Πέμπτη 31 Δεκεμβρίου 2015

2ο Γυμνάσιο Έδεσσας
Το 2ο Γυμνάσιο Έδεσσας αποτελεί φυσική συνέχεια παλαιότερων σχολικών μονάδων που κατά καιρούς λειτούργησαν στο ίδιο κτίριο, στο οποίο βρίσκεται, από το 1970 μέχρι σήμερα. Με την ονομασία αυτή παρουσιάζεται από το 1979, χρονιά μετονομασίας αμιγών Γυμνασίων και Λυκείων σε μικτά.
Το κτίριο με το ανθρώπινο δυναμικό του έχει μια ενδιαφέρουσα διαδρομή μέχρι σήμερα, καθώς στέγασε και άλλα σχολεία. Κτίστηκε με σκοπό τη στέγαση του εξατάξιου Γυμνασίου Θηλέων Εδέσσης που φιλοξενούνταν από το Γυμνάσιο Αρρένων Εδέσσης, το Περικαλλές. Την άνοιξη του 1965 τοποθετήθηκε ο θεμέλιος λίθος, αλλά η αποπεράτωση του έργου έγινε με μεγάλες καθυστερήσεις. Τελικά, τα εγκαίνια του νέου διδακτηρίου τελούνται στις 14-12-1970, χρονικό σημείο από το οποίο λειτουργεί αδιάλειπτα μέχρι σήμερα. Από το σχολικό έτος 1971-72 φιλοξενεί το Γυμνάσιο αρρένων, γιατί το κτίριό του κρίνεται ακατάλληλο. Τα δύο Γυμνάσια διεξάγουν το πρόγραμμα των μαθημάτων σε δύο βάρδιες, πρωί και απόγευμα.
ΤΑ ΠΑΙΔΙΚΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΩΝ ΠΑΠΠΟΥΔΩΝ ΜΑΣ. ΑΦΗΓΕΙΤΑΙ Ο ΜΑΝΩΛΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ
Παγίδες για πουλιά (Πηγή: http://fthiotikos-tymfristos.blogspot.gr/ )
Α. Καταγωγή – Οικογενειακά στοιχεία
Ονομάζομαι Μανώλης Βασίλειος και είμαι 76 χρονών. Ο πατέρας μου καταγόταν από το Περιβόλι Δομοκού και η μητέρα μου από το Ροβολιάρι Φθιώτιδας. Οι γονείς μου ήταν γεωργοί. Αγαπούσα περισσότερο τον πατέρα μου, επειδή δεν με χτύπησε ποτέ. Οι γονείς μου συμπεριφέρονταν καλά και σε εμένα και στα αδέλφια μου.
Τα παιδικά και τα νεανικά μου χρόνια τα έζησα στο Περιβόλι Δομοκού. Στο χωριό μας τα σπίτια ήταν σαν παράγκες, δρόμοι ασφαλτοστρωμένοι δεν υπήρχαν, καθώς δεν υπήρχαν και πλατείες ή παιδικές χαρές.
Με τη γιαγιά σου γνωριστήκαμε σε κάποιο πανηγύρι και μόλις την είδα την αγάπησα...
Είχα τρία αδέλφια και μία αδελφή. Με κανέναν απ’ αυτούς δε μάλωσα ποτέ. Ήμασταν πολύ αγαπημένοι. Ο μεγαλύτερος από τα αδέλφια έπρεπε να προσέχει τα μικρότερα, κάθε φορά που οι γονείς μας απουσίαζαν. Αταξίες πολλές δεν έκανα. Η μεγαλύτερή μου ήταν όταν κάποτε έκλεψα φρούτα από κάποιο ξένο χωράφι και η μητέρα μου με χτύπησε πολύ. Αυτή ήταν η τιμωρία μου.
Εκείνα τα χρόνια αγόρια και κορίτσια ήμασταν το ίδιο περιορισμένοι. Μόλις έδυε ο ήλιος έπρεπε να ήμασταν στο σπίτι.
Β. Σχολική ζωή
Άποψη (δημοσιεύθηκε στον τοίχο μου τον Ιανουάριο 2015)
Με την έναρξη της προεκλογικής περιόδου άρχισε αμέσως η αποπροσανατολιστική και κενή περιεχομένου κολακεία των πολιτικών - κι άλλων σοβαροφανών σχολιαστών - για το «σοφό» λαό μας. Αυτός, λένε, δεν φταίει σε τίποτα, αυτός είναι μόνο το θύμα, λες κι από τη γέννησή του έχει το τεκμήριο της αθωότητας. ‘Όμως, δεν είναι καθόλου έτσι τα πράγματα. Όχι!! Ας αναλάβω, λοιπόν, εγώ να παίξω το ρόλο του κακού.
Ας μην ξεχνάμε ότι μέλη αυτού του λαού είναι οι χιλιάδες από εκείνους, εκ των συμπατριωτών μας, που συνωστίζονταν σε κάθε προεκλογική περίοδο στα πολιτικά γραφεία διαπραγματευόμενοι την ψήφο τους έναντι ανταλλάγματος και υπόσχεσης για κάποια εκδούλευση και «τακτοποίηση» συγγενικού προσώπου. Μέλη του λαού είναι εκείνοι που παρατούσαν μια -ενδεχομένως - παραγωγική απασχόλησή τους, για να μετατραπούν σ’ έναν ακόμη αργόσχολο υπάλληλο μιας άχρηστης δημόσιας υπηρεσίας, παρακινούμενοι από τη σιγουριά ενός ακοπίαστου μόνιμου εισοδήματος. Μέλοι του λαού είναι αυτοί που συμφωνούσαν, με συζητήσιμο σίγουρα τρόπο, να γράφονται στα βιβλιάριά τους άχρηστα πανάκριβα φάρμακα, να μετατρέπονται από ανοιχτομάτηδες, εν μια νυκτί, σε τυφλούς ή θύματα κάποιας ανύπαρκτης αναπηρίας. Αυτοί εισέπρατταν χωρίς ντροπή και με ψευδείς βεβαιώσεις προνοιακά επιδόματα ή ακόμα πιο αδιάντροπα τις συντάξεις αποθανόντων συγγενών τους.
Μάθημα αριθμητικής
Οι πολλές σιωπές ισούνται
με μια κραυγή
Η μοναξιά ισούται με τη μοναξιά
εξισώσεις απλές...
πρώτου βαθμού
επιδέχονται μια λύση
θετική, αρνητική ή μηδέν
ή μηδέν ή μηδέν

Τετάρτη 30 Δεκεμβρίου 2015

Γ΄ Γυμνασίου Θηλέων Πειραιώς
Ιστορικό - Χρονικό Λειτουργίας
Σεπτέμβριος 1939 : Ιδρυτική πράξη του Γ΄ Γυμνασίου Θηλέων Πειραιώς, το οποίο στεγάζεται προσωρινά στο πρώτο Δημοτικό Σχολείο Πειραιώς επί των οδών Πλάτωνος και Αγίας Σοφίας.
Σεπτέμβριος 1941 : Το σχολείο εγκαθίσταται στο 4ο Δημοτικό Σχολείο Αρρένων Πειραιώς "εις ο προσωρινώς έχει εγκατασταθεί λόγω καταλήψεως του προτέρου διδακτηρίου υπό των Ιταλικών αρχών ..." (πράξη 11-9-1941)....
Το σχολ. έτος 1958-59 : Το σχολείο μεταστεγάζεται στο επί της οδού Σπάρτης κτίριο, όπου σήμερα λειτουργεί το 4ο Γυμνάσιο Πειραιά.
Το σχολ. έτος 1964-65 : Το σχολείο μεταστεγάζεται και λειτουργεί στην παλαιά πτέρυγα του Ιδιωτικού Σχολείου "Θεμιστοκλής"
Το σχολ. έτος 1972-73 : Γίνεται ο χωρισμός του Γ΄ Γυμνασίου Θηλέων Πειραιώς σε 3ο Εξατάξιο Γυμνάσιο Θηλέων Πειραιώς και σε 5ο Εξατάξιο Γυμνάσιο Θηλέων Πειραιώς.
Το σχολ. έτος 1976-77 : Χωρίζεται το εξατάξιο Γυμνάσιο σε τριτάξιο Γυμνάσιο και τριτάξιο Λύκειο. Έτσι το 3ο Γυμνάσιο Θηλέων Πειραιώς συνεχίζει σαν 3ο Λύκειο Θηλέων Πειραιώς.
Το 1980 : Το 3ο Λύκειο Θηλέων Πειραιώς μετονομάστηκε σε 7ο Λύκειο Θηλέων Πειραιώς.
Το 1981 : Το 7ο Λύκειο Θηλέων Πειραιώς μεταστεγάζεται στο επί των οδών Σπάρτης και Δράμας ιδιωτικό σχολείο του Γκίκου.
1ου Γενικού Λυκείου Κορίνθου
Πραγματοποιήθηκε με μεγάλη επιτυχία η εκδήλωση του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων των Μαθητών του 1ου Γενικού Λυκείου Κορίνθου για τα 180 χρόνια Ιστορίας στην Εκπαίδευση, 143 χρόνια λειτουργίας του Πρώτου Γυμνασίου στην Κόρινθο
Η προσέλευση του κόσμου άρχισε αρκετά νωρίς, από συμπολίτες μας που είχαν αποφοιτήσει από το πρώτο Γυμνάσιο Κορίνθου, αλλά και νεώτερους.
Μεταξύ των παρευρισκομένων ο Διευθυντής της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Ν. Κορινθίας κ.... Σαμαράς Βασίλειος, ο Διευθυντής της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Ν. Κορινθίας κ. Παπαγιωργάκης Παναγιώτης, ο Δημοτικός Σύμβουλος κ. Ψιλογιαννόπουλος Παναγιώτης, ο ταμίας της Α΄ ΕΛΜΕ Ν. Κορινθίας κ. Τριπικέλης, αρκετοί καθηγητές - τριες Λυκείων και Γυμνασίων της Κορίνθου αλλά και του ευρύτερης περιοχής. Παρόντες ακόμα αρκετοί εκπρόσωποι μαζικών φορέων και πολιτιστικών συλλόγων που μας τίμησαν με την παρουσία τους, αξίζει να σημειώσουμε την παρουσία των προέδρων 1. της Ένωσης Αρκάδων «Το Μαίναλο», 2. της Λαογραφικής Στέγης Κορίνθου, 3. του Συλλόγου Ηπειρωτών «Η Πίνδος» 4. της Μικρασιατικής Στέγης Κορίνθου και αντιπροσωπεία του Δ.Σ της ένωσης Κρητών Ν. Κορινθίας «Ο Ψηλορείτης »
Το δίλημμα
(ένα φανταστικό σενάριο)
Βρισκόταν σε απελπιστική κατάσταση. Το τραγικό γεγονός ήταν πως ήξερε ποιοι
κρύβονταν πίσω από τις πρόσφατες τρομοκρατικές επιθέσεις. Ποια ήταν τα χέρια που χειρίστηκαν τα όπλα κι αφαίρεσαν τις ζωές των δυο ανθρώπων. Ήξερε πρόσωπα και πράγματα. Διευθύνσεις κατοικιών, αποθήκη υλικού και όλα τα συναφή. Μέχρι μια φάση ήταν κι αυτός, χωμένος μέχρι το λαιμό, στο στενό πυρήνα της οργάνωσης. Έλαβε ενεργό μέρος σε μια σειρά από ενέργειες στην προηγούμενη περίοδο, αλλά καθώς ο χρόνος προχωρούσε συνειδητοποίησε ότι ανάμεσα στα μέλη της οργάνωσης άρχιζε με αυξανόμενο ρυθμό να επικρατεί ένας άκρατος ριζοσπαστισμός που απαιτούσε όλο και πιο σοβαρές και ριψοκίνδυνες δράσεις. Το αναπόφευκτο ήρθε από μόνο του.
Ενώ εξ αρχής είχε συμφωνηθεί από όλους ότι δεν θα βάψουν τα χέρια τους με αίμα, στο τέλος ο προσυμφωνημένος αυτός όρος ξεπεράστηκε εκ των πραγμάτων. Βεβαίως αφορμή και βοήθεια έδωσαν περιστατικά αυταρχισμού της ίδιας της κρατικής εξουσίας. Για λόγους δικαιοσύνης όμως πρέπει όμως να ειπωθεί ότι αυτά δεν οφειλόταν σε επίσημη πολιτική γραμμή και πρόθεση. Γιατί άλλωστε αυτοί που κατέχουν την εξουσία και ήδη νέμονται τον πλούτο, να δημιουργούν αιτίες άσκοπων και ζημιογόνων αναταραχών; Αυτό δεν είναι ένα λογικό ερώτημα; Κυρίως ήταν οι ανεύθυνες πράξεις αναρμόδιων παραγόντων, ήταν το έλλειμμα εκπαίδευσης τους και γενικότερα η εξόφθαλμη υστέρηση των οργάνων της αστυνομίας στο κεφάλαιο της βασικής εκπαίδευσης.
Αλλά γι’ αυτόν ο όρος «όχι αίμα» ήταν ένα αξεπέραστο όριο των αρχών του, της εν γένει ανατροφής του και γιατί όχι και των πολιτικών του απόψεων. Εδώ οι κοινωνίες, υπενθύμισε στον εαυτό του, δώσανε πολύχρονες μάχες για την κατάργηση της θανατικής ποινής και στην μεγάλη πλειοψηφία των κρατών κατοχυρώθηκε και νομοθετικά αυτή η άποψη εμείς θα την επαναφέρουμε; Με βάση ποια αρχή αναγορεύουμε τον εαυτό μας ως υπέρτατο κριτή των πάντων; Από πού αρύουμε το δικαίωμα να αποφασίζουμε για τη ζωή ή το θάνατο ενός ανθρώπου;
«Όχι, παρακαλώ δε θα πάρω».
Τα βρόντηξε κι έφυγε.
Η ιδέα κάποια στιγμή πέρασε σαν αστραπή μέσα απ’ το μυαλό. Κι ο φόβος εισχώρησε αμείλικτος εντός του. Όπως αυτός ήξερε για τους παλιούς του συντρόφους το ίδιο ίσχυε όμως και με εκείνους. Κι αυτοί ήξεραν πως ήξερε. Είναι γνωστό ότι οι εσωτερικές διενέξεις σ’ αυτούς τους χώρους εμπεριέχουν έναν ιδιαίτερο φανατισμό και τα αντίποινα μπορεί να είναι οδυνηρά. Μήπως λοιπόν αυτός θα μπορούσε να είναι ο μελλοντικός τους στόχος; Αδιέξοδο!
Ποιο ήταν το καθήκον του σαν πολίτη αυτής της χώρας; Καταλάβαινε τη λύσσα στην οποία είχαν φτάσει και τα επόμενα βήματα θα ήταν κι άλλα θανατερά χτυπήματα. Πώς θα τους σταματούσε; Ήξερε ότι η δική του άμεση παρεμβολή για να τους πείσει να σταματήσουν θα ήταν ατελέσφορη και γιατί όχι επικίνδυνη. Βεβαίως μια καταγγελία ακόμα και ανώνυμη θα έλυνε οριστικώς το πρόβλημα. Όμως υπήρχε κι ο συνειδησιακός παράγοντας. Είχε το ηθικό δικαίωμα να γίνει ο σπιούνος της υπόθεσης; Αλλά και σαν πολίτης είχε το ίδιο δικαίωμα να επιτρέψει την εκτέλεση ενός ακόμα στυγερού εγκλήματος; Το δίλημμα ήταν οδυνηρό και απαιτούσε πρωτοβουλία εκ μέρους του.
Μέρες τώρα παιδευόταν με τέτοιου είδους ερωτήματα και καθώς ο χρόνος προχωρούσε η ψυχολογική πίεση γινόταν όλο και πιο ενοχλητική. Έπρεπε να φτάσει σε μια λύση. Η κάθαρση του δράματος ήταν αναγκαία. Η φυγή μακριά από τη χώρα ενώ θα τον προστάτευε σαν άτομο και θα του εξασφάλιζε την ατομική του ακεραιότητα δεν θα έλυνε το πρόβλημα. Δεν ήταν μόνο πολιτικές οι αναστολές του. Δε διαφωνούσε μόνο σ’ αυτό το επίπεδο. Ήταν κι η αρχέγονη τάση του ανθρώπου για την αποφυγή της «αμαρτίας» με τη γενικότερη κι όχι μόνο τη στενή θρησκευτική σημασία της.
Η λύτρωση έπρεπε να έχει και το αρμόζον προσωπικό τίμημα. Την τιμωρία της προσωπικής του συμμετοχής. Ενώ διαφωνούσε με τις εξελίξεις είχε συμβάλει κι αυτός- σε πρώτη φάση- στο άνοιγμα του ασκού του Αιόλου. Είχε ένα μερίδιο ευθύνης και έπρεπε να υποστεί τις συνέπειες των πράξεων του. Έτσι έφτασε στη Σολομώντεια, κατά την άποψή του λύση, που όμως κι αυτή εμπεριείχε την προφανή αντίφασή της.
Κάθισε και κατέγραψε σε χαρτί ό,τι ήξερε με το νι και με το σίγμα. Ονόματα, σπίτια, την διαδοχική σειρά των ενεργειών μέχρι εκεί που ήξερε λόγω της προσωπικής του συμμετοχής, τις εικασίες του για τη συνέχεια. Έβαλε το χαρτί σ’ ένα φάκελο και τον έστειλε στην εισαγγελία. Πριν το γράμμα φτάσει κι αρχίσουν οι αναπόφευκτες εξελίξεις έγινε εκουσίως θύμα ενός θανατηφόρου αυτοκινητιστικού δυστυχήματος.
Οι αδιέξοδες ενέργειες έχουν και τις αδιέξοδες λύσεις.
Ιανουάριος 2009

Ο Λιάκος
Ο Λιάκος ήταν που χθες το βράδυ
άραξε πάνω στα σύννεφα
φορώντας ένα κοντοβράκι μόνο
κι έλεγε ιστορίες παλαβιάρικες...
για μεθυσμένους και μυξοπαρθένες

Ναι! Ο Λιάκος ήταν, που λένε, πως
μια βίδα του έστριψε τότε
που μπρος στα μάτια του
οι πειρατές κομμάτιασαν τα’ όνειρά του
κι’ έπειτα πήγαν να κατοικήσουν
στον ναό μέσα στη πόλη.
Μα, τα έλεγε όλα στο βρόντο
γιατί οι άγγελοι που ήταν σιμά του
είχαν πιο σοβαρές δουλειές να κάνουν:
Δοξολογίες και ύμνους ν’ αναπέμπουν
στον Πάνσοφο Δημιουργό

Τρίτη 29 Δεκεμβρίου 2015

Μερζιφούν 1912: Ψηφοφορία δια την συμφοίτησιν αρρένων και θηλέων εις τα Ελληνικά σχολεία μέσης εκπαιδεύσεωςkapote_schools_sp.jpg
Κατά την τακτικήν συνεδρίαν του συλλόγου «Πόντος», το πρώτον θέμα ήτο συζήτησις περί του «Αν πρέπη να υπάρχη συμφοίτησις αρρένων και θηλέων εις τα Ελληνικά σχολεία της μέσης εκπαιδεύσεως».Αν και τα επιχειρήματα αμφοτέρων των μερίδων υπήρξαν δυστυχώς πενιχρά, ίσως διότι δεν είχαν προετοιμασθή αρκούντως, κατά την ψηφοφορίαν όμως εκέρδισεν η καταφατική μερίς δι’ υπερδιπλασίων ψήφων από τας δοθείσας εις την μειονοψηφούσαν εναντίαν μερίδα. Εφημερίς Πόντος

6ο Γυμνάσιο Αθηνών
Η ιστορία του σχολείου μας
Δευτέρα, 11 Μάρτιος 2013 | Τελευταία Ενημέρωση στις Κυριακή, 07 Απρίλιος 2013
Στην ευρύτερη περιοχή που βρίσκεται σήμερα το σχολείο μας κατά την αρχαιότητα, βρισκόταν ένα από τα τρία μεγαλύτερα και σημαντικότερα γυμνάσια της Αθήνας το Κυνόσαργες. Εκτιμάται ότι βρισκόταν εκτός των τειχών της πόλης νότια του Ναού του Ολυμπίου Διός, στην αριστερή όχθη του Ιλισού ποταμού. Εκεί γυμναζόταν ο Θεμιστοκλής και αργότερα ο μαθητής του Σωκράτη ο Αντισθέ¬νης που υπήρξε ιδρυτής της φιλοσοφικής σχολής των κυνικών. Φημισμένο ήταν και το άλσος που περιέβαλε το Γυμνάσιο αυτό. Ευρήματα που ενισχύουν την ύπαρξη του Κυνοσάργους στο σημερινό Νέο Κόσμο, βρέθηκαν κατά τη διάρκεια εργασιών σε οικόπεδο πίσω από τον Άγιο Παντελεήμονα Ιλισού.
Το 6ο Γυμνάσιο Αθηνών, το ΣΤ΄ για την ακρίβεια, ιδρύθηκε στις αρχές του 20ου αιώνα. Τα παλαιότερα αρχεία του χρονολογούνται από 1908! Τότε το σχολείο στεγαζόταν σε κτίριο επί της οδού Φαλήρου (η πρώτη παράλληλος δεξιά της λεωφό¬ρου Συγγρού στο ρεύμα για Πειραιά)
Τ ο .. σ ε ν ά ρ ι ο
Ας κάνουμε την εξής υπόθεση. Κάποιοι πιστεύουν ή ελπίζουν στη μετεμψύχωση, δηλαδή, μετά το πέρας της «πρώτης ζωής», την επιστροφή και την αφετηρία μιας νέας «δεύτερης διαδρομής». Αυτή την εννοούν ως μια νέα ζωή χωρίς μνήμες και έρματα από το παρελθόν. Ένας αγνός νέος βίος. Προαιώνια ελπίδα του ανθρώπου που στην ιστορία ντύθηκε με διάφορα θρησκευτικά και φιλοσοφικά ενδύματα, εκφράζοντας στην πραγματικότητα το φόβο του ανθρώπου για το θάνατο και τον αφανι...σμό του.. Προφανώς η επάνοδος στη ζωή σε όλους αρέσει.
Εγώ θέλω να κάνω μια αλλαγή σ’ αυτό το άπιαστο όνειρο. Ας μη μιλάμε για δεύτερη ζωή. Ας θεωρήσουμε ότι συνεχίζεται η πρώτη με μια βασική διαφορά. Με μια πλήρη στροφή 180 μοιρών ακολουθούμε την αντίστροφη πορεία, μεταφέροντας μαζί μας όλες τις μνήμες και τις εμπειρίες της διαδρομής. Τα στάδια που θα περάσουμε τώρα θα είναι : Γέροντας, ώριμος άνδρας, άνδρας, νέος, παιδί και βρέφος. Ας ψάξουμε να δούμε τι αλλαγές μπορούν να συμβούν. Θεωρητικά το άτομο και η κοινωνία μέσα στην οποία ζει θα πρέπει να έχει όφελος. Ο «οπισθοδρομών», έχοντας το πλεονέκτημα της πρότερης γνώσης μπορεί να αποφεύγει τα λάθη που έκανε στην αρχική διαδρομή, να δώσει χρήσιμες συμβουλές και μ’ ένα λόγο να γίνει θετικό στοιχείο στην κοινωνία. Όμως μαζί με τη γνώση μεταφέρει και τα βιολογικά ελαττώματά του. Μήπως με αυτή τη γνώση, εκμεταλλευθεί προς όφελός του την απειρία των «πρωτοβάδιστων»; Είναι κι αυτό ένα ενδεχόμενο.
Έχει πολλαπλώς ειπωθεί ότι η γνώση απελευθερώνει τον άνθρωπο και τον κάνει αυτεξούσιο. Η ιστορική διαδρομή αυτό δεν το επαλήθευσε. Αντιθέτως πολλές φορές η γνώση έγινε όπλο στα χέρια επιτήδιων να ανακαλύψουν νέους τρόπους εκμετάλευσης των συνανθρώπων τους. Οι πόλεμοι, οι αιματοχυσίες, οι χωρίς δισταγμούς αφαιρέσεις ζωής συνεχίζονται χωρίς διακοπή, ελαττώνοντας την ελπίδα κάποιων για βελτίωση των όρων ζωής της ανθρωπότητας

Η Μ π ι ρ μ π ί λ ω
Έριξε ανεμόσκαλα και κατέβηκε οικειοθελώς απ’ τον όμορφο παράδεισο που, ως τώρα, ζούσε. Ήρεμη κι ανέμελη ήταν η ατμόσφαιρα, είχε ό,τι επιθυμεί κάποιος να έχει. Τότε γιατί λοιπόν; Α! Κάθε μέρα που περνούσε εκεί πάνω ένιωθε όλο και πιο οδυνηρά την απουσία τους. Τα μπιρμπίλικα εκείνα μάτια που κάθε φορά που τον κοίταζαν, πέθαινε και ξαναγεννιόταν σαν τον φοίνικα. Τόσο, μα τόσο πολύ, τα νοσταλγούσε Βασανιστήριο γλυκό, προσμονής ατμόσφαιρα, διαρκής αγωνία για την κατάκτησής τους. Έτσι από την ασφάλεια προτίμησε την αμφιβολία, από τη σιγουριά, τον κίνδυνο της απόρριψης. Πάντα του άρεσαν οι ανηφόρες και τα δύσκολα Βλέπεις τα χούγια ο άνθρωπος τα σέρνει μαζί του. Αυτός δεν μπορούσε να είναι η εξαίρεση

Δευτέρα 28 Δεκεμβρίου 2015

Το ιστορικό Γυμνάσιο Κυθήρων
Κατά τις δύο πρώτες δεκαετίες του αιώνα μας, το Ελληνικό Δημόσιο συντηρούσε Γυμνάσια μόνο στις πρωτεύουσες των νομών. Τα Γυμνάσια που υπήρχαν, όσα υπήρχαν, σε πρωτεύουσες επαρχιών συντηρούνταν από κληροδοτήματα, από χορηγίες πλουσίων κλπ. Ως εκ τούτου η ίδρυση Γυμνασίου στα Κύθηρα ήταν πολύ δύσκολη, σχεδόν αδύνατη. Μέχρι το 1920 οι μαθητές του νησιού που τελείωναν το Δημοτικό φοιτούσαν στη Βιτσαμάνειο Εμπορική Σχολή ή στα Ελληνικά Σχολεία (Σχολαρχεία) της Χώρας και του Ποταμού.
Τον Ιούνιο του 1921 ο Πρόεδρος της Κοινότητας Κυθήρων, με υπόδειξη του Κυθηρίου πολιτικού Σπυρίδωνος Στάη, που τότε ήταν Υπουργός των Εσωτερικών, υποβάλλει αναφορά στο Υπουργείο Παιδείας με την οποίαν ζητά την ίδρυση Γυμνασίου στα Κύθηρα. Στην αναφορά αυτή το Υπουργείο Παιδείας αντέδρασε έντονα, διότι αφ’ ενός δεν είχε διδακτικό προσωπικό (οι πλείστοι καθηγητές ήταν στρατευμένοι και οι γυναίκες ήταν ελάχιστες στο χώρο της εκπαίδευσης) και αφ΄ετέρου υπήρχαν άλλες μεγάλες πόλεις και επαρχίες, πολύ μεγαλύτερες από τα Κύθηρα, που πρόβαλλαν αξιώσεις και δικαιώματα για την ίδρυση Γυμνασίου στην περιφέρειά τους. Σε αυτό το σημείο φάνηκε το κύρος και το αμέριστο ενδιαφέρον για τη γενέτειρα του Σπύρου Στάη. Εξουδετέρωσε όλες τις δυσκολίες και στις 3 Σεπτεμβρίου 1921 υπογράφεται το Βασιλικό Διάταγμα με το οποίο ιδρύεται «…εν Κυθήροις πρώτη τάξις τετραταξίου Γυμνασίου, υπό τον όρον η Κοινότης Κυθήρων να προσφέρει δωρεάν το δια την λειτουργίαν της τάξεως ταύτης κατάλληλον οίκημα και εφοδιάση αυτό δια των αναγκαίων επίπλων και οργάνων.
1972 στο Γυμνάσιο Θηλέων Βεροίας Εκείνα τα χρόνια τα Γυμνάσια ήταν εξατάξια και στην Βέροια τα Γυμνάσια ήταν δύο. Ένα Αρρένων και ένα θηλέων. Σε καθένα από αυτά και ένα τμήμα Πρακτικό για τις Θετικές περισσότερο σπουδές. Οι καλοί μαθητές πήγαιναν στο Πρακτικό πολλές φορές από μόδα και όχι ύστερα από ώριμη σκέψη. Εδώ λοιπόν φαίνονται περισσότερο οι 'πρακτικές' 1970 εκδρομή στον Τριπόταμο με τα πλακάτ το οι πρακτικές έπρεπε να ξεχωρίζουν.....Το Δ Πρ...προφανώς ερμηνεύεται τετάρ...τη τάξη πρακτικού. 1971 μπασκέτα βρισκόταν εκεί που είναι σήμερα η είσοδος του γκαράζ του Δημαρχείου 1971 Χριστούγεννα της πέμπτης τάξης αποφασίσαμε ότι έπρεπε να κάνουμε μια καλή πράξη και επισκευθήκαμε το ακριτικό χωριό Μαργαρίτα στα σύνορα με τα Σκόπια και μοιράσαμε δώρα στα παιδιά του Δημοτικού.Η φωτο τραβήχτηκε στη είσοδο του σχολείου μας και διακρίνω τις δυο γυμνάστριες Μάρω και Ασημίνα το γυμνασιάρχη Παπαδόπουλο (Πατούνας) Παυλίδη Βασιλειάδου και πίσω δεξιά ο επιστάτης. Tασούλα Αντωνία Βέτα Τασούλα κοριτσια λουλουδια 1972 οι πρακτικές με τους καθηγητές τους Σισμανίδη Θυμιοπούλου και Γαλανοπούλου 1972γυμναστικές επιδείξεις στο γήπεδο 1972πρακτικό και κλασικά μαζί
8ο Δημοτικό σχολείο Χίου Ιστορία του
Το σχολείο βρίσκεται Βορείως της πόλεως στη θέση Βουνάκι, όνομα που πήρε από την ύπαρξη δύο μικρών υψωμάτων (βουναλάκια), που το ένα βρισκόταν στο χώρο του Σχολείου και το άλλο στη σημερινή πλατεία Νικολάου Πλαστήρα. Απέχει από το κέντρο της πόλης περί τα 300 μέτρα και εξυπηρετείται με την κεντρική συγκοινωνιακή αρτηρία Χίου-Βροντάδου.
Η φύση του εδάφους είναι ασβεστολιθική και σχιστολιθική. Τα συνήθη φυτά της περιοχής είναι η ελιά, τα εσπεριδοειδή, και η αμυγδαλιά. Το κλίμα της περιοχής είναι εύκρατο και υγιεινό.
Η θέση στην οποία ευρίσκεται το σχολείο παλαιότερα λεγόταν Παλαιόκαστρο και η οδός που οδηγεί προς το Βροντάδο οδός Παλαιοκάστρου. Η θέση που βρίσκονται σήμερα (2014) τα Γ΄ και Η΄ Δημοτικά σχολεία, ήταν ένα ύψωμα στο οποίο κατά τη γνώμη του Γάλλου Αρχαιολόγου FUSTEL DE COULANGES, (που ενήργησε ανασκαφές στο Παλαιόκαστρο το 1855), παλαιότατα καλυπτόταν από τη θάλασσα.
Καιγόταν ολόκληρος.
Αυτή δεν ήταν επιθυμία.
Ήταν κάτι περισσότερο.
Ένα θανατηφόρο πάθος.
Πρόσφερε όλο του το είναι...
να δώσει ευχαρίστηση,
αλλά συγχρόνως να ρουφήξει
τη μέγιστη δυνατή.
Πότε μέχρι τώρα
δεν βρέθηκε σε τέτοια έξαρση.
Αναρωτήθηκε.
Αίτιο η προσωπική προδιάθεση
ή το αντικείμενο του πόθου;
Η απάντηση έρχεται από μόνη της:
Ο συνδυασμός τους!
Αυτή η ευτυχισμένη συνεύρεση

Κυριακή 27 Δεκεμβρίου 2015

Το ιπτάμενο σακάκι
Το νέο Χημείο της οδού Ναβαρίνου το 1963 ήταν ένα γιαπί που στοίχειωνε. Τότε οι φοιτητές της Φυσικομαθηματικής οργάνωσαν μια εκδήλωση με αίτημα, να εγκριθούν οι αναγκαίες πιστώσεις για την ολοκλήρωση και λειτουργία του.
Για κάθε συγκέντρωση τότε χρειαζόταν η άδεια της Αστυνομίας και εμείς δεν τη ζητήσαμε. Η Αστυνομία όμως, πάντα ενημερωμένη, είχε αποκλείσει εγκαίρως την είσοδο με ισχυρή δύναμη και δε μας άφηνε να πλησιάσουμε τα σκαλοπάτια.
Εγώ θα ήμουν ένας από τους ομιλητές. Το αίμα τότε έβραζε. Δεν μπορούσα με τίποτα ν’ ανεχτώ αυτόν τον αποκλεισμό. Σαν ταύρος σε κόκκινου πανιού πρόκληση όρμησα μετωπικά πάνω τους. Δεν το περίμεναν. Χώθηκα μέσα στο κτήριο, ενώ πίσω μου τα όργανα με κυνηγούσαν. Σαν τρομαγμένο ζαγάρι πήδηξα όλα τα εμπόδια, σκαρφάλωσα στα κενά που ακόμα υπήρχαν και κάποια στιγμή βρέθηκα στην ταράτσα. Κάτω οι φοιτητές με αποθέωναν. Μη φανταστείτε τίποτα ιδιαίτερο, το πολύ εκατό άτομα. Όμως εγώ αισθανόμουν τουλάχιστον όπως ο Χίλαρι όταν πάτησε το Έβερεστ. Η καρδιά μου ήθελε να δραπετεύσει από το στήθος. Από κάτω φωνές και χειροκροτήματα. Και να ήθελα να μιλήσω, ποιος είχε την όρεξη να μ’ ακούσει;
Το σχολείο της Αμφίκλειας
Στεγάζονται σ’ αυτό το κτήριο το τριτάξιο Γυμνάσιο και το τριτάξιο Γενικό Λύκειο Αμφίκλειας που λειτουργούν από του σχολικού έτους 1976 -1977. Προηγουμένως στεγαζόταν το εξατάξιο Μικτό Γυμνάσιο Αμφίκλειας (λειτουργούσε από το 1921 τετρατάξιο και από 1930 εξατάξιο). Το Δημόσιο αυτό Διδακτήριο κτίστηκε θεμελιώθηκε στις 21-11-1937 με έξοδα του Δημοσίου, αλλά και με χορηγίες της οικογένειας Παπαλουκά Ευταξία και των Δαδιωτών της Αμερικής επι οικοπέδου του τότε Δήμου Αμφίκλειας. Ολοκληρώθηκε και λειτούργησε το 1954. Καθοριστική στην ολοκλήρωση του ήταν η συμβολή του Γυμνασιάρχη Παν. Πλαγιανάκου. Τα εγκαίνια έγιναν τον Οκτώβριο του 1954 με την έναρξη της σχολικής χρονιάς.


Το κτίριο
ΤΑ ΠΑΙΔΙΚΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΩΝ ΠΑΠΠΟΥΔΩΝ ΜΑΣ.ΑΦΗΓΕΙΤΑΙ Ο ΠΟΛΥΚΑΡΠΟΣ ΠΑΠΑΠΟΛΥΖΟΣ
Α. Καταγωγή – Οικογενειακά στοιχεία
Με λένε Πολύκαρπο Παπαπολύζο. Είμαι 85 ετών και οι γονείς μου κατάγονταν από το Καταφύγι της Καρδίτσας. Οι γονείς μου ασχολούνταν με αγροτικές δουλειές. Αγαπούσα πολύ και τους δύο γονείς μου. Οι γονείς μου συμπεριφερόντουσαν σε εμένα και στα αδέρφια μου με αγάπη, αλλά και με αυστηρότητα...
Τα παιδικά, όπως και τα νεανικά μου χρόνια τα έζησα στο Καταφύγι. Όλα τα σπίτια εκεί ήταν χτισμένα από πέτρα. Οι δρόμοι ήταν με χώμα κι ο τόπος ήταν γεμάτος από δέντρα.
Γνωρίστηκα με τη γιαγιά σου στην Καρδίτσα και παντρευτήκαμε με προξενιό, όπως συνηθιζόταν εκείνα τα χρόνια. Είχα δύο αδέρφια και τρεις αδερφές. Κάπου-κάπου μαλώναμε μεταξύ μας τα αδέρφια και αυτό γινόταν για μικροδιαφορές που δημιουργούνταν.
Τα αγόρια τα επέτρεπαν να μένουν έξω από το σπίτι ως τις 10 το βράδυ, ενώ τα κορίτσια ήταν πιο περιορισμένα, έπρεπε μέχρι τις 7 το πολύ να είναι στο σπίτι. Όταν έλειπε η μητέρα, οι μεγαλύτεροι πρόσεχαν τα μικρότερα από τα αδέρφια τους.
Ήρθες νωρίς στο δρόμο της ζωής μου
όταν ένιωθα ο ομφαλός της Γης
και το μυαλό γεμάτο οίηση
έλυνε τα «παγκόσμια προβλήματα»
Η υπομονή σου κάποτε στέρεψε...
κι έφυγες πικρά απογοητευμένη.
Αργότερα εκτίμησα την προσφορά σου
μα ήταν πια αργά..
Σ’ αναζήτησα παντού, πλην ματαίως..
Όταν έφτασα στο κράσπεδο της ζωής
γύρισες απλώνοντας παντού την αύρα σου
Τι κρίμα !
Το μόνο που μπορούσα τώρα να προσφέρω
ήταν ένα κοινό άλμα στο βάραθρο…

Παρασκευή 25 Δεκεμβρίου 2015

Στιγμές από την ιστορία του 3ου Γυμνασίου Τρικάλων (πρώην Θηλέων)
Ρετρό Φωτό & Ιστορίες
Ιστορικές φωτογραφίες από την ίδρυσή του μέχρι το 1953
ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ
Το «Αστικό Σχολείο Θηλέων» ιδρύθηκε το 1937.
...
Άρχισε να λειτουργεί από την 15 η Οκτωβρίου 1937 και αποτελούσε παράρτημα του τότε μικτού Γυμνασίου Τρικάλων.
Διευθυντής ανέλαβε ο Γεώργιος Κακκάβας, Φιλόλογος.
Καταργήθηκε με την ίδρυση του Γυμνασίου Θηλέων το οποίο πρωτολειτούργησε το φθινόπωρο του 1939 ως αυτοτελές Γυμνάσιο με Γυμνασιάρχη τον κ. Γεώργιο Κακκάβα.
Το 1945 λειτούργησε με 438 μαθήτριες και πέντε καθηγητές.
Φωτογραφία μαθητριών του Γυμνασίου Θηλέων Τρικάλων με τον καθηγητή μαθηματικών Ρούση Κων/νο ( από το βιβλίο Θ. Λώλη – Το Βαρούσι)
Διευθυντές από 1944-1954:
Παναγιώτης Κοτρώνης (1944-1945),
Γεώργιος Πάσχος (1945-1947, 1950),
Βασίλειος Βήκας (1947-1948),
Γεώργιος Κ. Παπαγεωργίου-Εράλδυς (1948-1954)
Το ιστορικό της ίδρυσης του Νικηφορείου Γυμνασίου Καλύμνου
Παρασκευή, 19 Απρίλιος 2013 12:15 | | |
Η ίδρυση του Νικηφορείου Γυμνασίου υπήρξε σημαντικό γεγονός στην εκπαιδευτική ιστορία της τουρκοκρατούμενης Καλύμνου, αρχές του 20ου αιώνα.
Â
Το γεγονός αυτό οφείλεται κατά κύριο λόγο στη γενναιόδωρη προσφορά του αειμνήστου Αρχιμ. Νικηφόρου Σ. Ζερβού(1948-1906), ο οποίος το 1905 διέθεσε το απαραίτητο χρηματικό ποσό, για την ίδρυση του «Νικηφορείου Γυμνασίου» ή της «Νικηφο...ρείου Ελληνικής Σχολής» όπως ακριβώς τιτλοφορείται στην προμετωπίδα του Διδακτηρίου. Βασικός σκοπός η καλλιέργεια των Ελληνικών Γραμμάτων και γενικά η προαγωγή της Ελληνοχριστιανικής Παιδείας, στη γενέτειρα του Κάλυμνο.
Την Ιστορική αυτή απόφαση του, ο Δωρητής την πήρε στην Κάλυμνο και την έκανε γνωστή με επιστολές του οι οποίες διασώζονται .
Τελευταία Ενημέρωση (Τετάρτη, 18 Νοέμβριος 2015 13:41)
Πέμπτη, 24 Δεκεμβρίου 2015 18:00:59
Copyright © 2013 Margaritis Pappas, Eirini Marinou.
All Rights Reserved.

Δείτε περισσότερα

Η εισήγησή μου για το Facebook
Η πρώτη μου επαφή με το θέμα των Η/Υ ήταν ένα άρθρο που μου ζητήθηκε να γράψω στα τετράδια της φυλακής το 1970. Το έγραψα, πράγματι, χρησιμοποιώντας την υπάρχουσα εκεί βιβλιογραφία. Το άρθρο είχε τον βαρύγδουπο τίτλο
«Από τον άβακα στον ηλεκτρονικό υπολογιστή» και διασώθηκε
Όμως στη συνέχεια το ενδιαφέρον μου για τη σχετική τεχνολογία ατόνησε και μάλιστα στο ενδιάμεσο χρονικό διάστημα αφελώς έκανα δηλώσεις του στιλ
«Εγώ δε θα ακουμπήσω το δάκτυλό μου σε πληκτρολόγιο»
Βλέπετε είμαι επιρρεπής σε τέτοιες αστόχαστες δηλώσεις αγνοώντας ή υποτιμώντας τη νομοτέλεια των εξελίξεων που φέρνει ο χρόνος. Όταν μετά από 35 χρόνια πλησίαζα να γίνω απόμαχος της εργασίας μέσα μου φούντωσε η επιθυμία να υπερασπιστώ το αντικείμενο της εργασίας μου, που με τόση ευκολία αντιμετώπιζε τα πυρά από ποικίλες πλευρές, μέσα στην κυρίαρχη κρατικιστική ατμόσφαιρα που επικρατούσε στη χώρα, ιδιαίτερα από ανθρώπους που δεν είχαν τον αντίστοιχο πνευματικό εξοπλισμό και την καλή έξωθεν μαρτυρία.
Ε π ι θ υ μ ί ε ς
Πότε επιτέλους θα πάψει να επιθυμεί; Πότε θα κλείσει με ταφόπετρα οριστικά τις υλικές πλευρές του ανθρώπου; Τις επιθυμίες που χωρίς συγκρατημό συνεχίζουν να τον ταλανίζουν; Αν το δει, ως χριστιανός θα τις ονομάτιζε αμαρτωλές. Όμως επειδή αυτή η εξήγηση δεν τον καλύπτει, παλεύει με τον ίδιο του τον εαυτό. Η σκέψη είναι πλανεύτρα κι αχόρταγη, δεν ελέγχεται, σε ξεπερνάει. Όμως - και δυστυχώς - η σάρκα είναι ασθενής. Παρ’ όλα αυτά… έλεος. Δεν είναι και του θανατά. Το υπόλοιπο της ζωής του δεν θα είναι μεν αμόλυντο, δε θα είναι ανεπαίσχυντο. Αλλά - τουλάχιστον στην εμφανή πλευρά - θα είναι ειρηνικό. Η εσωτερική του φουρτούνα ας απορροφηθεί μόνο από τις δικές του δυνάμεις.

Π ρ ο σ θ α φ α ί ρ ε σ η
Περπατούσε αμέριμνος μέσα στο χορταριασμένο κτήμα, ενώ ψιχάλιζε και λίγο. Οι μυρωδιές των λουλουδιών τον κύκλωναν, τον αιχμαλώτιζαν ευχάριστα. Του θύμιζαν ότι στην ύπαιθρο υπάρχουν τόσες ακόμα ομορφιές, που χάθηκαν από την καθημερινότητα της ζωής στη πόλη. Βλέπεις ο πολιτισμός όταν δίνει στον άνθρωπο ένα νέο προϊόν, για να διευκολύνει τη ζωή του, χωρίς να το συνειδητοποιεί, κλέβει από αυτόν ένα κομμάτι της φυσικής ομορφιάς. Αυτή η πρόσθεση, που πάντα συνοδεύεται από μια αφαίρεση, είναι νόμος στο κύλισμα του χρόνου. Το δέχεσαι και συνεχίζεις τη ζωή πελαγοδρομείς μέσα στις αβεβαιότητες.

Όταν τα μηνύματα άρχισαν να καταφτάνουν
έδειχναν ξεκάθαρα ότι το όραμά μας ήταν
από τους ίδιους ναρκοθετημένο
αυτούς που τάχτηκαν ως φύλακές του
Όταν τα κρυμμένα σεντούκια αποσφραγίστηκαν...
γύρω ξεχύθηκε η μυρωδιά της φορμόλης.
Τότε φτάσαμε να αναρωτιόμαστε
μήπως η λύση κρύβεται στην άλλη πλευρά
την αθέατη πλευρά της σελήνης
Μα εμείς που δεν είχαμε τα μέσα
να φτάσουμε έως εκεί
έπρεπε αλλού να την αναζητήσουμε
κάπου πιο κοντά, ίσως και μέσα μας
Ναι! μέσα μας
σε μια παρθένα γωνιά της καρδιάς μας.
ΤΑ ΠΑΙΔΙΚΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΩΝ ΠΑΠΠΟΥΔΩΝ ΜΑΣ ΑΦΗΓΕΙΤΑΙ Η ΕΛΕΝΗ ΜΠΟΥΡΑ
Στις σκάλες του παλιού κτιρίου του Μουστακείου Γυμνασίου Θηλέων Λαμίας (1964)
Α. Καταγωγή – Οικογενειακά στοιχεία
Ονομάζομαι Μπούρα Ελένη και είμαι 69 ετών. Οι γονείς μου κατάγονταν από το Παλαιοχώρι Γαρδικίου Ομιλαίων. Ο πατέρας μου ήταν δημόσιος υπάλληλος του Υπουργείου Δικαιοσύνης. Η μητέρα μου ήταν νοικοκυρά. Αγαπούσα εξίσου και τους δύο γονείς μου, γιατί και οι δύο ήταν σωστοί απέναντί μου. Οι γονείς μου συμπεριφέρονταν στοργικά, με αγάπη και με ενδιαφέρον σε ’μένα και την αδερφή μου για καθετί που μας απασχολούσε.
Τα παιδικά και τα νεανικά μου χρόνια τα έζησα στη Λαμία παρέα με την οικογένειά μου. Η γειτονιά μου ήταν υπέροχη και ήσυχη γεμάτη από σπίτια, που το καθένα είχε μια μεγάλη λουλουδάτη αυλή. Τα περισσότερα ήταν πέτρινα και κατά τη πλειοψηφία με έναν ή δυο ορόφους. Οι δρόμοι ήταν στενοί και οι περισσότεροι χωματόδρομοι. Οι πλατείες ήτανε μεγάλες με πολλά δέντρα, συνήθως πλατάνια και νεραντζιές, και πολλές από αυτές είχαν και σιντριβάνι. Επίσης τότε δεν υπήρχαν παιδικές χαρές παρά μόνο αλάνες όπου παίζαν τα παιδιά της γειτονιάς...
Με το σημερινό σύζυγό μου γνωριστήκαμε στο μαγαζί που διατηρούσε και εγώ δούλευα ως ταμίας. Είχα μια μικρότερη αδερφή και σπάνια μαλώναμε, συνήθως για παιχνίδια, αλλά όχι για σοβαρούς λόγους. Επειδή η οικογένειά μου είχε παιδιά του ίδιου φύλου ήμασταν και οι δύο αδελφές εξίσου περιορισμένες και μπορούσαμε να είμαστε εκτός σπιτιού μέχρι και τις 8 η ώρα. Συνήθως δεν έκανα αταξίες ως παιδί, ήμουνα αρκετά υπάκουη. Μερικές φορές όμως ερχόμουν αργά στο σπίτι και ως τιμωρία οι γονείς μου δε μου επέτρεπαν να βγω έξω την επόμενη μέρα. Συνήθως οι γονείς μου δε με έδερναν, τότε αλλά όπως είπα και πριν μου έβαζαν την παραπάνω τιμωρία.
Β. Σχολική ζωή
1ου Γενικού Λυκείου Πτολεμαΐδας
Η ιστορία του 1ου Γενικού Λυκείου Πτολεμαΐδας ξεκινά το 1924 με την ονομασία "Διτάξιον Ημιγυμνάσιον Καϊλαρίων". Φ.Ε.Κ. 79/8 του Απριλίου του 1924.
Το 1927 μετονομάστηκε "Ημιγυμνάσιον Πτολεμαΐδος" και λειτούργησε μέχρι το 1939.
Τη σχολική χρονιά 1937- 1938 ιδρύθηκε το Αστικό Γυμνάσιο με δυο τάξεις που ισοδυναμούσαν με την Ε΄ και την ΣΤ΄ του Δημοτικού Σχολείου.
Τη χρονιά 1939- 1940 καταργήθηκαν το Ημιγυμνάσιο και το Αστικό Γυμνάσιο και ιδρύθηκε το 8/ τάξιο Γυμνάσιο Πτολεμαΐδος.
Τη σχολική χρονιά 1972- 73 το εξατάξιο πλέονν Γυμνάσιο Πτολεμαΐδας χωρίστηκε σε Γυμνάσια Αρρένων και Θηλέων που λειτούργησαν με βάρδια στο ίδιο κτίριο.
Το 1976 το Γυμνάσιο Αρρένων θα μετονομαστεί 1ο Λύκειο Πτολεμαΐδας, όταν είχαμε το χωρισμό των εξατάξιων Γυμνασίων σε δύο αυτοτελείς κύκλους σπουδών, στο Γυμνάσιο και το Λύκειο.
Μετά το 1981 το 1ο Λύκειο Πτολεμαΐδας έγινε μεικτό, μετονομάστηκε στη συνέχεια σε 1ο Ενιαίο Λύκειο Πτολεμαΐδας από το οποίο τελικά προέκυψε το σημερινό 1ο Γενικό Λύκειο Πτολεμαΐδας.
Από τον Οκτώβριο του 1997 τα δύο Λύκεια το 1ο και το 2ο μετακόμισαν και συστεγάζονται σε νεόκτιστο κτίριο στην όδο Κωνσταντινουπόλεως 2.
[ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ]

Πέμπτη 24 Δεκεμβρίου 2015

ΑΜΦΙΚΤΥΩΝ: Το “Μουστάκειο” Κληροδότημα Λαμίας (για Ορ...

ΑΜΦΙΚΤΥΩΝ: Το “Μουστάκειο” Κληροδότημα Λαμίας (για Ορ...: Μεγάλες ευεργεσίες Γενικά    Η Λαμία και η ευρύτερη περιοχή της Ρούμελης πρέπει να θεωρηθούν καλότυχες, εφόσον ευνοήθηκαν από ...
Η ιστορία της φωτογραφίας

Θέλω να μιλήσω για την ιστορία των δυο φωτογραφιών. Η μία είναι κομμάτι της άλλης. Η φωτογραφία με τα περισσότερα πρόσωπα είναι σε ένα διάλειμμα του ιδρυτικού συνεδρίου της Δημοκρατικής Νεολαίας Λαμπράκη. Ανάμεσα στους εικονιζόμενους σημειώνω: Γιάννης Παναγιώτου, Λευτέρης Τσίλογλου, Γιάννης Τζένας Θανάσης Καλαφάτης, Άρης Ζεπάτος, Σωτήρης Πέτρουλας, Κούλης Λειβαδίτης, Άγγελος Παπούλιας, Τάκης Παππάς, Νικηφόρος Αντωνόπουλος, Δήμος Μαυρομάτης, Φώτης Κ...αντάς, Σπύρος Βεντουράτος, Ελένη Αλατά, Νίκος Κουβάτσος….. (Ας με συγχωρήσουν οι υπόλοιποι φίλοι, αλλά δε θυμάμαι όλα τα ονόματα. Κάθε διόρθωση και συμπλήρωση θα είναι ευπρόσδεκτη).
Όπως ήδη προείπα η δεύτερη είναι τμήμα της πρώτης και περιέχει μια ενδιαφέρουσα πτυχή των γεγονότων της εποχής…….
Τον Ιούνιο του ’65 βρίσκομαι με αποστολή στο Βόλο, καθώς μου είχε ανατεθεί η καθοδήγηση των οργανώσεων της νεολαίας στη Θεσσαλία. Έτσι τη μέρα που δολοφονήθηκε ο Σωτήρης Πέτρουλας ήμουν εκεί στο Βόλο. Το γεγονός με συντάραξε κι αυτό εκφράστηκε με τον εξής τρόπο. Την άλλη μέρα το πρωί, μέσα στα πλαίσια του γενικού ξεσηκωμού για το Ιουλιανό πραξικόπημα του βασιλιά, το εργατικό κέντρο του Βόλου οργάνωνε συγκέντρωση στο θερινό σινεμά Ηλύσια που βρισκόταν αν θυμάμαι καλά στη περιοχή που εμείς τότε λέγαμε Επτά Πλατάνια.
Ήμουν ένας απ’ τους ομιλητές. Τότε τα νέα δεν κυκλοφορούσαν όπως τώρα. Τηλεοράσεις δεν υπήρχαν, μόνο το κρατικό ραδιόφωνο και οι τοπικές εφημερίδες. Οι αθηναϊκές έφταναν στο Βόλο το μεσημέρι. Έτσι η δολοφονία του Σωτήρη δεν ήταν σε όλους γνωστή και σίγουρα ήταν άγνωστες οι λεπτομέρειες του συμβάντων. Η δική μου ομιλία, σε πρώτο πρόσωπο, ήταν ένας αποχαιρετισμός στο φίλο Σωτήρη. Σίγουρα δεν έγινα σε πρώτη φάση κατανοητός, αλλά αυτό δε με πείραζε.
Μετά την ομιλία με πλησίασε ο δημοσιογράφος Γιάννης Φάτσης, που τότε εργαζόταν στην τοπική εφημερίδα Θεσσαλία. Αργότερα σταδιοδρόμησε με επιτυχία σε εφημερίδες του συγκροτήματος Λαμπράκη. Με ρώτησε τι ήξερα κι αν έχω καμιά φωτογραφία. Του απάντησα θετικά και αυθημερόν του έδωσα την ολόκληρη φωτογραφία και νόμιζα ότι την άλλη μέρα θα μπει στην τοπική Θεσσαλία.
Μάταια περίμενα δυο- τρεις μέρες κι όταν συνάντησα τον Γιάννη ξανά τον ρώτησα Τότε πληροφορήθηκα το γεγονός. Η τοπική πόλη δεν είχε τον τεχνικό εξοπλισμό να ανεβάζει φωτογραφίες. Τη στείλαμε Λευτέρη στη Λάρισα, μου είπε. Όταν μετά από μέρες μπήκε ήταν ένα τμήμα της. Αυτό μου επιστρέφτηκε. Στο κομμάτι είναι ο Γιάννης Παναγιώτου από τη Θεσσαλονίκη, δίπλα εγώ κι από πάνω ο Ζεπάτος κι ο Σωτήρης. Οι δυο τελευταίοι μαζί και με άλλους από τους εικονιζόμενους δε βρίσκονται πια στη ζωή

Δείτε περισσότερα
Μέρος 2ο ΒΛΑΤΣΙ (Ή ΒΛΑΤΣΗ):
ΤΟΠΟΣ ΚΑΤΑΦΥΓΗΣ ΚΑΙ ΑΦΕΤΗΡΙΑ ΜΟΣΧΟΠΟΛΙΤΩΝ της Ευαγγελίας Βίττη
"Οταν την αποφράδα εκείνη ημέρα τής 2ας Σεπτεμβρίου τού έτους 1769 άρχισε ή τραγική έξοδος τών κατοίκων τής Μοσχοπόλεως, τότε οί περισσότεροι από αυτούς έγκαταλείποντας γιά πάντα τις πατρογονικές τους εστίες διεσκορπίσθησαν, ώς γνωστόν, σέ διάφορα μέρη τοΰ έλλαδικοΰ χώρου, κυρίως στη (Δυτική) Μακεδονία, άλλά καί τοΰ έξωελλαδικού αναζητώντας έκει καταφύγιο.
Οί τόποι καταφυγής σήμαιναν γιά πολλούς τόπο οριστικής έγκαταστάσεως, γιά άλλους πάλι πέρασμα προσωρινό ή διαρκέστερο καί κατόπιν ορμητήριο γιά μετακίνηση πρός προσφορότερα γιά τούς ίδιους μέρη.
Τόπος καταφυγής καί έγκαταστάσεως προσωρινής ή μονιμότερης, πιθανόν όμως καί μόνιμης, ύπήρξε καί τό ορεινό Βλάτσι (ή ή ορεινή Βλάτση —επί τό λογιώτερον—) τής Δυτικής Μακεδονίας, τό όποιο κατά τή ρήση τού Dusan Popovic άπέβη σέ έν μικρογραφία Μοσχόπολιν. Σχολιάζοντας τόν χαρακτηρισμό αύτόν ό μελετητής τής ιστορίας τοΰ Βλατσιού Μιχαήλ Καλινδέρης άποδίδει τό γεγονός εις τό έπικρατεστέρως όνομαστόν τής Μοσχοπόλεως, έρμηνεία ή όποία ύπό μίαν έποψη μπορεΐ νά είναι σωστή άνταποκρινόμενη στήν ιστορική άλήθεια, ύπό άλλην έποψη όμως δέν καλύπτει πλήρως κάποια έρωτηματικά, όπως διαπιστώνεται.
Είναι χαρακτηριστικό ότι οί Μοσχοπολίτες έπέλεξαν ώς τόπο έγκαταστάσεώς τους άστικά κέντρα κυρίως, τά όποια καί σχετικά μεγαλύτερη άσφάλεια παρείχαν καί επαρκέστερους όρους πρός διαβίωση ύπόσχονταν.
Ιστορικά Στοιχεία για τη Ζαγορά
Το Πήλιο και ιδίως η ανατολική πλευρά, μνημονεύεται σαν κατοικημένη από αυτούς ακόμα τους μυθικούς χρόνους.
Οι πόλεις και τα χωριά που υπήρχαν εδώ καταστράφηκαν, πότε όμως και για ποια αιτία δεν είναι ακόμη καθορισμένο. Αυτό όμως που μπορεί να θεωρηθεί βέβαιο είναι ότι τα περισσότερα χωριά που βρίσκονται στη ανατολική πλευρά του Πηλίου, ήταν αρχικά παραλιακά. Συχνά όμως αυτά απέβαιναν στόχος ληστοπειρατών, οπότε οι κάτοικοι αναγκάζονταν να απομακρύνομαι και να μετοικούν ψηλότερα. Προτιμητέες περιοχές κατά τις μετοικήσεις αυτές ήταν κοντά σε μοναστήρια.
Σύμφωνα με τον παραπάνω τρόπο φαίνεται να δημιουργήθηκε και το μεγαλύτερο και αξιολογότερο χωριό του Πηλίου, η Ζαγορά.
Απόλυτα εξακριβωμένες ιστορικές πληροφορίες για τον χρόνο ίδρυσης της Ζαγοράς δεν υπάρχουν.
Τα ευρήματα όμως της περιοχής, όπως ερείπια βυζαντινών και αρχαιότερων κτισμάτων, αρχαίοι τάφοι, πήλινα αγγεία, ξίφη, και νομίσματα με παραστάσεις της Αργώς, δείχνουν πως στην περιοχή ήταν χτισμένη κάποια προχριστιανική πόλη.
Ε ρ ω τ η μ α τ ι κ ό
Σε κάποια χρονική στο διάβα του στιγμή
Άδηλο το που, το πώς και το γιατί
βρέθηκε κρεμασμένος στο κράσπεδο
ενός τρικλίζοντος σύννεφου ...
Αιωρούμενος
στην σκοτεινή αβεβαιότητα της αβύσσου,
ταρακουνήθηκε από τις ριπές του ανέμου
και τρεμούλιασε μέσα του.
Όταν το απόθεμα των δυνάμεων
άρχισε να εξανεμίζεται
το σκέφτηκε και διαφορετικά.
Κράτησε σφικτά στη χούφτα του
το ύστατο κομμάτι της δύναμης
με τη στερνή ελπίδα,
καθώς θα βυθίζεται όλο και πιο βαθιά
να έχει την τύχη ν’ αρπαχθεί
από κάπου, πιο κάτω…..
……Κανείς δεν έμαθε μέχρι σήμερα
κάτι για την τύχη του

Τρίτη 22 Δεκεμβρίου 2015

Ελληνικό Γυμνάσιο – Λύκειο Λονδίνου Greek Secondary School of London
ΒΑΣΙΚΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ
Το Ελληνικό Γυμνάσιο Λύκειο Λονδίνου είναι το μοναδικό ημερήσιο αμιγές Ελληνικό σχολείο Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης στη Μεγάλη Βρετανία. Ακολουθεί το ημερήσιο αναλυτικό πρόγραμμα του Ελληνικού Υπουργείου Παιδείας με προσαυξημένες τις ώρες διδασκαλίας της Αγγλικής γλώσσας και προαιρετικά μαθήματα στην απογευματνή ζώνη, τα οποία στοχεύουν στην σύνδεση των μαθητών και με το Αγγλικό Εκπαιδευτικό Σύστημα.
Το ωράριο λειτουργίας του σχολείου είναι 09:15 με 15:10 για την πρωινή υποχρεωτική ζώνη μαθημάτων, η οποία ακολουθεί το Ελληνικό αναλυτικό πρόγραμμα σπουδών, και 15:15 με 17:00 για την προαιρετική απογευματινή ζώνη που περιλαμβάνει: 1) A Level Modern Greek (επίπεδο 1 και 2), 2) A Level Maths, 3) IELTS, 4) Remedial English, 5) Ενημέρωση για το UCAS, 6) Αθλητικές δραστηριότητες, 7) Ενισχυτική διδασκαλία για την Αρχαία και Νέα Ελληνική γλώσσα, 8) Ενισχυτική διδασκαλία για τη Φυσική και τη Χημεία, 9) Ενισχυτική διδασκαλία για τα Μαθηματικά. Στα μαθήματα της απογευματινής ζώνης συμμετέχουν οι μαθητές μόνο εάν το επιθυμούν και με υπεύθυνη δήλωση προτίμησης υπογεγραμμένη από τους γονείς-κηδεμόνες τους.
Είναι αναγνωρισμένο από το Αγγλικό Υπουργείο Παιδείας ως ανεξάρτητο Σχολείο. Οι μαθητές που αποφοιτούν έχουν δυνατότητα πρόσβασης τόσο στα Ελληνικά Πανεπιστήμια όσο και στα Βρετανικά. Η πρόσβαση στα Ελληνικά Πανεπιστήμια γίνεται είτε με συμμετοχή στις Πανελλαδικές εξετάσεις που προβλέπονται για τους ομογενείς τον Σεπτέμβριο, είτε με συμμετοχή στις Πανελλαδικές εξετάσεις του Ιουνίου. Η πρόσβαση στα Αγγλικά Πανεπιστήμια γίνεται με βάση τη βαθμολογία του Απολυτηρίου του Λυκείου και τις δηλώσεις των μαθητών μέσω του συστήματος UCAS. Το Σχολείο μας σε όλα τα χρόνια της λειτουργίας του αριθμεί πολλούς επιτυχόντες σε διακεκριμένα Πανεπιστήμια τόσο της Ελλάδας όσο και της Μεγάλης Βρετανίας. Το Απολυτήριο Γυμνασίου αντιστοιχεί στην ολοκλήρωση της τάξης Year 9 για το Αγγλικό σύστημα και δίνει τη δυνατότητα για συνέχιση σπουδών στην τάξη Year 10 για όσα παιδιά επιθυμούν τη μετεγγραφή τους σε Αγγλικό σχολείο. Το απολυτήριο του Λυκείου αντιστοιχεί στην ολοκλήρωση των σπουδών Δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης για το Αγγλικό σύστημα.
Το Σχολείο δεν έχει δίδακτρα. Η φοίτηση είναι δωρεάν και η χρηματοδότηση του Σχολείου γίνεται σταθερά από το Ελληνικό Υπουργείο Παιδείας. Το Σχολείο δέχεται μαθητές τόσο από Ελληνικά σχολεία της Ελλάδας ή του εξωτερικού όσο και από σχολεία άλλων χωρών, όπως για παράδειγμα της Κύπρου και της Μεγάλης Βρετανίας. Για την εγγραφή ή μετεγγραφή μαθητών στο Σχολείο μας επικοινωνήστε με την Γραμματεία στα τηλέφωνα επικοινωνίας. Οι μετεγγραφές είναι δυνατές μέχρι τον Μάρτιο κάθε σχολικού έτους. Για τις εγγραφές ή μετεγγραφές μαθητών είναι αναγκαίο οι γονείς και κηδεμόνες να προσκομίσουν επικυρωμένο φωτοαντίγραφο διαβατηρίου και ταυτότητας των ιδίων και των παιδιών τους, καθώς επίσης και πιστοποιητικά γέννησης των παιδιών. Ακόμη οφείλουν να δώσουν στοιχεία επικοινωνίας, διεύθυνση μόνιμης κατοικίας και ενεργό σταθερό και κινητό τηλέφωνο. Επίσης, οφείλουν να κάνουν αίτηση εγγραφής ή μετεγγραφής στη Γραμματεία του Σχολείου μας. Για όσους μαθητές προέρχονται από σχολεία της Κύπρου ή της Μεγάλης Βρετανίας, οι γονείς και κηδεμόνες υποχρεούνται να προσκομίσουν βεβαίωση φοίτησης και ελέγχους προόδου για τα δύο προηγούμενα σχολικά έτη από το σχολείο προέλευσης του μαθητή. Για όσους μαθητές προέρχονται από σχολεία Ελληνικά η διαβίβαση των σχετικών με το μαθητή εγγράφων γίνεται υπηρεσιακά.
Το Σχολείο στεγάζεται στους φιλόξενους χώρους της Κοινότητας του Αγ. Βαρνάβα. Ο Σύλλογος διδασκόντων και η Διευθύντρια σε αγαστή συνεργασία με το Γραφείο Εκπαίδευσης Λονδίνου και το Σύλλογο Γονέων και Κηδεμόνων εργάζονται απρόσκοπτα για την ομαλή λειτουργία του Σχολείου και για τη συνεχή βελτίωση των συνθηκών και των αποτελεσμάτων της διδακτικής πράξης.
Στόχος του Σχολείου είναι η προσφορά εκπαίδευσης υψηλής ποιότητας, η οποία να συνδυάζει γνώσεις και δεξιότητες σχετικές τόσο με το Ελληνικό όσο και με το Αγγλικό Εκπαιδευτικό σύστημα. Σκοπός μας είναι οι μαθητές μας ολοκληρώνοντας τις σπουδές τους να είναι σε θέση να είναι ενεργοί και σκεπτόμενοι πολίτες είτε της Ελληνικής είτε της Βρετανικής κοινωνίας με σεβασμό και γνώση και των δυο πολιτισμών. Επίσης, στόχος του Σχολείου είναι η επικοινωνία και συνεργασία του με όλους τους φορείς της ομογενειακής εκπαίδευσης στο Λονδίνο, για την καλύτερη προώθηση της Ελληνικής παράδοσης και ταυτότητας μέσα στο πολυπολιτισμικό περιβάλλον μιας τέτοιας Μητρόπολης. Καλωσορίζουμε κάθε αίτηση για συμμετοχή στο σχολείο μας και είμαστε διαθέσιμοι για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία
Το Ελληνικό Δημοτικό Σχολείο ιδρύθηκε το 1983 από το ελληνικό κράτος με κύριο σκοπό την προσφορά ελληνόγλωσσης εκπαίδευσης στους Έλληνες πολίτες που ζουν και εργάζονται στο Λονδίνο, ωστόσο ευπρόσδεκτοι στο σχολείο είναι όποιοι επιθυμούν να λάβουν ελληνική παιδεία. Η κατεύθυνση αυτής της εκπαίδευσης είναι γενικής αγωγής και δεν ανταποκρίνεται σε περιπτώσεις που χρήζουν ειδικής μαθησιακής αγωγής. Στο Ελληνικό Δημοτικό Σχολείο οι μαθητές/τριες παρακολουθούν το εγκεκριμένο πρόγραμμα σπουδών του Ελληνικού Υπουργείου Παιδείας. Παράλληλα τους παρέχεται καθημερινά διδασκαλία της Αγγλικής γλώσσας.

Μέρος 1ο Ελληνική Μακεδονική Γή:
Βλάστη Κοζάνης. Η πατρίδα επιφανών ανδρών και εθνικών ευεργετών. Τόπος καταφυγής και αφετηρία Μοσχοπολιτών. Από Wikipedia
Εισαγωγή:
Α. Η Μοσχόπολη
(αλβανικά: Voskopoja) ήταν μεγάλο εμπορικό και πολιτιστικό κέντρο του 18ου αιώνα στην Βαλκανική χερσόνησο. Βρίσκεται δυτικά της Κορυτσάς στην σημερινή νοτιοανατολικήΑλβανία (Βόρεια Ήπειρος). Τον 18ο αιώνα η πόλη αναπτύχθηκε σε ένα από τα κύρια αστικά κέντρα των Βαλκανίων. Λόγω της συμβολής της πόλης στον Νεοελληνικό Διαφωτισμό η πόλη αναφέρεται στην εποχή της ακμής της και ως «Νέα Αθήνα» ή «Νέος Μυστράς».
Ως το τέλος του 17ου αιώνα η Μοσχόπολη ήταν ένας μικρός οικισμός, όμως παρουσίασε αλματώδη οικονομική και πνευματική ανάπτυξη από τον επόμενο αιώνα. Την περίοδο της μεγάλης ακμής της πόλης, τη δεκαετία του 1730, ο πληθυσμός της είχε φτάσει τις 60.000. Μάρτυρες της ακμής της είναι οι επιβλητικοί ναοί του Αγίου Νικολάου (1721), του Αγίου Αθανασίου (1721) και των Ταξιαρχών (1722) που κοσμούνται από πολλές και αξιόλογες αγιογραφίες.
Η πόλη υπήρξε ένα από τα σημαντικότερα βλαχόφωνα κέντρα, με κύρια ενασχόληση το εμπόριο, την κτηνοτροφία, την κατεργασία μαλλιού, ταπητουργίας και ανάπτυξη βυρσοδεψίας.
Φ τ η ν ά λ ό γ ι α
Η ζωή δεν είναι πάντα ανταποδοτική και δεν κρίνει αξιοκρατικά ντε και καλά τα μέλη της. Δεν τους ανταποδίδει τους κόπους της προετοιμασίας. Τελικά τα κριτήρια της επιτυχίας είναι αλλιώτικα, απ’ ό,τι στα λόγια διακηρύσσονται. Συγγενικοί δεσμοί, θράσος και αξιοποίηση -χωρίς ηθικούς φραγμούς- των πολιτικών επιρροών.
Αυτές είναι οι πιο ασφαλείς διαδρομές για την επιτυχία. Τα αντικειμενικά κριτήρια που συνεχώς ακούγονται απ’ όλες τις μεριές είναι μάλλον φούμαρα, προκάλυμμα για την απόκρυψη ιδιοτελών συμφερόντων
Μεσίστια η διάθεση,
συρρικνωμένη.
Δεν αναρριπίζεται
από τον όποιο θετικό άνεμο
Κυρίαρχος ο δισταγμός,...
ποδηγέτης των εξελίξεων
αφήνει αμελητέα περιθώρια ανάτασης
Έτσι εκ των πραγμάτων
η εκδοχή προόδου σχεδόν μηδενική

Δευτέρα 21 Δεκεμβρίου 2015

Τα θηλυκά αγρίμια του αναμορφωτηρίου θηλέων στους Αμπελοκήπους – Ενα κολαστήριο που πλέον λειτουργεί σαν σχολείο [εικόνες]
16|12|2013 11:26
Οι παλιοί κάτοικοι των Αμπελοκήπων θα θυμούνται πως εκεί που στεγάζεται σήμερα το 46° Γενικό Λύκειο Αθηνών βρισκόταν το αναμορφωτήριο θηλέων που λειτούργησε από τη δεκαετία του '50, μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του '70 και πέρασε στην ιστορία για την αυστηρότητά του και τον μεγάλο αριθμό κοριτσιών, που κλείνονταν εκεί, για να εκτίσουν κα...ταδικαστικές ποινές.
Το αναμορφωτήριο βρισκόταν στην οδό Αλεξάνδρας (οι φωτογραφίες που ακολουθούν είναι από minanitoyxronou.gr) επέβαλε αυστηρές ποινές άλλοτε για σοβαρούς λόγους και άλλοτε για προκλητική ή αντικοινωνική συμπεριφορά. Μάλιστα δεν έλειπαν και περιπτώσεις κοριτσιών από την επαρχία, που μπλέχτηκαν στα δίχτυα του νόμου και κατέληξαν τρόφιμες στο αναμορφωτήριο, για μια παρεξήγηση.Η ζωή στο αναμορφωτήριο ήταν πολύ σκληρή. Πολλές δεν άντεχαν τις απάνθρωπες συνθήκες και έκαναν συχνές απόπειρες αυτοκτονίας, ή αυτοτραυματίζονταν, για να οδηγηθούν στο ιατρείο του αναμορφωτηρίου. Πολλοί νεαροί συγκεντρώνονταν έξω από το ίδρυμα και πολιορκούσαν τις ανήσυχες νέες. Πολλές φορές, έπιαναν την κουβέντα μαζί τους, τις πείραζαν και τις φλέρταραν. Σήμερα στεγάζεται το 46° Γενικό Λύκειο Αθηνών. Οι χώροι του έχουν διαμορφωθεί σε σχολικές αίθουσες, εργαστήρια, βιβλιοθήκη και γραφεία. Ακόμα και η «απομόνωση» του πρώην Αναμορφωτηρίου έχει διευρυνθεί και χρησιμοποιείται ως μικρή αίθουσα.Περισσότερες πληροφορίες στη Μηχανή του Χρόνου

Δείτε περισσότερα

Τα κορίτσια του Γυμνασίου … Αρρένων (ΣΤ΄ Πρακτικού 1977)
Το εξατάξιο Γυμνάσιο Αρρένων λειτούργησε από το 1967 έως το 1976. Στεγάζονταν αρχικά στο ιστορικό κτίριο του Γυμνασίου έναντι του ΟΤΕ. Το 1970 μεταστεγάστηκε στο καινούργιο κτίριό του στην Νεάπολη, απέναντι από το Γήπεδο, στο κτίριο που λειτουργεί σήμερα το 4ο Δημοτικό Σχολείο. Το 1974, αν θυμάμαι τώρα καλά, οι δύο τελευταίες τάξεις του Γυμνασίου χωρίστηκαν σε κλασικό και πρακτικό τμήμα. Τότε ήταν που φοίτησαν για πρώτη... φορά κορίτσια στο Γυμνάσιο Αρρένων. Λειτούργησαν μικτά τμήματα στο Πρακτικό.
Στην πιο πάνω φωτογραφία απεικονίζονται οι μαθήτριες της ΣΤ΄ Πρακτικού της σχολικής χρονιάς 1976-1977. Διακρίνονται οι: 1. Φλωρίου Αμαλία, 2. Σταύρακα Σαλώμη, 3. Μαργέλη Σοφία, 4. Κολυβά Ευγενία, 5. Καράμπαλη Δήμητρα, 6. Καββαδά Σταυρούλα, 7. Τρανού Χρυσούλα, 8. Αραβανή Σοφία, 9. Καρφάκη Μαριάννα, 10. Περδικάρη Αικατερίνη, 11. Φίλιππα Αγαθή και 12. Σούνδια Αγγελική.
Α φ ο μ ο ί ω σ η τ ω ν ε ξ ε λ ί ξ ε ω ν
Έχει, πιστεύω, ιδιαίτερη σημασία για τον κάθε άνθρωπο η απάντηση στο εξής ερώτημα: Στη διάρκεια της ζωής σου συμβάδιζες - τουλάχιστον σε κάποιο βαθμό - με τις εξελίξεις στους διάφορους τομείς της κοινωνικής δραστηριότητας; Μύριζες τις αλλαγές που συνέβαιναν, συμμετείχες κι εσύ εγκαίρως σ’ αυτές ή μήπως με καθυστέρηση και εκ των υστέρων αντιλαμβανόσουν τις νέες καταστάσεις;
Η προσωπική περίπτωση μάλλον γέρνει στη δεύτερη εκδοχή.... Οπωσδήποτε αυτό συνέβαινε στο παρελθόν. Μια επιφυλακτικότητα συνδυασμένη με τη συνομωσιακή αντίληψη, κυρίαρχη την περασμένη περίοδο στις τάξεις της Αριστεράς με κρατούσε σε πολλούς τομείς μακριά από την επικαιρότητα, από τις ζωντανές εξελίξεις των πραγμάτων. Είχα μια αισθητή χρονική υστέρηση στην αφομοίωση των εξελίξεων. Από καιρό όμως ξεκίνησα την προσπάθεια να αλλάξω και να βλέπω τα πράγματα από απόσταση, χωρίς αρχικές παραδοχές και «κόκκινες γραμμές» που είναι και η φύτρα αυτής της υστέρησης. Αυτό δε σημαίνει ότι πάντα τα καταφέρνω. Το μόνο που μπορώ να ισχυριστώ είναι ότι βελτιώνομαι συνεχώς
Όταν να τρέξω μπόραγα
πέταγα βαριεστημένα πέτρες στη θάλασσα
Tο κύμα τις έφερε σιγά- σιγά
και τις απόθεσε πάλι στα πόδια μου
Τώρα μου απομένει...
τον κύκλο που έκλεισε να παρατηρώ

Κυριακή 20 Δεκεμβρίου 2015

ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ:
ΕΝΑ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟΥ ΚΑI ΟΔΥΝΗΣ
Φ. Κ. Βώρος Αφιερώνεται σε όσους διώχτηκαν για την ιδεολογία τους
Μέρος 5ο (τελευταίο)
ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ25
Παραθέτουμε μερικά ακόμη επίσημα κείμενα της εποχής, ενδεικτικά της νοοτροπίας, των μεθόδων, της διαδικασίας που χρησιμοποιήθηκε για την αποψίλωση της Εκπαίδευσης από τους «επικίνδυνους» εκπαιδευτικούς, που είχαν νωρίτερα τιμήσει την Πατρίδα με τη συμμετοχή τους στην Εθνική Αντίσταση.
1. Απόφασις υπ' αριθ. 177
Εν Αθήναις και εν τω Νομαρχιακώ Καταστήματι σήμερον την 9ην του μηνός Αυγούστου του έτους 1949, συνήλθεν η Πρωτοβάθμιος Επιτροπή Δημοσίας Ασφαλείας του νομού Αττικής, ήτις...
Αποφασίζει
Λαβούσα υπ' όψιν την υπ' αριθ. 2233 Φ. 27 /4.8.49 αναφοράν της αστυνομικής διευθύνσεως Αθηνών, δι’ ής προτείνονται προς εκτόπισιν ως επικίνδυνοι εις την δημόσιαν Ασφάλειαν οι:
Χριστάκης Γεώργιος του Δημητρίου και της Αικατερίνης...
Επειδή εκ των στοιχείων των κατ' αυτών δικογραφιών προκύπτει ότι άπαντες οι ανωτέρω τυγχάνουσιν φανατικοί οπαδοί του Κ.Κ.Ε. και λίαν επικίνδυνοι, δράσαντες ποικιλοτρόπως κατά τε την Κατοχήν και κατά το δεκεμβριανόν κίνημα..
3ο Δημoτικό Σχολείο Πρέβεζας
Η ιστορία μας
Το 3ο Δημοτικό Σχολείο Πρέβεζας αποτελεί την συνέχεια των ιστορικών σχολείων θηλέων της πόλης, του Παρθεναγωγείου πριν την απελευθέρωση και του Δημοτικού Σχολείου Θηλέων Πρέβεζας, μετά το 1912.
...
Σύμφωνα με το αρχείο του σχολείου μας το 3ο Δημοτικό Σχολείο Πρέβεζας «διαδέχεται» το Δημοτικό Σχολείο Θηλέων Πρέβεζας, το οποίο καταργήθηκε το 1929 μετά την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση του Ελευθέριου Βενιζέλου που προέβλεπε την συνεκπαίδευση των δύο φύλων σε μεικτά δημοτικά σχολεία.
Από το 1929 έως και το 1952 το 3ο Δημοτικό Σχολείο Πρέβεζας λειτουργούσε στο κτήριο όπου στεγάζεται σήμερα το Κ.Α.Π.Η και η Φιλαρμονική Πρέβεζας, στην οδό Παρθεναγωγείου.
Την περίοδο αυτή αρχίζει και η συγκρότηση της έκτασης των περίπου 3,5 στρεμμάτων των υπαρχόντων κτηριακών εγκαταστάσεων και της αυλής του 3ου Δημοτικού Σχολείου από τρία στρέμματα που αγοράστηκαν το 1936 και επαυξήθηκαν με την αγορά κι άλλων 385 τ.μ. το 1952. Από το 1953 το σχολείο λειτουργεί στη νέα του θέση στην οδό Αρκαδίου με τρεις αίθουσες και διπλοβάρδια.
Ας σημειωθεί ότι ως τότε, στην ίδια περιοχή, λίγες δεκάδες μέτρα μακρύτερα, λειτουργούσε μέσα στο Γενί Τζαμί το 2ο Δημοτικό Σχολείο Πρέβεζας, το οποίο την ίδια χρονική περίοδο μεταστεγάζεται σε νέο κτήριο στη σημερινή του θέση, στο «Ποτάμι».
Σήμερα το 3ο Δημοτικό Σχολείο Πρέβεζας λειτουργεί ως ολοήμερο 12/Θ Δημοτικό Σχολείο, με τμήματα ένταξης και υποδοχής, σε κτήριο που πήρε τη σημερινή του μορφή μετά από αλλεπάλληλες επεκτάσεις και τελικά την προσθήκη ορόφου.
* Οι παραπάνω πληροφορίες συγκεντρώθηκαν από το αρχείο του 3ου Δημοτικού Σχολείου, τα Γ.Α.Κ. Πρέβεζας, το Υποθηκοφυλακείο Πρέβεζας, μαρτυρίες περιοίκων, καθώς και από τα βιβλία του Π. Μουρεζίνη, Σεργιάνι στην Πρέβεζα του χτες, Αυτοέκδοση, Πρέβεζα, 2010 και Αρμενίζοντας στο χρόνο με καράβι το 3ο Δημοτικό Σχολείο Πρέβεζας, Αυτοέκδοση, Πρέβεζα, 2013.
* Η τελευταία από τις παραπάνω εργασίες προέκυψε μετά από πρωτοβουλία του Συλλόγου Γονέων & Κηδεμόνων του σχολείου μας και παρουσιάστηκε την Παρασκευή 10 Μαΐου 2013 στο Πολιτιστικό Κέντρο του Δήμου Πρέβεζας.
Δείτε περισσότερα
Θ υ μ έ λ η
Υφάντρα
λέξεων και σελίδων
σ’ άσπρα σεντόνια
βαλσαμώνεις μνήμες νεκρές
...
Τυμβωρύχα
ανασκαλεύεις τις σκέψεις
που κείνται άψυχες πια στο χαρτί
σε γράμματα σάιζ οκτώ
Σκυμμένη στη φθορίζουσα επιφάνεια
συμπλέκεις μαζί με τις λέξεις
ανταύγειες μαλλιών χρυσαφιές
που κρύβουν το σταρένιο σου πρόσωπο
μέσα από τα συρματοπλέγματα
δυο μάτια γαλάζιο τ’ ουρανού
κοιτάζουν τον στημένο απέναντι λύκο
Εγώ σωπαίνω…

Παρασκευή 18 Δεκεμβρίου 2015

ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ:
ΕΝΑ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟΥ ΚΑI ΟΔΥΝΗΣ
Φ. Κ. Βώρος Αφιερώνεται σε όσους διώχτηκαν για την ιδεολογία τους
Μέρος 3ο
γ. Θ ΄ Ψήφισμα
(ΦΕΚ 251 / 28.8.1946/ τεύχος Α):
Ο Εμφύλιος έχει αρχίσει από την άνοιξη του ίδιου χρόνου. Το αστικό κράτος έχει ουσιαστικά προκαλέσει τον Εμφύλιο, αλλά νιώθει και τα θεμέλιά του να κλονίζονται από: τη δύναμη του εαμικού λαού και από την αβεβαιότητα ως προς την αφοσίωση των κρατικών υπηρεσιών. Σπεύδει για εκκαθάριση του κρατικού μηχανισμού. Ανελέητα αντιμετωπίζει ειδικά την Εκπαίδευση. Το σχετικό Ψήφισμα ορίζει:
Έχοντες υπ' όψει... Ψηφίζει:
άρθρον 1. Δικαστικοί λειτουργοί, καθηγηταί Πανεπιστημίου, λοιποί εκπαιδευτικοί, δημόσιοι υπάλληλοι... απολύονται κατά τους ορισμούς του παρόντος...
Περίπτωση Ε. Π. Παπανούτσου και άλλων διευθυντών Ακαδημιών
Αμέσως μετά τη δημοσίευση του Θ΄ Ψηφίσματος (28.8.1946), με υπουργική πράξη που έχει αριθ. 78260 / 20.9.1946 και σύμφωνα με το άρθρο 7 του Θ΄ Ψηφίσματος, τέθηκαν «εις ειδικήν κατάστασιν διαθεσιμότητος προς κρίσιν οι: Ευάγγελος Παπανούτσος Δ/ντής της Παιδαγ. Ακαδημίας Τριπόλεως, Παναγιώτης Παπαηλιού και Κων/νος Σωτηρίου της Ραλλείου Παιδαγ. Ακαδημίας Πειραιώς...» Και, φυσικά, αργότερα απολύθηκαν.

άρθρον 2. Λόγοι απολύσεως:...
Διαγωγή ασυμβίβαστος...
17ο Πιλοτικό Ολοήμερο Δημοτικό Σχολείο ΛΑΡΙΣΑΣ «ΑΧΙΛΛΕΥΣ»
Διευθυντής: Αστέριος Σαρακατσιάνος
Γενικά: Ιστορικό του σχολείου:
Το 17ο Δημοτικό Σχολείο της Λάρισας είναι ένα από τα επιλεγμένα σχολεία στην Ελλάδα, που εφαρμόζει «πιλοτικά», καινούρια προγράμματα (εκπαιδευτικές καινοτομίες).
Πρόγραμμα ΜΕΛΙΝΑ - Εκπαίδευση και Πολιτισμός
Από το 1995 και για έξι συνεχόμενα χρόνια εφάρμοσε πειραματικά το Πρόγραμμα «ΜΕΛΙΝΑ - Εκπαίδευση και Πολιτισμός». Ένα πρόγραμμα καινούριο με στόχο την ανάδειξη της πολιτιστικής διάστασης της εκπαίδευσης και τον εμπλουτισμό της διδακτικής πράξης με πολιτιστικά στοιχεία (με έμφαση στην Ιστορία, στην παράδοση, στο χορό, στην κίνηση, στα Εικαστικά , στη Μουσική, στο θέατρο).
Πρόγραμμα ΟΛΟΗΜΕΡΟ ΣΧΟΛΕΙΟ
Από το 1999 μέχρι σήμερα εφαρμόζει το Πρόγραμμα «ΟΛΟΗΜΕΡΟ ΣΧΟΛΕΙΟ». Άλλα 27 σχολεία στην Ελλάδα εφαρμόζουν πιλοτικά το Πρόγραμμα αυτό. Φορείς που εμπλέκονται στην υλοποίηση του Προγράμματος αυτού είναι το Υπουργείο Παιδείας, το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο και η Επιστημονική Επιτροπή που αποτελείται από άτομα του Υπουργείου και Πανεπιστημιακούς καθηγητές.
Η καριέρα
Ξύπνησε βαρύθυμος. Άγνωστο το γιατί και το διότι. Παρά το γεγονός ότι είχε κοιμηθεί ώρες ικανές. Δε θυμόταν αν στη διάρκεια του ύπνου βασανίστηκε από την επίσκεψη κανενός εφιάλτη. Κανονικά δεν έπρεπε να αισθάνεται έτσι. Κι όμως φαίνεται ότι κάτι άδηλο τον ενόχλησε στη διάρκεια του ύπνου και τώρα νιώθει το βάρος του.
«Δε θα πάει καλά η μέρα μου» είπε από μέσα του.
Με μαύρη διάθεση έφτιαξε ένα ενισχυμένο καφέ και δάγκωσε με το ζόρι μια φρυγανιά. Ένιωθε σαν να σέρν...ει στα πόδια του τις βαριές αλυσίδες κρατουμένων περασμένων εποχών. Κοίταξε την ατζέντα με τις σημερινές υποχρεώσεις του. Τα συνήθη ανούσια ραντεβού εξαιτίας της επαγγελματικής του απασχόλησης. Αναστέναξε με δυσαρέσκεια.
«Δε θα έχω κι εγώ μια ευκαιρία για ανάσα; Ένα διάλλειμα, βρε αδελφέ, αφιερωμένο αποκλειστικά στον εαυτό μου; Να νιώσω μια φορά πως δεν έχω υποχρεώσεις; Πως δε με κυνηγάει κανένα πρόγραμμα. Να περπατήσω αμέριμνος στο δρόμο, να παρατηρώ ανθρώπους και τοπία, χωρίς υπολογισμούς και σκοπιμότητες.»
Μουρμούρισε μονολογώντας. Αλλά ας μην κάνει παράπονα. Το ρυθμό της καθημερινότητάς του ο ίδιος τον καθόρισε και μάλιστα μετά από επίμονο κυνηγητό. Όλα τα προηγούμενα χρόνια η βασική προτεραιότητα ήταν η καριέρα. Ας βγάλει λοιπόν το σκασμό, ας βάλει το κεφάλι στο φούρνο κι ας αφήσει να τσουλήσει το καρότσι στην πορεία που ο ίδιος επέλεξε.
Το τρένο για την επιβίβασή του για αλλαγή ρότας έχει……… περάσει προ πολλού
Τ ο π α ι δ ί
Γεμίζω με την εικόνα του μικρού παιδιού. Διανύει ακόμα την εποχή της αθωότητας,
δεν έχει μπλέξει στα παιχνίδια της εξουσίας. Ζηλεύω τα λαμπερά τους μάτια,
την απέραντη διάθεση για νέα γνώση, την μεγάλη αφομοιωτική που διαθέτουν ικανότητα. Χριστέ μου, πώς θα μπορούσαμε να τους διατηρήσουμε αλώβητους από την κακία του κόσμου; Είναι αυτό άραγε μπορετό; Ας ρίξει κάποιος μια χρήσιμη ιδέα!

Πέμπτη 17 Δεκεμβρίου 2015

ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ:
ΕΝΑ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟΥ ΚΑI ΟΔΥΝΗΣ
Φ. Κ. Βώρος Αφιερώνεται σε όσους διώχτηκαν για την ιδεολογία τους
Μέρος 2ο
β. Άλλοι είχαν επιστρέψει στα σχολεία τους αλλά κατηγορούνταν ως αριστεροί και διώκονταν, φυλακίζονταν, απολύονταν από την εκπαιδευτική υπηρεσία, εξορίζονταν, με παντοίους τρόπους εμποδίζονταν να ενταχθούν στην ειρηνική και δημιουργική ζωή. (Θα δούμε παρακάτω επώνυμα παραδείγματα).
Περίπτωση Ελευθερίου Κολοβού, μαθηματικού
α. Το «Εκπαιδευτικόν Συμβούλιον» Μέσης Εκπαιδεύσεως της ΙΒ ' Περιφερείας (Ιωαννίνων), ακούσαν... μελετήσαν... ιδόν την διάταξιν του άρθρου 68 του νόμου Α.Ν .1942/ 1939 αποφασίζει ομοφώνως... την ποινήν της οριστικής απολύσεως του Ελευθερίου Κολοβού δι’ αυτόβουλον εγκατάλειψιν της θέσεώς του πλέον των 10 ημερών.. και δι’ ασύγγνωστον αμέλειαν ...και δι’ επίδειξιν ασυμβιβάστου διαγωγής..., εφ’ όσον ασχολείται με έργα περιστρεφόμενα περί πολιτικάς διαμάχας.
Ο Πρόεδρος Τα μέλη
Ρ. Αναγνωστάκης Εμμ. Καπαρός
Εν Ιωαννίνοις τη 10 lουλίου 1945 Ν. Ζαχαριάδης
Γ .Παπανικολάου
1ο Δημοτικό Σχολείο Κιλκίς
Το 1ο Δημοτικό Σχολείο Κιλκίς πρωτολειτούργησε το 1915 όπως αναφέρεται σε σημειώσεις του Διευθυντή του τότε μεικτού 3/θέσιου Δημοτικού Σχολείου, ο οποίος είχε αντλήσει τις πληροφορίες του από γέροντες της περιοχής. Στεγάζονταν στο παλαιό διδακτήριο που σώζεται και σήμερα και το οποίο λειτούργησε αρχικά ως 5ο Δημοτικό Σχολείο Κιλκίς και στη συνέχεια ως 6ο Δημοτικό Σχολείο Κιλκίς , αφού προηγουμένως επισκευάσθηκε και έγιναν προσθήκες αιθουσών κ.ά..
Στ...ο Αρχείο του Σχολείου φυλάσσεται το παλαιότερο Μαθητολόγιο και ο παλαιότερος Γενικός Τόμος σχολικού έτους 1921-22.
Το σημερινό διδακτήριο του Σχολείου κτίστηκε το 1982 και στην συνέχεια το 1999 προστέθηκε στην αυλή του Σχολείου ένα δευτερεύον κτήριο προκάτ, για να καλύψει τις διδακτηριακές ανάγκες του σχολείου λόγω της αύξησης του μαθητικού πληθυσμού της περιοχής.
Η άσκηση εξουσίας από ένα άτομο που δεν έχει πνευματική καλλιέργεια, μήτε ενδιαφέρεται να την αποκτήσει, μετατρέπεται ευχερώς σε δυνάστευση.
Ας το έχουν αυτό υπόψη τους οι ασκούντες τοιαύτην.

Τετάρτη 16 Δεκεμβρίου 2015

Γυμνάσιο Πολυσίτου Ξάνθης
Το Γυμνάσιο Πολυσίτου είναι ένα από τα 6 Γυμνάσια (Γενισέα, Άβδηρα, Όλβιο, Εράσμιο, Τοξότες) της πεδινής περιοχής του Νομού Ξάνθης.
Στο Γυμνάσιό μας φοιτούν μαθητές που διαμένουν σε χωριά ανατολικά της πόλης της Ξάνθης (Λευκόπετρα, Σέλερο, Σούνιο, Σήμαντρα, Φίλια, Άκαρπο, Γρήγορο, Βελοχώρι, Σέλινο, Συδινή, Πολύσιτο). Το σχολείο μας άλλαξε! Το περασμένο καλοκαίρι έγινε μια τρομερή προσπάθεια να ανακαινιστεί το κτίριο, το οποίο είχε υποστεί πολλές - μι...κρές και μεγάλες - ζημιές και φθορές. Με αφορμή τη νέα διεύθυνση και με την ευγενική χορηγία του συλλόγου γονέων και κηδεμόνων, ο οποίος ανέλαβε το κόστος συντήρησης, αποφασίστηκε το σχολείο να αλλάξει όψη, μέσα και έξω, ώστε να προσφέρουμε στους μαθητές ένα όμορφο και ευχάριστο περιβάλλον. Για τις αίθουσες και τους διαδρομους επιλέχτηκαν όμορφα και φωτεινά χρώματα (λιλά, πορτοκαλί, κίτρινο, πράσινο, γαλάζιο), ενώ αντικαταστάθηκαν πολλά φθαρμένα και κατεστραμμένα θρανία και καρέκλες.
ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ:
ΕΝΑ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟΥ ΚΑI ΟΔΥΝΗΣ
Φ. Κ. Βώρος Αφιερώνεται σε όσους διώχτηκαν για την ιδεολογία τους
Μέρος 1ο
Προοίμιο Ανεξάρτητα από τα πορίσματα της Κοινωνιολογίας της Εκπαίδευσης που είναι σχετικά πρόσφατα1, η Νεοελληνική Κοινωνία από πολύ νωρίς αναγνώρισε πολύ σημαντικό ρόλο στην Εκπαίδευση ως θεσμό που διακινεί ιδέες, διαμορφώνει συνειδήσεις, συμβάλλει στην κοινωνική κινητικότητα, παράγει ιδεολογία. Και η Πολιτεία ενδιαφέρθηκε νωρίς για τον ιδεολογικό έλεγχο της Εκπαίδευσης, με τρόπο χαρακτηριστικά «τιμητικό», αφού η σχετική νομοθεσία κάνει λόγο ειδικό για τους εκπαιδευτικούς και τους απειλεί με άμεση απόλυση2 σε περίπτωση μη συμμόρφωσης (1929).
Η γενική απειλή του νόμου παίρνει πιο συγκεκριμένη μορφή με τα λόγια του υπουργού Παιδείας Γ. Παπανδρέου δυο χρόνια αργότερα: ο υπουργός προεδρεύει σε μια συνεδρίαση του Ανώτατου Εκπαιδευτικού Συμβουλίου, εκθέτει την εκπαιδευτική ιδεολογία της Κυβέρνησης και καταλήγει: «Εκπαιδευτικοί οι οποίοι τυχόν δεν συμφωνούν δικαιούνται βεβαίως να διατηρoύν τας πεποιθήσεις των αλλά όχι και τας θέσεις των.3
Σημασία έχει το ταξίδι
Το να παλεύεις για τα ιδανικά της δικαιοσύνης, της ισότητας* και της ανεκτικότητας είναι κοινωνικά ωφέλιμο και απαραίτητο για την ομαλή πορεία μιας Πολιτείας. Αυτό ισχύει ακόμα περισσότερο όταν είσαι νέος, γεμάτος ορμή και δύναμη, γεμάτος με τη διάθεση να μεταβάλλεις άρδην τα πάντα. Αν δεν το κάνεις νέος τι θα έχεις, μωρέ, να θυμάσαι στα στερνά σου;
Ένας είναι ο κίνδυνος. Να πιστέψεις ότι ο στόχος αυτός είναι εύκολος και βατός κι έτσι όταν διαπιστώνεις ...ότι δεν υλοποιείται να απογοητεύεσαι και να παραιτείσαι ολοκληρωτικά. Όχι! Είναι μάταιο να πιστέψεις ότι σύντομα θα μετατραπούμε σε μια γειτονιά αγγέλων. Ο στόχος είναι ανέφικτος και η αναμονή της πραγμάτωσής του είναι μια ματαιοπονία.
Εκείνο που μπορεί στη πράξη να συμβεί είναι μικρές νίκες, ειδικές τοπικές βελτιώσεις, νησίδες φωτεινές. Αυτές δεν πρέπει να τις υποτιμάς. Είναι σπουδαία βήματα. Κάνε το προσωπικό σου ταξίδι για την Ιθάκη. Όμως να ξέρεις στη σημερινή πραγματικότητα η σύγχρονη Ιθάκη είναι μάλλον η χαμένη Ατλαντίδα.
Υποσημείωση
*Θεωρώ απαραίτητο να ξεκαθαρίσω την προσωπική μου άποψη για έννοια της ισότητας. Λέγοντας ισότητα στο κοινωνικό επίπεδο εννοώ το εξής:
Η οργανωμένη Πολιτεία οφείλει να εξασφαλίζει στην αφετηρία, για όλα τα παιδιά της, τις ίδιες ευκαιρίες. Ποια θα είναι όμως η κατάληξη εξαρτάται κι από μια σειρά άλλους παράγοντες. Στη μηχανιστική αντίληψη της ισότητας μπορούμε να αντιτάξουμε τον εξής συλλογισμό. Ο πειθαναγκασμός της ισότητας πνίγει την πρωτοβουλία, εξαφανίζει το κίνητρο για ανάπτυξη και εν τέλει εκείνο που επιτυγχάνει είναι η ισότητα στην κατώτερη δυνατή βαθμίδα
Δυο είναι τα χαρακτηριστικά που πρέπει να συνοδεύουν στην ζωή του ένα άτομο. Πρώτον η αγάπη για τον τόπο που γεννήθηκε. Αυτό που με άλλο τρόπο το ονομάζουμε πατρίδα. Δεύτερον η αγάπη στον άνθρωπο. Σε αυτόν που συναπαρτίζει μαζί του, την κοινότητα όπου ζει, εργάζεται και δημιουργεί. Αυτή είναι η αφετηρία Στη συνέχεια ο κάθε ένας έχει τα δικά του ιδιαίτερα χαρακτηριστικά

Δευτέρα 14 Δεκεμβρίου 2015

1ο δημοτικό Ελασσόνας

Παλιά φωτογραφία του 1ου Δημοτικού Σχολείου
...
Από τα τρία δημοτικά σχολεία που έχει η Ελασσόνα, το 1ο Δημοτικό είναι το παλαιότερο. Κτίστηκε το 1902 σε οικόπεδο που παραχωρήθηκε από την Ιερά Μονή Ολυμπιώτισσας για το σκοπό αυτό. Η ανέγερσή του κράτησε πέντε χρόνια και ολοκληρώθηκε το 1907 οπότε έγιναν τα επίσημα εγκαίνια. Είναι το πρώτο δημόσιο σχολείο της Ελασσόνας, από το 1912, χρονιά κατά την οποία απελευθερώθηκε η Ελασσόνα.

Το 1ο Δημοτικό Σχολείο με φόντο το λόφο του Αη Λιά
Το 1ο Δημοτικό Σχολείο Ελασσόνας είναι 6θέσιο και περιλαμβάνει τμήμα ένταξης. Συστεγάζεται με το 1ο Νηπιαγωγείο το οποίο είναι διθέσιο. Στο σχολείο εκτός από τους δασκάλους υπηρετούν ειδικευμένοι εκπαιδευτικοί προσφέροντας στους μαθητές γνώσεις αγγλικής γλώσσας και μουσικής παιδείας, ενώ συμπεριλαμβάνονται η φυσική αγωγή και η ολυμπιακή παιδεία.
Δείτε περισσότερα