Κυριακή 15 Μαΐου 2016

Το Κατώι του Σχολείου
Μερικές φορές τα ανθρώπινα λάθη είναι τραγικά. Σ’ αυτά συγκαταλέγεται και η κατάρρευση του δημοτικού σχολείου της Άνω Σκοτίνας του Κάτω Ολύμπου. Κτίστηκε το 1856 με δαπάνες του συμπατριώτη Καλλίνικου, Πατριάρχη Αλεξανδρείας. Δεν άντεξε στη φυσική φθορά και στην αδιαφορία του κόσμου. Για την ιστορία ας πληροφορηθούν τα παιδιά μας ότι στο σχολείο αυτό μαθήτευσαν οι προγενέστερες γενιές και το σχολείο λειτουργούσε μέχρι τα μέσα του εικοστού αιώνα. Σ’ αυτό δίδαξαν δάσκαλοι περιοπής. Ντόπιοι και ξένοι. Αναφέρω μερικά ονόματα σύμφωνα με τη σειρά υπηρεσίας μέχρι τον Εμφύλιο: Γ. Καραγιαννίδης (1879…), Α. Κορκόβιλος (1879-1891), Δ. Αγγέλης, Α. Τσαρούχας, παπά Οικονόμου, παπά Σακελλάρης, Δ. Τομαράς, Η. Χατζηχαμπέρης, Α. Βλέτσης. Με τον Βλέτση (1898-1982) οι Σκοτινιώτες διατηρούν τις πιο νωπές αναμνήσεις. Τον θυμούνται σαν δάσκαλο με τα χαρακτηριστικά του αυστηρού και δίκαιου. Την τιμωρία στο σχολείο τη συσχετίζουν με το Κατώι του σχολείου. Η συζήτηση με το μακαρίτη Μιχάλη Γ. Ζιώγα (Αύγουστος 2004) δείχνει του λόγου το αληθές:
ΙΔΙΩΜΑΤΙΚΗ
Μια φουρά μας έκλεισι η δάσκαλους η Μπλέτσιους μι του Θουμά του Μπαραμύθα στου κατώι. Κι έβαλαν ιμένα που ήμαν μικρότιρους να χαλάσου γκλειδουνιά. Μας έβαλαν στου κατώι να μας φαν οι ψύλ'. Κι έβαλαν ιμένα να χαλάσου γκλειδουνιά κι ντ χάλασα γκλειδουνιά ιγώ.
-Πώς τη χάλασες;
-Ε, να, σάπια η πόρτα βγήκι η κλειδουνιά ουδέτσ'. Όταν τς απόλκι, μας έβαλι μέσα ιμάς. Γι’ αυτό είχαμι ιφκιρία κι χάλασάμι γκλειδουνιά. Μι του Θουμά δεν ήμασταν σι μια τάξ'. Ικείνους δεν ήξιρι του μάθημα. Ιγώ απού αταξία. Μας έκλεισι μέσα. "Θα 'ρθώ ιγώ να σας απουλύκου", λέ'. Αλλά ιμείς δε μπουλυκάτσαμι.
Τ' απόγιμα ήρθα μι του ντρουβά στου σκουλειό. Τα ξιφόρτουσα ιγώ. Η πατέρας μ' έδουσι καμπόσις παταρές. Γιατί χάλασα γκλειδουνιά. Κι βγήκαμι έξου. Όταν ήρθι, πάει σκουλειό, να βγάλ' ιμάς, ιμείς ήμασταν φιβγάτ'. Είδι που χάλασάμι γκλειδουνιά.
-Μετά τι έγινε;
-Ξύλου. Χτυπούσι πουλύ. Του μπαπά Βαγγέλ' τουν χτύπσι κι ήρθι η μάνα τ' να κάν' παράπουνο. Πάει είπι στ' μάνα τ' κι ήρθι η μάνα τ' στου σκουλειό, φουνάζ' του δάσκαλου του Μπλέτσιου.
-"Καλά, καλά".
Φέγ' η μάνα τ' απ' του σκουλειό. Του μπιριλαβαίν' ξανά. "Να, ισύ που φώναξις τ' μάνα σ'", λέ'.
Χτυπούσι πουλύ. Αλλά χτυπούσι κι τα δικά τ'. Ιγώ του κατούρσα...Ζ ντιλιφταία τάξ' σ' αυτό του καφινείου που τό 'χ' η Αθηνά τώρα...προυτού ακόμα μι πχιάσ' απ' τ' αφτιά, τ' απόλκα. Τσαντίλα.
ΑΠΟΔΟΣΗ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΗ
[Μια φορά για τιμωρία ο δάσκαλος ο Βλέτσης μας έκλεισε στο μπουντρούμι, στο κατώι. Εμένα και τον Θωμά τον Παραμύθα. Βάλανε εμένα, που ήμουνα ο μικρότερος, να χαλάσω την κλειδαριά. Μας κλείσανε στο κατώι για να μας φάνε οι ψύλλοι. Και βάλανε εμένα να χαλάσω την κλειδαριά. Πράγματι εγώ χάλασα την κλειδαριά.
-Πώς τη χάλασες;
-Ε, όπως ήταν σάπια η πόρτα η κλειδαριά βγήκε μονοκόμματη. Ο δάσκαλος όταν απέλυσε τους άλλους μαθητές, εμάς μας έκλεισε στο μπουντρούμι. Γι’ αυτό το λόγο βρήκαμε ευκαιρία και χαλάσαμε την κλειδαριά. Εγώ με το Θωμά δεν ήμασταν στην ίδια τάξη. Εκείνον τον έπιασε αδιάβαστο ο δάσκαλος. Εμένα με τιμώρησε από αταξία. Μας έκλεισε μέσα. Μας είπε μάλιστα: "Θα μείνετε εκεί ώσπου θα 'ρθω εγώ να σας απολύσω". Εμείς, όμως, δεν αντέξαμε να καθίσουμε πολύ ώρα μέσα.
Το απόγεμα ήρθα στο σχολείο κρατώντας τον τορβά στις πλάτες. Εμένα πήρε η μπόρα. Μου τις έβρεξε ο πατέρας μου. Έφαγα κάμποσα χαστούκια. Ο λόγος κυρίως ήταν το χάλασμα της κλειδαριάς και κατά δεύτερο λόγο, επειδή το σκάσαμε από το μπουντρούμι. Όταν ο δάσκαλος ήρθε στο σχολείο με σκοπό να μας απελευθερώσει, εμείς ήδη ήμασταν φευγάτοι. Διαπίστωσε τη ζημία που κάναμε με την κλειδαριά.
-Μετά τι έγινε;
-Συνέχεια ξύλο. Χτύπαγε πολύ. Τον παπά Βαγγέλη Αγγέλη κάποτε τον έδειρε και ήρθε η μάνα του σχολείο να παραπονεθεί. Το παιδί, μετά το ξύλο από το δάσκαλο, έτρεξε, πήγε στη μάνα του και εκείνη καταφτάνει στο σχολείο και πλησιάζει το δάσκαλο το Βλέτση.
-"Καλά, καλά", είπε ο δάσκαλος.
Φεύγει η μάνα του από το σχολείο. Ο δάσκαλος τον περιλαβαίνει για δεύτερη φορά: "Να, εσύ που διαμαρτυρήθηκες στη μάνα σου", του είπε.
Χτυπούσε πολύ. Αλλά δεν έκανε εξαιρέσεις. Χτυπούσε και τα δικά του παιδιά. Κάποτε εγώ κατουρήθηκα από το φόβο. Θυμάμαι στην τελευταία τάξη φοιτούσαμε στο σπίτι αυτό, που η Αθηνά Γερομιχαλού-Βλέτση έχει το καφενείο -ΚΑΠΗ σήμερα στην Κάτω Σκοτίνα-. Θυμάμαι που ο δάσκαλος πριν ακόμα με πιάσει τα αφτιά μου, κατουρήθηκα επάνω μου. Τσαντίλα τα παντελόνια].
Αναρτήθηκε από Ιωάννης Α. Καλιαμπός στις 9:22 π.μ.
Αποστολή με μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου BlogThis!Μοιραστείτε το στο TwitterΜοιραστείτε το στο FacebookΚοινοποίηση στο Pinterest
Ετικέτες Άνω Σκοτίνα, ιδίωμα, σχολείο
Τουριστικά Αξιοθέατα-Μνημεία
Στην παραλία της Σκοτίνας ανακαλύφθηκαν τα ερείπια αρχαίας πόλις η οποία εικάζεται ότι είναι τα Λείδηρα, όπως επίσης και το αρχαιότερο οινοποιείο του κόσμου.
Επίσης ερείπια αρχαίων οικισμών βρέθηκαν στις τοποθεσίες Κότρις, Λάκα γίδα και Μνημόργια μάλιστα η Λαϊκή παράδοση της Σκοτίνας αναφέρει ότι οι κάτοικοι των δύο αυτών οικισμών πολέμησαν μεταξύ τους με αποτέλεσμα τους νεκρούς τους να τους θάψουν στην σημερινή περιοχή Μνημόργια απο όπου οφείλεται και η ονομασία του.
Η Αγία Τριάδα, είναι μονόκλιτη εκκλησία. Εξυπηρετεί κυρίως τους κατοίκους της Ομώνυμης συνοικίας. Κτίστηκε κατόπιν εράνου που πραγματοποιήθηκε στην Αμερική (Η.Π.Α) με συνεισφορές τον αποδήμων Σκοτινιωτών Στυλαίων το έτος 1908. Θέση στην νότια άκρη του σημερινού χωριού Σκοτίνα σε υψόμετρο 100μ
Ιερός Ναός Αγίου Αθανασίου 17ος αιώνας πλουσιότατος σε αγιογραφίες (1ο βραβείο Βρυξελλών στις 25.11.1995)[εκκρεμεί παραπομπή]. Θέση βορειοδυτικά,λίγο έξω απο το παλαιό χωριό.Κτίστηκε το 1656 και ήταν το νεκροταφείο του παλαιού χωριού, ευρίσκεται σε υψόμετρο 750μ.
Άγιος Νικόλαος Θαλαλαίος γνωστός στους ντόπιους κατοίκους της Σκοτίνας ως "Χαλάλιος" βρίσκεται προς τα βόρεια της Άνω Σκοτίνας ανάμεσα σε πεύκα και καστανιές. Κτίστηκε τέλη του 18ου αιώνα και εορτάζει στις 20 Μαΐου. Κάηκε στην μεγάλη πυρκαγιά του 1986 και ξανακτίστηκε .Βρίσκεται σε υψόμετρο 600μ.
Ιερός ναός Αγίας Παρασκευής, εξωκκλήσι με ένα κλίτος. Στα ΝΑ της Κάτω Σκοτίνας. Αγνώστου έτους κτίσεως κρυμμένη μέσα σε πυκνή βλάστηση βρίσκεται σε υψόμετρο 100μ. και εορτάζει στις 26 Ιουλίου
Η Παναγιά(Γέννηση της Παναγίας),επί τουρκοκρατίας ήταν μετόχι της Ιεράς Μονής Κανάλων. Λαμπρή γιορτή γίνεται κατά την Παρασκευή της Διακαινησίμου (Ζωοδόχος Πηγή). Θέση στη νοτιοδυτική άκρη του σημερινού χωριού σε υψόμετρο 200μ
Ιερός Ναός Κοιμήσεως Θεοτόκου Άνω Σκοτίνας έργο του Πατριάρχου Καλλινίκου. Γιορτή Δεκαπεντάυγουστος. Θέση στη μέση του παλαιού χωριού. Κτίστηκε το 1862 στην θέση μίας παλαιότερης εκκλησίας. Βρίσκεται σε υψόμετρο 750μ.
Ιερός Ναός Μεταμορφώσεως του Σωτήρος (Χριστού) Σκοτίνας γνωστός στους ντόπιους κατοίκους ως Χριστός είναι και αυτός όπως και ο Άγιος Αθανάσιος πλούσιος σε αγιογραφίες΄. Θέση δυτικά, λίγο έξω από το σημερινό χωριό Σκοτίνα. Κτίστηκε το 1635 και βρίσκεται σε υψόμετρο 200μ.
Στην κορυφή ανάμεσα στην Κάτω και Άνω Σκοτίνα σώζεται το μικρό εκκλησάκι του Προφήτου Ηλία κτισμένο τέλη του 16ου αιώνα. Ερείπια από πάμπολλα ντουβάρια δηλώνουν ότι παλαιότερα εκεί ήταν χτισμένο χωριό. Γιορτάζει στις 20Ιουλίου. Θέση Νότια της σημερινής Σκοτίνας και περίπου στη μέση του δρόμου προς το Παλαιό χωριό σε υψόμετρο 400μ.
Ιερός Ναός Αγίου Ιωάννη Προδρόμου Σκοτίνας, εκκλησάκι πάνω στην κορυφή "Μνημόργια" στα βορειοδυτικά της Κάτω Σκοτίνας. Μονόχωρη μαρμαροστρωμένη εκκλησία έργο του ιερέως κ.Γεωργίου Μπιλιάγκα.
Πλησίον της Σκοτίνας βρισκόταν και η Αρχαία πόλη Ηράκλειον την οποία τοποθετούν στην περιοχή του κάστρου του Πλαταμώνα.[2]
Τέλος εικάζεται ότι και η αρχαία πόλη Πίμπλεια βρισκόταν κοντά την οποία άλλοι τοποθετούν ανάμεσα στο Λιτόχωρο και στην Λεπτοκαρυά και άλλοι Νοτιοδυτικά των Λειβήθρων στη σημερινή Σκοτίνα.
Μου αρέσει!Δείτε περισσότερες αντιδράσεις
Σχολιάστε

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου