H ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΙΔΡΥΣΗΣ ΤΟΥ Α.Σ. ΑΡΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
Δημοσιεύθηκε από Admin May 04 2014
Η Θεσσαλονίκη του 1914 ήταν μια πόλη που πρόσφατα είχε απελευθερωθεί από τουρκικό ζυγό 5 αιώνων και αναζητούσε νέους ρυθμούς ζωής . Ο κοσμοπολίτικος χαρακτήρας που ήταν σήμα κατατεθέν της πόλης, δε θα μπορούσε νʼ αφήσει ανέγγιχτο και το κομμάτι του αθλητισμού .
Ένα νέο σπορ έκανε την εμφάνιση του στην πόλη και προκαλούσε τόσο έντονα συναισθήματα στους νέους της Θεσσαλονίκης, ώστε κάθε γειτονιά, κάθε σχολείο οργάνωνε ομάδες, που η μια ανταγωνιζόταν την άλλη .Στην οδό Εγνατία, κοντά στην Καμάρα, λειτουργούσε το «Γυμνάσιο Θεσσαλονίκης». Στα πλαίσια της ευγενούς αθλητικής άμιλλας διοργανώνονταν ποδοσφαιρικοί αγώνες μεταξύ του «Γυμνασίου Θεσσαλονίκης» και άλλων Γυμνασίων της πόλης.Οι αγώνες δεν περιορίζονταν μόνο μεταξύ σχολείων, αλλά και συνοικιακών ομάδων της πόλης, που είχαν ιδρυθεί στα πλαίσια της φρενίτιδας που άκουγε στο όνομα ποδόσφαιρο. Έτσι λοιπόν και το «Γυμνάσιο Θεσσαλονίκης» αποφάσισε να οργανώσει ποδοσφαιρική ομάδα που τέθηκε αντιμέτωπη με ομάδες άλλων σχολείων.
Μεταξύ των αντιπάλων ήταν και η ομάδα του Ηρακλή. Είχε τη φήμη ισχυρής ομάδας στην πόλη. Οι μαθητές του «Γυμνασίου Θεσσαλονίκης» ενισχυμένοι κι από αποφοίτους περασμένων χρόνων δημιούργησαν μια ομάδα που νίκησε τον Ηρακλή.Αυτό ήταν το έναυσμα για τη δημιουργία ενός Συλλόγου που θα λειτουργούσε επίσημα πλέον, με καταστατικό και μέλη. Την ιδέα για τη σύσταση Συλλόγου έδωσε ο πατέρας ενός εκ των μαθητών που συμμετείχαν στην ομάδα.Ο πατέρας του Δημήτριου Ιωαννίδη παρότρυνε τους μαθητές να οργανωθούν σε Σύλλογο. Οι νέοι ενθουσιάστηκαν και με τη βοήθεια των μεγαλυτέρων ετοίμασαν το καταστατικό του νέου Συλλόγου που την 1η Μαρτίου 1914 εγκρίθηκε από τους μετέπειτα ιδρυτές του.
Η ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΗΣ ΙΔΕΑΣ
Στις 25 Μαρτίου 1914 σε καφενείο στην περιοχή Βότση (ή κατά άλλους στο εξοχικό του Φλόκα), έγινε η επισημοποίηση της ίδρυσης του νέου Συλλόγου. Την εποχή εκείνη το Βότση είχε ταβέρνες και καφενεία, όπου πήγαινε ο κόσμος στις γιορτές και τις αργιες, ως βολτα στην εξοχη. Κατεγράφησαν οι ιδρυτές του και τα 43 άρθρα του καταστατικού λειτουργίας του.
Τα ονόματα που εμφανίζονται ως ιδρυτές του Συλλόγου ήταν 5: Ρούσος Ρωσσιάδης, Θεόδωρος Θεοδωρίδης, Δημήτριος Ιωαννίδης, Τηλέμαχος Καραγιαννίδης, Αθανάσιος Παπαγεωργίου.
Ο Μήνως Κυδωνάκης ορίστηκε πρώτος πρόεδρος του ΑΡΗ και το ΔΣ συμπεριελάμβανε εκτός των 5 ιδρυτικών μελών και τους Πέτρο Γκουζαμάνη, Πέτρο Κρέη, Ιωάννη Πλιάτσικα, Γιώργο Λάμπρου και Αναστάσιο Τσιατσιαπά.
Οι ιδρυτές δεν ξέχασαν ότι μετά τη βασιλεύουσα η Θεσσαλονίκη ήταν πάντοτε η συμβασίλευoυσα πολιτεία του Βυζαντίου. Έτσι τα χρώματα που ήταν στα εμβλήματα της διαλέχτηκαν για τον ΑΡΗ. Το κίτρινο και το μαύρο.Δεν αναφέραμε ακόμη ποιο είναι το ιδρυτικό μέλος που «βάφτισε» το νέο Σύλλογο. Ο μύθος αποδίδει αυτή την μεγάλη τιμή στον Τηλέμαχο Καραγιαννίδη. Ο νονός του ΑΡΗ!
Η ομάδα αυτή θα διακρινόταν για τη μαχητικότητα και το πολεμικό πνεύμα του θεού των αρχαίων Ελλήνων. Σε κάθε έκφανση της έπρεπε να προβάλλει επαναστατικότητα και δεν είναι τυχαίο ότι η επισημοποίηση της ίδρυσης του επιλέχθηκε - και όχι τυχαία - να γίνει την 25η Μαρτίου.Μια σημαδιακή ημερομηνία για όλους τους Έλληνες καθώς αυτή καταχωρήθηκε ιστορικά ως η επίσημη έναρξη του αγώνα του 1821 και της προσπάθειας για απαλλαγή από τον οθωμανικό ζυγό. Ένας Σύλλογος γεμάτος συμβολισμούς και ποικίλα νοήματα ήταν πια γεγονός για την πόλη.
Και ποιοι πρωτοστάτησαν σʼ αυτό; Μια παρέα μαθητών ηλικίας 17 και 18 ετών που αποφάσισαν να ιδρύσουν έναν ποδοσφαιρικό Σύλλογο (έτσι αναγνωρίστηκε ο Σύλλογος μέχρι την τροποποίηση του Καταστατικού στις 29-5-1926 όταν κι από Ποδοσφαιρικός Σύλλογος έγινε Αθλητικός Σύλλογος προκειμένου να συμπεριλάβει κι άλλα αθλήματα), με την ονομασία ΑΡΗΣ.Στους 11 που φαίνονται επίσημα ως ιδρυτές δε θα πρέπει να παραλείψουμε νʼ αναφέρουμε και τους υπόλοιπους 11 που ολοκληρώνουν τους 22 ιδρυτές του ΑΡΗ. Είναι οι Γιάννης Αγγέλου, Λάζαρος Αγοραστός, Γρηγόρης Βλαχόπουλος, Λάζαρος Βλαχόπουλος, Δήμου, Άγγελος Ζέγας, Δημήτρης Κοτρότσης, Λάζαρος Κωστίδης, Γιάννης Νακόπουλος ,Κάρολος Σαλούστο, Πρόδρομος Κότσανος.
Το «Γυμνάσιο Θεσσαλονίκης» στην περιοχή της Καμάρας ήταν λοιπόν η κοιτίδα του ΑΡΗ. Το φημισμένο Γυμνάσιο λόγω πληθώρας μαθητών οδηγήθηκε σε διαχωρισμό. Στο Αʼ και στο Β΄ Γυμνάσιο.
Η ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ ΤΗΣ ΙΔΕΑΣ
Η συστέγαση των δυο τμημάτων παρέμεινε μέχρι το 1918 όταν και η συγκατοίκηση ήταν πια αδύνατη. Τότε το Α΄ Γυμνάσιο μετακόμισε στην οδό Βασιλίσσης Όλγας (ΠΕΡΙΟΧΗ ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΑΣ ),όπου λειτούργησε όλο τον 20ο αιώνα και έγινε ευρύτερα γνωστό στους κατοίκους της πόλης. Γιατί γίνεται αυτή η διευκρίνιση; Διότι ενώ στην πραγματικότητα τον ΑΡΗ τον ίδρυσαν «Καμαριώτες» η μετακόμιση του Α΄ Γυμνασίου στην αρχή της Βασιλίσσης Όλγας επέφερε ιστορική σύγχυση αναφορικά με την κοιτίδα του ΑΡΗ.
Η συμμετοχή της Ελλάδας στον Α΄ Παγκόσμιο πόλεμο είχε παρενέργειες αναφορικά με τη λειτουργία του ΑΡΗ ο οποίος στις αρχές του 1917 έπαψε ουσιαστικά να υφίσταται λόγω της τεταμένης κατάστασης που βρισκόταν η χώρα.
Στην πόλη της Θεσσαλονίκης παρέμεναν μόνο μαθητές που δεν είχαν ηλικία στράτευσης. Οι μαθητές λοιπόν του Α΄ Γυμνασίου Θεσσαλονίκης θεώρησαν φυσιολογικό να ονομάσουν την σχολική τους ομάδα ΑΡΗΣ.Οι μαθητές αυτοί με τη βοήθεια ενός Αρειανού δικηγόρου ονόματι Γιάννη Οικονομόπουλου παρέλαβαν από το Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης ένα παλιό αντίγραφο του καταστατικού ίδρυσης και με τη συγκατάθεση των παλιών ιδρυτών επανασύστησαν το Σύλλογο ΑΡΗ.Πήραν τις σφραγίδες, όρισαν νέα διοίκηση και ο ΑΡΗΣ ήταν ξανά μια ζώσα πραγματικότητα! Αξίζει νʼ αναφέρουμε τα ονόματα αυτών που αποτελούσαν το «νέο» ΑΡΗ: Κότσιανος, Αγοραστός, Παπαγεωργίου, Οσμάν, Ηλιάδης, Μπαρίτας, Λόγγος, Σωτηρόπουλος, Βλαχόπουλος, Κόρατς, Τσιντιφάν, Βλαχόπουλος, Οπλοποιός, Γρηγ. Βικελίδης (ξάδελφος των αδελφών Βικελίδη).
Διαπιστώνουμε λοιπόν ότι υπάρχουν μεταξύ του παλιού και του νέου ΑΡΗ κοινά ονόματα που λειτούργησαν ως γέφυρα σύνδεσης του νέου με το παλιό. Ο λόγος λοιπόν που πολλοί θεωρούν πως ο ΑΡΗΣ έχει κοιτίδα την περιοχή της Αγίας Τριάδας είναι αυτή η «επανίδρυσή» του.Μάλιστα την εποχή εκείνη καθώς η συγκεκριμένη περιοχή είχε πολλούς πρόσφυγες, ο ΑΡΗΣ θεωρούνταν η ομάδα των προσφύγων ενώ ο Ηρακλής των «μπαγιάτηδων» Θεσσαλονικέων. Ο ΑΡΗΣ σταδιακά μεγάλωνε και είναι γνωστή η συνέχεια με τη διαρκή κατάκτηση τίτλων σε τοπικό και πανελλήνιο επίπεδο.
Η ιστορική αναφορά στην ίδρυση και τα πρώτα χρόνια λειτουργίας του ΑΡΗ είναι αναγκαία για να καταρριφθούν οι επίπλαστοι μύθοι που κάποιοι ανιστόρητοι διέδωσαν και συνεχίζουν να διαδίδουν στην πόλη.
Κι όλα αυτά ξεκίνησαν 100 χρόνια πριν σε μια σχολική τάξη, σʼ ένα προαύλιο σχολείου από τη μαθητιώσα νεολαία της εποχής.
Ο ΑΡΗΣ δεν είναι απλά μια ομάδα, αλλά μια μεγάλη κοινωνία ανθρώπων.
Ο ΑΡΗΣ ΕΙΝΑΙ ΙΔΕΑ,
ΤΑΔΕ ΕΦΗ ΣΑΡΑΦΟΣ
ΑΡΗΣ ΙΕΡΟΛΟΧΙΤΕΣ 1970
Εκτεταμένη μορφή
Η ΖΥΜΩΣΗ ΤΗΣ ΙΔΕΑΣ
Η Θεσσαλονίκη του 1914 ήταν μια πόλη που πρόσφατα είχε απελευθερωθεί από τουρκικό ζυγό 5 αιώνων και αναζητούσε νέους ρυθμούς ζωής . Ο κοσμοπολίτικος χαρακτήρας που ήταν σήμα κατατεθέν της πόλης, δε θα μπορούσε νʼ αφήσει ανέγγιχτο και το κομμάτι του αθλητισμού .
Ένα νέο σπορ έκανε την εμφάνιση του στην πόλη και προκαλούσε τόσο έντονα συναισθήματα στους νέους της Θεσσαλονίκης, ώστε κάθε γειτονιά, κάθε σχολείο οργάνωνε ομάδες, που η μια ανταγωνιζόταν την άλλη .Στην οδό Εγνατία, κοντά στην Καμάρα, λειτουργούσε το «Γυμνάσιο Θεσσαλονίκης». Στα πλαίσια της ευγενούς αθλητικής άμιλλας διοργανώνονταν ποδοσφαιρικοί αγώνες μεταξύ του «Γυμνασίου Θεσσαλονίκης» και άλλων Γυμνασίων της πόλης.Οι αγώνες δεν περιορίζονταν μόνο μεταξύ σχολείων, αλλά και συνοικιακών ομάδων της πόλης, που είχαν ιδρυθεί στα πλαίσια της φρενίτιδας που άκουγε στο όνομα ποδόσφαιρο. Έτσι λοιπόν και το «Γυμνάσιο Θεσσαλονίκης» αποφάσισε να οργανώσει ποδοσφαιρική ομάδα που τέθηκε αντιμέτωπη με ομάδες άλλων σχολείων.
Μεταξύ των αντιπάλων ήταν και η ομάδα του Ηρακλή. Είχε τη φήμη ισχυρής ομάδας στην πόλη. Οι μαθητές του «Γυμνασίου Θεσσαλονίκης» ενισχυμένοι κι από αποφοίτους περασμένων χρόνων δημιούργησαν μια ομάδα που νίκησε τον Ηρακλή.Αυτό ήταν το έναυσμα για τη δημιουργία ενός Συλλόγου που θα λειτουργούσε επίσημα πλέον, με καταστατικό και μέλη. Την ιδέα για τη σύσταση Συλλόγου έδωσε ο πατέρας ενός εκ των μαθητών που συμμετείχαν στην ομάδα.Ο πατέρας του Δημήτριου Ιωαννίδη παρότρυνε τους μαθητές να οργανωθούν σε Σύλλογο. Οι νέοι ενθουσιάστηκαν και με τη βοήθεια των μεγαλυτέρων ετοίμασαν το καταστατικό του νέου Συλλόγου που την 1η Μαρτίου 1914 εγκρίθηκε από τους μετέπειτα ιδρυτές του.
Η ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΗΣ ΙΔΕΑΣ
Στις 25 Μαρτίου 1914 σε καφενείο στην περιοχή Βότση (ή κατά άλλους στο εξοχικό του Φλόκα), έγινε η επισημοποίηση της ίδρυσης του νέου Συλλόγου. Την εποχή εκείνη το Βότση είχε ταβέρνες και καφενεία, όπου πήγαινε ο κόσμος στις γιορτές και τις αργιες, ως βολτα στην εξοχη. Κατεγράφησαν οι ιδρυτές του και τα 43 άρθρα του καταστατικού λειτουργίας του.
Τα ονόματα που εμφανίζονται ως ιδρυτές του Συλλόγου ήταν 5: Ρούσος Ρωσσιάδης, Θεόδωρος Θεοδωρίδης, Δημήτριος Ιωαννίδης, Τηλέμαχος Καραγιαννίδης, Αθανάσιος Παπαγεωργίου.
Ο Μήνως Κυδωνάκης ορίστηκε πρώτος πρόεδρος του ΑΡΗ και το ΔΣ συμπεριελάμβανε εκτός των 5 ιδρυτικών μελών και τους Πέτρο Γκουζαμάνη, Πέτρο Κρέη, Ιωάννη Πλιάτσικα, Γιώργο Λάμπρου και Αναστάσιο Τσιατσιαπά.
Οι ιδρυτές δεν ξέχασαν ότι μετά τη βασιλεύουσα η Θεσσαλονίκη ήταν πάντοτε η συμβασίλευoυσα πολιτεία του Βυζαντίου. Έτσι τα χρώματα που ήταν στα εμβλήματα της διαλέχτηκαν για τον ΑΡΗ. Το κίτρινο και το μαύρο.Δεν αναφέραμε ακόμη ποιο είναι το ιδρυτικό μέλος που «βάφτισε» το νέο Σύλλογο. Ο μύθος αποδίδει αυτή την μεγάλη τιμή στον Τηλέμαχο Καραγιαννίδη. Ο νονός του ΑΡΗ!
Η ομάδα αυτή θα διακρινόταν για τη μαχητικότητα και το πολεμικό πνεύμα του θεού των αρχαίων Ελλήνων. Σε κάθε έκφανση της έπρεπε να προβάλλει επαναστατικότητα και δεν είναι τυχαίο ότι η επισημοποίηση της ίδρυσης του επιλέχθηκε - και όχι τυχαία - να γίνει την 25η Μαρτίου.Μια σημαδιακή ημερομηνία για όλους τους Έλληνες καθώς αυτή καταχωρήθηκε ιστορικά ως η επίσημη έναρξη του αγώνα του 1821 και της προσπάθειας για απαλλαγή από τον οθωμανικό ζυγό. Ένας Σύλλογος γεμάτος συμβολισμούς και ποικίλα νοήματα ήταν πια γεγονός για την πόλη.
Και ποιοι πρωτοστάτησαν σʼ αυτό; Μια παρέα μαθητών ηλικίας 17 και 18 ετών που αποφάσισαν να ιδρύσουν έναν ποδοσφαιρικό Σύλλογο (έτσι αναγνωρίστηκε ο Σύλλογος μέχρι την τροποποίηση του Καταστατικού στις 29-5-1926 όταν κι από Ποδοσφαιρικός Σύλλογος έγινε Αθλητικός Σύλλογος προκειμένου να συμπεριλάβει κι άλλα αθλήματα), με την ονομασία ΑΡΗΣ.Στους 11 που φαίνονται επίσημα ως ιδρυτές δε θα πρέπει να παραλείψουμε νʼ αναφέρουμε και τους υπόλοιπους 11 που ολοκληρώνουν τους 22 ιδρυτές του ΑΡΗ. Είναι οι Γιάννης Αγγέλου, Λάζαρος Αγοραστός, Γρηγόρης Βλαχόπουλος, Λάζαρος Βλαχόπουλος, Δήμου, Άγγελος Ζέγας, Δημήτρης Κοτρότσης, Λάζαρος Κωστίδης, Γιάννης Νακόπουλος ,Κάρολος Σαλούστο, Πρόδρομος Κότσανος.
Το «Γυμνάσιο Θεσσαλονίκης» στην περιοχή της Καμάρας ήταν λοιπόν η κοιτίδα του ΑΡΗ. Το φημισμένο Γυμνάσιο λόγω πληθώρας μαθητών οδηγήθηκε σε διαχωρισμό. Στο Αʼ και στο Β΄ Γυμνάσιο.
Η ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ ΤΗΣ ΙΔΕΑΣ
Η συστέγαση των δυο τμημάτων παρέμεινε μέχρι το 1918 όταν και η συγκατοίκηση ήταν πια αδύνατη. Τότε το Α΄ Γυμνάσιο μετακόμισε στην οδό Βασιλίσσης Όλγας (ΠΕΡΙΟΧΗ ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΑΣ ),όπου λειτούργησε όλο τον 20ο αιώνα και έγινε ευρύτερα γνωστό στους κατοίκους της πόλης. Γιατί γίνεται αυτή η διευκρίνιση; Διότι ενώ στην πραγματικότητα τον ΑΡΗ τον ίδρυσαν «Καμαριώτες» η μετακόμιση του Α΄ Γυμνασίου στην αρχή της Βασιλίσσης Όλγας επέφερε ιστορική σύγχυση αναφορικά με την κοιτίδα του ΑΡΗ.
Η συμμετοχή της Ελλάδας στον Α΄ Παγκόσμιο πόλεμο είχε παρενέργειες αναφορικά με τη λειτουργία του ΑΡΗ ο οποίος στις αρχές του 1917 έπαψε ουσιαστικά να υφίσταται λόγω της τεταμένης κατάστασης που βρισκόταν η χώρα.
Στην πόλη της Θεσσαλονίκης παρέμεναν μόνο μαθητές που δεν είχαν ηλικία στράτευσης. Οι μαθητές λοιπόν του Α΄ Γυμνασίου Θεσσαλονίκης θεώρησαν φυσιολογικό να ονομάσουν την σχολική τους ομάδα ΑΡΗΣ.Οι μαθητές αυτοί με τη βοήθεια ενός Αρειανού δικηγόρου ονόματι Γιάννη Οικονομόπουλου παρέλαβαν από το Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης ένα παλιό αντίγραφο του καταστατικού ίδρυσης και με τη συγκατάθεση των παλιών ιδρυτών επανασύστησαν το Σύλλογο ΑΡΗ.Πήραν τις σφραγίδες, όρισαν νέα διοίκηση και ο ΑΡΗΣ ήταν ξανά μια ζώσα πραγματικότητα! Αξίζει νʼ αναφέρουμε τα ονόματα αυτών που αποτελούσαν το «νέο» ΑΡΗ: Κότσιανος, Αγοραστός, Παπαγεωργίου, Οσμάν, Ηλιάδης, Μπαρίτας, Λόγγος, Σωτηρόπουλος, Βλαχόπουλος, Κόρατς, Τσιντιφάν, Βλαχόπουλος, Οπλοποιός, Γρηγ. Βικελίδης (ξάδελφος των αδελφών Βικελίδη).
Διαπιστώνουμε λοιπόν ότι υπάρχουν μεταξύ του παλιού και του νέου ΑΡΗ κοινά ονόματα που λειτούργησαν ως γέφυρα σύνδεσης του νέου με το παλιό. Ο λόγος λοιπόν που πολλοί θεωρούν πως ο ΑΡΗΣ έχει κοιτίδα την περιοχή της Αγίας Τριάδας είναι αυτή η «επανίδρυσή» του.Μάλιστα την εποχή εκείνη καθώς η συγκεκριμένη περιοχή είχε πολλούς πρόσφυγες, ο ΑΡΗΣ θεωρούνταν η ομάδα των προσφύγων ενώ ο Ηρακλής των «μπαγιάτηδων» Θεσσαλονικέων. Ο ΑΡΗΣ σταδιακά μεγάλωνε και είναι γνωστή η συνέχεια με τη διαρκή κατάκτηση τίτλων σε τοπικό και πανελλήνιο επίπεδο.
Η ιστορική αναφορά στην ίδρυση και τα πρώτα χρόνια λειτουργίας του ΑΡΗ είναι αναγκαία για να καταρριφθούν οι επίπλαστοι μύθοι που κάποιοι ανιστόρητοι διέδωσαν και συνεχίζουν να διαδίδουν στην πόλη.
Κι όλα αυτά ξεκίνησαν 100 χρόνια πριν σε μια σχολική τάξη, σʼ ένα προαύλιο σχολείου από τη μαθητιώσα νεολαία της εποχής.
Ο ΑΡΗΣ δεν είναι απλά μια ομάδα, αλλά μια μεγάλη κοινωνία ανθρώπων.
Ο ΑΡΗΣ ΕΙΝΑΙ ΙΔΕΑ,
ΤΑΔΕ ΕΦΗ ΣΑΡΑΦΟΣ
ΑΡΗΣ ΙΕΡΟΛΟΧΙΤΕΣ 1970
Δημοσιεύθηκε από Admin May 04 2014
Η Θεσσαλονίκη του 1914 ήταν μια πόλη που πρόσφατα είχε απελευθερωθεί από τουρκικό ζυγό 5 αιώνων και αναζητούσε νέους ρυθμούς ζωής . Ο κοσμοπολίτικος χαρακτήρας που ήταν σήμα κατατεθέν της πόλης, δε θα μπορούσε νʼ αφήσει ανέγγιχτο και το κομμάτι του αθλητισμού .
Ένα νέο σπορ έκανε την εμφάνιση του στην πόλη και προκαλούσε τόσο έντονα συναισθήματα στους νέους της Θεσσαλονίκης, ώστε κάθε γειτονιά, κάθε σχολείο οργάνωνε ομάδες, που η μια ανταγωνιζόταν την άλλη .Στην οδό Εγνατία, κοντά στην Καμάρα, λειτουργούσε το «Γυμνάσιο Θεσσαλονίκης». Στα πλαίσια της ευγενούς αθλητικής άμιλλας διοργανώνονταν ποδοσφαιρικοί αγώνες μεταξύ του «Γυμνασίου Θεσσαλονίκης» και άλλων Γυμνασίων της πόλης.Οι αγώνες δεν περιορίζονταν μόνο μεταξύ σχολείων, αλλά και συνοικιακών ομάδων της πόλης, που είχαν ιδρυθεί στα πλαίσια της φρενίτιδας που άκουγε στο όνομα ποδόσφαιρο. Έτσι λοιπόν και το «Γυμνάσιο Θεσσαλονίκης» αποφάσισε να οργανώσει ποδοσφαιρική ομάδα που τέθηκε αντιμέτωπη με ομάδες άλλων σχολείων.
Μεταξύ των αντιπάλων ήταν και η ομάδα του Ηρακλή. Είχε τη φήμη ισχυρής ομάδας στην πόλη. Οι μαθητές του «Γυμνασίου Θεσσαλονίκης» ενισχυμένοι κι από αποφοίτους περασμένων χρόνων δημιούργησαν μια ομάδα που νίκησε τον Ηρακλή.Αυτό ήταν το έναυσμα για τη δημιουργία ενός Συλλόγου που θα λειτουργούσε επίσημα πλέον, με καταστατικό και μέλη. Την ιδέα για τη σύσταση Συλλόγου έδωσε ο πατέρας ενός εκ των μαθητών που συμμετείχαν στην ομάδα.Ο πατέρας του Δημήτριου Ιωαννίδη παρότρυνε τους μαθητές να οργανωθούν σε Σύλλογο. Οι νέοι ενθουσιάστηκαν και με τη βοήθεια των μεγαλυτέρων ετοίμασαν το καταστατικό του νέου Συλλόγου που την 1η Μαρτίου 1914 εγκρίθηκε από τους μετέπειτα ιδρυτές του.
Η ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΗΣ ΙΔΕΑΣ
Στις 25 Μαρτίου 1914 σε καφενείο στην περιοχή Βότση (ή κατά άλλους στο εξοχικό του Φλόκα), έγινε η επισημοποίηση της ίδρυσης του νέου Συλλόγου. Την εποχή εκείνη το Βότση είχε ταβέρνες και καφενεία, όπου πήγαινε ο κόσμος στις γιορτές και τις αργιες, ως βολτα στην εξοχη. Κατεγράφησαν οι ιδρυτές του και τα 43 άρθρα του καταστατικού λειτουργίας του.
Τα ονόματα που εμφανίζονται ως ιδρυτές του Συλλόγου ήταν 5: Ρούσος Ρωσσιάδης, Θεόδωρος Θεοδωρίδης, Δημήτριος Ιωαννίδης, Τηλέμαχος Καραγιαννίδης, Αθανάσιος Παπαγεωργίου.
Ο Μήνως Κυδωνάκης ορίστηκε πρώτος πρόεδρος του ΑΡΗ και το ΔΣ συμπεριελάμβανε εκτός των 5 ιδρυτικών μελών και τους Πέτρο Γκουζαμάνη, Πέτρο Κρέη, Ιωάννη Πλιάτσικα, Γιώργο Λάμπρου και Αναστάσιο Τσιατσιαπά.
Οι ιδρυτές δεν ξέχασαν ότι μετά τη βασιλεύουσα η Θεσσαλονίκη ήταν πάντοτε η συμβασίλευoυσα πολιτεία του Βυζαντίου. Έτσι τα χρώματα που ήταν στα εμβλήματα της διαλέχτηκαν για τον ΑΡΗ. Το κίτρινο και το μαύρο.Δεν αναφέραμε ακόμη ποιο είναι το ιδρυτικό μέλος που «βάφτισε» το νέο Σύλλογο. Ο μύθος αποδίδει αυτή την μεγάλη τιμή στον Τηλέμαχο Καραγιαννίδη. Ο νονός του ΑΡΗ!
Η ομάδα αυτή θα διακρινόταν για τη μαχητικότητα και το πολεμικό πνεύμα του θεού των αρχαίων Ελλήνων. Σε κάθε έκφανση της έπρεπε να προβάλλει επαναστατικότητα και δεν είναι τυχαίο ότι η επισημοποίηση της ίδρυσης του επιλέχθηκε - και όχι τυχαία - να γίνει την 25η Μαρτίου.Μια σημαδιακή ημερομηνία για όλους τους Έλληνες καθώς αυτή καταχωρήθηκε ιστορικά ως η επίσημη έναρξη του αγώνα του 1821 και της προσπάθειας για απαλλαγή από τον οθωμανικό ζυγό. Ένας Σύλλογος γεμάτος συμβολισμούς και ποικίλα νοήματα ήταν πια γεγονός για την πόλη.
Και ποιοι πρωτοστάτησαν σʼ αυτό; Μια παρέα μαθητών ηλικίας 17 και 18 ετών που αποφάσισαν να ιδρύσουν έναν ποδοσφαιρικό Σύλλογο (έτσι αναγνωρίστηκε ο Σύλλογος μέχρι την τροποποίηση του Καταστατικού στις 29-5-1926 όταν κι από Ποδοσφαιρικός Σύλλογος έγινε Αθλητικός Σύλλογος προκειμένου να συμπεριλάβει κι άλλα αθλήματα), με την ονομασία ΑΡΗΣ.Στους 11 που φαίνονται επίσημα ως ιδρυτές δε θα πρέπει να παραλείψουμε νʼ αναφέρουμε και τους υπόλοιπους 11 που ολοκληρώνουν τους 22 ιδρυτές του ΑΡΗ. Είναι οι Γιάννης Αγγέλου, Λάζαρος Αγοραστός, Γρηγόρης Βλαχόπουλος, Λάζαρος Βλαχόπουλος, Δήμου, Άγγελος Ζέγας, Δημήτρης Κοτρότσης, Λάζαρος Κωστίδης, Γιάννης Νακόπουλος ,Κάρολος Σαλούστο, Πρόδρομος Κότσανος.
Το «Γυμνάσιο Θεσσαλονίκης» στην περιοχή της Καμάρας ήταν λοιπόν η κοιτίδα του ΑΡΗ. Το φημισμένο Γυμνάσιο λόγω πληθώρας μαθητών οδηγήθηκε σε διαχωρισμό. Στο Αʼ και στο Β΄ Γυμνάσιο.
Η ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ ΤΗΣ ΙΔΕΑΣ
Η συστέγαση των δυο τμημάτων παρέμεινε μέχρι το 1918 όταν και η συγκατοίκηση ήταν πια αδύνατη. Τότε το Α΄ Γυμνάσιο μετακόμισε στην οδό Βασιλίσσης Όλγας (ΠΕΡΙΟΧΗ ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΑΣ ),όπου λειτούργησε όλο τον 20ο αιώνα και έγινε ευρύτερα γνωστό στους κατοίκους της πόλης. Γιατί γίνεται αυτή η διευκρίνιση; Διότι ενώ στην πραγματικότητα τον ΑΡΗ τον ίδρυσαν «Καμαριώτες» η μετακόμιση του Α΄ Γυμνασίου στην αρχή της Βασιλίσσης Όλγας επέφερε ιστορική σύγχυση αναφορικά με την κοιτίδα του ΑΡΗ.
Η συμμετοχή της Ελλάδας στον Α΄ Παγκόσμιο πόλεμο είχε παρενέργειες αναφορικά με τη λειτουργία του ΑΡΗ ο οποίος στις αρχές του 1917 έπαψε ουσιαστικά να υφίσταται λόγω της τεταμένης κατάστασης που βρισκόταν η χώρα.
Στην πόλη της Θεσσαλονίκης παρέμεναν μόνο μαθητές που δεν είχαν ηλικία στράτευσης. Οι μαθητές λοιπόν του Α΄ Γυμνασίου Θεσσαλονίκης θεώρησαν φυσιολογικό να ονομάσουν την σχολική τους ομάδα ΑΡΗΣ.Οι μαθητές αυτοί με τη βοήθεια ενός Αρειανού δικηγόρου ονόματι Γιάννη Οικονομόπουλου παρέλαβαν από το Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης ένα παλιό αντίγραφο του καταστατικού ίδρυσης και με τη συγκατάθεση των παλιών ιδρυτών επανασύστησαν το Σύλλογο ΑΡΗ.Πήραν τις σφραγίδες, όρισαν νέα διοίκηση και ο ΑΡΗΣ ήταν ξανά μια ζώσα πραγματικότητα! Αξίζει νʼ αναφέρουμε τα ονόματα αυτών που αποτελούσαν το «νέο» ΑΡΗ: Κότσιανος, Αγοραστός, Παπαγεωργίου, Οσμάν, Ηλιάδης, Μπαρίτας, Λόγγος, Σωτηρόπουλος, Βλαχόπουλος, Κόρατς, Τσιντιφάν, Βλαχόπουλος, Οπλοποιός, Γρηγ. Βικελίδης (ξάδελφος των αδελφών Βικελίδη).
Διαπιστώνουμε λοιπόν ότι υπάρχουν μεταξύ του παλιού και του νέου ΑΡΗ κοινά ονόματα που λειτούργησαν ως γέφυρα σύνδεσης του νέου με το παλιό. Ο λόγος λοιπόν που πολλοί θεωρούν πως ο ΑΡΗΣ έχει κοιτίδα την περιοχή της Αγίας Τριάδας είναι αυτή η «επανίδρυσή» του.Μάλιστα την εποχή εκείνη καθώς η συγκεκριμένη περιοχή είχε πολλούς πρόσφυγες, ο ΑΡΗΣ θεωρούνταν η ομάδα των προσφύγων ενώ ο Ηρακλής των «μπαγιάτηδων» Θεσσαλονικέων. Ο ΑΡΗΣ σταδιακά μεγάλωνε και είναι γνωστή η συνέχεια με τη διαρκή κατάκτηση τίτλων σε τοπικό και πανελλήνιο επίπεδο.
Η ιστορική αναφορά στην ίδρυση και τα πρώτα χρόνια λειτουργίας του ΑΡΗ είναι αναγκαία για να καταρριφθούν οι επίπλαστοι μύθοι που κάποιοι ανιστόρητοι διέδωσαν και συνεχίζουν να διαδίδουν στην πόλη.
Κι όλα αυτά ξεκίνησαν 100 χρόνια πριν σε μια σχολική τάξη, σʼ ένα προαύλιο σχολείου από τη μαθητιώσα νεολαία της εποχής.
Ο ΑΡΗΣ δεν είναι απλά μια ομάδα, αλλά μια μεγάλη κοινωνία ανθρώπων.
Ο ΑΡΗΣ ΕΙΝΑΙ ΙΔΕΑ,
ΤΑΔΕ ΕΦΗ ΣΑΡΑΦΟΣ
ΑΡΗΣ ΙΕΡΟΛΟΧΙΤΕΣ 1970
Εκτεταμένη μορφή
Η ΖΥΜΩΣΗ ΤΗΣ ΙΔΕΑΣ
Η Θεσσαλονίκη του 1914 ήταν μια πόλη που πρόσφατα είχε απελευθερωθεί από τουρκικό ζυγό 5 αιώνων και αναζητούσε νέους ρυθμούς ζωής . Ο κοσμοπολίτικος χαρακτήρας που ήταν σήμα κατατεθέν της πόλης, δε θα μπορούσε νʼ αφήσει ανέγγιχτο και το κομμάτι του αθλητισμού .
Ένα νέο σπορ έκανε την εμφάνιση του στην πόλη και προκαλούσε τόσο έντονα συναισθήματα στους νέους της Θεσσαλονίκης, ώστε κάθε γειτονιά, κάθε σχολείο οργάνωνε ομάδες, που η μια ανταγωνιζόταν την άλλη .Στην οδό Εγνατία, κοντά στην Καμάρα, λειτουργούσε το «Γυμνάσιο Θεσσαλονίκης». Στα πλαίσια της ευγενούς αθλητικής άμιλλας διοργανώνονταν ποδοσφαιρικοί αγώνες μεταξύ του «Γυμνασίου Θεσσαλονίκης» και άλλων Γυμνασίων της πόλης.Οι αγώνες δεν περιορίζονταν μόνο μεταξύ σχολείων, αλλά και συνοικιακών ομάδων της πόλης, που είχαν ιδρυθεί στα πλαίσια της φρενίτιδας που άκουγε στο όνομα ποδόσφαιρο. Έτσι λοιπόν και το «Γυμνάσιο Θεσσαλονίκης» αποφάσισε να οργανώσει ποδοσφαιρική ομάδα που τέθηκε αντιμέτωπη με ομάδες άλλων σχολείων.
Μεταξύ των αντιπάλων ήταν και η ομάδα του Ηρακλή. Είχε τη φήμη ισχυρής ομάδας στην πόλη. Οι μαθητές του «Γυμνασίου Θεσσαλονίκης» ενισχυμένοι κι από αποφοίτους περασμένων χρόνων δημιούργησαν μια ομάδα που νίκησε τον Ηρακλή.Αυτό ήταν το έναυσμα για τη δημιουργία ενός Συλλόγου που θα λειτουργούσε επίσημα πλέον, με καταστατικό και μέλη. Την ιδέα για τη σύσταση Συλλόγου έδωσε ο πατέρας ενός εκ των μαθητών που συμμετείχαν στην ομάδα.Ο πατέρας του Δημήτριου Ιωαννίδη παρότρυνε τους μαθητές να οργανωθούν σε Σύλλογο. Οι νέοι ενθουσιάστηκαν και με τη βοήθεια των μεγαλυτέρων ετοίμασαν το καταστατικό του νέου Συλλόγου που την 1η Μαρτίου 1914 εγκρίθηκε από τους μετέπειτα ιδρυτές του.
Η ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΗΣ ΙΔΕΑΣ
Στις 25 Μαρτίου 1914 σε καφενείο στην περιοχή Βότση (ή κατά άλλους στο εξοχικό του Φλόκα), έγινε η επισημοποίηση της ίδρυσης του νέου Συλλόγου. Την εποχή εκείνη το Βότση είχε ταβέρνες και καφενεία, όπου πήγαινε ο κόσμος στις γιορτές και τις αργιες, ως βολτα στην εξοχη. Κατεγράφησαν οι ιδρυτές του και τα 43 άρθρα του καταστατικού λειτουργίας του.
Τα ονόματα που εμφανίζονται ως ιδρυτές του Συλλόγου ήταν 5: Ρούσος Ρωσσιάδης, Θεόδωρος Θεοδωρίδης, Δημήτριος Ιωαννίδης, Τηλέμαχος Καραγιαννίδης, Αθανάσιος Παπαγεωργίου.
Ο Μήνως Κυδωνάκης ορίστηκε πρώτος πρόεδρος του ΑΡΗ και το ΔΣ συμπεριελάμβανε εκτός των 5 ιδρυτικών μελών και τους Πέτρο Γκουζαμάνη, Πέτρο Κρέη, Ιωάννη Πλιάτσικα, Γιώργο Λάμπρου και Αναστάσιο Τσιατσιαπά.
Οι ιδρυτές δεν ξέχασαν ότι μετά τη βασιλεύουσα η Θεσσαλονίκη ήταν πάντοτε η συμβασίλευoυσα πολιτεία του Βυζαντίου. Έτσι τα χρώματα που ήταν στα εμβλήματα της διαλέχτηκαν για τον ΑΡΗ. Το κίτρινο και το μαύρο.Δεν αναφέραμε ακόμη ποιο είναι το ιδρυτικό μέλος που «βάφτισε» το νέο Σύλλογο. Ο μύθος αποδίδει αυτή την μεγάλη τιμή στον Τηλέμαχο Καραγιαννίδη. Ο νονός του ΑΡΗ!
Η ομάδα αυτή θα διακρινόταν για τη μαχητικότητα και το πολεμικό πνεύμα του θεού των αρχαίων Ελλήνων. Σε κάθε έκφανση της έπρεπε να προβάλλει επαναστατικότητα και δεν είναι τυχαίο ότι η επισημοποίηση της ίδρυσης του επιλέχθηκε - και όχι τυχαία - να γίνει την 25η Μαρτίου.Μια σημαδιακή ημερομηνία για όλους τους Έλληνες καθώς αυτή καταχωρήθηκε ιστορικά ως η επίσημη έναρξη του αγώνα του 1821 και της προσπάθειας για απαλλαγή από τον οθωμανικό ζυγό. Ένας Σύλλογος γεμάτος συμβολισμούς και ποικίλα νοήματα ήταν πια γεγονός για την πόλη.
Και ποιοι πρωτοστάτησαν σʼ αυτό; Μια παρέα μαθητών ηλικίας 17 και 18 ετών που αποφάσισαν να ιδρύσουν έναν ποδοσφαιρικό Σύλλογο (έτσι αναγνωρίστηκε ο Σύλλογος μέχρι την τροποποίηση του Καταστατικού στις 29-5-1926 όταν κι από Ποδοσφαιρικός Σύλλογος έγινε Αθλητικός Σύλλογος προκειμένου να συμπεριλάβει κι άλλα αθλήματα), με την ονομασία ΑΡΗΣ.Στους 11 που φαίνονται επίσημα ως ιδρυτές δε θα πρέπει να παραλείψουμε νʼ αναφέρουμε και τους υπόλοιπους 11 που ολοκληρώνουν τους 22 ιδρυτές του ΑΡΗ. Είναι οι Γιάννης Αγγέλου, Λάζαρος Αγοραστός, Γρηγόρης Βλαχόπουλος, Λάζαρος Βλαχόπουλος, Δήμου, Άγγελος Ζέγας, Δημήτρης Κοτρότσης, Λάζαρος Κωστίδης, Γιάννης Νακόπουλος ,Κάρολος Σαλούστο, Πρόδρομος Κότσανος.
Το «Γυμνάσιο Θεσσαλονίκης» στην περιοχή της Καμάρας ήταν λοιπόν η κοιτίδα του ΑΡΗ. Το φημισμένο Γυμνάσιο λόγω πληθώρας μαθητών οδηγήθηκε σε διαχωρισμό. Στο Αʼ και στο Β΄ Γυμνάσιο.
Η ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ ΤΗΣ ΙΔΕΑΣ
Η συστέγαση των δυο τμημάτων παρέμεινε μέχρι το 1918 όταν και η συγκατοίκηση ήταν πια αδύνατη. Τότε το Α΄ Γυμνάσιο μετακόμισε στην οδό Βασιλίσσης Όλγας (ΠΕΡΙΟΧΗ ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΑΣ ),όπου λειτούργησε όλο τον 20ο αιώνα και έγινε ευρύτερα γνωστό στους κατοίκους της πόλης. Γιατί γίνεται αυτή η διευκρίνιση; Διότι ενώ στην πραγματικότητα τον ΑΡΗ τον ίδρυσαν «Καμαριώτες» η μετακόμιση του Α΄ Γυμνασίου στην αρχή της Βασιλίσσης Όλγας επέφερε ιστορική σύγχυση αναφορικά με την κοιτίδα του ΑΡΗ.
Η συμμετοχή της Ελλάδας στον Α΄ Παγκόσμιο πόλεμο είχε παρενέργειες αναφορικά με τη λειτουργία του ΑΡΗ ο οποίος στις αρχές του 1917 έπαψε ουσιαστικά να υφίσταται λόγω της τεταμένης κατάστασης που βρισκόταν η χώρα.
Στην πόλη της Θεσσαλονίκης παρέμεναν μόνο μαθητές που δεν είχαν ηλικία στράτευσης. Οι μαθητές λοιπόν του Α΄ Γυμνασίου Θεσσαλονίκης θεώρησαν φυσιολογικό να ονομάσουν την σχολική τους ομάδα ΑΡΗΣ.Οι μαθητές αυτοί με τη βοήθεια ενός Αρειανού δικηγόρου ονόματι Γιάννη Οικονομόπουλου παρέλαβαν από το Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης ένα παλιό αντίγραφο του καταστατικού ίδρυσης και με τη συγκατάθεση των παλιών ιδρυτών επανασύστησαν το Σύλλογο ΑΡΗ.Πήραν τις σφραγίδες, όρισαν νέα διοίκηση και ο ΑΡΗΣ ήταν ξανά μια ζώσα πραγματικότητα! Αξίζει νʼ αναφέρουμε τα ονόματα αυτών που αποτελούσαν το «νέο» ΑΡΗ: Κότσιανος, Αγοραστός, Παπαγεωργίου, Οσμάν, Ηλιάδης, Μπαρίτας, Λόγγος, Σωτηρόπουλος, Βλαχόπουλος, Κόρατς, Τσιντιφάν, Βλαχόπουλος, Οπλοποιός, Γρηγ. Βικελίδης (ξάδελφος των αδελφών Βικελίδη).
Διαπιστώνουμε λοιπόν ότι υπάρχουν μεταξύ του παλιού και του νέου ΑΡΗ κοινά ονόματα που λειτούργησαν ως γέφυρα σύνδεσης του νέου με το παλιό. Ο λόγος λοιπόν που πολλοί θεωρούν πως ο ΑΡΗΣ έχει κοιτίδα την περιοχή της Αγίας Τριάδας είναι αυτή η «επανίδρυσή» του.Μάλιστα την εποχή εκείνη καθώς η συγκεκριμένη περιοχή είχε πολλούς πρόσφυγες, ο ΑΡΗΣ θεωρούνταν η ομάδα των προσφύγων ενώ ο Ηρακλής των «μπαγιάτηδων» Θεσσαλονικέων. Ο ΑΡΗΣ σταδιακά μεγάλωνε και είναι γνωστή η συνέχεια με τη διαρκή κατάκτηση τίτλων σε τοπικό και πανελλήνιο επίπεδο.
Η ιστορική αναφορά στην ίδρυση και τα πρώτα χρόνια λειτουργίας του ΑΡΗ είναι αναγκαία για να καταρριφθούν οι επίπλαστοι μύθοι που κάποιοι ανιστόρητοι διέδωσαν και συνεχίζουν να διαδίδουν στην πόλη.
Κι όλα αυτά ξεκίνησαν 100 χρόνια πριν σε μια σχολική τάξη, σʼ ένα προαύλιο σχολείου από τη μαθητιώσα νεολαία της εποχής.
Ο ΑΡΗΣ δεν είναι απλά μια ομάδα, αλλά μια μεγάλη κοινωνία ανθρώπων.
Ο ΑΡΗΣ ΕΙΝΑΙ ΙΔΕΑ,
ΤΑΔΕ ΕΦΗ ΣΑΡΑΦΟΣ
ΑΡΗΣ ΙΕΡΟΛΟΧΙΤΕΣ 1970
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου