Κυριακή 28 Φεβρουαρίου 2016

Παρατηρήσεις για τα τουριστικά ταξίδια
Είναι στον άνθρωπο έμφυτη η περιέργεια να γνωρίσει νέους τόπους, άλλους λαούς και τις συνήθειές τους. Να δει από κοντά τα ονομαστά μνημεία και τα άλλα θαυμάσια δημιουργήματα του ανθρώπου.
Αυτή η περιέργεια δεν είναι ανεπτυγμένη το ίδιο σε όλους. Ακόμα αλλάζει και στον ίδιο τον άνθρωπο στις διάφορες ηλικιακές του φάσεις. Η ικανοποίηση της έχει ακόμα σχέση με τις οικονομικές δυνατότητες του καθενός, τις εργασιακές υποχρεώσεις και προφανώς ...τα υπάρχοντα προβλήματα υγείας. Όμως η αλήθεια να λέγεται. Το πείσμα, η επιμονή κι ο προγραμματισμός υπερνικά πολλές φορές τις δυσκολίες. Η θέληση, λένε, μπορεί να μετακινήσει βουνά.
Προσωπικά για υποκειμενικούς κι αντικειμενικούς λόγους άργησα αρκετά να βγω έξω απ’ τα σύνορα της χώρας. Αυτό έγινε μπορετό μετά τα 38 μου χρόνια και για λόγους εύκολα εξηγήσιμους είχα προτίμηση σε χώρες που στο παρελθόν άνθισε Ελληνικός πολιτισμός. Έτσι οι πρώτες προτιμήσεις ήταν Τουρκία και Αίγυπτος, Αργότερα ξανοίχτηκα παρά πέρα. Με χαρακτηρίζει μία μέσης τάξεως μανία κι επιθυμία για ταξίδια. Στον τομέα αυτόν δεν ήμουν φανατικός αλλά ακολουθούσα και το ρεύμα. Η γυναίκα μου και η παρέα ήταν εκ των πραγμάτων το κίνητρο για τα περισσότερα.
Όταν αποφασίζεται ένα ταξίδι κι αρχίζει η προετοιμασία του ανάβει το ενδιαφέρον στο περιβάλλον μου. Προετοιμασία πληροφόρησης, συγκέντρωση πληροφοριών από ταξιδιωτικούς οδηγούς και τελευταία από το διαδίκτυο. Οργασμός!. Εγώ λίγα πράγματα, ίσως γιατί υστερώ στις ξένες γλώσσες ή γιατί θα τα βρω έτοιμα από άλλους. Και να σας πω την αμαρτία μου, σύντομα κουράζομαι και μέσα μου αναπτύσσεται η επιθυμία να επιστρέψω στη φωλιά μου. Βεβαίως τότε δεν τολμώ να το ομολογήσω.
Την πατρίδα μου, της σέρνω τα μύρια κι όσα σε μια συζήτηση, για την κατάσταση που επικρατεί, για τα ελαττώματα στη λειτουργία των θεσμών, την έλλειψη αισθήματος συνευθύνης, τον οικονομικό φατριασμό και την πολιτική διαπλοκή. Αλλά μη γίνει καμιά παρεξήγηση. Την αγαπώ έτσι κι αλλιώς. Απλώς την ήθελα αλλιώς.
Πολλές από τις χώρες που επισκεπτόμαστε είναι πιο προχωρημένες από μας. Βλέπεις έχουν πίσω τους, ως κρατικές οντότητες, πολλά περισσότερα χρόνια ζωής. Έχουν πλούσιες φυσικές πηγές πλούτου ή ακόμα χειρότερα κάποιες εκμεταλλεύτηκαν για αρκετά χρόνια τον πλούτο υποταγμένων σ’ αυτούς χωρών. Έχουν καθιερώσει -και κυρίως εφαρμόζουν- καλύτερους θεσμούς και νοιάζονται για την πορεία, έχοντας συνειδητοποιήσει ότι η ορθή πορεία τους έχει ευθεία σχέση με τη δική τους διαδρομή.
Αγαπάμε την πατρίδα μας αλλά μη βαυκαλιζόμαστε. Δεν είμαστε ο ευλογημένος απ’ το Θεό λαός. Δεν είναι αποκλειστικό μας χαρακτηριστικό. Όλοι οι λαοί αγαπούν τον τόπο τους και μάλιστα πολλές φορές πιο αποτελεσματικά από μας.
Μετά τις εξελίξεις των τελευταίων ετών ανιχνεύεις στο πρόσωπο του ξένου όταν πληροφορείται ότι είσαι Έλληνας ένα κράτημα. Έχουμε χάσει την «καλή έξωθεν μαρτυρία». Μερικοί αυτό μπορεί να το υποτιμούν, αλλά δεν έχουν συναίσθηση ότι το γεγονός βαραίνει, θέλουν δε θέλουν, και αυτούς



Το Πανεπιστήμιο των Ιωαννίνων σήμερα
Μέρος2ο
Το 2007 ιδρύθηκε το Κέντρο Έρευνας & Τεχνολογίας Ηπείρου (Κ.Ε.Τ.Η), το οποίο αποτελείται από τέσσερα Ερευνητικά Ινστιτούτα:
Ινστιτούτο Έρευνας Βιοδραστικών Φυσικών Ουσιών.
Ινστιτούτο Διαχείρισης & Προστασίας Υδάτινων Πόρων.
Ινστιτούτο Τεχνολογιών Επιφανειών
Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Καινοτομίας.
Οργανωμένα Τμήματα Μεταπτυχιακών Σπουδών λειτουργούν στις περισσότερες Σχολές του Πανεπιστημίου, με αριθμό φοιτητών που φθάνει τους χίλιους τετρακόσιους τριάντα έναν (1.431), ενώ αντίστοιχα χίλιοι εννιακόσιοι ενενήντα επτά (1.997) φοιτητές εκπονούν διδακτορική διατριβή. Οι αριθμοί αυτοί αυξάνονται συνεχώς.
Το Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων έχει σήμερα δεκαπέντε (15) Τμήματα, στα οποία φοιτούν δέκα οκτώ χιλιάδες τριακόσιοι πενήντα έξι (18.356) φοιτητές. Τα μέλη του Διδακτικού Ερευνητικού Προσωπικού (Δ.Ε.Π.) ανέρχονται στα πεντακόσια είκοσι οκτώ (528). Το Ειδικό και Εργαστηριακό Διδακτικό Προσωπικό (Ε.Ε.ΔΙ.Π.) έχει συνολικά είκοσι οκτώ μέλη (28).
Οικογένεια Τοπάλη (Ρουμάνου)Από την ιστοσελίδα του Αρη Παπαδόπουλου http://anolehonia.blogspot.gr
Μέρος 1ο
Το επώνυμο Τοπάλης emoticon smile από το τουρκ. topal, κουτσός) το συναντάμε σ’ όλη την Ελλάδα.
Στη Μαγνησία Τοπάληδες υπήρχαν αρκετοί κι είχαν καταγωγή από τη Μακρινίτσα. Αρχικά γνωστός ήταν ο έμπορος Δημήτριος Τοπάλης, σύζυγος της Αριστέας Αθ. Κοκοσλή (αδελφή του γνωστού λεχωνίτη βουλευτή Νικόλαου Κοκοσλή). Παιδιά του ήταν ο Κωστής (δικηγόρος, βουλευτής και υπουργός), ο Γιαννάκης (γιατρός και υπουργός), ο Αλέξανδρος (δήμαρχος Παγασών), ο Νικολής (ανώτερος κρατικός υπάλληλος).
Εδώ, θα γνωρίσουμε μια άλλη οικογένεια με το ίδιο επώνυμο, που δεν έχει σχέση με την προηγούμενη. Είναι η με ηπειρώτικη καταγωγή, απ' το τζουμερκιώτικο Συράκο, οικογένεια του Παναγιώτη Σπυρ. Τοπάλη, που έμεινε γνωστή αρχικά στην Αγχίαλο και στις Μικροθήβες (τσιφλίκι του Άκετσι) στα 1903, μετέπειτα στα Λεχώνια (Τοπαλέικο κτήμα και Σχολείο), στο Βόλο, αλλά και στη Μαγνησία με τη θυσία των γυναικών στο σταθμό των Κάτω Λεχωνίων στα 1944.
Τ ο τ ε φ τ έ ρ ι
Ταπεινό μου τεφτεράκι
με τις φαγωμένες σου γωνιές
Μόνιμη συντροφιά κι ελπίδα ...
στους μοναχικούς περιπάτους
Στα έρημα μονοπάτια αλλά και
στους πολυσύχναστους δρόμους

Πάνω σου κάθε τόσο ακουμπώ
ψίχουλα σκέψης
Μια λέξη, μια φράση
που περνά απ’ το μυαλό,
άγνωστό από ποια αφετηρία
Το μυαλό μόνο ξέρει το γιατί.
Το μολυβάκι απλώς γράφει
ως εκτελεστικό όργανο,
υπακούοντας στις εντολές του.

Σάββατο 27 Φεβρουαρίου 2016

ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ, 48 ΧΡΟΝΙΑ ΑΚΑΔΗΜΑΪΚΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΚΑΙ ΠΡΟΣΦΟΡΑΣ.
Μερος 1ο
Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων.
Ο τόπος της Ηπείρου ήταν γεμάτος από ιστορικές αναμνήσεις, καθώς οι πνευματικές παραδόσεις του Γένους είχαν διατηρηθεί και είχαν συντελέσει στην αποκρυστάλλωση εθνικής συνείδησης. Η πόλη σε όλη τη διάρκεια της τουρκοκρατίας είχε κατορθώσει να διατηρήσει πολιτιστική αυτονομία και να χαράξει το δρόμο της εθνικής ανάτασης. Όμως τα Ιωάννινα, όπως και ολόκληρη η Ήπειρος, δε μπόρεσαν να υπαχθούν στην ελληνική επικράτεια. Η ενσωμάτωση τους έγινε μόλις το 1912-13. Η ηπειρωτική γη επρόκειτο να δοκιμαστεί και κατά τη διάρκεια του δεύτερου Παγκόσμιου Πολέμου, στα κατοχικά χρόνια και στον εμφύλιο. Βρήκε ωστόσο τη δύναμη να αντέξει και να διεκδικήσει τη θέση, η οποία της ανήκε στην ελληνική κοινωνία.
Οι προσπάθειες για την ίδρυση Πανεπιστημίου στα Ιωάννινα και στην ευρύτερη περιοχή μαρτυρούνται από τα τελευταία προεπαναστατικά χρόνια. Εκείνη την περίοδο επιφανείς Ηπειρώτες διανοούμενοι είχαν επιχειρήσει να ιδρύσουν πανεπιστημιακές Σχολές στην Ήπειρο.
Για να θυμόμαστε και να διαφυλάττουμε τις κατακτήσεις
μας από τις άσκοπες υπερβολές
Στις 19 Ιανουαρίου του 1945 ο γυμνασιάρχης του 9ου γυμνασίου αρρένων θυροκολλεί την εξής κατάπτυστη ανακοίνωση:
...
ΕΝΑΤΟΝ ΓΥΜΝΑΣΙΟΝ ΑΡΡΈΝΩΝ ΑΘΗΝΩΝ
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΙΣ
Δια τους κ.κ. κηδεμόνας και μαθητάς οιασδήποτε τάξεως
Γνωστοποιούμεν, ότι οιασδήποτε μαθητής ή κηδεμών επιθυμεί να λάβη ενδεικτικόν, αποδεικτικόν ή απολυτηρίου του ημετέρου Γυμνασίου οφείλει πλην των άλλων να παρουσιάση ενώπιον του Γυμνασιάρχου ή του κ. Υποδ/του υπεύθυνον βεβαίωσιν της Αστυνομικής Αρχής της περιφερείας του περί των κοινωνικών του φρονημάτων ή δελτίον ταυτότητος εμφαίνων την συμμετοχήν αυτού είς τινα των εθνικιστικών οργανώσεων (ΕΔΕΣ, ΕΔΕΕ, ΠΕΑΝ, Χ, ΙΤ κλπ)
Εν Αθήναις τη 19 Ιανουαρίου 1945
Εκ του Γραφείου
(σφραγίδα)
Για αρκετά χρόνια αυτός που αποφάσιζε αν είσαι σε θέση να σπουδάσεις ήταν ο νοματάρχης της γειτονιάς σου. Τον Ιούνιο του 1954 με βασιλικό διάταγμα (Β.Δ. 18/6/54) που υπογράφεται από τον τότε βασιλέα Παύλο και τον υπουργό Παιδείας Α. Γεροκωστόπουλο επιβεβαιώνει, σαφώς, ως απαραίτητη προϋπόθεση για τη συμμετοχή ενός υποψηφίου στις εξετάσεις των ανώτατων ιδρυμάτων τη «βεβαίωσιν του οικείου Αστυνομικού τμήματος περί της νομιμοφροσύνης του». Μια σειρά φερέλπιδες και ικανοί νέοι να σταδιοδρομήσουν σε ένα επιστημονικό πεδίο συμβιβάστηκαν με τα επιτρεπόμενα όρια κοινωνικής εξέλιξης και στράφηκαν σε άλλες δραστηριότητες. Χρειάστηκε να κυλίσει πολύ νερό στ’ αυλάκι, να γίνουν πολύχρονοι και βασανιστικοί αγώνες για να απαλλαγεί η κοινωνία μας από αυτά τα βάρη

Ο Μπλάκι
Στο Πόρτο Χέλι ήρθα για μια επίσκεψη, αλλά τελικά κόλλησα από τότε. Μέχρι τώρα έχουν περάσει σχεδόν τριάντα πέντε χρόνια, αφού το πρώτο καλοκαίρι ήταν το 1981. Αν το δεις μόνο ποσοτικά είναι περισσότερα χρόνια από τα χρόνια που έχω ζήσει στην ιδιαίτερη πατρίδα μου, το Βόλο. Βεβαίως εκείνα τα λιγότερα χρόνια είναι αυτά που με σημάδεψαν. Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι φίλο, με την ουσιαστική σημασία που έχει αυτός ο όρος, που να προέρχεται από αυτή την περιοχή, ντόπιο δηλαδή, δεν αξιώθηκα ή καλύτερα δεν επεδίωξα να αποκτήσω.
Όταν τα οικονομικά της οικογένειας άρχισαν να καλυτερεύουν ενδιαφέρθηκα να εξασφαλίσω στις γυναίκες μου, αλλά και στον εαυτό μου γι’ όσο χρόνο μου επέτρεπαν οι επαγγελματικές απασχολήσεις, καλύτερες συνθήκες διακοπών, κυρίως τα καλοκαίρια, όταν έκλειναν τα σχολεία και η υπόλοιπη οικογένεια μπορούσε να φύγει απ’ την Αθήνα. Έτσι αρχικά νοικιάσαμε ένα σπίτι.
Εδώ κάναμε νέες γνωριμίες με ανθρώπους που είχαν δικά τους εξοχικά σπίτια. Οι αφορμές ήταν τα παιδιά που συναντιόνταν στη θάλασσα και ταίριαζαν πάνω στο παιχνίδι. Αυτό έγινε αφορμή για να αρχίσει το δέσιμο και των μεγάλων. Κοινές έξοδοι στους θερινούς σινεμάδες και σε μια από τις πολλές ταβέρνες και τα εστιατόρια της περιοχής. Αλλά και γλέντια στα ίδια τα σπίτια μέχρι το πρωί. Τραγούδια, ανέκδοτα, ομαδικά παιγνίδια και το απαραίτητο φαγοπότι μέχρι σκασμού. Εκείνη την εποχή σίγουρα ήμουν πρωταγωνιστής σε κάτι τέτοια.
Στάση ζωής
Αντίβαρο στη δυστυχία
την τάση για μελαγχολία
και αυτοαπομόνωση
είναι ένα ελεύθερο σεργιάνι...
στα ευχάριστα μονοπάτια της μνήμης.
Κόντρα στον άνεμο,
αντίθετα στο ρεύμα,
ελαφροπατώντας με το νου πάνω
στον αφρό των κυμάτων,
μέσα στη φουρτουνιασμένη θάλασσα,
ακολουθώντας το δικό σου
μυστικό μονοπάτι
των ψευδαισθήσεων

Παρασκευή 26 Φεβρουαρίου 2016

Πρόδρομος Μποδοσάκης Αθανασιάδης (1890-1979):
Επιχειρηματίας από τη Μικρά Ασία διέπρεψε στο εμπόριο. Μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή ήρθε στην Ελλάδα, φέρνοντας την περιουσία του. Το φιλανθρωπικό του έργο περιλαμβάνει το χτίσιμο σχολείου στο Ηράκλειο (όπου σήμερα στεγάζεται το «Μποδοσάκειο» 2ο Δημοτικό Σχολείο Ηρακλείου). Έχασε την περιουσία του και την ξαναδημιούργησε, χτίζοντας βαριά βιομηχανία- με τα αποθέματα πυρομαχικών της ΠΥΡΚΑΛ να κρατούν τον ελληνικό στρατό – ο οποίο...ς δεν είχε επαρκή αποθέματα- κατά τον ελληνοϊταλικό πόλεμο. Μετά τη γερμανική εισβολή εγκατέλειψε τη χώρα και μεταπολεμικά ασχολήθηκε με πολλές βιομηχανίες. Παράλληλα ενισχύει το Οικουμενικό Πατριαρχείο, εκκλησίες, φιλανθρωπικά ιδρύματα, πνευματικούς και καλλιτεχνικούς οργανισμούς, ιατρικές έρευνες, χρηματοδοτεί την αγορά έκτασης 185 στρεμμάτων στην Κάντζα και την ανέγερση των αναγκαίων κτιριακών και αθλητικών εγκαταστάσεων για τη λειτουργία του Μποδοσάκειου Δημοτικού Σχολείου του Κολλεγίου Αθηνών, το οποίο και εγκαινιάστηκε το Σεπτέμβριο του 1977, ιδρύει τη Γηριατρική Κλινική στο Κρατικό Θεραπευτήριο Ψυχικών Παθήσεων Αθηνών, προσφέρει την κατοικία του στο Παλαιό Ψυχικό για να γίνει, μετά το θάνατό του, κατοικία του Έλληνα πρωθυπουργού (σήμερα στεγάζει το Ελληνικό Ίδρυμα Πολιτισμού).
ΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ ΠΑΠΑΔΑΤΕΣ
Το Δημοτικό Σχολείο επισκευάστηκε από της ζημιές του σεισμού του 1981. Τώρα δεν λειτουργεί λόγω μικρού αριθμού μαθητών. Έχει συγχωνευτεί με το Δημοτικό Σχολείο ιζοβουνίου.
Το Δημοτικό Σχολείο.
...
Λειτουργεί Κρατικός Παιδικός Σταθμός και Νηπιαγωγείο για παιδιά προσχολικής ηλικίας.
Το Νηπιαγωγείο.
Ο Παιδικός Σταθμός.
Το χωριό απέχει 9 χιλιόμετρα από την έδρα του Δήμου (το Θεσπρωτικό), 45 από την Πρέβεζα, 28 από την Άρτα, 18 από την Φιλιππιάδα και 75 χιλιόμετρα από τα Ιωάννινα.

ΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ
Το 1915 Δημοτικό Σχολείο Παπαδατών : 125 μαθητές.
Το 1931 Δημοτικό Σχολείο Παπαδατών : 200 μαθητές.
Το 1939 Δημοτικό Σχολείο Παπαδατών : 236 μαθητές.
Το 1941 Δημοτικό Σχολείο Παπαδατών : 215 μαθητές.
Δημοτικό Σχολείο Χαλάσματος: 41 μαθητές.
«Έχασε τα μυαλά του»
Αλήθεια! Αναρωτιέται κανείς, πού πάει το μυαλό όταν χάνεται ; Βρίσκει πουθενά νέο καταφύγιο ή πλανάται χωρίς προορισμό μέσα στο άξενο σύμπαν; Πού να έχει παραπέσει εκείνο το φλεγόμενο νεανικό σφρίγος, τότε που η σκέψη έπαιρνε χίλιες στροφές στη στιγμή κι έκανε σχέδια για ένα αέναο μέλλον; Μέσα σου πριν ένιωθες ικανός να μετακινήσεις, βουνά, ν’ αλλάξεις το ρου του ποταμού, να χτίζεις γέφυρες στα τρομακτικά αδιέξοδα. Και τώρα ανίσχυρός σχεδόν παραδομένος αναμένεις το αναπόφευκτο. Γιατί δεν αισθανόμαστε τη βαθμιαία υποβάθμιση που φέρνει ο χρόνος και βάζουμε απελπισμένες τις φωνές όταν η κατάσταση φτάσει στο απροχώρητο; Ποιος είναι ικανός ή υπεύθυνος να δώσει απαντήσεις σ’ αυτά τα υπαρξιακά ερωτήματα ;

Φύγε από εμπρός δαίμονά μου!
Πονάνε τα μάτια μου
και μόνο που σε βλέπω.
Κομμάτιασες κάθε ελπίδα
να συνεχίσω τη ζωή....
Κάλεσε μόνο το Χάρο
να με αποτελειώσει
Είσαι το όνειδος της δημιουργίας

Πέμπτη 25 Φεβρουαρίου 2016

Τ ο β ο λ ι κ ό ψ έ μ α
Τι εύκολα Χριστέ μου
είναι τα ψέματα !
Τα ψέματα τα βολικά.
Αυτά που μικραίνουν ...
έως εξαφανίζουν
λάθη κι αδυναμίες
Αυτά που παχαίνουν ιδιότητες
και μεγεθύνουν προτερήματα.
Εκφέρονται τόσο εύκολα
Χωρίς δισταγμούς και τύψεις
Τόσο εύκολα που
η συχνή επανάληψή τους
τα μετατρέπει τελικά
λες κι είναι αλήθεια.
Ο χ ρ ό ν ο ς
Η σχέση μου με το χρόνο ήταν πάντα μια σχέση ασύμβατη. Μια σχέση ανταγωνισμού. Σπανίως ταιριάξαμε μέχρι τώρα στη ζωή. Υπήρξαν εποχές που βιαζόμουν να κυλίσει για να έρθουν κάποια υποσχεθέντα κι αναμενόμενα και εποχές που στο μέτρο του δυνατού ανθίσταμαι στο διαρκές κύλισμά του.
Ναι! Η ενασχόληση μαζί του ήταν αδιάκοπη. Μια σχέση αγάπης και μίσους. Σίγουρα είναι γνωστός από τώρα ο νικητής του υπόγειου ανταγωνισμού. Αυτός υπήρχε πριν από μένα και θα συνεχίσει να υπάρχει όταν εγώ θα «βλέπω» τα ραδίκια απ’ τη ρίζα τους

Στήριξη σε εκπαίδευση και καινοτομία από το Ιδρυμα «Σταύρος Νιάρχος»
ΙΩΑΝΝΑ ΦΩΤΙΑΔΗ ΕΤΙΚΕΤΕΣ:
Με ηλεκτρονικούς υπολογιστές, διαδραστικούς πίνακες, βίντεο για προβολές ταινιών, scanners, fax, εκτυπωτές, φωτοτυπικά, αλλά και βιβλία εξοπλίστηκαν συνολικά τριακόσια εννέα δημόσια σχολεία ανά την Ελλάδα από το 2007 έως και σήμερα. Οι δωρεές, που έφτασαν το συνολικό ποσό των 2.848.300 ευρώ, έγιναν από το Ιδρυμα «Σταύρος Νιάρχος» στο πλαίσιο του προγράμματος «Υποστήριξη Σχολείων». Σ...τόχος της εν λόγω πρωτοβουλίας ήταν η συμβολή στη δημιουργία των καλύτερων τεχνολογικών προϋποθέσεων, που θα αποτελoύσαν τη βάση για τη βέλτιστη ακαδημαϊκή εξέλιξη των μαθητών, καθώς τα τεχνολογικά εργαλεία αποτελούν πλέον αναπόσπαστο τμήμα της εκπαιδευτικής διαδικασίας. Ωστόσο, το εν λόγω πρόγραμμα κάλυψε και τις σημαντικές ελλείψεις τεχνολογικού εξοπλισμού των διοικήσεων των σχολείων.
Η υλοποίηση του προγράμματος χωρίστηκε σε τέσσερις φάσεις. Το 2007 εντάχθηκαν στο πρόγραμμα είκοσι οχτώ δημοτικά σχολεία από τους νομούς Πέλλας και Κιλκίς. Τις επόμενες δύο χρονιές, προτεραιότητα δόθηκε στα σχολεία που βρίσκονταν στην πυρόπληκτη Πελοπόννησο. Ετσι, εξήντα δύο ολιγοθέσια δημοτικά σχολεία των νομών Αρκαδίας, Ηλείας, Κορινθίας, Λακωνίας και Μεσσηνίας, ιδιαίτερα όσων τα κτίρια υπέστησαν ζημιές κατά τις καταστροφικές πυρκαγιές το καλοκαίρι του 2007, υποστηρίχθηκαν από το Ιδρυμα, προκειμένου να συνεχιστεί ομαλά η σχολική ζωή των μαθητών και το εκπαιδευτικό έργο των δασκάλων.
Ο δάσκαλος και ιερέας Ευάγγελος Στ. Ιωαννίδης από το Αλύκο
Γεννήθηκε το 1880 στο Αλύκο της Βορείου Ηπείρου και ήταν ο πρωτότοκος γιος του Σταύρου και της Μαρίας Ιωαννίδη. Από μικρός αγαπούσε τα γράμματα. Αποφοίτησε από το Δημοτικό σχολείο στο χωριό του με άριστα και μεταβαίνει στα Ιωάννινα το 1895 και εγγράφεται στην Α΄ τάξη του Γυμνασίου.
Ο Ελληνο-τουρκικός πόλεμος του 1897-98 έφερε την πείνα και την εξαθλίωση και στην οικογένεια Ιωαννίδη. Ο γιος του, τώρα, δεν μπορούσε να αντιμετωπίσει τι οικονομικές του υποχρεώσεις. Ο πατέρας του, ύστερα από 40 ώρες πεζοπορίας, βρέθηκε στα Ιωάννινα. Έβγαλε το καπέλο του στην πόρτα της εκκλησίας και εκλιπαρούσε τους πιστούς να τον βοηθήσουν ώστε ο γιος του να αποπερατώσει τις σπουδές. Με τον τρόπο αυτόν ο γιος του πήρε το ενδεικτικό της Γ΄ τάξης Γυμνασίου, το 1898 («Ελλην, Παιδεία Β. Ηπείρου» του Ν, Υφαντή). Ως άνθρωπος με πολλά χαρίσματα του προτάθηκε να διοριστεί δάσκαλος στα Ιωάννινα. Ο Ευάγγελος, όμως, προτίμησε να επιστρέψει στη γενέτειρά του, γιατί οι προσδοκίες του ήταν να προσφέρει στο δικό του χώρο που τον λάτρευε και που στέναζε κάτω από τον Τουρκικό ζυγό.

Τετάρτη 24 Φεβρουαρίου 2016

ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΝ ΕΛΛΗΝΑ ΔΑΣΚΑΛΟ
Με την άδεια της κ. Λότης Πέτροβιτς-Ανδρουτσοπούλου αλλά και σε ανάμνηση και τιμή όλων εκείνων των δασκάλων που ακούραστα και αθόρυβα υπηρετούν το παιδί, μέσα από πολλαπλές και ποικίλες διαδρομές, ανακοινοποιούμε τους παρακάτω αναστοχασμούς...
...ως αφιέρωμα στο Έλληνα δάσκαλο...
Κωνσταντίνος Δεμερτζής (1919 - 5.12.1990):
Ο πράος άνθρωπος, ο σοφός δάσκαλος
και οι θησαυροί του (*) – ΜΕΡΟΣ Α’
Λέγεται ότι πολύ συχνά οι θορυβούντες και οι πληθωρικοί, όταν λείψουν από τούτο τον κόσμο, αφήνουν λίγα στους άλλους ν’ ανακαλύψουν και να πουν γι’ αυτούς και το έργο τους. Συχνότατα μάλιστα οι άνθρωποι τούς λησμονούν σε σύντομο χρονικό διάστημα. Αντίθετα, οι αθόρυβοι, οι άξιοι αλλά σεμνοί αφήνουν θησαυρούς αναμνήσεων και πράξεων, που οι άλλοι τους ανακαλύπτουν λίγο λίγο. Κι όσο περνά ο καιρός, όσο κυλούν τα χρόνια, όλο και πιο πολύ τους θυμούνται και τους μνημονεύουν.
΄Ενα ελάχιστο μέρος από τους θησαυρούς που μας άφησε ο αθόρυβος και πολύτιμος Κωνσταντίνος Π. Δεμερτζής θα προσπαθήσω να καταθέσω εδώ, έτσι καθώς αναθυμάμαι περιστατικά από τη ζωή και τη συνεργασία μας στον Κύκλο του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου ( www.greekibby.gr ), Ελληνικού Τμήματος της Διεθνούς Οργάνωσης Βιβλίων για τη Νεότητα - ΙΒΒΥ ( www.ibby.org ).
Σύντομο χρονικό της ιστορικής πορείας της τοπικής παιδείας με κεντρικό άξονα το Δημοτικό Σχολείο Αρμενοχωρίου Φλώρινας.
Μέχρι το 1912 η λειτουργία του σχολείου βρισκόταν στη σκιά. Την εποχή εκείνη δεν υπήρχαν κανονικά σχολεία. Οι δάσκαλοι είχαν περιορισμένη γενική εκπαίδευση, τους έλειπε και η στοιχειώδης παιδαγωγική κατάρτιση. Τα κορίτσια δεν φοιτούσαν στο σχολείο. Από τα αγόρια φοιτούσαν μόνο εκείνα των οποίων οι γονείς έδειχναν κάποιο ενδιαφέρον για την εκπαίδευση των παιδιών τους. Τα παιδιά τα χρειάζονταν οι γονείς συνήθως για τις γεωργικές εργασίες. Κανονικά μόνο στη διάρκεια του χειμώνα έμεναν μερικά παιδιά ελεύθερα για το σχολείο. Για το λόγο αυτό το σχολείο λειτουργούσε λίγους μήνες μόνο τον χειμώνα, συνήθως από το Νοέμβριο μέχρι τα τέλη Μαρτίου. Μετά την απελευθέρωση, από το 1912 και έπειτα, αρχίζει να παρατηρείται αισθητή βελτίωση της οργάνωσης και λειτουργίας του σχολείου. Ο δάσκαλος τώρα πληρώνεται από το Κράτος, το οποίο έχει αναλάβει και την ευθύνη για την οργάνωση και λειτουργία των σχολείων και την εκπαίδευση των δασκάλων. Με την πάροδο του χρόνου γίνεται υποχρεωτική η φοίτηση για όλα τα παιδιά ηλικίας 6 έως 14 χρόνων. Έτσι άρχιζε σιγά - σιγά να γίνεται δεκτή η άποψη ότι οι σχολικές γνώσεις μπορούσαν να βοηθούν τους μαθητές να ανταποκρίνονται καλύτερα στις απαιτήσεις της ζωής.
O τ ι μ η τ ή ς
Ανέξοδοι λεκτικοί ηρωισμοί, λόγια τολμηρά με πήλινα όμως πόδια, που σωριάστηκαν σε θρύψαλα στο πρώτο φύσημα του κινδύνου. Το ζήσαμε καλά σε προηγούμενη φάση. Όμως χωνεύτηκε εύκολα. Ανθρώπινο είναι και το δέχεσαι. Εκείνο που κάθισε σαν πέτρα στο στομάχι και δεν χωνεύεται με τίποτα είναι η έλλειψη μνήμης.
Μ’ έναν αξιοθαύμαστο τρόπο η άτακτη φυγή ξεχάστηκε παντελώς από την πρώτη μέρα της νέας περιόδου. Κι όχι μόνο. Υπήρξε και κάτι χειρότερο. Ο επιλή...σμων σήκωσε και το λάβαρο του αδιάλλακτου τιμητή, στολίζοντας με τα κατάλληλα επίθετα αυτούς που η παρουσία τους ξυπνούσε τις άσχημες μνήμες…
« Τσακίστε τους! Δημιουργούν κλίμα ηττοπάθειας ενώ το κίνημα βρίσκεται σε άνοδο!»
Ως απολογισμό λέω, ότι σε μερικές περιπτώσεις δυστυχώς το πέτυχαν. Στη συνέχεια τιμήθηκαν και με τον της «δικαιοσύνης στέφανο» έχοντας στο μέτωπο τη βούλα της «λαϊκής επιδοκιμασίας
Ο π τ α σ ί α
Ονειρική οπτασία
ήρθες στον ύπνο
να συντροφεύσεις
τη μοναξιά μου
...
Αχνή παρουσία
άυλη ομορφιά
ήσουν τόσο γλυκιά
μα και τόσο άπιαστη
Όταν έκανα απόπειρα
να σ’ αγκαλιάσω
έπιασα το τίποτα
Έφυγες όπως ήρθες

Τρίτη 23 Φεβρουαρίου 2016

Να γνωρίσουμε τα χωριά της Βορείου Ηπείρου: Η Άνω Λεσινίτσα
Posted by ADMIN ⋅ Αυγούστου 29, 2015 Filed Under ΑΝΩ ΛΕΣΙΝΙΤΣΑ
Ορεινό χωριό στην επαρχία της Δίβρης, σε υψόμετρο 825 μ, 21 χλμ ανατολικά των Αγ. Σαράντα.
Το όνομα «Λεσινίτσα» είναι όνομα δύο γειτονικών χωριών: Κάτω και Άνω Λεσινίτσα. Είναι λέξη σλάβικη που σημαίνει λεφτοκαρυά, γιατί ο τόπος είχε πολλές λεφτοκαρυές. Γνωρίζεται με το όνομα αυτό από τον Μεσαίωνα. Γι’ απύρωτη φορά αναφέρεται στις καταγραφές του Οθωμανικού καταλόγου του 1432 με 6 οικογένειες, το 1852 με 60 οικογένειες. Το 1913 είχε 642 κατοίκους και το 1927 είχε 120 σπίτια με 663 κατοίκους.
Η παράδοση αναφέρει ότι στη θέση «Σιάδια» υπήρξε χωριό που ερημώθηκε και λέγονταν «Θεοτόκιο», όπου οι κάτοικοι μετακόμισαν και εγκαταστάθηκαν στην σημερινή θέση του χωριού.
Οι κάτοικοί της είναι όλοι ελληνικής καταγωγής.
Στην Άνω Λεσινίτσα βρίσκεται η εκκλησιά του Άγιου Γεωργίου, χτισμένη το 1525 και φυλάσσεται ως μνημείο κουλτούρας. Βρίσκονται ακόμα και άλλες έξι καταστραμμένες εκκλησίες.
Εδώ, το 1779, ο πάτρο Κοσμάς άνοιξε το πρώτο σχολείο του Νάρθηκα στον Αϊ Νικόλα όπου έγινε αργότερα το πρώτο διδακτήριο. Πρώτος δάσκαλος αναφέρεται ο Αθανάσιος Δροβιανίτης, αργότερα ιερέας.
Αταξία» Εκπαιδευτικών Σχολών ΟΑΕΔ: Όταν μαλώνουν στο βάλτο τα βουβάλια την πληρώνουν τα βατράχια!
Δημοσιεύτηκε: Δευτέρα, 13 Ιανουάριος, 2014 - 08:39 | Στην Κατηγορία: Ανακοινώσεις
«Αταξία» Εκπαιδευτικών Σχολών ΟΑΕΔ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ
Με αφορμή τις ανακοινώσεις ΔΑΚΕ και Συσπείρωσης (π.ΠΑΣΚ).
«Όταν μαλώνουν στο βάλτο τα βουβάλια την πληρώνουν τα βατράχια!»
Το Γερμανικό Μοντέλο Επαγγελματικής κατάρτισης και της απλήρωτης μαθητείας, που θέλουν να επιβάλλουν με βάρβαρο τρόπο στη χώρα μας, ο ΟΟΣΑ και οι τροϊκανοί επιβολής μαζί με τους εγχώριους υποτελείς τους, στόχο έχουν να συντρίψουν το δικαίωμα στη μόρφωση και στη δουλειά της νεολαίας, καθώς και την πλήρη ιδιωτικοποίηση της εκπαίδευσης. Παραδίδουν την ΤΕΕ στην κυριαρχία των επιχειρήσεων με τις Ζώνες Οικονομικού Ελέγχου. Ιδρύουν δήθεν… πειραματικές ΣΕΚ (άτυπης εκμετάλλευσης) στον ΟΑΕΔ Καλαμακίου και Ηρακλείου Κρήτης έξω και πέρα από τις τυπικές εκπαιδευτικές δομές του ΟΑΕΔ και του Υπ. Παιδείας!
Ο εαυτός μου
Ξεφυλλίζω τις σελίδες του χρόνου που πέρασε. Είναι το βιβλίο της προσωπικής μου ζωής με τα όμορφα με τα άσχημα, με τα σημαντικά κι ασήμαντα. Σουμάρω, ζυγίζω, αξιολογώ και απορρίπτω. Ίσως να μην είμαι ο αντικειμενικός κριτής, αλλά δεν έχει σημασία για μένα. Θα είχε ίσως για τον άγνωστο τρίτο. Ας κάνει ένσταση, ας πει τις αντιρρήσεις του. Θα τις διαβάσω με τον πρέποντα σεβασμό κι ό,τι κρίνω σωστό θα το λάβω υπόψη. Όμως - πώς να το κάνουμε - έχω κι εγώ τον εγωισμό μου. Εγώ γραδάρω καλύτερα τον εαυτό μου. Βλέπεις τον σέρνω πάνω και μέσα μου χρόνια και χρόνια

Καθαρή θέση
Μην περιμένεις πια να σ’ ακούσουμε,
τα περιθώρια της υπομονής στέρεψαν.
Μοίρασες χωρίς αιδώ ελπίδες
κι ο απελπισμένος ευκαιρία ζητά ...
από κάπου ν’ αρπαχτεί
Ας φρόντιζες εγκαίρως κύριε!
Ο καλός ο καπετάνιος προβλέπει
και αποφεύγει τις φουρτούνες
Εσύ, λοιπόν, τι έκανες;
Άφησες το πλήρωμα απροετοίμαστο
και τώρα χωρίς ντροπή βγαίνεις πάλι
στα παράθυρα να μας καθοδηγήσεις.
Όχι κύριε! Δε θέλουμε τις συμβουλές σου,
Εκείνο που θέλουμε είναι να σε ξεχάσουμε!
Ήσουν τόσο χρήσιμος όσο κι ένα φορτίο
απορριμμάτων που φτάνει στη Φυλή

Δευτέρα 22 Φεβρουαρίου 2016

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΧΑΡΤΟΥΛΑΡΗΣ
Βιογραφικό σημείωμα για τον Δημήτρη Χαρτουλάρη από τον αδελφό του Γιάννη Χαρτουλάρη (δάσκαλος κι εκείνος) στη Χιακή Επιθεώρηση (Φλεβάρης 1972).
Γεννήθηκε το 1889 στην Καλλιμασιά (Χίου). Ο πατέρας του ήταν ιερεύς (παπα-Νικόλας). Ο Δημήτρης ήταν καλλίφωνος και από πολύ μικρός έψαλλε στην εκκλησία του χωριού, κανονάρχος. Ο πατέρας του ήταν μουσικός και δίδασκε τη βυζαντινή μουσική σε πολλούς και αρκετοί μαθητές του διακρίθηκαν ως ψάλτες στη Χίο. Τα πρώτα μαθήματα βυζαντινής μουσικής τα διδάχθηκε από τον πατέρα του και όταν ήταν μαθητής του Γυμνασίου, διορίστηκε βοηθός του ψάλτη της Μητροπόλεως Κολόμβου.
Σπουδές. Τελείωσε το Γυμνάσιο της Χίου το 1908. Σαν μαθητής ήταν άριστος. Και από τότε διακρίθηκε όχι μόνο στα γράμματα, μα και στην ακεραιότητα του χαρακτήρα του. Χαρακτηριστικό είναι το ακόλουθο επεισόδιο: Γυμνασιάρχης στα χρόνια εκείνα ήταν ο Νικόλαος Παπαδάκις, μετέπειτα καθηγητής Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Κάποιαν ημέρα, μετά την αποχώρησή του από την αίθουσα διδασκαλίας, σφύριξε κάποιος μαθητής. Γύρισε τότε ο Γυμνασιάρχης, ρώτησε ποιος ήταν. Μα κανένας δε βρέθηκε να μαρτυρήσει. Τότε, ο Γυμνασιάρχης άρχισε να λέγει: Ο Α να φύγει,
Δάσκαλοι : Γιώργος Βαλέτας, Μίλτης Παρασκευαίδης, Απόστολος Αποστόλου Posted by tofistiki στο 11/05/2013
Αυτές τις μέρες που οι δάσκαλοι λοιδορούνται και βάλλονται σχεδόν από παντού, θυμήθηκα το βιβλίο «Μαθητές και δάσκαλοι», που είχε αφιερώσει ο πατέρας μου στους δικούς του δασκάλους, που όπως γράφει στο οπισθόφυλλο, αποτελεί ένα μικρό φόρο τιμής στη μνήμη των άξιων δασκάλων που κυριολεκτικά διαμόρφωσαν την προσωπικότητα των μαθητών τους και τους έδωσαν το ευ ζην. Ίσως αυτό ακούγεται στις μέρες μας κάπως κλισέ και παρωχημένο, τώρα που όλοι έχουν βαλθεί να μας πείσουν πως δεν υπάρχουν τέτοιοι δάσκαλοι σήμερα.
Όμως εγώ έχω γνωρίσει τέτοιους δασκάλους, κι έχω φίλους μερικούς τέτοιους ανθρώπους, σαν τη Σάσα, τη Σούλα, την Κρίνα, την Ελένη, τον Στέλιο, τη Σοφία, την Τασούλα, δασκάλους που μέσα σε αντίξοες συνθήκες δίνουν καθημερινά, κομμάτια από την ψυχή τους για να μορφώσουν τα παιδιά μας. Αφιερωμένο σ’ αυτούς κι αυτές λοιπόν, το σημερινό απόσπασμα.
Γιώργος Βαλέτας
Η π ό λ ι ς ε ά λ ω
Ανίσχυρος υπομένει κι αμύνεται
στις αλλεπάλληλες επιθέσεις του χρόνου
Ανθίσταται πεισματικά
με τα δόντια σφιγμένα...
Έχει τη συνείδηση της φθαρτότητας του
αλλά όσο περνάει απ’ το χέρι του
η πόλη δε θα πέσει,
ούτε θα υψώσει ποτέ τη λευκή σημαία
της παράδοσης.
Φυλάει τις κερκόπορτες,
μα τι να το κάνεις;
Το αναπόφευκτο μια μέρα θα νικήσει.
Τότε και μόνο τότε ας ειπωθεί το
« Η πόλις εάλω…»

Κυριακή 21 Φεβρουαρίου 2016

ΑΦΙΕΡΩΜΑ: Ο ΧΙΩΤΗΣ ΔΑΣΚΑΛΟΣ ΤΟΥ ΑΪΝΣΤΑΪΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΡΑΘΕΟΔΩΡΗΣ
07/12/2013 Η ΧΙΟΣ ΜΑΣ, ΘΕΜΑΤΑ, ΟΜΟΓΕΝΕΙΑ
Mε αφορμή τη μετονομασία του άλσους της Ευαγγελίστριας σε άλσος Καραθεοδωρή, η amanivoice-Chios παρουσιάζει ένα αφιέρωμα στον παγκοσμίου κύρους μαθηματικό, δάσκαλο του Αϊνστάιν Κωνσταντίνο Καραθεοδωρή (η μητέρα του Δέσποινα το γένος Πετροκοκκίνου καταγόταν από τη Χίο).
Ο Κωνσταντίνος Καραθεοδωρής ήταν κορυφαίος σύγχρονος Έλληνας μαθηματικός που διακρίθηκε σε παγκόσμιο επίπεδο. Γεννήθηκε στο Βερολίνο στις 13 Σεπτεμβρίου 1873 όπου ο πατέρας του ήταν πρεσβευτής της Τουρκίας.
Ο Καραθεοδωρής ήταν γνωστός εκτός Ελλάδας ως Constantin Caratheodory. Πατέρας του ήταν ο Στέφανος Καραθεοδωρής και μητέρα του η Δέσποινα Πετροκόκκινου που η καταγωγή της ήταν από την Χίο.
Το 1879 έχασε τη μητέρα του από πνευμονία και η ανατροφή του αναλήφθηκε εξ ολοκλήρου από τη γιαγιά του, Ευθαλία Πετροκοκκίνου.
Γενέτειρα της οικογένειας Καραθεοδωρή ήταν το παλιό Μποσνοχώρι της Ανδριανούπολης της Ανατολικής Θράκης, του οποίου ζωντανή συνέχεια αποτελεί η Ν. Βύσσα.
Όλες τις σπουδές του τις έκανε στο εξωτερικό. Παρότι μεγάλωσε στην Ευρώπη, η ανατροφή του ήταν Ελληνοχριστιανική.
Δάσκαλος του λαού
Σπάνιοι είναι οι δάσκαλοι που «στρατεύουν» τη ζωή και το έργο τους για τη μόρφωση του λαού. Τέτοιος δάσκαλος ήταν «ο Χρίστος Σούλης, ο Γυμνασιάρχης της Ζωσιμαίας Σχολής Ιωαννίνων», όπως τιτλοφορείται ο αφιερωματικός τόμος του Συνδέσμου Αποφοίτων Ζωσιμαίας Σχολής Ιωαννίνων, σε συνεργασία με το Δήμο Τζουμέρκων. Πρόκειται για μονογραφία του φιλολόγου-ιστορικού Σπύρου Εργολάβου, η οποία αναδεικνύει την παιδαγωγική και συγγραφική προσφορά αυτού του σπουδαίου και ...ανυπότακτου δασκάλου του λαού. Ο Χρίστος Σούλης κατέστησε τη Ζωσιμαία Σχολή, πρότυπο και προοδευτικό - εκπαιδευτικά και πολιτιστικά - σχολείο για τα παιδιά της Ηπείρου. Πρωτοστάτησε στη δράση του «Ηπειρώτικου Εκπαιδευτικού Ομίλου» (με πρότυπο τον Εκπαιδευτικό Ομιλο των Γληνού-Δελμούζου). Πρόσφερε πλούσιο συγγραφικό έργο («Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια», «Ηπειρώτικα Χρονικά» κ.ά). Δίδαξε ανθρώπινο και αγωνιστικό ήθος. Ο γεννημένος το 1892 στο χωριό Χουλιαράδες, Χρίστος Σούλης, κατηγορήθηκε από τη μεταξική δικτατορία ως «κομμουνιστής», «άθεος» και «αγράμματος δημοτικιστής».
Ο π ο λ ι τ ι κ ά ν τ η ς
Ατάκες φτηνιάρικες,
χαμόγελα απεγνωσμένα
με εκπνοή που λες ότι έρχεται
από τον Βόρειο Πόλο...
Αγκαλιές ανεπιθύμητες,
μυρωδιές αποπνικτικές
ψεύτικα δάκρυα συμπόνιας
και κουτοπονηριές,
λόγια γλυκερά,
αισθήματα ελεημοσύνης
καταγραμμένα εμφανώς
στο πέτο ενός άψογου κουστουμιού….
Αυτά κυρίως είναι τα χαρακτηριστικά
του κατ’ επάγγελμα πολιτικού
Ε! λοιπόν δεν αντέχονται οι κύριοι πλέον
Καλή μου Παναγιά και Δέσποινα
κάνε το θαύμα σου
Δώσε μας μια εναλλακτική λύση !
Ας μην είναι τέλεια,
ας είναι τουλάχιστον αξιοπρεπής

Σάββατο 20 Φεβρουαρίου 2016

ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΤΟΥ ΛΥΚΕΙΟΥ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΔΩΝ ΒΟΛΟΥ Σεπτεμβρίου 2009
Το Λύκειο Ελληνίδων Βόλου (Λ.E.Β.), που φέτος συμπληρώνει 95 χρόνια, ιδρύθηκε τον Απρίλιο του 1920, σε μια εποχή μεγάλης οικονομικής, πνευματικής και κοινωνικής ανάπτυξης για την πόλη μας. Η φιλοσοφία της ίδρυσης και της λειτουργίας του στηρίχτηκε στα ιδεώδη της εμπνεύστριας του θεσμού Καλλιρρόης Σιγανού –Παρρέν, την πρωτοπόρο του γυναικείου κινήματος στην Ελλάδα, η οποία ίδρυσε το Λύκειο των Ελληνίδων Αθηνών, το 1911.
Ιδρύτρια του Λ.Ε.Β. ήταν η βολιώτισσα Αικατερίνη Ζίφου που βοηθούμενη από τον σύζυγό της, δικηγόρο και διανοητή Ιωάννη Ζίφο και τον λόγιο γιατρό και πολιτικό Δημήτρη Σαράτση και εξουσιοδοτημένη από την Παρρέν, πέτυχε να συσπειρώσει μια ομάδα γυναικών με στόχο το ακατόρθωτο για την εποχή της.
Ο αρχικός πυρήνας του Λ.E.Β. αποτελούνταν από μια ολιγομελή συντροφιά από άξιες και μορφωμένες γυναίκες της αστικής κοινωνίας του Βόλου, οι οποίες
υποστήριξαν σθεναρά από την πρώτη στιγμή την ιδέα και αποτέλεσαν τα ιδρυτικά μέλη του. Γρήγορα είδαν το έργο τους να καρποφορεί και να αναγνωρίζεται απ’ όλους. Η Ζίφου γρήγορα «ξεδίπλωσε» στην τοπική κοινωνία τους στόχους αυτής της γυναικείας συσπείρωσης και πέτυχε την ευρύτερη συναίνεση, με αποκορύφωμα τη δωρεά της Αμαλίας Ζαρζάμπα, χήρας του Κων/νου Ρήγα, η οποία κατέστησε το ΛΕΒ κληρονόμο του άνω ορόφου του σπιτιού της, στην οδό Κοραή 79.
Η εκπαιδευτική μεταρρύθμιση του 1959
ΧΑΡΗΣ Ν. ΜΕΛΕΤΙΑΔΗΣ*
Η Νίκη Δενδρινού-Αντωνακάκη, πρωτοπόρος στην ενίσχυση της τεχνικής εκπαίδευσης στην Ελλάδα, έπαιξε καταλυτικό ρόλο στον σχεδιασμό της μεταρρύθμισης του 1959. ΕΤΙΚΕΤΕΣ: Ιστορία Στις 21 Μαρτίου 1959 ο πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Καραμανλής ενέκρινε τις «βασικές αρχές των νέων εκπαιδευτικών νομοσχεδίων». Η σοβαρότητα του εγχειρήματος, σε συνδυασμό με την άμεση εκπαιδευτική προϊστορία, του προσδίδει χαρακτηριστικά εξαιρετικού γεγονότος: η πολιτική απέναντι στο σχολείο όλων των ελληνικών μεταπολεμικών κυβερνήσεων έως το 1959 υπήρξε ασταθής και αναποτελεσματική, όπως εξάλλου συμβαίνει τότε και σε όλες σχεδόν τις ευρωπαϊκές χώρες. Η δυσκολία αυτή συνδέεται γενικά με την αναστάτωση που προκάλεσε η είσοδος στο οικονομικό, κοινωνικό και πολιτικό προσκήνιο των νέων μεσαίων αστικών στρωμάτων και η προβολή από αυτά νέων μορφωτικών αιτημάτων. Στην Ελλάδα επιπλέον και ο εμφύλιος πόλεμος και άλλες πλευρές της οργάνωσης της μεταπολεμικής πολιτικής ζωής, καθώς και η προϊστορία των εκπαιδευτικών μεταρρυθμίσεων, προσδίδουν στο νέο εγχείρημα επιπλέον χαρακτηριστικά και συμπληρωματικές στοχεύσεις.
Μ ι κ ρ έ ς χ α ρ έ ς
Μικρές χαρές, ασήμαντες, συμβάντα που ήρθαν και πέρασαν χωρίς ν’ αφήσουν
κανένα ορατό ίχνος πίσω τους,. Μια εικόνα, μια λέξη, ένα γέλιο που έφτασε στ’ αυτιά, κάτι που πρόλαβαν να δουν τα μάτια. Ο πρωινός περίπατος στο γειτονικό πάρκο, τα δέντρα, τα λουλούδια, οι μυρωδιές, τα όμορφα μονοπάτια, οι επισκέπτες που έβγαλαν το σκύλο τους για περίπατο. Όλα αυτά εικόνες προσφιλείς, αποτελούν το έναυσμα για τη συνέχιση της ζωής
Έγραψα στον τοίχο τ’ όνομά σου
Έγραψα στον τοίχο τ’ όνομά σου
Στην άμμο με όμορφες κροκάλες
το σχημάτισα...
Στο φρέσκο ακόμα τσιμέντο του δρόμου
το αποθανάτισα.
Μα πιο οδυνηρά
το χάραξα με κοφτερό μαχαίρι
πάνω στο στήθος μου.
Η πληγή που άνοιξα
έτρεξε αίμα και πονώ
αλλά χαλάλι σου.
Όλα για σένα, καλή μου,
και τα καλά και τα κακά

Παρασκευή 19 Φεβρουαρίου 2016

3/θ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΠΑΝΑΓΙΤΣΑΣ
Το ιστορικό του χωριού και του Σχολείου 3/θ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΠΑΝΑΓΙΤΣΑΣ
• Η Παναγίτσα είναι ένα πολύ όμορφο και γραφικό χωριό του νομού Πέλλας, στο μέσον περίπου της διαδρομής από την Έδεσσα προς το χιονοδρομικό κέντρο Καϊμακτσαλάν.
Από τα βασικά της "προνόμια" η υπέροχη θέα του κάμπου με τους οπωρώνες και η ελκυστική λίμνη Βεγορίτιδα.Σε μικρή απόσταση από το χιονοδρομικό και με την δυνατότητα της απόλαυσης πολλών extreme σπορ και όχι μόνο, έχει γίνει τα τελευταία χρόνια ένας από τους πιο γρήγορα αναπτυσσόμενους προορισμούς στην ευρύτερη περιοχή.Ο επισκέπτης θα διαπιστώσει από την πρώτη στιγμή την φιλοξενία και εγκαρδιότητα των κατοίκων, ενώ στην κεντρική της πλατεία θα βρείτε παραδοσιακές ταβέρνες και καταστήματα με τοπικά προϊόντα. Στην περιοχή του οικισμού λειτουργούν αρκετοί ξενώνες και καταλύματα διαφόρων κατηγοριών και τύπων, τα οποία θα σας εξασφαλίσουν μία εξαιρετική διαμονή.
Μπορείτε να επισκεφθείτε και να ασχοληθείτε με διάφορες δραστηριότητες .
21ο ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ ( Ο ΦΑΡΟΣ)
Χθες εντελώς τυχαία ανακάλυψα την ύπαρξη της ιστοσελίδας για το 21ο Δημοτικό Σχολείο Αθηνών και αυτό με έφερε στο σημείο να ανατρέξω σε παλιές αναμνήσεις για παλιούς φίλους και γεγονότα.
Κάποιους από αυτούς τους συνάντησα στην πορεία της ζωής μου. Κάποιους τους έχασα και τους ξαναβρήκα. Κάποιους δεν τους ξανασυνάντησα ποτέ αλλά έμειναν στην καρδιά μου και στις αναμνήσεις μου σαν «οι πρώτοι συμμαθητές μου», αυτούς που συνάντησα και γίναμε φίλοι όταν ήλθα το 1955 στην Αθήνα και που κάναμε παρέα καθημερινά στο σχολειό μας μέχρι το 1960.
Ξέθαψα λοιπόν από το αρχείο μου μια ομαδική φωτογραφία του 1957 και κάποιες άλλες από σχολικές γιορτές. Αν κάποιοι αναγνωρίσουν τον εαυτό τους ή τους γονείς τους σε κάποιο σημείο των φωτογραφιών ας μου στείλουν ένα μήνυμα με σχόλιο σε αυτήν την ανάρτηση ή ας μου γράψουν στο kongrek@gmail.com. Θα χαρώ πολύ μια τέτοια επικοινωνία.
Απλά για την ιστορία αναφέρω ότι Διευθυντής τότε του Πρώτυπου Δημοτικού Σχολείου μας ήταν ο Αθανάσιος Πίπος και δασκάλα μας η κα Ελένη Γιαννακάκου.
Με την ευκαιρία αυτή σας παρουσιάζω και την ιστορία του σχολείου μου όπως την διάβασα στην ιστοσελίδα http://blogs.sch.gr/21dimath/?page_id=228
Τις γενικές θεωρήσεις τις εξάντλησα ή καλύτερα με εξάντλησαν αυτές. Ήρθε η εποχή να εντρυφήσω στις λεπτομέρειες, την καταγραφή και περιγραφή των μικρών πραγμάτων, των άσημων ανθρώπων, των αμελητέων πράξεων. Εκεί θέλω να στρέψω την προσοχή μου και να αφιερώσω τον υπόλοιπο χρόνο μου. Να γονατίσω στη μάνα γη και να την προσκυνήσω, να μυρίσω το χώμα, να χαϊδέψω το χορτάρι και την πέτρα. Να βάλω το χέρι μου στο νερό που κυλάει αδιάκοπα στο ρηχό ρυάκι, δίνοντας ζωή στα ορατά κι αόρ...ατα με γυμνό μάτι πλάσματα που βρίσκονται σιμά του.
Εκ πρώτης όψεως αυτός ο στόχος ακούγεται προσβάσιμος, ευκολοπέραστος, πιο βατός. Στη πράξη όμως τα πράγματα δεν είναι καθόλου έτσι.
Είναι πολύ εύκολο να αγαπάς όλη την απρόσωπη κι απροσδιόριστη ανθρωπότητα. Είναι τόσο ανακουφιστικό να δείχνεις τη συμπαράσταση και την ηθική σου στήριξη σε κάθε ανώνυμο και μακρινό πάσχοντα. Να έχεις ευαισθησίες οικολογικές, να συμπαρατάσσεσαι με τα διάφορα κινήματα καλών προθέσεων, που ξεφυτρώνουν παντού.
Το δύσκολο είναι να αγαπάς και να αντέχεις το διπλανό σου, αυτόν που η παρουσία του σε ενοχλεί για συγκεκριμένους και διάφορους λόγους, ακόμα και αισθητικούς. Να είσαι εντάξει με την οικογένειά σου, τους συνεργάτες σου στη καθημερινή επαφή στην εργασία σου, την ενδεχόμενη ύπαρξη ατόμου στο στενό οικογενειακό ή φιλικό σου περιβάλλον που έχει αποκλίνουσα συμπεριφορά, μια αρρώστια, μια δυσμορφία κι ό,τι άλλο ανάλογο. Να υπομένεις το μωρό του διπλανού διαμερίσματος, που με το κλάμα του δεν σου επιτρέπει να κλείσεις μάτι. Το σκύλο από απέναντι, που οι άπονοι ιδιοκτήτες τον έχουν δεμένο, χωρίς παρέα και βόλτες, κι αυτός απεγνωσμένα ζητάει βοήθεια.
Κάνε, λοιπόν τη μικρή δική σου νησίδα ευτυχίας μέσα στον ορυμαγδό της ανεπάρκειας που κυκλοφορεί ανά τας ρύμας και τους οδούς. Η αντοχή στα συμβαίνοντα απαιτεί βαρύ φορτίο ανέχειας, κατανόησης και υπομονής. Αλίμονο σου αν δεν το διαθέτεις.
Ανασκόπηση
Κάθε μέρα είναι μια ευκαιρία
για ανάσα, για ανασκόπηση
και συγχρόνως μια νέα αφετηρία.
Χρειάζεται να βάλεις στη ζυγαριά...
όλα τα δεδομένα των συμβάντων,
να κρίνεις τη δική σου συμμετοχή,
να βγάλεις τα συμπεράσματα,
που θα αποτελέσουν οδηγό
για τη νέα αρχή.
Ένα νέο βιβλίο εκδόθηκε στην Κω με τίτλο: ΣΕΛΙΔΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΣΤΗΝ ΚΩ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΔΟ ΤΗΣ ΚΑΤΟΧΗΣ
Τετάρτη, 13 Ιανουάριος 2016 12:23
Συγγραφείς είναι ο ψυχίατρος Κώστας Κογιόπουλος και ο καθηγητής Κώστας Ιωάννου. Η έκδοση έγινε από την Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου μετά από εισήγηση της συμβούλου Ε. Σβύνου. Το βιβλίο αποτελείται από 420 σελίδες διατάσεων 20,5Χ29 cm. Τα κείμενα συνοδεύονται από αρκετό αδημοσίευτο φωτογραφικό υλικό.
Το βιβλίο χωρίζεται σε δύο ανεξάρτητα τμήματα:
Α) Το πρώτο τμήμα, που συνέγραψε ο ψυχίατρος Κώστας Κογιόπουλος, ασχολείται με την Οθωμανοκρατία την περίοδο από το 1773 μέχρι το 1912 και αναφέρεται στην Εκπαίδευση του γένους αμέσως μετά την κατάληψη της Κωνσταντινούπολης μέχρι την ιταλική κατοχή. Μετά την Άλωση της Κωνσταντινούπολης σταμάτησε και κάθε εκπαιδευτική προσπάθεια. Με την έλλειψη της Παιδείας τα ελληνικά γράμματα δέχτηκαν βαρύτατο πλήγμα για πρώτη φορά στη μακρόχρονη πορεία τους. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι η πολιτιστική αυτή ήττα ήταν πολύ μεγαλύτερη και σημαντικότερη από τις ήττες στα πεδία των μαχών.
Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΔΑΣΚΑΛΙΚΟΥ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΜΟΥ ΚΑΙ Η ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΔΑΣΚΑΛΩΝ ΚΑΙ ΝΗΠΙΑΓΩΓΩΝ ΠΑΤΡΑΣ
Με την άνοδο στην εξουσία της αστικής τάξης στις διάφορες χώρες, προϋπόθεση γιο την ανάπτυξη της κοινωνίας αποτελούσε και η ύπαρξη ορισμένων ελευθεριών - δικαιωμάτων των πολιτών κάθε χώρας. Ανάμεσα σ' αυτά τα δικαιώματα σημαντικό ρόλο κατέχει και το δικαίωμα του συνέρχεσθαι και του συνεταιρίζεσθαι.
Η ελευθερία αυτή έδωσε τη δυνατότητα για μια προοδευτική συνένωση των δυνάμεων των εργαζόμενων και πριν απ' όλα της εργατικής τάξης, προκειμένου ν' αμυνθούν ενάντια στην εκμετάλλευση τους και να βελτιώσουν τη ζωή τους και την κοινωνία γενικότερα. Από τη συνένωση αυτών των δυνά¬μεων ξεκίνησε ουσιαστικά το συνδικαλιστικό κίνημα.
Από την απελευθέρωση μέχρι το 1872 δεν υ¬πήρχε στην Ελλάδα κανένα ίχνος συνδικαλιστικής οργάνωσης στην εκπαίδευση γενικά και στη δημοτική ειδικότερα. Το 1872 ιδρύθηκε στην Αθήνα ο πρώτος δασκαλικός σύλλογος, που είχε ως μέλη του λειτουργούς της δημοτικής και της μέσης εκπαίδευσης και είχε ως σκοπό του τη βελτίωση της κατώτερης και μέσης παιδείας, την ίδρυση διδασκαλείου Δημ. Εκπαίδευσης και την οικονομική αρωγή των μελών που αποχωρούσαν από την υπηρεσία λόγω γηρατειών ή ασθένειας. Παράλληλα ιδρύθηκαν σύλλογοι και σε άλλες πόλεις της χώρας. Το 1878 ιδρύθηκε στην Αθήνα ο "Σύνδεσμος Ελλήνων Δημοδιδασκάλων" μέλη του οποίου ήταν μόνο δάσκαλοι και σκοπό του είχε τη βελτίωση της ζωής του Έλληνα δασκάλου από ηθική και υλική άποψη και την εξύψωση της δημοτικής εκπαίδευσης.
… Ένα βλάσφημο ερώτημα έρχεται αυθόρμητα στο νου για τον άτυχο, τον ανήξερο κι αθώο εκείνον κάτοικο της πολυκατοικίας, που το διαμέρισμά του είναι στο ύψος της ταράτσας του παλαιού κτιρίου της οδού Μπουμπουλίνας και Τοσίτσα. Εκεί που ήταν ο συνήθης τόπος μαρτυρίου για τόσους ανυπότακτους συμπατριώτες μας. Αλήθεια! Αναρωτιέμαι μήπως κάποιες φορές στο κορύφωμα της νύχτας, εκεί που όλα θα έπρεπε να γλαρώνουν, ο ένοικος στην νέα πολυκατοικία ακούει τις υπόκωφες, τις απελπισμένες κραυγές που ξεκινούσαν από κει και γέμιζαν με φόβο κι απόγνωση ολόκληρο το γύρω χώρο.
Αντικείμενα,
όπως ένας σουγιάς, το σαξόφωνο,
μια μπαταρία, ο κασμάς
Ένα σουβλί, μια κουβαρίστρα.
Όλα άψυχα πράγματα, ...
φτιαγμένα από τον άνθρωπο
για την εξυπηρέτηση των αναγκών του
Έμψυχα όντα
όπως ο ψαράς, το πουλί, η κοπελιά.
Η πεταλούδα, το φίδι, ο μουσικός.
Κινούνται, έχουν φωνή,
διαβιούν κι αναπνέουν
Άλλα μεγάλα, άλλα μικρά
γεννιούνται, έχουν ένα βίο
και στο τέλος πεθαίνουν.
Έχουν αισθήματα και συναισθήματα
όπως αγάπη ή μίσος και φόβο,
χαρά ή λύπη, πόνο κι ηδονή
μαζί με τόσα άλλα.

Τετάρτη 17 Φεβρουαρίου 2016

Το ΚΑΤΕ - ΚΑΤΕΕ και το ΤΕΙ Αθήνας
του Κων/νου Τσόχα, F.R.S.H
Καθηγητή Σχ. Επαγ. Υγείας και Πρόνοιας του ΤΕΙ Αθήνας
τ. Προέδρου του ΤΕΙ Αθήνας (1983-1987)
Παρά το ότι επεκράτησε η χρήση του ορισμού «παραϊατρικά επαγγέλματα», που πρέπει να ομολογήσουμε πως μένει και προσφιλής στο ιατρικό σύνολο, oφείλουμε να πούμε ότι θα τον χρησιμοποιήσουμε στην επικοινωνία μας αυτή έχοντας επίγνωση και διευκρινίζοντας πως,ο αντικειμενικά σωστός χαρακτηρισμός σήμερα είναι «επαγγέλματα Υγείας και Πρόνοιας», αφού πραγματικά τα επαγγέλματα αυτά όρισαν δυο ομάδες απασχόλησης: Την Υγεία, με κύριους εκπροσώπους τους νοσηλευτικούς κλάδους κ.τ.ό. και την Πρόνοια, που κλείνει τους απασχολούμενους με την κοινωνική εργασία, τους βρεφονηπιοκόμους και άλλους συναφείς κλάδους.
Επιχειρώντας μια αναδρομή στα παραπάνω επαγγέλματα, ιδιαίτερα όταν κανένας έχει βιώσει τη διαδρομή που ακολούθησαν τα τελευταία τριάντα χρόνια, είναι σίγουρο πως δεν μπορεί να αποφύγει μια κριτική στάση, που όμως ίσως αποτελεί και το θετικό σημείο κάθε ιστορικής αναδρομής, ενώ η ίδια αυτή στάση του μπορεί να οδηγήσει και σε ευρύτερες συζητήσεις, με όλα τα ευοίωνα σημεία που κλείνουν αυτές. Μια τέτοια αναδρομή πιστεύουμε αβίαστα πως μπορεί να ξεχωρίζει δύο ουσιαστικά περιόδους: Μια που ανοίγει το 1973 με την πρώτη λειτουργία των ΚΑΤΕ, οπότε για πρώτη φορά τα επαγγέλματα αυτά βρίσκονται κάτω από φορέα παροχής οργανωμένης εκπαίδευσης, όπως θα αναλύσουμε παρακάτω, και μια που ακολουθεί το 1983 (Νοέμβριος) με την ίδρυση και λειτουργία των Τ.Ε.Ι., οριστικοποιώντας τη θέση τους και μεταφέροντάς τα από την ανώτερη εκπαίδευση των ΚΑΤΕ - ΚΑΤΕΕ στην ενιαία τριτοβάθμια εκπαίδευση των ΤΕΙ - ΑΕΙ. Αυτά χωρίς να μπορεί να μην αναφερθεί και η ύπαρξη ειδικοτήτων σχολών, για πολλά χρόνια πριν το 1973, με φορείς κυρίως νοσηλευτικά ιδρύματα ή και το ίδιο το υπουργείο Υγείας.
Πέτρος Θεοχαρίδης - Ο δάσκαλος των Πομάκων
ΠΕΤΡΟΣ ΘΕΟΧΑΡΙΔΗΣ
Ο πρωτοπόρος δάσκαλος των Πομάκων
Συνέντευξη στο Νικόλαο Θ. Κόκκα
Συναντήσαμε τον Πέτρο Θεοχαρίδη στο σπίτι του στη Θεσσαλονίκη. Μας μίλησε για το συγγραφικό του έργο και τη ζωή στα πομακοχώρια πριν από πενήντα χρόνια. Στη συνέντευξή του, ο ακούραστος δάσκαλος ξετυλίγει την ιστορία των Ελλήνων Πομάκων κατά τις τελευταίες δεκαετίες.
Το έργο του Πέτρου Θεοχαρίδη αποτελεί σταθμό στην καταγραφή της πολιτιστικής κληρονομιάς των Πομάκων. Όλο και περισσότεροι Πομάκοι συνειδητοποιούν το πόσα πολλά οφείλουν στον άνθρωπο που αφιέρωσε τη ζωή του στην ανάδειξη της πομακικής γλώσσας, ιστορίας και παράδοσης. Η Θράκη τού οφείλει πολλά. Η λαογραφία τού οφείλει πολλά. Και πιο πολλά του οφείλουν οι επερχόμενες γενιές ερευνητών που θα αντλήσουν από το πολυσχιδές έργο του για να εντρυφήσουν βαθύτερα στη μελέτη της πολιτιστικής ταυτότητας των σλαβόφωνων μουσουλμάνων της Θράκης.
Ο Πέτρος Θεοχαρίδης γεννήθηκε στο χωριό Άθυρα Γιαννιτσών το 1934. Σπούδασε στην Παιδαγωγική Ακαδημία Θεσσαλονίκης τα έτη 1958-1960. Δίδαξε στο Μουσουλμανικό Ιεροσπουδαστήριο Εχίνου από το Σεπτέμβριο του 1964 έως το καλοκαίρι του 1971.
Στιγμές
….Ήταν όμως και κάποιες στιγμές που ήθελες να κρατήσουν για πάντα! Στιγμές που σε έπνιγαν από ευτυχία και πλήρωση. Τότε αρπαζόσουν απ’ τα κρόσσια του χρόνου με νύχια και δόντια στην απέλπιδα προσπάθεια να σταματήσεις την μονόδρομη πορεία του. Χωρίς όμως καμιά επιτυχία. Ήταν φωτεινά αστέρια, που έλαμψαν για λίγο στον σκοτεινό ουρανό και χάθηκαν στο αχανές έρεβος. Η μόνη εκ των υστέρων αμοιβή είναι η γλυκιά ανάμνηση που άφησαν και το άρωμα που διαχρονικά συντροφεύει τη σκέψη μου
Ανταπόδοση
Άνοιξε ο κρουνός της ζωής
και το ξερό χώμα ράγισε.
Μέσα απ’ τη στενή χαραμάδα
πρόβαλε το απαιτητικό...
κεφαλάκι ενός άνθους
Ήθελε να κατακτήσει
το μερίδιο του στη ζωή.
Με όλη την επιμονή
που οπλίζει κάθε ύπαρξη η ζωή
έδωσε θαρραλέο αγώνα
και ψήλωσε ζώντας χωρίς πότισμα
Μόνο με την αναρρόφηση
της πρωινής δροσιάς.
Τώρα ανταποδίδει
στο περιβάλλον
την όμορφη εικόνα του
και τη λεπτή ευωδιά του

Τρίτη 16 Φεβρουαρίου 2016

«Βραβεία Εκπαιδευτικής προσφοράς σε παραμεθόριες περιοχές για το ετος 2014 – 2015» Written By Χρήστος Ιβάνοβιτς on Τετάρτη, 1 Απριλίου 2015 | 1.4.15
Δύο δάσκαλοι από σχολεία της Ξάνθης, ο κ. Χριστόδουλος Παπαεμμανουήλ από το μειονοτικό δημοτικό σχολείο της Μάνταιμνας και η κ. Ελένη Ακάμπαλη από το 2ο δημοτικό της Ξάνθης, θα βραβευθούν από τον ίδιο τον πρόεδρο της Δημοκρατίας για την συμμετοχή και επιτυχία τους στα Βραβεία εκπαιδευτικής προσφοράς σε παραμεθόριες περιοχές για το έτος 2014-15. Αποτελεί μια διάκριση για τους δασκάλους της αλλά και για το νομό συνολικά.
Οι δεκαπέντε (15) εκπαιδευτικοί που θα τιμηθούν με τα «Βραβεία Εκπαιδευτικής Προσφοράς σε παραμεθόριες περιοχές για το έτος 2014-2015» με αλφαβητική σειρά έχουν ως εξής:
Δέκα (10) Βραβεία με χρηματικό έπαθλο 5.000 ευρώ ευγενική χορηγία του κυρίου Παύλου Κοντέλλη:
1) ΑΜΑΡΑΝΤΙΔΟΥ ΚΥΡΙΑΚΗ
2) ΑΡΒΑΝΙΤΑΚΗ ΣΟΥΛΤΑΝΑ
3) ΜΑΥΡΙΔΟΥ ΜΑΡΙΑ
4) ΜΠΙΛΛΗ ΣΕΒΑΣΤΗ
Δημοτική Βιβλιοθήκη Διδυμοτείχου
Home » Υπηρεσίες » Βιβλιοθήκες » Δημοτική Βιβλιοθήκη Διδυμοτείχου
Δημοτική Βιβλιοθήκη Διδυμοτείχου. Το μυστικό της επιτυχίας τους, που τα κάνει να μιλούν στις καρδιές και το νου τόσο διαφορετικών ανθρώπων, δεν είναι πολλές φορές γνωστό ούτε για τους ίδιους τους τούς συγγραφείς.
Η πραγματικότητα όμως είναι αδιαμφισβήτητη: βρίσκονται σε εκατομμύρια βιβλιοθήκες ανά τον κόσμο ενώ κάποια από αυτά ελκύουν τους ανθρώπους ολόκληρους αιώνες.
Α ν α μ ο ν ή
Ζει με την αναμονή κι ελπίζει στο θαύμα.
Ποιος θα το κάνει; Ο Θεός, η ή τύχη;
Δεν τον ενδιαφέρει. Ας είναι όποιος νάναι.
Εκείνο που αναζητά είναι ένα φανταστικό όχημα...
να το καβαλήσει και να πάει ταξίδια μακρινά.
Σε νέους τόπους με άλλους ανθρώπους και συνήθειες
Εκεί ελπίζει να βρει τη δύναμη για μια νέα αρχή
Δεν αντέχεται πια, βρε αδελφέ,
η μονοτονία της επανάληψης
κι ο συγχρωτισμός με την μετριότητα.
Δε θέλει συγκερασμούς μαζί τους πλέον.
Ζητάει το κάτι περισσότερο,
είναι απαιτητικός;
Αλλά, σίγουρα, κι όχι κι ένα άλμα στο κενό
Δεν τον κατέχει η τάση
οικιοθελούς αποχώρησης απ’ τη ζωή
Όχι ! Όλα να έρθουν με τη σειρά τους
Εκείνο που μόνο επιθυμεί
είναι μια αξιοπρεπής διαβίωση

Δευτέρα 15 Φεβρουαρίου 2016

Οι δάσκαλοι που ξεχώρισαν με το πολύπλευρο έργο τους
ΜΕ ΤΟ ΠΛΟΥΣΙΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥΣ ΞΕΧΩΡΙΣΑΝ ΣΤΑ 200 ΡΕΘΥΜΝΙΩΤΙΚΑ ΣΧΟΛΕΙΑ ΑΠΟ ΤΟ 1800 ΜΕΧΡΙ ΤΑ ΤΕΛΗ ΤΟΥ 20ου ΑΙΩΝΑ,
Aπό τα πρώτα χρόνια της βασικής εκπαίδευσης στο Ν. Ρεθύμνου, από τις αρχές του 19ου αιώνα και μέχρι τα τέλη του 20ου αιώνα, δεκάδες ήταν οι δάσκαλοι που ξεχώρισαν με το πολύπλευρο έργο τους.
19/04/2013 του Λευτέρη Κρυοβρυσανάκη
Κάτω από δύσκολες συνθήκες (πόλεμοι και στερήσεις), πρωτοστάτησαν εκτός από τα βασικά τους καθήκοντα και σ’ όλους τους αγώνες για την πατρίδα, ξεχώρισαν σε πολλούς τομείς και άφησαν σημαντικό συγγραφικό και εκπαιδευτικό έργο. Ανάμεσα σ’ αυτούς τους πρωτοπόρους δασκάλους αναφέρουμε τους παρακάτω:
Μαρία Αλεφαντινού: Η πρώτη νηπιαγωγός στο Ρέθυμνο το 1935.
Άγγελος Ανδρουλιδάκης: Ο πρώτος διευθυντής του «Τούρκικου» από το 1890-1910 και διευθυντής Γυμναστηρίου Ρεθύμνου.
Λασκαρίδης Ευρυσθένης – Ο συγγραφέας του δίτομου έργου «Κιανά»
Γιατρός Μικροβιολόγος με καταγωγή από την Κίο της Μ. Ασίας. Η οικογένειά του ήταν από τις επιφανείς της ελληνικής κοινότητας της Κίου. Ο πατέρας του, Αριστοτέλης, συντέλεσε μαζί με άλλους στην ανέγερση του Παρθεναγωγείου της Κίου. Υπηρέτησε ως έφεδρος ανθυπίατρος στο 27° Σύνταγμα Πεζικού της Μεραρχίας Σμύρνης που ανέλαβε τη φρούρηση του τομέα της Κίου μέχρι Παζάρ-κιοϊ και Γιάλβα. Πήρε μέρος στους βαλκανικούς πολέμ...ους αλλά και στην Μικρασιατική εκστρατεία μέχρι το 1923. Μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή έζησε και πέθανε στην Θεσσαλονίκη. Σύμφωνα με μαρτυρίες, ήταν πολύ φιλάνθρωπος. Δεν έπαιρνε χρήματα από όσους δεν είχαν τη δυνατότητα. Δεν έκανε δική του οικογένεια. Είχε μια αδελφή που απέκτησε δύο κόρες. Η μια από αυτές παντρεύτηκε κάποιον από την οικογένεια Βελλίδη στη Θεσσαλονίκη.
Δέκα χρόνια μετά τη Μικρασιατική καταστροφή σε σύσκεψη που πραγματοποιήθηκε στη Θεσσαλονίκη, σχηματίστηκε επιτροπή με σκοπό τη συλλογή υλικού για την έκδοση βιβλίου σχετικού με την ιστορία, τα ήθη και τα έθιμα, τις παραδόσεις της Κίου της Μ. Ασίας.
Προσευχή στ’ αστέρια
Θέλω να σας παρουσιάσω ένα δικό μου ευφάνταστο σενάριο. Ας κάνει επιλογή ο καθένας ένα αστέρι. Μη φοβάστε είναι πολλά και φτάνουν για όλους. Εκεί στείλτε τις πιο απόκρυφες ενοχές κι επιθυμίες σας. Μη φοβάστε, βγάλτε τα όλα από μέσα σας, το σύμπαν κρατάει μυστικά. Φαντάζεστε πόσο θα ξαλαφρώσει ο καθείς αλλά κι η κοινωνία μας; Αν κάτι, χωρίς κίνδυνο, θέλουμε να συζητήσουμε, θα έχουμε έναν καλό ακροατή, το δικό μας αστέρι. Αυτό θα είναι πάντα στη θέση του πρόθυμο και συγκαταβατικό ν’ ακούσει. Ίσως τότε να μείνουν άνεργοι οι πάσης φύσεως ψυχαναλυτές. Αυτούς όμως μην τους λυπάστε, κάπου αλλού θα βολευτούν
Μέσα στην έρημο πεζοπορώ,
μέρος κι εγώ καραβανιού.
Ώρες και μέρες ατέλειωτες
στο ίδιο μονότονα τοπίο.
Η απόγνωση δεν οφείλεται στον κόπο...
Είναι που δε γνωρίζω
τον προορισμό της κουραστικής πορείας.
Ρώτησα μα κανείς δεν ήξερε να μου πει.
Η απορία κι η μοίρα κοινή για όλους

Κυριακή 14 Φεβρουαρίου 2016

Ιστορία της Νεοελληνικής εκπαίδευσης 2ο μέρος
10/12/2009
συνέχεια από το Ιστορία της Νεοελληνικής εκπαίδευσης 2ο μέρος
1929 – 1950
Μετά τις μεταρρυθμιστικές προσπάθειες του 1899, 1913, 1917 με τη γλωσσική αλλαγή και την εισαγωγή της αστικής ιδεολογίας στα αναγνωστικά του δημοτικού σχολείου, επόμενος σταθμός είναι η μεταρρύθμιση του 1929.
Η μεταρρύθμιση αυτή ήταν έργο της κυβέρνησης Βενιζέλου και περιλαμβάνει τα νομοσχέδια που κατατέθηκαν από τους υπουργούς Παιδείας Κ. Γόντικα(1929) και Γ. Παπανδρέου(1930-32)
Στην εισηγητική έκθεσή του ο Κ. Γόντικας [1] θα τονίσει την αδυναμία του εκπαιδευτικού συστήματος να ανταποκριθεί στις ανάγκες της κοινωνίας, τον ολιγαρχικό χαρακτήρα της παιδείας με την παραμέληση της εκπαίδευσης μεγάλων λαϊκών μαζών, την υποβαθμισμένη εκπαίδευση του εκπαιδευτικού προσωπικού κ.ά.
Συνολικά υποβλήθηκαν 13 νομοσχέδια στη Βουλή για ψήφιση. Το εισαγόμενο, νέο εκπαιδευτικό σύστημα καθιέρωνε:
– Εξάχρονο δημοτικό σχολείο (για γενική μόρφωση και επαγγελματική προεκπαίδευση).
– Εξάχρονη υποχρεωτική εκπαίδευση
– Εξάχρονο γυμνάσιο ή πρακτικό λύκειο ή σχολή μέσης εκπαίδευσης (συγχώνευση των δύο πρώτων), με κατεύθυνση θεωρητική και πρακτική.
– Μικτή φοίτηση των δύο φύλων σ’ όλα τα σχολεία της στοιχειώδους εκπαίδευσης, γενικής και επαγγελματικής, για λόγους οικονομικούς και παιδαγωγικούς.
Έλληνες ευεργέτες : (ευεργέτες κατ’ αλφαβητική σειρά από ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ)
• Γεώργιος Αβέρωφ
• Ιωάννης Αθανασάκης
• Διονύσιος Αιγινήτης
• Σπυρίδων Αλεξανδράκος
• Αδελφοί Αμπέτ
• Σωτήριος Ανάργυρος
• Σταύρος Ανδρόπουλος
• Αντώνιος Αντωνιάδης
• Τζον Αντωνιάδης
• Σωτήριος Αντωνίου
• Γεώργιος Αντωνόπουλος (πολιτικός)
• Δημήτριος Αντωνόπουλος (πολιτικός)
• Θεόδωρος Αρεταίος
• Απόστολος Αρσάκης
• Σαράντης Αρχιγένης
• Ελένη Αρχιγένους
• Γεώργιος Αυγερινός
Τ ο ν τ ι π σ τ η ζ ω ή
Καθόταν ώρα στο παγκάκι του πάρκου, συνηθισμένο σημείο στον πρωινό του περίπατο και έριχνε διαγώνιες ματιές στα μακροσκελή άρθρα, προσεκτικότερα διάβαζε τις ειδήσεις και τα σχόλια, μελετούσε αναλυτικά τις φωτογραφίες και προφανώς τα αθλητικά αποτελέσματα. Τέλος έφτανε η ώρα για την πιο χρήσιμη απασχόληση: Να λύσει το σταυρόλεξο της τελευταίας σελίδας. Του άρεσε αυτή η απασχόληση. Πολλές φορές το έλυνε αμέσως κι άλλες τον παίδευε αρκετή ώρα.... Αν κόλλαγε κάπου σηκωνόταν όρθιος, συνέχιζε τη βόλτα στα χιλιοπερπατημένα μονοπάτια κι εκεί που το μάτι κοίταζε αφηρημένα τις γνώριμες εικόνες σαν μια γλυκιά αστραπή η λέξη ερχόταν στο μυαλό και του φώναζε.
« Εδώ είμαι, ρε χαζέ!» Κι αυτός με το μολύβι στο χέρι συμπλήρωνε τα κενά….
Μικρές γλυκές στιγμές ευτυχίας, μηδαμινής αγοραστικής αξίας στην ελεύθερη αγορά, ανεκτίμητες όμως στην προσωπική, την εσωτερική του ζωή
Α π ο μ ό ν ω σ η
Κανονικά θα έπρεπε να τον ενοχλεί
Βλέπεις ο άνθρωπος είναι κοινωνικό ον
κι όχι μια έρημη και μόνη
καλαμιά στον κάμπο...
Γιατί τότε να ισχυριζόμαστε
πως την επιδιώκει κιόλας;
Μέσα στον κυκεώνα των ποικίλων ήχων,
εικόνων και πράξεων,
που συμβαίνουν γύρω του
πως γίνεται να ζει μόνος κι έρημος;
Είναι γιατί δε μιλάμε
για την υλική παρουσία γύρω του ανθρώπων
Μιλάμε για την εσωτερική μοναξιά.
Εκείνη στην οποία το μυαλό εντέχνως
διακόπτει την επικοινωνία με ό,τι συμβαίνει γύρω του
…. και αυτό- απασχολείται.
Μας ενημερώνει ο πρωθυπουργός : Σε λόγο θα κλείσουν όλα τα μέτωπα.! Να μας πει και πότε θα ανοίξουν οι δρόμοι, πότε θα γίνουν σεβαστοί οι νόμοι και οι αρμόδιοι φορείς θα εκτελέσουν τα καθήκοντα τους. Εδώ θέλω να καταδικάσω κατηγορηματικά τους προπηλακισμούς βουλευτών, που είναι εκλεγμένοι εκπρόσωποι του έθνους από άλογα κι αφηνιασμένα άτομα!!!

Παρασκευή 12 Φεβρουαρίου 2016

Αναφορά στην ιστορία της νεοελληνικής εκπαίδευσης 1ο μέρος (α)
10/12/2009 Του Γιάννη Σαλονικίδη, δασκάλου
ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΔΙΑΦΩΤΙΣΜΟΣ
Προς το τέλος του 17ου αιώνα, σημειώνεται στη Δυτική Ευρώπη ζωηρή πνευματική κίνηση, για να λυτρωθεί το ανθρώπινο πνεύμα από τις προλήψεις ,τις δεισιδαιμονίες, την αυθεντία του κράτους και της εκκλησίας (απολυταρχία) και να επικρατήσει ο ορθός λόγος, το κριτικό πνεύμα, η πνευματική ελευθερία, η ανεξιθρησκία και ο σεβασμός της αξιοπρέπειας του κάθε ανθρώπου. Η κίνηση αυτή ονομάστηκε «Διαφωτισμός».
Οι ιδέες αυτές έφτασαν και στον τουρκοκρατούμενο ελληνικό χώρο, όταν οι συνθήκες ήταν κατάλληλες. Τέτοιες συνθήκες δημιουργήθηκαν στις αρχές του 18ου αιώνα με την ανάθεση σε ελληνικά χέρια της εξουσίας των παραδουνάβιων ηγεμονιών, αλλά και αργότερα με τη συνθήκη του Κιουτσούκ Καϊναρτζή (1774). Αυτή, λοιπόν, η περίοδος μπορεί να οριστεί ως η περίοδος του «Νεοελληνικού Διαφωτισμού», που τελειώνει με την έναρξη της ελληνικής Επανάστασης(1821).
Οι περιοχές στις οποίες αρχικά εκδηλώθηκε ήταν τα μεγάλα κέντρα ακμής του ελληνικού στοιχείου, όπου υπήρχαν ανώτερες σχολές και ακαδημίες (Σμύρνη, Ιωάννινα, Χίος, Άθως, Βουκουρέστι, Ιάσιο…) και ελληνικά τυπογραφεία (Βενετία, Βιέννη, Λειψία, Άμστερνταμ, Παρίσι, Κωνσταντινούπολη, Βουκουρέστι).
Τα αποσυρθέντα βιβλία. Έθνος και σχολική Ιστορία στην Ελλάδα,
1858-2008 Και συνέτευξη του συγγραφέα
Νέο βιβλίο του Χάρη Αθανασιάδη
Κυκλοφορεί στις 21 Οκτωβρίου το νέο βιβλίο του Χάρη Αθανασιάδη "Τα αποσυρθέντα βιβλία. Έθνος και σχολική Ιστορία στην Ελλάδα, 1858-2008" από τις εκδόσεις αλεξάνδρεια.
Για ποιους λόγους και υπό ποιες συνθήκες ένα σχολικό εγχειρίδιο γίνεται αντικείμενο δημόσιας διαμάχης; Και γιατί κάθε φορά που ξεσπά μια τέτοια διαμάχη καταλήγει σε απόσυρση του επίμαχου εγχειριδίου;
Με αφετηρία την ιδεολογική και πολιτική αντιπαράθεση για το βιβλίο Ιστορίας της ΣΤ΄ Δημοτικού (2006-2008), τούτη η μελέτη ανατέμνει τέσσερις συμβολικούς πολέμους για ισάριθμα «αιρετικά» εγχειρίδια. Η αφήγηση ξετυλίγεται ανάστροφα, από το παρόν στο παρελθόν, αποτυπώνοντας την πορεία που ακολούθησε η ιστορική έρευνα. Κάθε διαμάχη και ένα βήμα, κάθε βήμα και ένα κεφάλαιο, ωσότου από την Ελλάδα της παγκοσμιοποίησης επιστρέψουμε στις αρχές του 20ού αιώνα στην Ελλάδα του μαχητικού εθνικισμού. Σε όλες τις περιπτώσεις, το κεντρικό διακύβευμα ήταν ο εθνοποιητικός ρόλος της σχολικής μας Ιστορίας – το περιεχόμενο, εντέλει, της εθνικής μας ταυτότητας.
Το άρθρο το ανέβασα στην ιστοσελίδα μου πριν 3 χρόνια. Μια επανάληψη του δεν θα είναι κακή, αφού διατηρεί και σήμερα την επικαιρότητά του……..
Αναζητώντας ένα δίκαιο φορολογικό σύστημα
Από την εποχή που απόκτησα συνείδηση των συμβαινόντων στην πολιτική κονίστρα της χώρας μας ένα πρόβλημα συνεχίζει απτόητα να αναζητά τη λύση, ενώ συνεχίζει να παραμένει άλυτο. Δεν έχει βρεθεί ένα φορολογικό σύστημα που να ικανοποιεί τους πάντες και να είναι κοινά αποδεκτό. Με μεγάλη συχνότητα το σύστημα αλλάζει και νομοθετείται ένα διαφορετικό με τον πομπώδη ισχυρισμό ότι το νέο αποκαθιστά τις αδικίες του προηγούμενου και επιτέλους γίνεται δικαιότερο.
Όλοι φαινομενικά συμφωνούμε στα βασικά: Να χτυπηθεί η φοροδιαφυγή, να είναι η επιβάρυνση στους πολίτες αναλογικά κατανεμημένη με κριτήριο τις δυνατότητές τους και κατά συνέπεια να μοιράζονται τα έσοδα στους έχοντας μεγαλύτερη ανάγκη. Όλα αυτά όμως στο θεωρητικό επίπεδο. Όταν όμως ένα μέτρο σε αφορά προσωπικά τότε η στάση των περισσοτέρων διαφοροποιείται. Στη πράξη καλύτερο σύστημα είναι αυτό που φορολογεί τους…άλλους.
Μ ε ί ν ε σ ε μ ν ό ς
Τρέφεις μεγάλες προσδοκίες φίλε μου, και θα φας στη μάπα αντίστοιχου μεγέθους απογοητεύσεις. Συγκρατήσου, προσγειώσου, γίνε πιο ρεαλιστής. Δεν είσαι δα και το κέντρο της Γης! Κινείσαι στο επίπεδο του μέσου όρου και σαν εσένα στη πιάτσα υπάρχουν χιλιάδες όμοιοι και πολλοί καλύτεροι σου. Γιατί λοιπόν περιμένεις να σε δαφνοστεφανώσουν; Ποια είναι η επίδοσή σου, ποια είναι η διάκρισή σου που να αξίζει βραβείο; Σκύψε το κεφάλι γιατί έχεις πολλή δρόμο να διανύσεις. Βάστα μικρό καλάθι στα υποσχόμενα γιατί πολύ καλά ξέρεις. Άλλο η προσδοκία κι άλλο η πραγματοποίησή της

Η αλλαγή είναι ευλογία στις
πρώτες φάσεις της ζωής
κατάρα όμως είναι στις ύστερες
Αχ! «Άτιμε» Ηράκλειτε, τι μας έκανες με τα ρητά σου!
(Τα τετράστιχα
Καλή Σχολική Χρονιά από… Οκτώβρη στα δημοτικά Ψαρών και Οινουσσών
ΣΤΗΝ ΑΝΑΜΟΝΗ ΓΙΑ 10 ΚΑΙ ΠΛΕΟΝ ΔΑΣΚΑΛΟΥΣ ΣΤΗ ΧΙΟ ΚΑΙ 15 ΝΗΠΙΑΓΩΓΟΥΣ
13/9/2013
Με προβλήματα και ελλείψεις εκπαιδευτικών σε δημοτικά σχολεία και νηπιαγωγεία ξεκίνησε η φετινή σχολική χρονιά, με το κυριότερο να εντοπίζεται στο δημοτικό σχολείο των Ψαρών, το οποίο αντί για τους 4 δασκάλους που θα έπρεπε να έχει, αυτή τη στιγμή διαθέτει μόνο έναν για να διδάξει σε 23 παιδιά. Δεδομένης της κατάστασης εθελοντικά προσ...φέρουν τις υπηρεσίες τους στο σχολείο μια ακόμη δασκάλα, που ενώ έχει ζητήσει απόσπαση για τα Ψαρά δεν έχει εγκριθεί από το Υπουργείο Παιδείας καθώς και καθηγητές ειδικοτήτων από το γυμνάσιο.
Για το θέμα μίλησε στο Ράδιο ΑΛΗΘΕΙΑ ο Δήμαρχος, Κώστας Βρατσάνος λέγοντας ότι οι δύο μόνιμες δασκάλες που υπήρχαν πέρσι πήραν μετάθεση και στο μεταξύ δεν καλύφθηκαν έγκαιρα τα κενά. Εμβαλωματικά από τη Δευτέρα αναμένονται στα Ψαρά δύο δάσκαλοι με δίμηνη απόσπαση από τη Χίο.
Το σχολικό έτος, έτσι όπως πρέπει, δηλαδή με δασκάλους στις τάξεις, αναμένεται να ξεκινήσει κανονικά στις αρχές του Οκτώβρη στα Ψαρά και τις Οινούσσες, αφού σε 10 με 15 ημέρες αναμένεται η κάλυψη των κενών, όπως είπε σε συνέντευξή του στο Ράδιο ΑΛΗΘΕΙΑ ο Διευθυντής Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης, Αριστείδης Κελεπερτζής, είτε με αποσπασμένους, είτε με αναπληρωτές.
Η δίκη των τόνων
Ιωάννης Κακριδής (1901 -1992): Αρχείο Φάνη Ι. Κακριδή. Ινστιτούτο Νεοελληνικών Ερευνών / ΕΙΕ.
Έχουν περάσει 70 χρόνια από την πειθαρχική δίωξη του καθηγητή I.Θ. Kακριδή (1901-1992), που έμεινε γνωστή στην πνευματική ιστορία του τόπου ως «H Δίκη των Tόνων». Η δίκη αυτή όμως με τις περιπέτειες του μονοτονικού είναι μια από τις λιγότερο γνωστές σελίδες της ιστορίας, αν και το περιεχόμενό της δεν έπαψε ποτέ να είναι επίκαιρο. Το «Γλωσσικό ζήτημα» ταλάνισε τη χώρα μας από τη σύσταση του ελληνικού κράτους μετά την επιτυχή έκβαση της Επανάστασης του 1821 και λύθηκε οριστικά τη δεκαετία του 1980 με την καθιέρωση της δημοτικής και του μονοτονικού συστήματος.
Πολλοί θεωρούν, εσφαλμένα, ότι οι αρχαίοι Έλληνες χρησιμοποιούσαν τους τόνους και τα πνεύματα στη γραφή τους . Οι αρχαίοι Έλληνες όμως έγραφαν με μεγαλογράμματη γραφή, με κεφαλαία γράμματα δηλαδή, και δε χρησιμοποιούσαν τόνους, όπως φαίνεται σε όλες τις αρχαίες επιγραφές. Τα πρώτα δείγματα τονικών συμβόλων που σώζονται βρίσκονται σε παπύρους του 2ου αι. π.Χ. Το πολυτονικό σύστημα, δηλαδή τα τρία τονικά σημάδια (βαρεία, οξεία, περισπωμένη), τα δύο πνεύματα (δασεία, ψιλή) και η υπογεγραμμένη επινοήθηκαν από τον Αριστοφάνη το Βυζάντιο γύρω στα 200 π.Χ. Σκοπός του ήταν να βοηθήσει τους ξένους μελετητές της αρχαίας ελληνικής γλώσσας να τη διαβάζουν και να την προφέρουν σωστά. Η αρχαία ελληνική προφορά ήταν μουσική και
Ζ ω ή κ α ι θ ά ν α τ ο ς
Οι σιγανές φωνές
στέλνουν αδιάκοπα μηνύματα
Ψιθυρίζουν
τα μυστικά της ζωής ...
και του θανάτου.
Το φθαρτό της ανθρώπινης ύπαρξης
Τι να κάνουμε;
Είναι στον άνθρωπο
να ζητάει τη συνέχεια.
Εκεί ακριβώς βρίσκεται και
η αντοχή μέσα στους αιώνες
των διαφόρων θρησκειών
Ονόματα διάφορα,
θεοί και είδωλα
ένας ή πολλοί,
εικόνες, ιερά κείμενα
Όλα θωπεύουν
τον αιώνιο φόβο του ανθρώπου
στον κίνδυνο
της οριστικής εξαφάνισης του

Τετάρτη 10 Φεβρουαρίου 2016

Τίποτα δεν είναι μόνιμο,
τίποτα δεν είναι οριστικό
και τελεσίδικο.
Μέσα από τον πυκνό ιστό
των απαγορεύσεων,...
μέσα απ’ τα αλλεπάλληλα τείχη
των δυσκολιών,
η ζωή βρίσκει μονοπάτια
αόρατα στο γυμνό μάτι
να εισχωρήσει και να δημιουργήσει
πάλι από την αρχή
τους πρώτους θύλακες
της επόμενης φάσης
Μιχάλης Παπαμαύρος, ένας πρωτοπόρος παιδαγωγός – Ιδεολογικές προσεγγίσεις στο έργο του
Γράφει ο Θανάσης Ν. Καραγιάννης
Αφιερώνεται στη μνήμη του παιδαγωγού Χάρη Σακελλαρίου (1923-2007), ο οποίος πρώτος «ξέθαψε» από τη λήθη και ανέδειξε στην εκπαιδευτική και ακαδημαϊκή κοινότητα, με μονογραφία του, τη ζωή και το έργο του Μιχ. Παπαμαύρου
Εισαγωγικά
παιδαγωγός Μιχάλης Παπαμαύρος έπαιξε ένα σημαντικό και πρωτοποριακό ρόλο στην Ιστορία της Ελληνικής Εκπαίδευσης και Παιδαγωγικής, μέσα από την επιστημονική, κοινωνική και εκπαιδευτική δράση του, αλλά και μέσα από το συγγραφικό έργο του.
Ως μέλος του «Εκπαιδευτικού Ομίλου» (1910-1927), ως δημοτικιστής, ως καθηγητής της Παιδαγωγικής στο Διδασκαλείο Αρρένων Θεσσαλονίκης και ως Διευθυντής στο Αρσάκειο της Λάρισας (1920), ως Ανώτερος Επόπτης της Δημοτικής Εκπαίδευσης Ανατολικής και Δυτικής Θράκης (1922-1923), ως υποδιευθυντής του Μαρασλείου Διδασκαλείου (με Δ/ντή τον Αλέξ. Δελμούζο, μετά από πρόταση του Δημ. Γληνού) (1923-1926), ως Καθηγητής Θεωρητικής Παιδαγωγικής, Διδακτικής και Ιστορίας της Παιδαγωγικής, στην Παιδαγωγική Ακαδημία (Δ/ντής: Δημ. Γληνός), ως Διευθυντής του Διδασκαλείου Λαμίας (1928-1933), ως Συν-διευθυντής του «Παιδαγωγικού Φροντιστηρίου Καρπενησίου Ευρυτανίας» στην Ελεύθερη Ελλάδα (1944) και γενικά ως προοδευτικός δημοκράτης άνθρωπος και παιδαγωγός, αποτυπώνει το ιδεολογικό του στίγμα στην επιστημονική κοινότητα, στην κοινωνική και εκπαιδευτική δράση του, στη συγγραφική του εργασία, αφήνοντας σε πολλαπλά επίπεδα πλούσια παρακαταθήκη στον εκπαιδευτικό κόσμο
3ο Δημοτικό Σχολείο Άργους
Ιδρύθηκε και λειτούργησε για πρώτη φορά το έτος 1903 – 1904 σαν δημόσιο 6/θέσιο με χωριστά τμήματα αρρένων – Θηλέων. Το έτος 1956 δωρήθηκε οικόπεδο εκτάσεως 2.966 τετραγωνικών μέτρων από τον Ιερό Ναό Τιμίου Προδρόμου για την ανέγερση νέου διδακτηρίου.

Οι μαθητές της έκτης τάξης του 3ου Δημοτικού Σχολείου Άργους με τον δάσκαλό τους Δημήτρη Τσαπραλή το 1936.
...
Το έτος 1959 έγινε η θεμελίωση και το 1962 άρχισε να λειτούργει με τρείς αίθουσες. Το 1967 τελείωσε ο πρώτος όροφος με άλλες τρείς αίθουσες, και το 1972 έγινε κατασκευή τσιμεντένιου τοίχου αντιστηρίξεως. Σήμερα λειτουργεί ως 12/θέσιο.
Δείτε περισσότερα

Η χώρα συνθλίβεται, η πατρίδα μέρα με τη μέρα θρυμματίζεται. Κι όμως λαός, ιθύνοντες επίσημων θεσμών και οι παντός χρώματος πολιτικοί παράγοντες περί άλλων τυρβάζουν. Εκείνοι, που συνεχώς επαναλάμβαναν ότι δεν πρέπει να χαθεί μέρα αφήνουν το χρόνο να κυλά, χωρίς δυστυχώς να έχουν τη συνείδηση της καίριας σημασίας του. Εδώ που φτάσαμε, με ευθύνη των αρμοδίων το πρώτο που πρέπει να κάνουμε είναι να δεχθούμε τα αναπόφευκτα. Να δεχθούμε την αναπόφευκτη υποβάθμιση του επιπέδου τη...ς ζωής μας, χωρίς να ψάχνουμε αλλού εχθρούς και να δίνουμε σκιαμαχίες με αόρατες δυνάμεις. Σαν Έθνος ν' αρχίσουμε με δύναμη, με πείσμα, με εργατικότητα και επιτέλους με ομόνοια να βρούμε, χωρίς τις ποικίλες ιδεοληψίες, τη μόνη μάχη που αξίζει να δώσουμε. Τη μάχη της ανάπτυξης, των επενδύσεων και της δημιουργίας. Η χώρα ξανάδωσε αυτή τη μάχη στην πορεία της ιστορίας της και την κέρδισε
Επαγγελματικές Σχολές του ΕΛΓΟ Δήμητρα
Φέτος θα λειτουργήσουν έξι Επαγγελματικές Σχολές Αγροτών με επτά ειδικότητες
Με ανακοίνωσή του ο ΕΛΓΟ - Δήμητρα κάνει γνωστό προς του ενδιαφερόμενους ότι οι εγγραφές στις Επαγγελματικές Σχολές (ΕΠΑ.Σ.) του Οργανισμού ξεκίνησαν και θα διαρκέσουν έως το Σάββατο 14 Σεπτεμβρίου 2014.
Για το σχολικό έτος 2014- 2015 θα λειτουργήσουν έξι ΕΠΑ.Σ. με επτά ειδικότητες και συγκεκριμένα στα Ιωάννινα, στη Λάρισα, στην Καλαμπάκα, στην Κρήτη, στη Νεμέα ...και στο Μαρούσι.
Η φοίτηση στις Σχολές που εποπτεύονται από το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων είναι διετής και στους σπουδαστές παρέχεται δωρεάν σίτιση και στέγαση.
Στις ΕΠΑ.Σ. εγγράφονται οι μαθητές που προάγονται στη Β΄ τάξη των Γενικών ή Επαγγελματικών Λυκείων, T.Ε.Λ., Εν. Λυκείων, ΛΕΝ, ΕΠΛ ημερησίων και εσπερινών, καθώς επίσης και κάτοχοι πτυχίου ΤΕΛ, ΤΕΣ, ΕΠΑ.Σ, ΤΕΕ (Α΄ ή Β΄ κύκλου) και των ισότιμων σχολών για την απόκτηση άλλης ειδικότητας.
Ιωσήφ Νικολαΐδης: Ένας Δάσκαλος στις Φέρες, 55 χρόνια πριν
Τόσα ήταν τα χρόνια που μεσολάβησαν, μέχρις ότου οι τότε μαθητές και μαθήτριές του (των ετών 1958, '59, '60 και '61 και όχι μόνον) του 1ου Δημοτικού Σχολείου Φερών, μαζί με άλλους συντοπίτες, ξαναβρέθηκαν και πάλι δίπλα-δίπλα όπως κάποτε στα θρανία, στην «Βραδιά Μνήμης», αφιερωμένη στον αξέχαστο Δάσκαλό τους, που διοργανώθηκε το Σάββατο 24 Οκτωβρίου στο Δημοτικό Αμφιθέατρο Φερών.
Θυμήθηκαν, αναπόλησαν τα μαθητικά του...ς χρόνια και συγκινήθηκαν. Κάποιοι πολύ. Και δικαιολογημένα.
Σε μια σύναξη, που πλημμύρισαν την αίθουσα εκδηλώσεων οι σχολικές τους αναμνήσεις παραδομένες και ανήμπορες κάποιες στιγμές στα χειμαρρώδη συναισθήματα και δάκρυα. Όπου οι αλησμόνητες μελωδίες, τα κείμενα από τις οπερέτες, που ως δωδεκάχρονοι τότε πρωταγωνιστές ή κομπάρσοι και με ρόλους που πολλοί ακόμη και σήμερα θυμούνται, ξανατραγουδήθηκαν. Ή ακόμη ως μέλη της Φιλαρμονικής του Γυμνασίου Φερών, που με την ευκαιρία αυτή θυμήθηκαν την συμμετοχή τους στις Γυμναστικές επιδείξεις, στις παρελάσεις και αλλού...
Ασυμφωνία
Κάποιες φορές θέλεις κάτι, αλλά δε μπορείς. Άλλες φορές ίσως μπορείς, αλλά δε το θέλεις. Τι παράξενη που είναι η ζωή και τα καπρίτσια της. Σπανίως υπάρχει συντονισμός επιθυμίας και δυνατότητας, σύμπτωση στα «μ’ αρέσει» και τα «πρέπει» Όλο κάτι είναι πιο κοντό ή πιο ψηλό, κάτι περισσότερο αδύνατο ή ακόμα πιο παχύ. Κάτι να λείπει ή κάτι να περισσεύει. Κι αν δεν είναι εμφανής η ασυμμετρία ή ακόμα κι αν απουσιάζει τίποτε δεν τον σταματά. Απλώς την εφευρίσκει, τη φαντάζεται και της δίνει το κατάλληλο όνομα και μορφή

Δε ζητάω υλικά μέσα
δε ζητάω πλούτη κι άλλα μεγαλεία
Εκείνο που μόνο θέλω είναι
ένα μικρό γιατάκι εκεί ψηλά
στη χιονισμένη του βουνού κορφή ...
Να νιώθω στο πρόσωπο τις ριπές
του παγωμένου ανέμου
μαζί με τις μυρωδιές που φέρνει
από τους ανθούς αγριολούλουδων
Ν’ ακούω τις υλακές των πεινασμένων λύκων
και τις κραυγές από τα νυχτοπούλια.
Εκεί μόνος
χωρίς τους περιορισμούς
και τις συμβάσεις της νόθας κοινωνίας
να κάνω το ταμείο της ζωής
Τι πήρα και τι έδωσα
Οι πράξεις μου πρόσθεσαν ή μείωσαν
τον πλούτο του κόσμου;
Δαπάνησα αλλά κι έδωσα νέα γεννήματα
Τα συν και πλην τι υπόλοιπο άφησαν τελικά;

Τρίτη 9 Φεβρουαρίου 2016

79ο ΟΛΟΗΜΕΡΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ Ε.Α.Ε.Π.
Το σχολείο μας βρίσκεται στην περιοχή Χαριλάου του Δήμου Θεσσαλονίκης και στη συμβολή των οδών Ν. Πλαστήρα και Θεοδ. Γαζή. Θεμελιώθηκε το 1977 και μέχρι το 2004 συστεγάζονταν με το 84ο Δημοτικό Σχολείο (πρωί-απόγευμα).
Το σχολικό έτος 2004-2005 έγινε συγχώνευση των δύο σχολείων με την επωνυμία 79ο Ολοήμερο Δημοτικό Σχολείο Θεσσαλονίκης και εντάχθηκε στην 7η Εκπαιδευτική Περιφέρεια Θεσσαλονίκης.
Από το 2010 στο σχολείο μας εφαρμόζεται το Ενιαίο Αναμορφωμένο Εκπαιδευτικό Πρόγραμμα (Ε.Α.Ε.Π.) και λειτουργεί ως 12θέσιο έως σήμερα.

»Η Νέα Κίος του Χθες» – Παρασκευή 28 Ιουνίου 2013 στο προαύλιο του Μορφωτικού Συλλόγου της Νέας Κίου
Ένα νέο ντοκιμαντέρ – σε πρώτη προβολή- και μιά Φωτογραφική Έκθεση με δεκάδες παλιές ασπρόμαυρες φωτογραφίες, θα έχουν την ευκαιρία να δουν όσοι βρεθούν τη Παρασκευή 28 του μήνα, στις 9 το βράδυ στο προαύλιο του Μορφωτικού Συλλόγου της Νέας Κίου, σε εκδήλωση που συνδιοργανώνουν ο Σύλλογος και η ΚΕΔΑΜ.
Καλοκαιρινή βαρκάδα! Πίσω η παλιά ξύλινη εξέδρα.
Με τον τρόπο αυτό οι ση...μερινές γενιές των Κιωτών και με πρωτοβουλία των νεαρών μελών του Δ.Σ. του Συλλόγου, τιμούν την »Οδύσσεια» των προγόνων τους, που έζησαν τη ζοφερή εμπειρία του ξεριζωμού, της περιπλάνησης, της προσφυγιάς.
Βαρκάδα στον Ερασίνο.
Τόσο μέσα από το ντοκιμαντέρ με τίτλο »Η Νέα Κίος του Χθες», όσο και από τις φωτογραφίες – δουλειά που ετοίμασε ο δημοσιογράφος Γιώργος Αντωνίου – παρακολουθεί κανείς, βήμα-βήμα τη διαδρομή των Κιωτών προσφύγων, οι οποίοι μετά το διωγμό, αναζήτησαν αραξοβόλι σε πολλές περιοχές της χώρας, (άλλοι στην Καβάλα, στη Θεσσαλονίκη και στην Κατερίνη, και άλλοι στην Αθήνα, τον Βόλο, το Αίγιο και την Ιτέα), για να καταλήξουν εδώ στον γεμάτο βούρλα, βαλτότοπο της Νέας Κίου.
Ιστορίες φαντασίας
Στο μακρινό παρελθόν της ζωής του ανθρώπου πάνω στη γη, σκοτεινές μάγισσες και σοφοί γέροντες ψιθύριζαν σιγά στα αυτιά αθώων παιδιών ιστορίες, που σπάνια καταγράφηκαν σε χαρτί κι έτσι δεν είναι ευρύτερα γνωστές και αρκετές δυστυχώς δε διασώθηκαν. Μια απ’ αυτές λέει ότι στην ευθεία του ορίζοντα που συναντιέται ο ουρανός και η θάλασσα υπάρχει μια αόρατη για το γυμνό μάτι δίοδος που είναι ορατή μόνο από λίγους ευλογημένους, που τους δίνεται η άδεια να τη διαβούν και να βρεθούν σ’ έναν άλλο όμορφο κόσμο. Θα ήταν μοναδική εμπειρία για κάποιον να έχει αυτό το προνόμιο

Α λ λ α γ ή φ ρ ο υ ρ ά ς
Ακροβατώ
αμφίθυμος ανάμεσα
στα ναι και τα όχι
στο χθες και το σήμερα...
στην πράξη και το όνειρο
Ισορροπώ
στο τεντωμένο σχοινί της μνήμης
Ζω στο μεταίχμιο
της εξέλιξης των γεγονότων
Εγκρίνω με θράσος
ή απορρίπτω
πράγματα κι ενέργειες
Αλλά πλέον μόνο ως θεατής
γιατί πέρασε πια
η μπογιά μας
και πρέπει να παραμερίσουμε
στη νέα φρουρά που ήρθε
και ζητά μ’ ένταση
τον αυτοδίκαιο ρόλο της

Δευτέρα 8 Φεβρουαρίου 2016

Δ. ΕΘΝΙΚΟΙ ΕΥΕΡΓΕΤΕς
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΙ ΣΙΜΩΝ ΣΙΝΑΣ
Κλείνουμε την αναφορά μας στους Βορειοηπειρώτες ευεργέτες, με τους μεγάλους εθνικούς ευεργέτες Γεώργιο και Σίμωνα Σίνα. Η Μοσχόπολις ήταν η πατρίδα τους. Στα χρόνια της Τουρκοκρατίας η πόλη αυτή ήταν μια απ’ τις πιο σημαντικές και περίφημες πόλεις της Β. Ηπείρου, κοντά στην Κορυτσά.
Γρήγορα όμως η φημισμένη και πλούσια Μοσχόπολη τράβηξε τις αρπακτικές διαθέσεις των Τουρκαλβανών, οι οποίοι με το πρόσχημα ότι οι Μοσχοπολίτες ευνόησαν την επανάσταση του Ορλώφ, ρίχτηκαν στη λεηλασία και στην καταστροφή. Έτσι μέσα σε λίγες ημέρες, το Μάϊο του 1769, η άλλοτε ευτυχισμένη Μοσχόπολη είχε τελείως ερημωθεί, οι εκκλησιές είχαν καταστραφεί, τα σχολεία είχαν διαλυθεί, τα εμπορικά είχαν εξαφανισθεί, και οι κάτοικοι είχαν διασκορπιστεί. Τότε πυρπολήθηκε και η ονομαστή της Ακαδημία, από την οποίαν είχαν βγει σοφοί άνδρες και περίφημοι κληρικοί.
Ανάμεσα στους άλλους πρόσφυγες, που ξέφυγαν το χατζάρι του Τουρκαλβανού ήταν και ο υιός του παπά – Σίνα, ο Σίμων. Το 1783, γεννήθηκε ο υιός του, ο Γεώργιος. Το όνομά του θα μείνει για πάντα σεβαστό στην ελληνική ιστορία, γιατί υπήρξε ο πατέρας του ιδρυτού του Αστεροσκοπείου και ο παππούς του δωρητού της Ακαδημίας Αθηνών.
Ε. ΠΑΠΑΝΟΥΤΣΟΣ: Ο ΔΑΣΚΑΛΟΣ ΣΥΝΘΛΙΒΕΙ ΤΟ ΧΡΟΝΟ ΜΕΣΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ ΠΑΙΔΙ!
“Δάσκαλος δεν είναι αυτός που μαθαίνει στα παιδιά μας τα σχολικά γράμματα, μουσική, καλούς τρόπους..Αυτά τα μαθήματα είναι εξωτερικά. Μένουν στην επιφάνεια σαν τα ρούχα που φορούμε. Δεν εισχωρούν παράμεσα στην ψυχή μας, δεν μας πλάθουν, δεν διαμορφώνουν αυτό που λέμε προσωπικότητα: Πνεύμα, ήθος, χαρακτήρα.
Εκτός αν εκείνοι που τα προσφέρουν δεν περιορίζονται στην απλή μετάδοση γνώσεων αλλά τα χρησιμοποιούν ως μέσα να για να πετύχουν το στόχο της διαμόρφωσης της προσωπικότητας.
Δάσκαλος για τον Παπανούτσο είναι: ...Αυτός που παραμένοντας ενήλικος μπορεί να γίνεται παιδί και κάθε χρόνο με τα νέα παιδιά που έρχονται στα χέρια του να γίνεται παιδί.
Τούτο μπορούμε να το διατυπώσουμε και αλλιώς. Ο αληθινός δάσκαλος ενηλικιώνεται παραμένοντας παιδί στην ψυχή, άνθρωπος δηλαδή εύπλαστος, δροσερός, αγνός. Αδύνατο να φανταστεί κανείς πόσο δύσκολο, σχεδόν υπεράνθρωπο είναι αυτό που του ζητούμε, να συνθλίψει μέσα του το χρόνο, να γερνάει φυσιολογικά και όμως να μένει νέος στην ψυχή για να μπορέσει να έχει πρόσβαση στα αισθήματα, στις σκέψεις, στις επιθυμίες του νέου ανθρώπου που θα διαπαιδαγωγήσει, να τον καταλαβαίνει, να χαίρεται, να διασκεδάζει μαζί του, να σκέπτεται τις σκέψεις του, να επιθυμεί τις επιθυμίες του, να πονάει τον πόνο του…
Απόσπασμα
……….Το λιόγερμα είναι η άγια στιγμή της ημέρας είναι ένα σημείο καμπής. Ίσως γιατί τότε καταλαβαίνεις την αξία και τη σημασία του φωτός που σε έλουζε σ’ όλη τη διάρκειά της μέρας. Είναι η στιγμή που αυτό το φως μ’ έναν σταθερό και συνάμα δραματικό τρόπο αποσύρεται και αφήνεται να νικηθεί από το σκοτάδι που σε λίγο θα πλακώσει παντού. Τότε αρχίζεις κι εσύ να διαλογίζεσαι και να θέτεις στον εαυτό σου τα αιώνια υπαρξιακά ερωτήματα. ……..

Θέλω να ταξιδέψω
ελεύθερα κι ανέμελα παντού
σ’ όλη την οικουμένη
καβάλα στ’ όνειρό μου
(τα μονόστιχα
Η πείρα το έδειξε στο παρελθόν. Αν αφήνεις ατιμώρητη την παράνομη πράξη αυτή αναβαθμίζεται σε άλλο επίπεδο. Ελπίζω να μη φτάσουμε στο αίμα

Το κλείσιμο των δρόμων είναι ΠΑΡΑΝΟΜΗ ΠΡΑΞΗ σε βάρος του λαού και της οικονομίας της χώρας

Κυριακή 7 Φεβρουαρίου 2016

Έτρεφα πέρσι- τέτοιο καιρό- καλοπροαίρετα κάποιες ψευδαισθήσεις. Δεν πίστευα ότι στο μυαλό μερικών υπήρχαν υποχθόνια σχέδια καταστροφής. Επί ένα εξάμηνο "ΚΑΘΑΡΟΓΡΑΦΟΤΑΝ" μια συμφωνία που ποτέ δεν υπήρξε κι ούτε επιδιώχθηκε να υπάρξει. Ο Μυνχάουζεν θα πέθαινε από ντροπή για τη μετριότητά του μπροστά στους νέους ψεύτες

2ο Γυμνάσιο Πάτρας
Το 2ο Γυμνάσιο Πάτρας από το 1959 βρίσκεται στο κέντρο της πόλης και συγκεκριμένα στη συμβολή των οδών Μαιζώνος 156 και Τριών Ναυάρχων.
"Το Β' Γυμνάσιον εν Πάτραις" ιδρύθηκε με βασιλικό διάταγμα που εκδόθηκε στις 30 Αυγούστου 1881, με κυβέρνηση Αλέξανδρου Κουμουνδούρου και με υπουργό Εκκλησιαστικών και Δημόσιας Εκπαίδευσης τον ίδιο τον πρωθυπουργό. Λειτούργησε για πρώτη φορά στην γωνία Ανεξαρτησίας (σημερινή Γεροκωστοπούλου) και Όθωνος-Αμαλίας. Αργότερα με...ταφέρθηκε στην Αγίου Ανδρέου, δίπλα στην Τράπεζα της Ελλάδος. Μετά τον σεισμό του 1898 μεταφέρθηκε στο επάνω μέρος της Πλατείας Γεωργίου με είσοδο από την οδό Κανακάρη --στο Δ' Ελληνικό Σχολείο- ενώ το 1906 στο παλιό πτωχοκομείο, γωνία Καλαβρύτων και Καραϊσκάκη. Μετά την Μικρασιατική καταστροφή το διδακτήριο αυτό φιλοξενεί τους πρόσφυγες και τα μαθήματα γίνονται στο ναό του Αγίου Ανδρέα και της Παντάνασσας. Το 1959 εγκαθίσταται στο σημερινό του κτίριο.
Σ' αυτό το Γυμνάσιο με την ιστορία των 130 και πλέον χρόνων δίδαξαν πολλοί φωτισμένοι δάσκαλοι αλλά και μαθήτευσαν σπουδαίοι άνδρες που διακρίθηκαν σε διάφορους τομείς. Ενδεικτικά αναφέρουμε: οι πρωθυπουργοί της Ελλάδος Γεώργιος Αν. Παπανδρέου, Στυλιανός Γονατάς και Δημήτριος Μάξιμος. Ακόμα οι Γιάννης Βλαχογιάννης, ο πρωτοπόρος του δημοτικισμού στον οποίο οφείλουμε το αρχειακό υλικό του αγώνα και την έκδοση των απομνημονευμάτων του στρατηγού Μακρυγιάννη, ο εκδότης της εφημερίδας "Νεολόγος" Γιάννης Παπανδρόπουλος, ο επιφανής νομοδιδάσκαλος, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας, υπουργός και ακαδημαϊκός κ. Κων/νος Τριανταφυλλόπουλος, ο ολυμπιονίκης στους πρώτους ολυμπιακούς αγώνες του 1896 Νικόλαος Ανδριακόπουλος, ο ποιητής Γιάννης Σκαρίμπας, ο Παναγιώτης Αρβανιτόπουλος ζωγράφος με διεθνή αναγνώριση, ο ποιητής και πεζογράφος Νίκος Καχτίτσης και πολλοί άλλοι.
Το 2ο Γυμνάσιο έχει συμμετάσχει ενεργά στα πολιτιστικά δρώμενα της πόλης μας με θεατρική ομάδα, χορωδία και ορχήστρα και ομάδα παραδοσιακών χορών που ανεβάζουν παραστάσεις κάθε χρόνο με μεγάλη επιτυχία.
Το σχολείο μας υλοποιεί προγράμματα Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης και έχει συμμετάσχει δυο φορές σε πρόγραμμα Comenius.
Πηγές: "Το Β' Γυμνάσιον εν Πάτραις", Ανδρέα Ευθ. Μουγγολιά.
Δείτε περισσότερα