Σάββατο 16 Δεκεμβρίου 2017


 Η  ν έ α  γ ε ν ι ά   

Ερώτημα : Καλά εμείς προλάβαμε και ζήσαμε χαρές.  Οι νέες γενιές θα προλάβουν να νιώσουν τις ίδιες; Η απάντησή  μου, στο ερώτημα αυτό, είναι ότι η κάθε γενιά ορίζει τη μοίρα της. Κι εμείς από το τίποτα ξεκινήσαμε. Πίσω μας ένας σκληρός πόλεμος και στη συνέχεια ο οδυνηρός εμφύλιος σπαραγμός. Με στερήσεις και δυσκολίες, με συνεχή αγώνα ο καθένας έστρωσε ένα δρόμο. Τίποτα δε χαρίζεται στη ζωή, το κάθε τι θέλει τον κόπο του. Αυτός ας γίνει μάθημα και στους σημερινούς νέους. Βεβαίως υπάρχουν κι αυτοί που τα βρήκαν έτοιμα ή -ακόμα χειρότερα-  αυτοί που με άνομο τρόπο «έλυσαν» το πρόβλημά τους. Δεν τους ζηλεύω. Ξέρω ότι πίσω από αρκετές σημερινές περιουσίες κρύβονται ανομήματα ασυγχώρητα των ιδίων ή προγόνων τους . Όμως δε βρίσκεις άκρη με αυτές τις περιπτώσεις. Προσωπικά ευελπιστώ ένας νέος να κάνει μόνος τη δική του πορεία και να νιώσει τη χαρά της δημιουργίας. Μέσα σε αυτήν την πορεία θα σφυρηλατήσει και τον χαρακτήρα του. Θα γίνει δημιουργικό άτομο μέσα στο κοινωνικό σύνολο.

Η πείρα μου λέει ότι η φιλοδοξία κινητοποιεί τον άνθρωπο, Η φαντασία πλάθει το καινούριο όραμα,   η δύναμη και η πίστη παράγουν νέο έργο. Αυτή η αλληλουχία δημιουργεί τη νέα ελπίδα Πρέπει όμως ν’ ενώσουν τα χέρια τους! Οι μοναχικές πορείες είναι συνήθως αδιέξοδες. Να νοιάζονται για τον διπλανό τους και ν’ αγαπούν τον τόπο τους να νιώθουν και να λειτουργούν σαν μέλη μιας ευρύτερης ενότητας  Τους το εύχομαι μ’ όλη μου τη ψυχή.






Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου