αλλά και με ένα κεντρικό σύστημα διαμοιρασμού των αρχείων.
Παράλληλα στο σχολείο υλοποιούνται καινοτόμα προγράμματα, προγράμματα ενδοσχολικής επιμόρφωσης, επισκέψεις σε ΚΠΕ και σε χώρους με διδακτικό και ψυχαγωγικό χαρακτήρα, επιμορφωτικές συναντήσεις για γονείς. Αναπτύσσεται με όραμα και προχωρά στο συμμετοχικό παιδαγωγικό σχεδιασμό, την αισθητική, λειτουργική και οικολογική αναβάθμιση του υπαίθριου σχολικού χώρου, τον εμπλουτισμό της βιβλιοθήκης του σχολείου, την ανάπτυξη του βεστιαρίου του. Αναλαμβάνει πρωτοβουλίες και δράσεις με σκοπό το άνοιγμα του σχολείου στην κοινωνία, με τη εμπλοκή όλων των μελών της σχολικής κοινότητας και αναπτύσσει συνεργασίες με όλους τους εμπλεκόμενους φορείς.
6. Συμπερασματικά
Το 24ο Δημοτικό Σχολείο με το πολύ καλά σχεδιασμένο και δομημένο χώρο του είναι ένα κόσμημα για την περιοχή της Νεάπολης. Μέσα από την ιστορία του, όπως αυτή ερευνήθηκε και αποτυπώθηκε, αποδεικνύεται πως με την κατάλληλη αισθητική του, την πολιτική του και το ισορροπημένο σχολικό κλίμα, δημιουργεί την αίσθηση πως είναι ένα ασφαλές καταφύγιο για τις ζωές των μαθητών. Προσφέρει πληθώρα κίνητρων μάθησης και καλλιεργεί τη θετική στάση απέναντι στο σχολείο και τη ζωή. Θέτει υψηλούς αλλά εφικτούς στόχους και προχωρά δυναμικά στην υλοποίηση τους .
7. Βιβλιογραφία
1. Προσωπικό Αρχείο Σιμιτσή Λάζαρου τέως Τεχνικού Υπαλλήλου ΟΕΚ
2. Προσωπικό Αρχείο Προέδρου ΔΕΠΟΣ κ. Θεοδωρίδη Βασίλη
3. Προσωπικό Αρχείο Αρχιτέκτονας Μηχανικού Αγγελούδη Σαπφώ
4. Αρχείο Δ/νσης Π.Ε Καβάλας, Φάκελος Σχολικής Μονάδας, αταξιν.
5. Αρχείο 24ου Δ.Σ Καβάλας, Μητρώο μαθητών ετών 1997 – 1998.
6. Αρχείο 24ου Δ.Σ Καβάλας, Εγκύκλιοι, αταξιν.
7. Αρχείο 24ου Δ.Σ Καβάλας, αταξιν.
8. Πρακτικά Συλλόγου Γονέων & Κηδεμόνων, αταξιν.
9. Προσωπικά Αρχεία Εκπαιδευτικών του σχολείου, αταξιν.
10. Προσωπικές Συλλογές γονέων και μαθητών του Σχολείου, αταξιν.
11. Ποτούλα, Σ.(χ,χ). «Η επίδραση της σχέσης δασκάλου-μαθητή στα προβλήματα συμπεριφοράς των παιδιών στο σχολείο».
12. Χατζηχρήστου, Χ. (επιμ.). (2004α). Πρόγραμμα προαγωγής της ψυχικής υγείας και της μάθησης
13. Κοινωνική και συναισθηματική αγωγή στο σχολείο. Αναγνώριση, έκφραση, χειρισμός συναισθημάτων. Βιβλίο για τον εκπαιδευτικό Πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης. Αθήνα: Τυπωθήτω.
14. John, Μ. (χ,χ). «Creating a safe and welcoming school».
Σεβόμαστε και τηρούμε τους νόμους περί προσωπικών δεδομένων - Προσωπικά δεδομένα
©2013-2015 24ο ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ. Σχεδιασμός - τεχνική υποστήριξη PCEXPERT
24ο Δημοτικό Σχολείο Καβάλας:
Ένα νέο, φιλόξενο σχολείο που αποπνέει ζεστασιά
1.Περίληψη
Σκοπός της παρούσης ανακοίνωσης είναι να καταγραφούν, να αναδειχθούν και να διατηρηθούν, σημεία της ιστορίας του 24ου Δ.Σ Καβάλας, που προηγήθηκαν ή αποτέλεσαν αρχή και αναγκαιότητα της ίδρυσής του, καθώς επίσης γεγονότα, ντοκουμέντα, σκέψεις και συναισθήματα των ανθρώπων που εργαστήκαν και έδρασαν σ’ αυτό στα πρώτα χρόνια της λειτουργίας του. Για την προσέγγιση του θέματος χρησιμοποιήθηκε ως μέθοδος η έρευνα στο πεδίο με παρατήρηση, επισκέψεις και φωτογραφήσεις με έμφαση στον κοινωνικό και χωροταξικό περίγυρο. Συμπερασματικά θα μπορούσε εύκολα να διαπιστώσει κανείς πως στους χώρους του 24ου Δ.Σ αναπτύχθηκε και επιβεβαιώθηκε η δυναμική του τρίπτυχου γονέας – δάσκαλος – μαθητής. Για τους εκπαιδευτικούς του σχολείου οι μαθητές ήταν πραγματικά σαν δώρα που έμπαιναν στη ζωή τους κάθε ημέρα.
2.Εισαγωγή
Ο ρόλος που καλείται να διαδραματίσει το σχολείο σήμερα σε μια εποχή οικονομικής, κοινωνικής, πολιτικής αλλά και κρίσης αξιών είναι πολλαπλά δύσκολος. Ωστόσο το Δημοτικό Σχολείο ως κοινωνικός θεσμός πάντα αποτελούσε ένα σταθερό πλαίσιο στη ζωή του ανθρώπου. Στην αγκαλιά του οι μαθητές βρήκαν τον εαυτό τους, χάραξαν τον προσωπικό τους δρόμο, ανακάλυψαν τα ταλέντα τους, συνειδητοποίησαν τη δύναμη και τη χαρά της συνεργασίας, έμαθαν να διερευνούν τον κόσμο, αναζητώντας την αλήθεια, έμαθαν να σέβονται τον άλλο.
Το 24ο Δημοτικό Σχολείο, ως κέντρο ανάπτυξης και προόδου, υπήρξε πυρήνας ζωής για τη γειτονιά και την πόλη. Οι άνθρωποι που εργάστηκαν και έδρασαν σ’ αυτό, με την παρουσία και τη συμμετοχή τους, ανέδειξαν το ρόλο του μέσα στο κοινωκοοικονομικό πλαίσιο μιας νεοσυσταθείσας συνοικίας με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά.
Η προσέγγιση θα γίνει μέσα από βιβλιογραφία, από τα αρχεία του σχολείου, προσωπικά αρχεία, γραπτές μαρτυρίες, συνεντεύξεις.
Λόγω της σύντομης ιστορίας του σχολείου σημαντικό στοιχείο της παρούσης έρευνας αποτελεί η καταγραφή και διατήρηση γεγονότων και ντοκουμέντων που θα αξιοποιηθούν ως ιστορική πηγή στο μέλλον.
3.Μεθοδολογία
Για την προσέγγιση του θέματος χρησιμοποιήθηκε ως μέθοδος η έρευνα στο πεδίο με παρατήρηση, επισκέψεις και φωτογραφήσεις με έμφαση στο κοινωνικό και χωροταξικό περίγυρο.
Μελετήθηκαν τα Βιβλία του Σχολείου (Πρακτικά των Συλλόγων Διδασκόντων, Μητρώο μαθητών, Βιβλίο Πιστοποιητικών Σπουδών), ο Φάκελος Σχολικής Μονάδας της Δ/νσης Π.Ε Καβάλας, σχέδια της Δ/νσης Τεχνικών Έργων της Νομαρχίας Καβάλας. Συλλέχτηκαν παλαιότερες φωτογραφίες και άρθρα από εφημερίδες, ερευνήθηκαν προσωπικά Αρχεία, δόθηκαν συνεντεύξεις και καταγράφηκαν γραπτές μαρτυρίες.
4.Παρουσίαση, ανάλυση και συζήτηση των δεδομένων της έρευνας
4.1 Ιστορία Συνοικίας – Κοινωνικοοικονομικό Πλαίσιο
Καβάλα… πόλη κτισμένη στους πρόποδες του όρους «Σύμβολο» σε θέση αμφιθεατρική με νότιο προσανατολισμό και έδαφος ορεινό. Το γεωφυσικό του εδάφους της έχει σαν αποτέλεσμα τη στενότητα του χώρου. Η έλλειψη και η αναζήτηση οικοπέδων μέσα στην πόλη δημιουργεί μεγάλο πρόβλημα. Η αναγκαιότητα επέκτασης της πόλης προφανής, με περιορισμένες ωστόσο δυνατότητες.
Το 1979 ιδρύεται στην Αθήνα η «Δημόσια Επιχείρηση Πολεοδομίας και Στέγασης» (ΔΕΠΟΣ), ένα εντελώς πρωτοποριακό οικιστικό πρόγραμμα για τα αυθαίρετα, που θα δώσει ανάσα στο οικιστικό πρόβλημα της χώρας αλλά και της πόλης.
Το 1981 εγκαθίσταται, ως παράρτημα της Αθήνας, γραφείο της ΔΕΠΟΣ στην Καβάλα και παραχωρούνται με απόφαση τριών υπουργών (Οικονομικών, Γεωργίας και Χωροταξίας- Περιβάλλοντος) 2.060 στρέμματα στα δυτικά της πόλης. Το 1986 τα πρώτα 760 στρέμματα, που ήταν στην περιοχή της Καλαμίτσας, εντάχθηκαν στο σχέδιο πόλης με στόχους:
1. Προγραμματισμένη ανάπτυξη δυτικής περιοχής Καβάλας σε άμεση σύνδεση με την υπάρχουσα πόλη και κατασκευή όλων των δικτύων υποδομής (οδοποιία – ύδρευση – αποχέτευση).
2. Κατασκευή και διάθεση με κοινωνικά κριτήρια οικιστικού προϊόντος για τις ανάγκες νοικοκυριών μεσαίου και χαμηλού εισοδήματος.
3. Αντιμετώπιση πολεοδομικών προβλημάτων της Καβάλας μέσω επέκτασης αστικών υποδομών και προσφοράς κατοικίας (Θεοδωρίδης, χ.χ ).
Από τα 760 στρέμματα που πολεοδομήθηκαν, 200 περίπου ήταν ιδιοκτησίες από παλαιότερες παραχωρήσεις του Υπουργείου Γεωργίας και 560 στρεμ. ιδιοκτησίας ΔΕΠΟΣ.
Για την επίτευξη των παραπάνω στόχων, μεταξύ άλλων, στο σημείο αυτό, πρέπει να αναφερθεί ότι ο πρώην Οργανισμός Εργατικών Κατοικιών(ΟΕΚ), αγόρασε από τη Δ.Ε.Π.Ο.Σ ΑΕ, στην περιοχή «Νεάπολη» του Δήμου Καβάλας, εντός του σχεδίου της πόλης της Καβάλας και στο βορειοδυτικό όριο αυτής, δύο όμορα οικόπεδα όπου κτίστηκε ο οικισμός εργατικών κατοικιών «ΚΑΒΑΛΑ VIII», το χρονικό διάστημα 1993-1995.Ο αρχικός προϋπολογισμός του έργου ήταν περίπου 3 δις δρχ.(Σιμιτσής, 1993).
Η μεγάλη αναλογία δημόσιας γης στην περιοχή επέτρεψε να προβλεφθούν πλήθος κοινωφελών – κοινοχρήστων χώρων σε ποσοστό 62% έναντι 38% των οικοδομών. Συγκεκριμένα προβλέπονται 7 χώροι σχολείων, 6 βρεφονηπιακοί σταθμοί, 5 νηπιαγωγεία, 2 αθλητικά κέντρα, 1 κοινωνικο-πολιτιστικό κέντρο, 1 εκκλησία, 1 πάρκο κυκλοφοριακής αγωγής, 3 πλατείες, 7 παιδικές χαρές, 6 χώροι πάρκινγκ, 26 χώροι διαμορφωμένου πρασίνου και πολλοί και εκτεταμένοι χώροι αδιαμόρφωτου πράσινου.
Βέβαια, οι περισσότεροι από τους χώρους αυτούς παραμένουν μέχρι σήμερα αδιαμόρφωτοι και αναξιοποίητοι και αναμένουν την παρέμβαση του Δήμου Καβάλας για την εφαρμογή του σχεδίου πόλης και τη σταδιακή υλοποίηση των πολυπληθών κοινωφελών χώρων που υπάρχουν διαθέσιμοι στην περιοχή.
Παράλληλα, στο παραχωρημένο έδαφος υπήρχαν από τη δεκαετία ακόμη του ΄50 , ελάχιστα κτίσματα πρόχειρης κατασκευής κατοικούμενα από τους λεγόμενους νομείς, δηλαδή αυθαίρετους καταληψίες δημόσιας γης.
Το οικιστικό πρόγραμμα που εφαρμόστηκε, είχε έντονα κοινωνικά χαρακτηριστικά:
1. Διάθεση 419 οικοπέδων με υποδομή, εκ των οποίων 304 σε δικαιούχους με πολύ χαμηλές τιμές (85 € / τ.μ.), με ταυτόχρονη τακτοποίηση 99 οικοπέδων αυθαιρέτων-νομέων.
2. Διάθεση σε προσιτές τιμές 157 κατοικιών (1220 € / τ.μ.) και 9 καταστημάτων Οργανωμένης Δόμησης με ιδιαίτερα θετική επίδραση στην κτηματαγορά της Καβάλας.
3. Διάθεση,δωρεάν, στο Δήμο Καβάλας οικοπεδικής έκτασης 26 στεμμάτων, ως τράπεζα γης, για ανταλλαγή με ρυμοτομούμενα οικόπεδα του σχεδίου πόλης.
4. Κατασκευή έργων υποδομής (οδοποιία-ύδρευση-αποχέτευση) κόστους 20.000.000 ευρώ.
Η περιοχή, βουνό και πέτρα, αποκαλείται χελωνολίβαδο και οι πρώτοι επίσημοι κάτοικοί της τη δεκαετία του ΄80, σκαπανείς.
Το 1985 ξεκινούν τα έργα υποδομής : αρχικά έργα κεφαλής ύδρευσης -2 δεξαμενές κοντά στο ίδρυμα «Άγιος Γεώργιος – Παιδόπολις» και μία πάνω από το Τ.Ε.Ι – , μετέπειτα οι δρόμοι και τα δίκτυα ύδρευσης και αποχέτευσης.
Το 1988, με ενέργειες του Δημάρχου Καβάλας κ. Αθανασιάδη Λευτέρη, ιδρύεται η Κοινοπραξία ΔΕΠΟΣ-ΔΗΜΟΥ ΚΑΒΑΛΑΣ.
Το 1989 αρχίζουν να πωλούνται τα πρώτα οικόπεδα. Το 30% αυτών πωλείται στην ελεύθερη αγορά με τη διαδικασία της δημοπρασίας. Το 70% αυτών πωλείται σε δικαιούχους με εισοδηματικά κριτήρια. Παράλληλα οικοδομούνται κατοικίες από την Κοινοπραξία ΔΕΠΟΣ- ΔΗΜΟΥ ΚΑΒΑΛΑΣ και πωλούνται στην ελεύθερη αγορά, ωστόσο σε τιμές χαμηλότερες των τρεχουσών.
Όπως αναφέρει ο κ.Θεοδωρίδης (χ.χ):
….Αρνητικό σημείο στο όλο Πρόγραμμα υπήρξε ασφαλώς ο τρόπος που οικοδομήθηκαν τα οικόπεδα των ιδιωτών με υπερβάσεις των όρων δόμησης και με την κατασκευή επιπλέον αυθαιρέτων ορόφων. Αντίθετα με τους ιδιώτες η περιοχή των 20 στρ. στο βόρειο τμήμα της συνοικίας όπου αναπτύχθηκε το πρόγραμμα της Οργανωμένης Δόμησης της Κοινοπραξίας ΔΕΠΟΣ – Δήμου Καβάλας αποτελεί ένα σωστό δείγμα γραφής, πώς έπρεπε και πώς πρέπει να οικοδομείται η περιοχή. Προκειμένου να εξισορροπηθεί η υπερεκμετάλλευση των ιδιωτικών οικοπέδων, στην οικοδόμηση της ΔΕΠΟΣ δεν εξαντλήθηκε ο συντελεστής δόμησης με αποτέλεσμα το Πρόγραμμα να συρρικνωθεί σε 157 μόνο κατοικίες έναντι των 212 κατοικιών του εγκεκριμένου από το ΥΠΕΧΩΔΕ Προγράμματος του 1993.
Στις 7 Ιουλίου του 1994 , η καινούρια συνοικία που πολεοδομήθηκε από την κοινοπραξία ΔΗΜΟΥ-ΔΕΠΟΣ , ονομάζεται επισήμως ΝΕΑΠΟΛΗ για ιστορικούς και θρησκευτικούς λόγους. Οι κάτοικοι αρχίζουν να αυξάνονται και εμφανίζονται τα πρώτα προβλήματα.
Όπως αναφέρει σε μαρτυρία της η κ. Παπαδοπούλου(2013):
Έμπαινε η άνοιξη… ‘Ηταν πριν το 1995. Πρόεδρος του Πολιτιστικού Συλλόγου των κατοίκων της «Νεάπολης» ήταν την εποχή εκείνη ο γυναικολόγος κ. Ευθυμιάδης. Μας κάλεσε σε συνέλευση. Η συνάντηση έγινε στο ξενοδοχείο «Lusy», στην Καλαμίτσα. Μαζευτήκαμε καμιά δεκαπενταριά μέλη. Εγώ ως οικοπεδούχος τότε. Τα θέματα που μας απασχόλησαν ήταν πολλά. Υπήρξαν και εντάσεις. Οι λίγοι που ήταν ήδη κάτοικοι της περιοχής, αντιμετώπιζαν αρκετά προβλήματα. Στη νεοσυσταθείσα συνοικία δεν υπήρχε αστική συγκοινωνία. Πρόβλημα δημιουργούσε κυρίως η έλλειψη σχολείου. Τα παιδιά μοιράζονταν σε διάφορα σχολεία της πόλης. Η ταλαιπωρία παιδιών και γονέων ήταν μεγάλη. Αποφασίσαμε να μαζέψουμε υπογραφές. Όχι μόνο από τους κατοίκους, αλλά και από τους οικοπεδούχους. Όλοι – όλοι μαζί δεν ήμασταν αρκετοί να πείσουμε για την αναγκαιότητα της δημιουργίας ενός εξαθέσιου δημοτικού σχολείου. Αυτοί που το ανέλαβαν κινήθηκαν δυναμικά. Έτσι, από εκείνη τη συνάντηση ξεκίνησε η ιστορία του Δημοτικού Σχολείου στη ΔΕΠΟΣ. Του σχολείου της Νεάπολης…
4.2 Ιστορία του κτιρίου
Το οικόπεδο στο οποίο κατασκευάστηκε το διδακτήριο στο οποίο στεγάζεται το 24ο Δημοτικό Σχολείο της Νεάπολης βρίσκεται σε προνομιούχα θέση, σε ένα από τα ψηλότερα σημεία της συνοικίας, με αποτέλεσμα να δεσπόζει στην περιοχή. Από τη θέση αυτή έχει πανοραμική θέα προς τον κόλπο της Καβάλας.
Βόρεια, ανατολικά και νότια συνορεύει με τρεις μεγάλους δρόμους (Ευξείνου Πόντου, Παφλαγονίας, Ανατολικής Ρωμυλίας), που του προσδίδουν ανοιχτωσιά, και δυτικά με οικόπεδα διαθέσιμα προς ανοικοδόμηση. Στα νότια του σχολείου είναι κτισμένη η εκκλησία της συνοικίας της Νεάπολης, η Αγία Φωτεινή ενώ στα βόρεια το Τεχνολογικό Εκπαιδευτικό Ίδρυμα Καβάλας, πνεύμονας ζωής για τον τόπο.
Το κτίριο κτισμένο σε 2,5 χιλιάδες τετραγωνικά μέτρα, με μελέτη που έγινε το έτος 1995, από τη Διεύθυνση τεχνικών υπηρεσιών Νομού Καβάλας και συνεργάτες την αρχιτέκτονα μηχανικό Σαπφώ Αγγελούδη και τον ηλεκτρολόγο μηχανικό Καραδρακόντη Κωνσταντίνο, αρχικά, όπως προκύπτει από την οικοδομική του άδεια, προοριζόταν για να φιλοξενήσει το 8ο Γυμνάσιο Καβάλας. Οι ανάγκες της περιοχής ωστόσο επέβαλαν την στέγαση ενός δημοτικού σχολείου.
Ο αρχιτεκτονικός του σχεδιασμός εξαιρετικά πρωτοπόρος για την εποχή του. Όχι μόνο γιατί ξεφεύγει από τη στερεότυπη κατασκευή του ορθογώνιου σχήματος αλλά σημειώνει και μια επανάσταση για τα δεδομένα του τόπου και της εποχής στις όψεις του και στον χρωματισμό του. Η κατασκευή του έγινε το 1996-97 από την εταιρία Φραγκόπουλου και λειτούργησε το Φθινόπωρο του 1997.
Η δημοσιογράφος Δέσποινα Δαλέλου σε άρθρο της στην τοπική εφημερίδα «Εβδόμη», γράφει σχετικά : «…Κάποτε τα σχολεία, οι στρατώνες και οι φυλακές είχαν ίδιο σχήμα και ίδιο χρώμα… Ως το πιο ωραίο σχολείο της Καβάλας και ίσως της Ελλάδας χαρακτηρίστηκε από τους αρμόδιους, το δημοτικό σχολείο της Νεάπολης (ΔΕΠΟΣ)… Πρόκειται για ένα σχολείο που κατασκευάστηκε σε χρόνο ρεκόρ (για τα ως σήμερα δεδομένα)… και το κόστος του φτάνει τα 330.000.000 δραχμές…».
Το κτιριολογικό πρόγραμμα του ΟΣΚ (Αγγελούδη, 1995) απαιτούσε:
• 6 Αίθουσες διδασκαλίας
• Αίθουσα Φυσικής – Χημείας
• Αίθoυσα Computer
• Αίθουσα Πολλαπλών Χρήσεων
• Γραφείο Δ/νσης
• Γραφείο δασκάλων
• Κυλικείο
• Χώρο Γυμναστικής
• Αποδυτήρια κοριτσιών – αγοριών
• Χώρους υγιεινής
• Βιβλιοθήκη
• Λεβητοστάσιο
• Αποθήκες
Στα παραπάνω, επιπροσθέτως προβλέφτηκαν και σχεδιάστηκαν, αφού οι ανάγκες έτσι το καλούσαν, αίθουσα ολοήμερου σχολείου, νηπιαγωγείου με το αντίστοιχο γραφείο για τη νηπιαγωγό και τουαλέτες ξεχωριστές για τα νήπια, καθώς επίσης χώρος για τον ανελκυστήρα.
Η Αρχιτέκτονας Σαπφώ Αγγελούδη στην προφορική μαρτυρία – συνέντευξη που μας έδωσε στην κατοικία της τον Μάρτιο 2013, αναφέρει:
Όλα αυτά έπρεπε να τοποθετηθούν σε ένα ιδιαίτερα δύσκολο προς ανοικοδόμηση οικόπεδο, τρεις γωνιαίο, ουσιαστικά σε μία λωρίδα γης με δύσκολο προσανατολισμό και μεγάλες κλίσεις.
Τελικά υιοθετήθηκε σχήμα κάτοψης μορφής Γ. Το κτίριο είναι ισόγειο ως προς τη δυτική όψη και διώροφο ως προς τις άλλες. Τοποθετήθηκε έτσι ώστε να προκύπτουν δύο αυλές μια δυτική και μια νότια, προφυλαγμένη από το βορρά. Είσοδοι υπάρχουν και στις δύο αυλές. Το νηπιαγωγείο είναι ισόγειο, σε άμεση επαφή με τη δυτική αυλή αλλά και με μία νότια ταράτσα.
Οι δίδυμες δυτικές είσοδοι οδηγούν σ΄ένα κυκλικό χώρο με θέα. Από εδώ οδηγείσαι στην Αίθουσα Πολλαπλών Χρήσεων που έχει και ανεξάρτητη είσοδο, στο νηπιαγωγείο, στα γραφεία των δασκάλων και στις αίθουσες διδασκαλίας του πρώτου ορόφου. Οι αίθουσες είναι νότιες οι τρεις και η μια ειδική βορινή. Ενδιαφέρον παρουσιάζει ο άλλος κυκλικός χώρος που υπάρχει στην πτέρυγα των αιθουσών με την εσωτερική κιονοστοιχία του. Ο χώρος αυτός μπορεί να δεχτεί διάφορες λειτουργίες, διάλειμμα , έκθεση δουλειάς παιδιών κ.λ.π
Η είσοδος από τη νότια αυλή οδηγεί (ισόγειο κτιρίου) ομοίως, σ΄ένα κεντρικό κυκλικό χώρο. Από εδώ οδηγείσαι στο κυλικείο, στις τρεις νότιες αίθουσες και στη μια βορινή ειδική, αλλά και στους χώρους άθλησης και υγιεινής. Οι δύο αυτοί χώροι έχουν και απευθείας εισόδους στην αυλή.
Στις όψεις το κτίριο εμφανίζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Οι τρεις αίθουσες είναι χρωματιστοί ευδιάκριτοι όγκοι καλυμμένοι με δίρριχτες στέγες έτσι ώστε το μικρό παιδί από την αυλή να αναγνωρίζει το «σπιτάκι» του. Οι δύο κυλινδρικοί όγκοι ομοίως είναι αναγνωρίσιμοι όπως και οι όγκοι του νηπιαγωγείου και της αίθουσας πολλαπλών χρήσεων. Υαλότουβλα τοποθετημένα σε αίθουσες αλλά και στον κεντρικό χώρο φιλτράρουν το φως και πλουτίζουν τους χώρους…
Η διαμόρφωση του εδάφους για τη νότια σχολική αυλή με τις μεγάλες κλίσεις, επιλέχθηκε, λόγω του επικλινούς του εδάφους, να γίνει σε τέσσερα επίπεδα. Αξίζει να σημειωθεί πως το ένα από τα δύο μεγαλύτερα επίπεδα της αυλής διατέθηκε για γήπεδο του μπάσκετ και βόλεϋ, ενώ το άλλο για γήπεδο του ποδοσφαίρου. Ιδιαίτερη αίσθηση και εντύπωση προκάλεσε σε όλους η επίστρωση από χλωροτάπητα στο γήπεδο του ποδοσφαίρου, μια πραγματικά ξεχωριστή και προωθημένη επιλογή για σχολική αυλή της εποχής εκείνης.
Την Πέμπτη 11 Σεπτεμβρίου 1997, γίνεται από τον ιερέα της ενορίας της Αγίας Ειρήνης, -δεν υπήρχε ακόμη εκκλησία στη συνοικία-, ο Αγιασμός για το νέο σχολικό έτος και συγχρόνως τα εγκαίνια του νεόδμητου διδακτηρίου (Εικόνα 9). Μεταξύ των γονιών, των μαθητών και των δασκάλων παρευρέθηκαν οι άρχοντες της τοπικής αυτοδιοίκησης και οι προϊστάμενοι και σχολικοί σύμβουλοι της Διεύθυνσης Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Νομού Καβάλας. Δύο μήνες αργότερα ολοκληρώθηκαν οι αυλές και τα παιδιά μπορούσαν πια να παίζουν ελεύθερα.
Ο γρήγορος, όμως, ρυθμός ανάπτυξης της περιοχής και η πλούσια ανοικοδόμηση είχε σαν αποτέλεσμα την αύξηση του αριθμού των μαθητών. Σύντομα οι χώροι του σχολείου δεν ήταν πια αρκετοί και όλα έδειχναν πως η τάση για πολλά χρόνια θα είναι αυξητική. Αποτέλεσμα, στα πρώτα χρόνια λειτουργίας του η αίθουσα των ηλεκτρονικών υπολογιστών μετατρέπεται σε αίθουσα διδασκαλίας και καταργείται η αίθουσα της βιβλιοθήκης. Η αίθουσα του Ολοήμερου σχολείου χρησιμοποιείται και αυτή πλέον το πρωί σαν αίθουσα διδασκαλίας.
Σε γραπτή του μαρτυρία ο πρόεδρος του συλλόγου γονέων και κηδεμόνων Κρομμύδας Δημήτριος την σχολική χρονιά 2004-05 έως την σχολική χρονιά 2006-2007 (2013) αναφέρει:
Πρόεδρος του συλλόγου γονέων και κηδεμόνων του 24ου Δημοτικού σχολείου της περιοχής Νεάπολης, ανέλαβα την σχολική χρονιά 2004-05 έως την σχολική χρονιά 2006-2007. Μια δύσκολη περίοδο για τη λειτουργία του σχολείου.
Στην συνοικία, η ανοικοδόμηση ήταν μεγάλη και η μετακόμιση στην περιοχή σχεδόν καθημερινή, κατά κύριο λόγο νέων ανθρώπων με παιδιά του δημοτικού και προσχολικής ηλικίας. Οι προδιαγραφές κατασκευής του σχολείου είχαν πλέον ξεπερασθεί, το σχολείο ασφυκτιούσε, και ήταν πλέον επιτακτική ανάγκη η επέκτασή του.
Πρώτο μέλημα του νέου προεδρείου ήταν να πείσουμε όλους τους αρμόδιους φορείς για την ανάγκη επέκτασης του σχολείου, αλλά και για την κατασκευή νέου νηπιαγωγείου, το οποίο μέχρι εκείνη την στιγμή συστεγαζόταν με το δημοτικό σχολείο.
Με την συμπαράσταση του τότε Νομάρχη Κου Θεοδ. Καλλιοτζή, 2 νέες αίθουσες ήταν έτοιμες την επόμενη σχολική χρονιά και μετά από λίγα χρόνια είχαμε έτοιμο και το νέο νηπιαγωγείο στην περιοχή, με αντίστοιχη αύξηση των σχολικών αιθουσών, μετά την μετακόμιση του νηπιαγωγείου.
Οργανώσαμε το γυμναστήριο του σχολείου βάζοντας θερμαντικά στοιχεία, προσφορά Καβαλιώτη επιχειρηματία και τοποθετήσαμε ξύλινο πάτωμα για την εκγύμναση των παιδιών, τους χειμερινούς μήνες.
Προσπαθήσαμε να κάνουμε το σχολείο φιλικότερο στα παιδιά με ειδικές ανάγκες με την τοποθέτηση ασανσέρ και την κατασκευή ραμπών για ευκολότερη πρόσβαση. Οργανώσαμε εξωσχολικές δραστηριότητες για όλα τα παιδιά, με ιδιαίτερη μεγάλη επιτυχία, χάρις της εμπιστοσύνης που μας έδειξαν οι γονείς των παιδιών.
Με την αγορά υπολογιστών, projectors αλλά και λοιπού εξοπλισμού για κάθε αίθουσα διδασκαλίας, προσπαθήσαμε να βοηθήσουμε την ένταξη του σχολείου στις νέες τεχνολογίες.
Εκείνη την περίοδο άλλαξαν και οι στολές παρέλασης των παιδιών μετά από εισήγηση που υπήρξε στο προεδρείο του συλλόγου. Πρέπει να σημειώσω ότι το σχολείο μας ήταν από τα πρώτα σχολεία που συμμετείχαν στη διοργάνωση της Αλφαβητοπαρέλασης.
Ο Σύλλογος Γονέων και κηδεμόνων συνεργάσθηκε άψογα με τον διευθυντή του σχολείου Κον Δήμο Κρυστάλλη αλλά και με όλους τους δασκάλους του σχολείου και θα ήθελα να τους ευχαριστήσω από την καρδιά μου. Θα ήθελα να ευχαριστήσω τα μέλη του διοικητικού συμβουλίου του συλλόγου,γιατί χωρίς την εμπιστοσύνη και την συνεργασία τους δεν θα μπορούσε να γίνει τίποτε.
Έτσι το Σεπτέμβριο του 2004 ολοκληρώνεται η προσθήκη δύο αιθουσών, μία σε κάθε όροφο, στο βόρειο τμήμα του διδακτηρίου, ύστερα από ενέργειες του Διευθυντή του σχολείου κ. Κρυστάλη Δήμου και με την δυναμική συμπαράσταση του προέδρου του Συλλόγου γονέων και κηδεμόνων κ. Κρομμύδα Δημητρίου, ο οποίος εκφώνησε και το λόγο στα εγκαίνια που έγιναν με την παρουσία των τοπικών αρχών.
Το 2006 η αύξηση των μαθητών του νηπιαγωγείου είχε σαν συνέπεια και την αύξηση της οργανικότητάς του από μονοθέσιο σε διθέσιο. Γεγονός βέβαια που είχε επιπτώσεις στη διαμόρφωση του χώρου του. Με την τοποθέτηση γυψοσανίδας η αίθουσα διδασκαλίας του νηπιαγωγείου χωρίστηκε στα δύο. Η πρώτη νηπιαγωγός χαρακτηριστικά αναφέρει στη μαρτυρία της : «Οι ανάγκες του σχολείου σε χώρους διδασκαλίας αυξήθηκαν και το όμορφο νηπιαγωγείο με την ιδανική αίθουσα, τα πολλά παράθυρα, τον ήλιο, την ατέλειωτη θέα, έπρεπε να μοιραστεί στη μέση και να γίνουν δύο τμήματα. Έτσι το 2006 έγινε διθέσιο και το όνειρο του ιδανικού νηπιαγωγείου τελείωσε…»
Η αίθουσα εκδηλώσεων – το καμάρι του σχολείου – χωρίζεται και αυτή στα δύο. Εδώ επιλέγεται η λύση μιας συρόμενης κατασκευής από «πλέξιγκλας» ώστε να μπορεί να αποσύρεται εύκολα όποτε γινόταν κάποια εκδήλωση.
Το 2007, με τη μεταστέγαση του νηπιαγωγείου, το γραφείο των νηπιαγωγών μετατρέπεται σε βιβλιοθήκη του σχολείου και το πλεξιγκλάς καταργείται. Το 2007 επίσης, δύο χρόνια μετά την ίδρυση του Τμήματος Ένταξης, διαμορφώνεται στο διάδρομο του ισογείου, πάλι με τη χρήση γυψοσανίδας μια πρόχειρη κατασκευή. Αυτή θα γινόταν η αίθουσα διδασκαλίας για τα άτομα με μαθησιακές δυσκολίες. Ο μεγάλος γύψινος τοίχος που κατασκευάστηκε στη μέση του διαδρόμου καλύφθηκε με ένα εξαιρετικό έργο, απεικόνιση του βυθού της θάλασσας, της ζωγράφου κ. Σαμαρά Ελένης που υπήρξε ακούραστη συνεργάτης και φίλη του σχολείου. Η χρήση των χώρων παραμένει μέχρι σήμερα η ίδια.
4.3 ΦΕΚ Ίδρυσης – Οργανικότητα – Προαγωγές – Ωρολόγια Προγράμματα
Το 24ο Δημοτικό Σχολείο πρωτολειτούργησε ως 6/θ Δημοτικό Σχολείο τη σχολική χρονιά 1997-1998 (Φ.Ε.Κ. Ίδρυσηςτ.Β΄765/27-8-1997). Από τον πρώτο χρόνο λειτουργίας του δημιουργήθηκε ολοήμερο τμήμα και στο διδακτήριό του φιλοξενήθηκε το 24ο Μονοθέσιο Νηπιαγωγείο το οποίο μεταστεγάστηκε σε δικό του σύγχρονο κτίριο, το έτος 2007.
Το 1999 ιδρύεται Ολοήμερο Σχολείο με οργανική θέση (Φ.Ε.Κ τ.Β΄ 8/15-1-1999).
Οι γρήγοροι ρυθμοί ανάπτυξης του πληθυσμού της περιοχής αυξάνει τις ανάγκες του σχολείου έτσι το 2004 προάγεται σε 8/θέσιο (Φ.Ε.Κ. τ.Β΄ 1099/20-7-2004).
Το 2005 ιδρύεται το Τμήμα Ένταξης (Φ.Ε.Κ τ.Β΄ 1397/10-10-2005).Επίσης την ίδια χρονιά προάγεται σε 10/θέσιο (Φ.Ε.Κ τ.Β΄ 945/8-7-2005).
Τέλος, το 2007 προάγεται σε 12/θέσιο (Φ.Ε.Κ τ.Β΄ 1045/25-6-2007) οργανικότητα την οποία κατέχει μέχρι σήμερα.
Αξίζει να σημειωθεί πως από μαρτυρίες συναδέλφων αλλά και γονέων του σχολείου, καταγράφηκε η πληροφορία πως σε παλαιότερα χρόνια, ως 24ο λειτούργησε Δημοτικό Σχολείο στην περιοχή της Δεξαμενής, συστεγαζόμενο με το 13ο Δημοτικό σχολείο -το οποίο υφίσταται μέχρι σήμερα- και κατόπιν καταργήθηκε για να επαναλειτουργήσει μετά από μερικά χρόνια ιδρυμένο επίσημα με το παραπάνω ΦΕΚ στην περιοχή της Νεάπολης.
Εξετάζοντας τις παραπάνω χρονολογίες, από το ρυθμό των προαγωγών του σχολείου φαίνεται και η ραγδαία ανάπτυξη της περιοχής.
Τέλος ορίζεται, με την Φ.50/174/84570/Γ1/20-06-2013 απόφαση του υφυπουργού Παιδείας και ΦΕΚ: 1583/21-6-2013 (τ Β’), ως Ολοήμερο Δημοτικό Σχολείο με Ενιαίο Αναμορφωμένο Εκπαιδευτικό Πρόγραμμα (ΕΑΕΠ) και το ωρολόγιο πρόγραμμα λειτουργίας του με την ΥΑ Φ.50/267/131333/Γ1/17-09-2013 και το ΦΕΚ: 1327/16-06-2011. Με τις τελευταίες αποφάσεις αλλάζει το διδακτικό ωράριο τόσο της πρωινής λειτουργίας όσο και του ολοήμερου σχολείου και αναμορφώνεται το ωρολόγιο πρόγραμμα. Αλλαγές κυρίως σημειώνονται στο χρόνο λήξης των μαθημάτων – η έναρξη του υποχρεωτικού προγράμματος είναι στις 8: 10 και η λήξη στις 14:00 για όλες τις τάξεις – και στην είσοδο νέων διδακτικών αντικειμένων που διδάσκονται πλέον όχι από το δάσκαλο της τάξης, αλλά από εκπαιδευτικούς ειδικοτήτων – μάθημα Φιλαναγνωσίας και Πληροφορικής για όλες τις τάξεις, Αγγλικά και Θεατρική Αγωγή από την Α΄ τάξη, Χορός κ.λ.π .
4.4 Προσωπικό – Στοιχεία Μαθητών
Πρώτος διευθυντής του σχολείου ανέλαβε, ως ο αρχαιότερος τότε τοποθετηθείς δάσκαλος, ο κ. Αντωνίου Λάζαρος γεννηθείς στην Καβάλα με καταγωγή από το Λιβάδι Ολύμπου του Νομού Λάρισσας , πτυχιούχος Παιδαγωγικής Ακαδημίας Θεσσαλονίκης και πρώτοι δάσκαλοι με αλφαβητική σειρά οι :
• κ.Γαιτανά Χαρίκλεια, γεννηθείσα στην Ξάνθη, με καταγωγή από την επαρχία Νέστου, πτυχιούχος Παιδαγωγικής Ακαδημίας Ιωαννίνων
• κ.Κυριακίδης Κυριάκος, γεννηθείς στην Καβάλα από γονείς Καβαλιώτες, πτυχιούχος Παιδαγωγικής Ακαδημίας Θεσσαλονίκης
• κ.Μοσχίδου Ελένη, γεννηθείσα στη Δράμα από γονείς Δραμινούς, πτυχιούχος Παιδαγωγικής Ακαδημίας Θεσσαλονίκης
• κ.Μουριάδου Παρασκευή, γεννηθείσα στην Καβάλα από γονείς Καβαλιώτες, πτυχιούχος Ραλλείου Παιδαγωγικής Ακαδημίας Πειραιά
• κ.Παπαδοπούλου Ελένη, γεννηθείσα στην Καβάλα από γονείς Πελοποννήσιους, πτυχιούχος Μαρασλείου Παιδαγωγικής Ακαδημίας Αθηνών.
• κ.Χατζηκατσούπης Γρηγόρης γεννηθείς στην Καβάλα, από γονείς Καβαλιώτες πτυχιούχος Παιδαγωγικής Ακαδημίας Αλεξανδρούπολης. και πρώτη νηπιαγωγό την
• κ.Ρωμανίδου Έλλη, γεννηθείσα στην Φλώρινα, από γονείς ντόπιους, πτυχιούχος σχολής Νηπιαγωγών Θεσσαλονίκης.
Σε γραπτή της μαρτυρία η δασκάλα κ. Γαϊτανά Χαρούλα (2013) αναφέρεται στις πρώτες μέρες λειτουργίας του σχολείου:
Οι αναμνήσεις μου από τις πρώτες μέρες λειτουργίας του 24ου Δημοτικού Σχολείου Καβάλας: Ήταν 1/9/1997 όταν πολύ χαρούμενη ανέβηκα την ανηφόρα για να αναλάβω υπηρεσία στην καινούρια μου οργανική θέση στο 24ο Δημοτικό Σχολείο. Από μακριά ήταν πολύ εντυπωσιακό. Δέσποζε, σε μια άδεια από σπίτια περιοχή, γεμάτη βράχους και ήταν σαν τρία βαμμένα διαφορετικά σπιτάκια σε μια τεράστια επικλινή αυλή. Όταν πλησίασα απλά με έπιασε τρόμος. Ήταν ένα γιαπί! Δεν υπήρχαν εξωτερικά κουφώματα, χίλια δυο συνεργεία μέσα και έξω δούλευαν εντατικά και ήταν καλυμμένο με ένα παχύ στρώμα άσπρης σκόνης. Συναντήθηκα με άλλους επτά, το ίδιο με μένα, απορημένους συναδέλφους. Μαζευτήκαμε στο χώρο του νηπιαγωγείου για να δούμε τι θα κάνουμε. Η θέα από εκεί σου έκοβε την ανάσα, αλλά σχολείο…. δεν υπήρχε! Πήγαμε όλοι μαζί στον προϊστάμενο γιατί δεν ξέραμε τι θα έπρεπε να κάνουμε. Υπογράψαμε εκεί – στα γραφεία – την αναφορά ανάληψης υπηρεσίας κι εκείνος μας διαβεβαίωσε ότι στις 11/9 θα γινόταν οπωσδήποτε αγιασμός και το σχολείο θα λειτουργούσε. Θρανία, καρεκλάκια, έδρες, βιβλιοθήκες, και υλικά για το νηπιαγωγείο μας έστειλαν τα άλλα σχολεία, ότι τους περίσσευε. Εμείς οι εκπαιδευτικοί, τα ξεφορτώναμε από το φορτηγό, τα καθαρίζαμε, τα μεταφέραμε και εξοπλίζαμε τις αίθουσες. Καρφώσαμε τους πίνακες, αγοράσαμε την απαραίτητη γραφική ύλη. Ένα σχολείο χωρίς ούτε ένα χάρτη, ούτε μια ζωγραφιά, ούτε ένα κασετόφωνο να μην μιλήσουμε για φωτοτυπικό και άλλο εκπαιδευτικό υλικό ή βοηθητικό προσωπικό. Κι όμως! Τα εγκαίνια έγιναν στην ώρα τους με την απαραίτητη επισημότητα. Όλοι οι δάσκαλοι ήμασταν ιδιαίτερα χαρούμενοι για το στοίχημα που κερδήθηκε! Τα παιδιά μπήκαν σε έτοιμες αίθουσες και το ταξίδι στην γνώση ξεκίνησε…
Τα μαθήματα της Φυσικής Αγωγής και των Αγγλικών διδάσκονταν από εκπαιδευτικούς των αντίστοιχων ειδικοτήτων άλλων σχολείων που συμπλήρωναν το ωράριό τους. Οργανικές θέσεις για τα μαθήματα αυτά δόθηκαν στο σχολείο το 2005. Τις πρώτες αυτές οργανικές θέσεις κατέλαβαν οι κ. Πασχαλίδου Καλλιόπη, γεννηθείσα στο Κιλκίς, από γονείς ντόπιους, πτυχιούχος τμήματος Αγγλικής Φιλολογίας Α.Π.Θ ως δασκάλα Αγγλικών και η κ. Καρακασίδου Σταυρούλα, γεννηθείσα στην Καβάλα από γονείς Καβαλιώτες πτυχιούχος σχολής Τ.Ε.Φ.Α.Α Θεσσαλονίκης ως Δασκάλα Φυσικής Αγωγής.
Την πρώτη χρονιά το σχολείο λειτούργησε με 122 μαθητές που σε ποσοστό 60 % προήλθαν από τα όμορα σχολεία 18ο και 21ο. Το υπόλοιπο ποσοστό προήλθε από τα σχολεία 2ο, 22ο, 12ο, 9ο, 16ο, 11ο, 25ο, 5ο, 15ο, 17ο και το Δ.Σ Παληού.
1997 -1998
Μαθητές ανά τάξη
Α 21
Β 19
Γ 24
Δ 24
Ε 21
ΣΤ 13
Σύνολο 122
Οι γονείς όπως προκύπτει από τα μητρώα των μαθητών ήταν στην πλειονότητα τους εκπαιδευτικοί και δημόσιοι υπάλληλοι. Υπήρχαν όμως αρκετοί ιδιωτικοί υπάλληλοι και εργάτες.
Οι απόφοιτοι την πρώτη σχολική χρονιά ήταν 13 και τις άλλες χρονιές κατά μέσο όρο 29 με εξαίρεση τις χρονιές 2010-2011 και 2011-2012 που ήταν 46 και 40 αντίστοιχα.
Στην ολιγόχρονη ιστορία του σχολείου, μέχρι σήμερα, διευθυντές διετέλεσαν επίσης οι:
Από το 2002-2008 ο κ. Κρυστάλης Δήμος, γεννηθείς στις Σάππες του Ν.Ροδόπης από γονείς πρόσφυγες, απόφοιτος της Παιδαγωγικής Ακαδημίας Αλεξανδρουπόλεως, εκλεγμένος Δήμαρχος Σαππών για δύο τετραετίες, διορισμένος συντονιστής των Μειονοτικών Σχολείων Θράκης για τέσσερα χρόνια και Συντονιστής Εκπαίδευσης στο Γενικό Προξενείο της Ελλάδας στην Κωνσταντινούπολη για μια διετία. Τον κ. Κρυστάλη Δήμο για το διάστημα 2008-2009 όπου εργάστηκε αποσπασμένος από το Υπουργείο στην Κωνσταντινούπολη, αντικατέστησε ως εκτελών χρέη Διευθυντή, ο υποδιευθυντής κ. Κουκουζίκας Ναπολέων γεννηθείς στο Φυλακτό της επαρχίας Σουφλίου Έβρου, από γονείς ντόπιους, απόφοιτος της Παιδαγωγικής Ακαδημίας Λαμίας, βραβευμένος δάσκαλος του σχολείου από το Θεσμό «Αριστεία και Ανάδειξη Καλών Πρακτικών στην Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση» του Υπουργείου Παιδείας, το 2011, για το Καινοτόμο Πρόγραμμα Τοπικής Ιστορίας με τίτλο «Πρόσφυγες στην Καβάλα του Μεσοπολέμου» που πραγματοποίησε με μαθητές της Στ΄ τάξης, σε συνεργασία με σχολεία και εκπαιδευτικούς της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης.
Την περίοδο 2009-2011 διευθυντής διετέλεσε ο κ. Κουμελάς Παντελής, γεννημένος στη Χίο από γονείς Χιώτες, απόφοιτος Παιδαγωγικής Ακαδημίας της Ρόδου.
Από το 2011 και εξής, Διευθύντρια του σχολείου ορίστηκε η κ. Παπαδοπούλου Ελένη, πτυχιούχος και του Τμήματος Διοίκησης και Οικονομίας του ΑΤΕΙ Καβάλας, ενεργό συνδικαλιστικό στέλεχος και αιρετό μέλος του ΠΥΣΠΕ.
4.5 Σχολική Ζωή
Συγκινητικές είναι οι μαρτυρίες των πρώτων δασκάλων του σχολείου σχετικά με την εμπειρία τους στα πρώτα χρόνια της υπηρέτησής τους σ΄αυτό. Όταν από τον καθένα ξεχωριστά ζητήθηκε να αναφερθεί σε κάποιο περιστατικό ή γεγονός της σχολικής ζωής που έχει μείνει χαραγμένο στη μνήμη του, κατά περίεργο τρόπο οι περισσότεροι επέλεξαν να αναφερθούν στις πρώτες ημέρες της παρουσίας τους στο σχολείο, στην πρώτη εντύπωση αλλά και στις μεταξύ τους σχέσεις, που απ΄ ότι φαίνεται χάραξε και την μετέπειτα πορεία του σχολείου:
Σε γραπτή της μαρτυρία η νηπιαγωγός Ρωμανίδου Έλλη (2013) αναφέρει:
Την πρώτη μέρα του Σεπτέμβρη του 1997 παρουσιαστήκαμε με τους συναδέλφους του Δημοτικού στο νεόδμητο κτίριο. Πανικός και απογοήτευση! Ένα κτίριο γεμάτο μπάζα. Σε δέκα μέρες έπρεπε να λειτουργήσει. Εξοπλισμός μηδενικός. Βοηθητικό προσωπικό ανύπαρκτο! Στο σημείο αυτό αλλάξαμε ρόλο. Καθαρίσαμε, μεταφέραμε έπιπλα που απέσυραν άλλα σχολεία, πετάξαμε μπάζα και καταφέραμε την ημέρα του Αγιασμού να παρουσιάσουμε μια υποφερτή κατάσταση. Βεβαίως οι ελλείψεις ήταν πολλές ειδικά για το Νηπιαγωγείο το οποίο απαιτεί ιδιαίτερο εξοπλισμό. Το θετικό ήταν ότι 8 συνάδελφοι, άγνωστοι σχεδόν μεταξύ μας, οργανωθήκαμε, δουλέψαμε , δεθήκαμε και γίναμε όχι μόνο εξαιρετικοί συνεργάτες αλλά και καλοί φίλοι. Το αποτέλεσμα φάνηκε στη συνέχεια όταν η φήμη του σχολείου απλώθηκε και πολλοί γονείς εκτός ορίων του σχολείου, ζητούσαν να γράψουν το παιδί τους σ΄αυτό, αλλά και πολλοί συνάδελφοι επεδίωκαν μια οργανική θέση στο 24ο .Θεωρώ τον εαυτό μου ευλογημένο που έζησα μια δεκαετία μέσα στο συγκρότημα του 24ου Δημοτικού Σχολείου και συνεργάστηκα με αυτούς τους συναδέλφους. Να είναι όλοι καλά!
Ο πρώτος διευθυντής του σχολείου σε συνέντευξή του αναφέρει (2014):
Έχουν περάσει 17 ολόκληρα χρόνια από τότε που μου ανακοινώθηκε ότι θα ήμουν Διευθυντής στο νεοϊδρυθέν 24ο ΔΣ Καβάλας. Το Σχολείο λειτούργησε για πρώτη φορά στις 01/09/1997. Θυμάμαι όταν πρωτοβρεθήκαμε με τους συναδέλφους. Ήμαστε επτά δάσκαλοι και μια Νηπιαγωγός. Μπήκαμε στο Σχολείο και αντικρίσαμε ένα εργοτάξιο. Παντού υπήρχαν άνθρωποι που δούλευαν με γοργούς ρυθμούς για να είναι το σχολείο έτοιμο στον αγιασμό. Ατενίζαμε από το μεγάλο μπαλκόνι και βλέπαμε όλη την Καβάλα. Η αγωνία όλων μας ήταν πώς θα εξοπλίσουμε το Σχολείο. Το Σχολείο ήταν άδειο και σε δέκα μέρες άρχιζαν τα μαθήματα. Θα έρχονταν οι καινούριοι μαθητές στο καινούριο σχολείο. Θα τους υποδέχονταν οι καινούριοι δάσκαλοι. Τα πρώτα έπιπλα τα πήραμε από το Τ.Ε.Ι Καβάλας. Σ αυτό βοήθησε και ο κύριος Πατέλης, γονέας παιδιού της Δ΄ Τάξης. Ανέλαβε μάλιστα από την αρχή και Πρόεδρος Συλλόγου Γονέων έως ότου γίνουν εκλογές. Η συνεργασία μας ήταν άριστη. Έτσι στις 11/09/1997 έγινε αγιασμός και το σχολείο μας λειτούργησε κανονικά. Τα πάντα ήταν στη θέση τους. Τους ευχαριστώ όλους. Αυτό όμως που μου έρχεται στο νου μου με νοσταλγία είναι οι σχέσεις που είχαμε και έχουμε με όλους τους συναδέλφους. Ήμασταν μια παρέα. Αξέχαστα χρόνια!
Σε γραπτή της μαρτυρία η δασκάλα Χαρούλα Γαϊτανά (2014) αναφέρει:
Τι είναι αυτό που κάνει το 24ο Δημοτικό Σχολείο, το σχολείο της καρδιάς μου; Πολλές φορές έχω αναρωτηθεί γι’ αυτό. Σκέφτομαι ότι ίσως οφείλεται στο ότι το είδα να δημιουργείται μπροστά στα μάτια μου. Όταν πήγα για πρώτη φορά δεν είχε ούτε παράθυρα, όταν έφυγα ήταν ένα από τα καλύτερα σχολεία της πόλης. Ίσως…. Ίσως πάλι γιατί συνέβαλλα με όλες μου τις δυνάμεις σωματικές και πνευματικές στην δημιουργία του. Κουβάλησα θρανία και καρεκλάκια, καθάρισα, οργάνωσα γιορτές και εκδηλώσεις στήριξα τις επιτυχίες των παιδιών. Αλλά κυρίως δίδαξα. Δίδαξα με κέφι, με όρεξη, με όλες μου τις γνώσεις, με όλη μου την αγάπη, τους μαθητές μου. Ίσως…Ίσως να είναι τα νιάτα που δίνουν μια λάμψη στο όλο εγχείρημα και η παρέα. Ήμασταν πολύ νέοι όλοι οι συνάδελφοι. Μεγαλώσαμε κι εμείς μαζί με το σχολείο. Γίναμε μια οικογένεια. Μοιραστήκαμε χαρές και λύπες, ιδέες, έμπνευση, οράματα. Ο ένας στήριζε και ανέδειχνε την δουλειά των άλλων. Ίσως…Ίσως να είναι επίσης η αίσθηση της συνυπευθυνότητας που είχαμε. Το σχολείο μας αφορούσε. Και οι καλές και οι δύσκολες στιγμές του. Μας αντιπροσώπευε και το αντιπροσωπεύαμε κι εμείς. Το νιώθαμε ένα κομμάτι της ταυτότητάς μας. «…Υπηρετώ στο 24ο Δημοτικό Σχολείο Καβάλας». Είναι ευτυχία για έναν εκπαιδευτικό να του δοθεί η ευκαιρία στην καριέρα του να υπηρετήσει σε ένα τέτοιο σχολείο. Είμαι περήφανη που είμαι ένα κομμάτι από την ιστορία του και μπορώ να πω:«Ναι. Το 24ο είναι το σχολείο μου. Είναι το σχολείο της καρδιάς μου.
Σε γραπτή του μαρτυρία ο δάσκαλος Κυριακίδης Κυριάκος αναφέρει (2014):
Ο διορισμός μου στο 24ο Δημ. Σχολ. Καβάλας τον Σεπτέμβριο του 1997, ήταν μια νέα αρχή στην σταδιοδρομία μου ως δάσκαλος. Έχοντας πρόσφατα επιστρέψει από σχολεία της Ν. Αφρικής τοποθετήθηκα στο καινούριο σχολείο της νέας συνοικίας της πόλης μας, της Νεάπολης. Ένα πανέμορφο διώροφο κτίριο με μοντέρνο σχεδιασμό και ευρύχωρους λειτουργικούς χώρους μας περίμενε για να επιτελέσουμε το έργο μας. Είχα την μεγάλη τύχη να συνεργαστώ με μια ομάδα εξαιρετικών συναδέλφων, που με την εμπειρία τους και τον ενθουσιασμό τους ανέδειξαν το σχολείο μας σε ένα από τα πιο αξιόλογα σχολεία της πόλης μας. Η εξαιρετική συνεργασία μας, έκανε το έργο μας ευχάριστο και την επαφή με τους μαθητές μας αλησμόνητη. Μετά από μια δεκαετία οι απαιτήσεις της ζωής με έκαναν να ζητήσω την μετάθεσή μου στο νησί της Θάσου, όπου διδάσκω μέχρι σήμερα. Η επάνοδός μου όμως στο 24ο Δημοτικό, δεν παύει να είναι για μένα ένα όνειρο κι ένας σκοπός.
Η δασκάλα Μοσχίδου Ελένη σε συνέντευξή της αναφέρει (2014):
Είμαι Δασκάλα με 29 χρόνια υπηρεσίας. Έχω βρεθεί σε πολλά σχολεία. Στη μνήμη μου έχουν χαραχθεί πολλές και όμορφες αναμνήσεις. Σχολείο μου όμως είναι ένα. Το 24ο .Το αγαπάω αυτό το σχολείο. Είναι ένα μέρος που αισθάνομαι πραγματικά άνετα. Είναι οι άνθρωποι που το κάνουν αυτό. Είναι η αίσθηση του χώρου. Είναι η αύρα του. Αισθάνομαι ευγνώμων για αυτά που έχω περάσει μέσα σε αυτό το Σχολείο. Αισθάνομαι ευγνώμων για τους ανθρώπους που έχω γνωρίσει.
Η δασκάλα Μουριάδου Παρασκευή σε συνέντευξή της αναφέρει (2014):
Με χαρά μεγάλη παρουσιάστηκα στο 24ο Δημοτικό Σχολείο Καβάλας 1η του Σεπτέμβρη του 1997 και ανέλαβα υπηρεσία. Ανέλαβα υπηρεσία για 17 ολόκληρα χρόνια ,τα πιο δημιουργικά , μεστά, χρόνια της δουλειάς μου. Μιας δουλειάς που μόνο χαρές μου πρόσφερε .Χαιρόμουν γιατί επιτέλους θα γλίτωνα τις μετακινήσεις εκτός πόλης με τα λεωφορεία (γνώριζα όλα τα λαϊκά σουξέ των χρόνων 1983-1997, προσφορά του ΚΤΕΛ Καβάλας και τα μικρά ονόματα των οδηγών της γραμμής Καβάλα-Ελευθερούπολη, Ελευθερούπολη-Ακροποτάμου).Η χαρά μου μετριάστηκε γιατί βρέθηκα σε χώρο που περισσότερο θύμιζε εργοτάξιο παρά σχολείο. Αυτό το πολύβουο μελίσσι των συνεργείων θα προλάβει να παραδώσει το σχολείο μέχρι τον αγιασμό;Τις ίδιες σκέψεις , τα ίδια συναισθήματα είμαι σίγουρη πως σκέφτονταν και ένιωθαν και οι υπόλοιποι συνάδελφοι που τοποθετήθηκαν στο σχολείο. Και ω του θαύματος όλα πήγαν καλά! Έγινε ο αγιασμός με τους «απαραίτητους πολιτευτάδες». Ξεκινήσαμε 7 δάσκαλοι και 1 νηπιαγωγός σαν μια ομάδα με ένα κοινό στόχο, την όσο το δυνατόν καλύτερη λειτουργία του σχολείου. Πολλές φορές αναρωτιέμαι κι εγώ η ίδια πώς οκτώ άνθρωποι που δεν γνωριζόμασταν μεταξύ μας καταφέραμε κατά γενική ομολογία να συνεργαστούμε άψογα. Το κλίμα μεταξύ μας άριστο. Το σχολείο δούλεψε σαν καλοκουρδισμένο ρολόι. Ανταγωνισμοί, αντιπαλότητες, φατρίες δεν χωρούσαν ανάμεσά μας. Και οι ελάχιστες εντάσεις που υπήρξαν ξεπερνιόνταν αμέσως , χωρίς να αφήνουν ίχνη. Χάρις σ’ αυτήν τη συνεργασία , τις φιλικές σχέσεις που αναπτύξαμε μεταξύ μας και τον προσωπικό κόπο του καθενός μας, κάναμε τους μαθητές μας χαρούμενους. Πετύχαμε πολύ γρήγορα τα παιδιά αυτά που προέρχονταν από διαφορετικά σχολεία και από διαφορετικά περιβάλλοντα (παιδιά της μεσοαστικής τάξης και παιδιά των εργατικών κατοικιών) να νιώσουν ομάδα. Πιστέψτε με, δεν ήταν εύκολο αυτό. Το 24ο Δημοτικό σχολείο δέχτηκε παιδιά από τις νεοαναγειρόμενες τότε εργατικές κατοικίες και παιδιά προερχόμενα από πιο ευκατάστατες οικογένειες. Τα αγκάλιασε όλα το ίδιο, δεν ξεχώρισε, δεν περιθωριοποίησε κανένα. Πρόσφερε απλόχερα μόρφωση και αγάπη. Ναι, ήταν κατόρθωμα αυτό που καταφέραμε. Στήσαμε κυριολεκτικά ένα σχολείο, κουβαλώντας θρανία, καρεκλάκια ,ντουλάπες … και μεταφορικά δημιουργώντας μια σχολική μονάδα που κατάφερε οι μαθητές της να συνυπάρχουν , να συνεργάζονται, να δημιουργούν, να ανακαλύπτουν, να μαθαίνουν και να παίζουν μαζί. Τα χρόνια πέρασαν,το σχολείο μεγάλωσε, ορισμένοι συνάδελφοι της πρώτης φουρνιάς έφυγαν, ήρθαν άλλοι. Όλοι όμως παλιοί και καινούριοι μα προπαντός οι μαθητές μας είναι η ψυχή του 24ου Δημοτικού σχολείου Καβάλας. Αυτό φαίνεται στο «Γεια σας κυρία»! «Πώς είστε»; που ακούω στο δρόμο, στη γειτονιά, ακόμα και στις σημερινές εκδηλώσεις του σχολείου από εφήβους του γυμνασίου, του λυκείου ,παλικάρια και κοπέλες σημερινούς φοιτητές που ήταν κάποτε τα δικά μας «πρωτάκια». Αναπολώντας αυτά τα 17 χρόνια νιώθω χαρά και τιμή που ήμουν κι εγώ εκεί…
Σε συνέντευξή του ο δάσκαλος Χατζηκατσούπης Γρηγόρης αναφέρει (2014):
Φέτος κλείνω 17 χρόνια στο σχολείο ( όσα δηλαδή και τα χρόνια λειτουργίας του ) και οι αναμνήσεις πολλές. Θα κρατήσω αυτές που έχουν μείνει στο μυαλό μου από την συμμετοχή του σχολείου στους αγώνες ποδοσφαίρου “6X6” που διοργάνωνε κάθε χρόνο ο Δήμος Καβάλας και το σχολείο μας έδινε συνεχώς το παρόν. Ποια ήταν η σχέση μου ; Ήμουν ο προπονητής των ομάδων αγοριών – κοριτσιών σχεδόν όλα τα έτη μέχρι σήμερα. Φυσικά οι επιτυχίες πολλές!! 4 πρώτες θέσεις – 1 δεύτερη και 1 Τρίτη. Οι χαρές πολλές είτε κερδίζαμε κάποιο τίτλο είτε όχι ,γιατί μαθαίναμε ότι αυτό που αξίζει περισσότερο είναι το «ταξίδι».Η χαρά φτάνει μέχρι σήμερα όταν πολλοί από τους μαθητές μας που αποφοίτησαν με συναντάνε στο δρόμο και με αποκαλούν «κόουτς».
Από αυτές κι άλλες μαρτυρίες συναδέλφων που εργάστηκαν και μετέπειτα στο σχολείο, αλλά και από γονείς που διετέλεσαν μέλη του Συλλόγου γονέων, εύκολα συμπεραίνει κανείς πως οι σχέσεις όλων των μελών της σχολικής κοινότητας δημιουργούσε ένα φιλόξενο κλίμα κι ένα πραγματικά ασφαλές περιβάλλον για τους μικρούς μαθητές. Η μάθηση ήταν χαρά. Έτσι το Σχολείο άρρηκτα δεμένο με τη ζωή της γειτονιάς και της πόλης, έχει να επιδείξει μια σχολική ζωή πλούσια σε δραστηριότητες, συμμετοχές σε διαγωνισμούς και αγώνες. Αρκετοί μαθητές του Σχολείου έφεραν σημαντικές ατομικές διακρίσεις στο στίβο, στο τένις , στην κολύμβηση , στο βιολί και στους λάτιν χορούς.
Αξίζει να αναφερθούν:
Από το μεράκι και την επιμονή του πρώτου Διευθυντή του σχολείου κ.Αντωνίου Λάζαρου, δημιουργήθηκε μια δυνατή σκακιστική ομάδα που έφερε πολλές διακρίσεις στο σχολείο:
ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑΤΑ ΣΚΑΚΙΟΥ
3/6/2004 πρώτη πανελλαδική θέση στο ομαδικό πρωτάθλημα
2/4/2007 τρίτη πανελλαδική θέση στο ομαδικό πρωτάθλημα
23/4/2010 δεύτερη πανελλαδική θέση στο ομαδικό πρωτάθλημα
Και πολλές άλλες διακρίσεις σε επίπεδο νομού και Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης
Ο δάσκαλος κ. Χατζηκατσούπης Γρηγόρης ανέλαβε επί χρόνια τις προπονήσεις των ομάδων ποδοσφαίρου και την οδήγησε σε πολλές νίκες:
ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑΤΑ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟΥ
2003 πρώτη θέση κοριτσιών
2004 πρώτη θέση κοριτσιών
2004 τρίτη θέση αγοριών
2006 δεύτερη θέση αγοριών
2010 πρώτη θέση κοριτσιών
2010 τέταρτη θέση αγοριών
Η επί σειρά ετών συμμετοχή στο μίνι μπάσκετ που διοργανώνει ο Δήμος Καβάλας γέμισε την προθήκη με πολλά κύπελα:
ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑΤΑ ΜΙΝΙ ΜΠΑΣΚΕΤ
2004 τρίτη θέση αγοριών
2005 πρώτη θέση κοριτσιών
2007 τέταρτη θέση αγοριών
2007 τρίτη θέση κοριτσιών
Μαθητές του σχολείου προκρίθηκαν στην τελική φάση του πανελλήνιου διαγωνισμού «Ανακαλύπτω τις φυσικές Επιστήμες με απλά υλικά και μέσα» που διοργάνωσε η Ελληνογερμανική Αγωγή το 2005. Υπεύθυνος εκπαιδευτικός o κ. Κυριαζίδης Αναστάσιος.
Το 2008 εγκρίθηκε από το Ι.Κ.Υ. , στα πλαίσια του Ευρωπαϊκού προγράμματος Δια Βίου Μάθησης Comenius-Πολυμερείς Σχολικές Συμπράξεις, το Ευρωπαϊκό πρόγραμμα με τίτλο “Take a book”. Το σχολείο συμμετείχε ως εταιρικό, με συντονιστικό ένα σχολείο από το Βέλγιο και εταιρικά επίσης σχολεία από τη Νορβηγία, την Ισπανία, τη Λιθουανία και την Τουρκία. Το συγκεκριμένο πρόγραμμα είχε διάρκεια 2 έτη. Υπεύθυνη του προγράμματος ήταν η δασκάλα κ. Αραμπατζή Αικατερίνη.
Το σχολείο έχει επίσης να επιδείξει πολλές κι αξιόλογες παραστάσεις που επιμελήθηκαν με μεράκι ταλαντούχοι εκπαιδευτικοί του σχολείου. Την αυλαία άνοιξε η παράσταση «Αχαρνής» του Αριστοφάνη με επιμέλεια της δασκάλας τότε κ. Παπαδοπούλου Ελένης.
Η παράσταση αυτή έγινε και η αφορμή να ξεκινήσει με πρωτοβουλία της κ. Παπαδοπούλου μια οργανωμένη προσπάθεια για τη δημιουργία ενός βεστιάριου στολών για παιδικές παραστάσεις. Σήμερα δανείζονται τις στολές άλλα σχολεία για τις ανάγκες τους.
Ακολούθησαν πολλές άλλες παραστάσεις που πραγματοποιήθηκαν στο χώρο του σχολείου αλλά ξεπέρασαν και τους τοίχους του, αφού με μεγάλη επιτυχία παρουσιάστηκαν στο Αμφιθέατρο του διοικητηρίου, όπως η παράσταση «Πρόσφυγες ήρθαμε στην Καβάλα» που επιμελήθηκε ο δάσκαλος κ.Κουκουζίκας Ναπολέων, «Το όνειρο του σκιάχτρου» που επιμελήθηκε ο δάσκαλος κ.Παπάζογλου Παναγιώτης σε συνεργασία με τον Σύλλογο κατοίκων Νεάπολης Καβάλας και άλλες. Το σχολείο σήμερα έχει πλέον μια μακρά, για την ηλικία του, παράδοση στα πολιτιστικά δρώμενα.
Αναφορά αξίζει να γίνει και στο καθεστώς που επί χρόνια επικρατεί στο σχολείο αναφορικά με τις στολές της παρέλασης: Η πρώτη στολή της παρέλασης αποτελείτο από μπλε πλισέ φούστα για τα κορίτσια και μπλε παντελόνι για τα αγόρια με άσπρο πουκάμισο και μπλε γιλεκάκι για όλους. Λίγα χρόνια μετά παραμένουν ίδια η φούστα και το παντελόνι, ενώ αντικαθίσταται το πουκάμισο και το γιλεκάκι με φούτερ μπλουζάκι σε χρώμα γκρι με μπλε για όλους τους μαθητές.
Το έτος 2005 η στολή της παρέλασης αλλάζει. Το σχεδιασμό της στολής αναλαμβάνει η δασκάλα του σχολείου κ. Παπαδοπούλου Ελένη και το ύφασμα επιλέγεται από το Σύλλογο Διδασκόντων σε συνεργασία με τις κυρίες του Συλλόγου γονέων. Ο σχεδιασμός της στολής των κοριτσιών αλλά και η επιλογή του χρώματος της στολής ανατρέπει το μέχρι τότε κατεστημένο της πλισέ φούστας και του χρωματικού συνδυασμού άσπρου-μπλε, αντικαθιστώντας τα αντίστοιχα με φόρεμα σαραφάν με φαρδιές πιέτες χαμηλά, σε μπεζ-καφέ χρώμα ίδιο με το παντελόνι. Το πουκάμισο ράβεται σε ζαχαρί χρώμα με γραβάτα για τα αγόρια και μπλε σκούρο φουλάρι για τα κορίτσια. Το αξιοσημείωτο είναι ότι όλα τα απαιτούμενα μέτρα του υφάσματος αγοράστηκε από το σύλλογο γονέων και ξεκίνησαν να ράβονται οι πρώτες στολές. Τα πρώτα χρόνια οι γονείς επιβαρύνονταν μόνο με τα ραφτικά της στολής και καλούνταν εφόσον το επιθυμούν να δωρίζουν τη στολή στο σχολείο με την αποφοίτηση του παιδιού τους. Σήμερα το σχολείο διαθέτει πλήρες βεστιάριο με στολές της παρέλασης από όπου οι μαθητές δανείζονται τη στολή τους με μόνη υποχρέωση να την επιστρέψουν.
5. To σχολείο σήμερα και αύριο
Σήμερα, στο 24ο Δημοτικό Σχολείο Καβάλας, υπηρετούν 25 εκαιδευτικοί : 13 δάσκαλοι γενικής αγωγής, 1 δασκάλα ειδικής αγωγής, 2 αγγλικών, 1 γερμανικών, 1 γαλλικών, 2 φυσικής αγωγής, 2 θεατρικής αγωγής, 1 εικαστικών,1 μουσικός, 1 πληροφορικής και απασχολούνται 1 επιστάτρια, 2 καθαρίστριες , 1 γενικών καθηκόντων και 1 σχολική τροχονόμος.
Ιδιαίτερη αναφορά οφείλουμε να κάνουμε, κατά απαίτηση του προσωπικού του σχολείου, σε δύο ανθρώπους που ακούραστα προσφέρουν στο σχολείο εθελοντικά, με αποτέλεσμα σήμερα να αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της ιστορίας του: τον κ. Ίμβρο Δημήτρη και τον κ. Μιχαηλίδη Γιώργο .
Όλοι οι εμπλεκόμενοι συμφωνούν, πως το σχολείο ήτανε πάντα το πιο σημαντικό μέσο για τη μεταβίβαση του πλούτου της παράδοσης από τη μία γενιά στην άλλη. Αυτό ισχύει σήμερα σε μεγαλύτερο βαθμό απ’ όσο εφαρμοζόταν σε προγενέστερες εποχές, γιατί, με την καινούργια ανάπτυξη της οικονομικής ζωής, η οικογένεια, ως φορέας της παράδοσης και της αγωγής, έχει πια εξασθενήσει. Η συνέχιση και η υγεία της ανθρώπινης κοινωνίας εξαρτάται σήμερα σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό από το σχολείο, παρά προγενέστερα. Κάποιοι θεωρούν το σχολείο ως ένα απλό όργανο μεταβίβασης ενός μάξιμουμ ποσού γνώσεων στην αναπτυσσόμενη γενιά. Αυτό δεν μπορεί να είναι σωστό. Η γνώση από μόνη της είναι νεκρή. Ωστόσο, το σχολείο εξυπηρετεί τη ζωή. Οφείλει να αναπτύσσει στα νεαρά άτομα τις ιδιότητες και τις ικανότητες εκείνες που μπορούν να αξιοποιηθούν για το καλό της κοινωνίας. Αυτό δε σημαίνει πως η ατομικότητα θα καταστραφεί και το άτομο θα γίνει ένα απλό όργανο της κοινωνίας, κάτι σαν μέλισσα ή σαν μυρμήγκι. Γιατί μια κοινωνία από τυποποιημένα άτομα χωρίς προσωπική πρωτοτυπία και προσωπικές επιδιώξεις θα ήτανε μια φτωχή κοινωνία χωρίς δυνατότητες ανάπτυξης. Αντίθετα, ο σκοπός πρέπει να είναι η ενθάρρυνση των ατομικά ενεργούντων και σκεπτόμενων ατόμων, που, ωστόσο, θεωρούν την υπηρεσία της κοινωνίας ως το υψηλότερο πρόβλημα της ζωής τους.
Με βάση τα παραπάνω και ακολουθώντας την ανάπτυξη των Νέων Τεχνολογιών και Επικοινωνιών το σχολείο λειτουργεί με εξαιρετική οργάνωση: εφαρμόζεται ο εσωτερικός κανονισμός λειτουργίας στον οποίο συμπεριλαμβάνεται και ένα σύγχρονο σχέδιο πολιτικής προστασίας, οργανώθηκε και λειτουργεί δανειστική βιβλιοθήκη, δημιουργήθηκε μια δυναμική Ιστοσελίδα με στόχο την πληροφόρηση των μελών της σχολικής κοινότητας και την προβολή των δράσεων του σχολείου, καθιερώθηκε η μονόδρομη ενημέρωση των γονέων με μαζική αποστολή email, σχεδιάστηκαν προγράμματα software(μαθητολόγιο, ωρολόγιο πρόγραμμα, τηλεφωνικός κατάλογος, βιβλιοθήκης, ανακοινώσεων κ.α ) προσαρμοσμένα στις απαιτήσεις του σχολείου, κάθε αίθουσα διδασκαλίας διαθέτει Η/Υ (12 στις αίθουσες διδασκαλίας) για την χρήση των Τ.Π.Ε στην εκπαιδευτική διαδικασία, σε ορισμένες δε από αυτές υπάρχουν προβολείς και ένας διαδραστικός πίνακας. Επίσης διαθέτει μια ολοκληρωμένη αίθουσα Η/Υ με 13 υπολογιστές. Άλλοι 7 Η/Υ, εξυπηρετούν τις σύγχρονες ανάγκες του σχολείου, καθώς, εκτός των τυπικών γραμματειακών και εκπαιδευτικών αναγκών υποστηρίζουν τη δανειστική βιβλιοθήκη, τις εκδηλώσεις στην αίθουσα πολλαπλών χρήσεων με όλον τον υπόλοιπο υλικοτεχνικό εξοπλισμό, το σύστημα ηλεκτρονικού κουδουνιού με το ταυτόχρονο άκουσμα απαλής ορχηστρικής μουσικής σε όλους του χώρους του σχολείου κ.α. Όλο το σχολείο λειτουργεί σε ένα σύγχρονο και ταχύτατο τοπικό δίκτυο (1Gbit) με επικοινωνία όλων των υπολογιστών μεταξύ τους αλλά και με ένα κεντρικό σύστημα διαμοιρασμού των αρχείων.
Παράλληλα στο σχολείο υλοποιούνται καινοτόμα προγράμματα, προγράμματα ενδοσχολικής επιμόρφωσης, επισκέψεις σε ΚΠΕ και σε χώρους με διδακτικό και ψυχαγωγικό χαρακτήρα, επιμορφωτικές συναντήσεις για γονείς. Αναπτύσσεται με όραμα και προχωρά στο συμμετοχικό παιδαγωγικό σχεδιασμό, την αισθητική, λειτουργική και οικολογική αναβάθμιση του υπαίθριου σχολικού χώρου, τον εμπλουτισμό της βιβλιοθήκης του σχολείου, την ανάπτυξη του βεστιαρίου του. Αναλαμβάνει πρωτοβουλίες και δράσεις με σκοπό το άνοιγμα του σχολείου στην κοινωνία, με τη εμπλοκή όλων των μελών της σχολικής κοινότητας και αναπτύσσει συνεργασίες με όλους τους εμπλεκόμενους φορείς.
6. Συμπερασματικά
Το 24ο Δημοτικό Σχολείο με το πολύ καλά σχεδιασμένο και δομημένο χώρο του είναι ένα κόσμημα για την περιοχή της Νεάπολης. Μέσα από την ιστορία του, όπως αυτή ερευνήθηκε και αποτυπώθηκε, αποδεικνύεται πως με την κατάλληλη αισθητική του, την πολιτική του και το ισορροπημένο σχολικό κλίμα, δημιουργεί την αίσθηση πως είναι ένα ασφαλές καταφύγιο για τις ζωές των μαθητών. Προσφέρει πληθώρα κίνητρων μάθησης και καλλιεργεί τη θετική στάση απέναντι στο σχολείο και τη ζωή. Θέτει υψηλούς αλλά εφικτούς στόχους και προχωρά δυναμικά στην υλοποίηση τους .
7. Βιβλιογραφία
1. Προσωπικό Αρχείο Σιμιτσή Λάζαρου τέως Τεχνικού Υπαλλήλου ΟΕΚ
2. Προσωπικό Αρχείο Προέδρου ΔΕΠΟΣ κ. Θεοδωρίδη Βασίλη
3. Προσωπικό Αρχείο Αρχιτέκτονας Μηχανικού Αγγελούδη Σαπφώ
4. Αρχείο Δ/νσης Π.Ε Καβάλας, Φάκελος Σχολικής Μονάδας, αταξιν.
5. Αρχείο 24ου Δ.Σ Καβάλας, Μητρώο μαθητών ετών 1997 – 1998.
6. Αρχείο 24ου Δ.Σ Καβάλας, Εγκύκλιοι, αταξιν.
7. Αρχείο 24ου Δ.Σ Καβάλας, αταξιν.
8. Πρακτικά Συλλόγου Γονέων & Κηδεμόνων, αταξιν.
9. Προσωπικά Αρχεία Εκπαιδευτικών του σχολείου, αταξιν.
10. Προσωπικές Συλλογές γονέων και μαθητών του Σχολείου, αταξιν.
11. Ποτούλα, Σ.(χ,χ). «Η επίδραση της σχέσης δασκάλου-μαθητή στα προβλήματα συμπεριφοράς των παιδιών στο σχολείο».
12. Χατζηχρήστου, Χ. (επιμ.). (2004α). Πρόγραμμα προαγωγής της ψυχικής υγείας και της μάθησης
13. Κοινωνική και συναισθηματική αγωγή στο σχολείο. Αναγνώριση, έκφραση, χειρισμός συναισθημάτων. Βιβλίο για τον εκπαιδευτικό Πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης. Αθήνα: Τυπωθήτω.
14. John, Μ. (χ,χ). «Creating a safe and welcoming school».
Σεβόμαστε και τηρούμε τους νόμους περί προσωπικών δεδομένων - Προσωπικά δεδομένα
©2013-2015 24ο ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ. Σχεδιασμός - τεχνική υποστήριξη PCEXPERT
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου