Σάββατο 18 Μαρτίου 2017


Αισθάνομαι λίγο πεσμένος. Όχι ψυχολογικά. Σωματικά πεσμένος. Όμως παρά το επιπλέον βάρος που κουβαλώ- κακώς - πάνω μου, εξαιτίας της αδρανειακής αδηφαγίας, που απτόητη (σχεδόν) συνεχίζεται, παρά τις αναπόφευκτες ενοχές που με κυκλώνουν για το γεγονός αυτό, παρά τους πόνους της ισχιαλγίας, μέσης κ.α,        - φυσική συνέπεια της χρονικής διαδρομής - μέσα μου ζει και βασιλεύει ένα νέο παλικαράκι με ολάκερη τη δύναμη της νιότης, με την ακόρεστη όρεξη για νέα γνώση και την υπόγεια  επιθυμία για νέες εμπειρίες.

Ζητώ λίγο χρόνο κι ένα ακόμα περιθώριο ζωής, χωρίς μέσα μου να είναι διευκρινισμένος ο δέκτης αυτού του αιτήματος. Γνωρίζω ότι η απαίτησή μου εμπεριέχει έπαρση, αλλά επιτέλους να πω κι εγώ φωναχτά μερικά απ’ αυτά που χρόνια είναι καταχωνιασμένα εντός μου.

 Έχω στο μυαλό μου κι άλλα να πω και να κάνω. Τι κέρδισα από τη σιωπή τόσων δεκαετιών; Όλων εκείνων των χρόνων που οι καθημερινές ανάγκες εξασφάλισης των όρων της οικογενειακής επιβίωσης, επέβαλαν έναν εντατικό επαγγελματικό τρόπο ζωής που απορροφούσε όλη τη σκέψη και τη δύναμη ; Τι κέρδισα, αλήθεια, από μια παρεξηγημένη αντίληψη σεμνότητας, που το μόνο που πέτυχε στην ουσία είναι να δίνει χώρο στους θρασείς ν’ αλωνίζουν μόνοι τους, περιφέροντας «ανά τας ρύμας και τας οδούς» την μεγεθυμένη μετριότητά τους ;

Αυτό είναι ένα από τα συμπεράσματα της προσωπικής μου διαδρομής. Δεν είναι παράπονο.  Είναι διαπίστωση και ως τέτοια θα ήθελα να προσληφθεί. Είναι προσέτι και οδηγία χρήσης στους μελλοντικούς ναυτιλλόμενους.

Επιθυμία μου, λοιπόν, είναι να προλάβω χρονικά να υλοποιήσω λίγα ακόμα πράγματα που επιθυμώ.  Όμως θεωρώ εδώ απαραίτητη μια διευκρίνιση. Σχέδια έχω, αλλά δυνατότητα να τα πραγματοποιήσω υπάρχει τώρα πλέον; Δεν μπορείς ν’ αγνοήσεις τη φθορά του χρόνου που έρχεται σαν ένα σκοτεινό πέπλο να σκεπάσει το μυαλό, όπως ο καταρράκτης στο μάτι σκεπάζει λίγο- λίγο την κόρη κι άρα την όραση

Ήδη μέσα στα χρόνια, μετά την συνταξιοδότησή μου, έχει στοιβαχτεί στο προσωπικό μου αρχείο ένας όγκος κειμένων, που αρκετά από αυτά έχουν δημοσιευθεί σε βιβλία, στο διαδίκτυο, στο παράθυρό μου στο Facebook και μετά στο προσωπικό μου μπλοκ. Τα κείμενα των βιβλίων είναι δημοσιευμένα και στην ιστοσελίδα ISSUU.COM.  Μπορεί να μην έχουν για άλλους αξία, αλλά εγώ τ’ αγαπώ γιατί είναι η δική μου συνεισφορά στον τομέα της γραφής και θέλω στο μέλλον να την πλουτίσω και να την εμβαθύνω. Που ξέρεις; Μπορεί αργότερα από κάποιους να αξιολογηθεί.




Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου