Πέμπτη 20 Δεκεμβρίου 2018


Οι ανεδαφικές δηλώσεις

Αφορμή για να γράψω αυτό το σχόλιο είναι οι μη χρήσιμες κι ανεδαφικές  δηλώσεις υψηλών παραγόντων θεσμικών φορέων στη χώρα μας, σε σχέση με τη γείτονα Τουρκία του στιλ «Θα τους ισοπεδώσουμε», «Μολών λαβέ» κ.α  Το μόνο που κάνουν αυτού του είδους οι δηλώσεις είναι να στρώνουν βούτυρο στο ψωμί των φιλοπόλεμων κύκλων της Τουρκίας που επιζητούν την ένταση και ψάχνουν αγωνιωδώς την αφορμή. Αυτή η ατμόσφαιρα- δυστυχώς- υποδαυλίζεται κι από εγχώριους κύκλους, που σε βάζουν να σκεφτείς τι στη πραγματικότητα επιδιώκουν ή ποιου επιπέδου είναι το πνευματικό τους επίπεδο.  Προχθές σε ένα Ελληνικό κανάλι υπήρξε εκτεταμένο ρεπορτάζ για την «επιτακτική ανάγκη να δημιουργήσουμε προηγμένη πολεμική βιομηχανία».  Καλά επικοινωνούν  με το μυαλό τους ;

Η λύση για μας δεν είναι ο πολεμικός ανταγωνισμός με την Τουρκία. Η λύση είναι να εξασφαλίσουμε τα νώτα μας. Αυτό γίνεται με την ενίσχυση των συμμαχιών, το κλείσιμο -κατά το δυνατόν- των εκκρεμοτήτων και η πιο σαφής εξασφάλιση της Ευρωπαϊκής ομπρέλας για την εγγύηση των Ευρωπαϊκών συνόρων.

Άλλος δρόμος δεν είναι ρεαλιστικός.  

Παρασκευή 14 Δεκεμβρίου 2018




Πέμπτη 13 Δεκεμβρίου 2018

Αξίζει να διαβαστεί
Ioanna Tsitsopoulou Privileggio προς Κωνσταντινουπολη/Istanbul
Ο μεγάλος ευεργέτης Ευάγγελος Ζάππας, που γεννήθηκε στην Ήπειρο το 1800, αγωνίστηκε για τη μόρφωση των Ελλήνων, δαπανώντας ένα μεγάλο μέρος της περιουσίας του. Όταν πέθανε το 1865 άφησε εκτελεστή της διαθήκης του τον εξάδελφό του Κωνσταντίνο Ζάππα, ο οποίος το 1875 ίδρυσε το Ζάππειο Παρθεναγωγείο στην Κωνσταντινούπολη. Το χτίσιμο του Ζαππείου στοίχισε 32.000 χρυσές λίρες, τεράστιο ποσό για την εποχή εκείνη και τουλάχιστον τριπλάσιο από το κόστος κατασκευής των άλλων μεγάλων ελληνικών σχολείων της Πόλης. Λίγο πριν πεθάνει ο Κωνσταντίνος Ζάππας, το 1893, κατοχύρωσε οικονομικά το δημιούργημά του με ειδική διαθήκη, για να εξασφαλιστεί η μελλοντική λειτουργία του. Από τότε μέχρι σήμερα, επί 136 ολόκληρα χρόνια, λειτουργεί στο Πέραν της Κωνσταντινούπολης η μεγαλειώδης αυτή κοιτίδα ελληνικής παιδείας, σε ένα κτήριο χιλιάδων τετραγωνικών μέτρων, που δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από ένα παλάτι.
ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΠΡΩΤΟΠΟΡΟΙ
Το Ζάππειο θεωρείται σχολείο ισότιμο του Αρσακείου και σε αυτό φοιτούσαν μόνο κορίτσια έως το έτος 2000, όταν λόγω έλλειψης μαθητριών αναγκάστηκε να γίνει μικτό σχολείο. Για πρώτη φορά λειτούργησε το 1875 σε ενοικιαζόμενο παλαιό κτήριο και από το 1885 στεγάστηκε στο σημερινό ιδιόκτητο κτήριο κοντά στην Πλατεία Ταξίμ, δίπλα στον ναό της Αγίας Τριάδας. Ήταν ένα παλάτι εξοπλισμένο με εποπτικά μέσα και πιάνα από το Παρίσι, που ακόμα και σήμερα, σχεδόν ενάμισι αιώνα μετά, θα το ζήλευαν τα καλύτερα σχολεία του κόσμου. Αποτελεί ένα κόσμημα για την Πόλη και παραμένει μια ζωντανή απόδειξη του ελληνικού πολιτισμού και αρχιτεκτονικής. Η πρώτη διευθύντρια του Ζαππείου το 1875 ήταν η Καλλιόπη Κεχαγιά, που καταγόταν από την Προύσα και είχε διατελέσει ήδη διευθύντρια του Αρσακείου Αθηνών. Το 1879 το Ζάππειο έδωσε τις πρώτες έξι απόφοιτές του, μία εκ των οποί­ων, η Ευθαλία Αδάμ, πήρε υποτροφία και σπούδασε παιδαγωγικά στο Παρίσι. Αυτό για την εποχή του θεωρήθηκε αληθινή επανάσταση. Σε μια εποχή που οι γυναίκες δεν μορφώνονταν καν, οι μαθήτριες του Ζαππείου διέπρεπαν στις επιστήμες και αποτελούσαν την απόλυτη πρωτοπορία. Από τότε μέχρι τις μέρες μας το Ζάππειο κάνει

Πέμπτη 29 Νοεμβρίου 2018




 Ποιος φταίει για την κρίση ?

Όπως πάντα, καμιά ερώτηση  δεν έχει μια πειστική και μονοσήμαντη απάντηση. Πολλαπλές είναι οι δυνατές απαντήσεις και η βαρύτητα της κάθε μιας  δεν έχει για όλους τους ανθρώπους την ίδια αποτίμηση. Η αξιολόγηση που κάνει το κάθε άτομο σίγουρα έχει σχέση με τη θέση του στο χώρο της  παραγωγής και τα πολιτικά του πιστεύω. Οπωσδήποτε είναι και συνάρτηση της ικανότητάς του να διαπιστώνει και να  ερμηνεύει τα προβλήματα, που εμφανίζονται στην κοινωνία που ζει.

 Ένα όμως είναι σίγουρο και μη επιδεχόμενο αμφισβήτηση. Δεν μπορεί μονίμως κάποιος να ξοδεύει περισσότερα χρήματα απ’ αυτά που διαθέτει. Είναι φανερό ότι κάποια στιγμή τα χρέη θα τον πνίξουν και θα χάσει ολοσχερώς την αξιοπιστία  στο περιβάλλον του. Αυτό ακριβώς συνέβη στη χώρα μας. Τα χρέη, που εδώ και χρόνια συσσωρεύονταν,  έγιναν ο βρόχος που μας έπνιξε. Μέσα σε αυτήν την ατμόσφαιρα ασφυξίας ζει η μεγάλη πλειοψηφία του λαού μας  εδώ και χρόνια.

Πάντα στην Ελλάδα στους ετήσιους προϋπολογισμούς υπήρχε μια υστέρηση. Με   δυο τρεις παλαιότερες εξαιρέσεις, το πρόβλημα ήταν υπό σχετικό έλεγχο. Οι ισορροπίες χάλασαν τις τελευταίες δεκαετίες  όταν στην εξουσία ανέβηκε ο  Ανδρέας Παπανδρέου. Για δικούς του λόγους, που χρειάζονται μεγάλη ανάλυση και δεν αφορούν το αντικείμενο αυτού του άρθρου, σκόρπισε πολλά χρήματα σε πολλούς. Όχι μόνο τα σημαντικά ποσά που μπήκαν ως ενισχύσεις από την ΕΕ εκείνη την περίοδο, αλλά και τα επιπλέον δανεικά, που αντλήθηκαν με τα συνοδευτικά  επιτόκια, από τα ισχυρά διεθνή χρηματιστηριακά τραστ.  Η κίνησή του αυτή, από τον απλό ψηφοφόρο, ερμηνεύτηκε ως φιλολαϊκή πολιτική και χαιρετίστηκε απλόχερα από τα ΜΜΕ, μα πολύ λίγοι καταλάβαιναν εκείνη την περίοδο ότι αυτή η πολιτική, πέραν της πρόσκαιρης γοητείας της, άνοιγε την πόρτα στο αδιέξοδο που θα ερχόταν  στο μέλλον. Αυτό το λέω γνωρίζοντας ότι ακόμα και τώρα ένα σημαντικό κομμάτι της Ελληνικής κοινωνίας συνεχίζει να είναι ενθουσιασμένο με αυτό το είδος της πολιτικής, γιατί- πως να το κάνουμε- είναι δύσκολο κάποιος να υπερβεί το στενό ορίζοντα του πρόσκαιρου προσωπικού συμφέροντός του

Επιπροσθέτως, όταν φάνηκε προς το τέλος της δεκαετίας του 1990 ότι  χάνει την εξουσία, αλλάζει με τον ανεκδιήγητο Κουτσόγιωργα τον εκλογικό νόμο με τρόπο ώστε να υπάρξει σίγουρη ακυβερνησία. Πέρα και πάνω από τις συγκυριακές απόψεις και φανατισμούς της εποχής ένα είναι το σχόλιο που αποτυπώνεται από μόνο του :  Πλήρης απουσία πολιτικής ευθύνης και ενδιαφέροντος για την ομαλή πορεία της χώρας. Εκείνο που μόνο τον γεμίζει είναι να ακούει τις ιαχές των κοντόφθαλμων οπαδών του Τρεις απανωτές εκλογικές αναμετρήσεις -με ουσιαστική παράλυση του κράτους, με ανυπολόγιστη οικονομική κι όχι μόνο ζημιά- ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, επικεφαλής πλέον της συντηρητικής παράταξης, παρά το σεβαστό ποσοστό 47% στην τελευταία εκλογική αναμέτρηση, δεν κατορθώνει να πάρει την πλειοψηφία της Βουλής. Έτσι δεν είναι σε θέση να εφαρμόσει την τουλάχιστον διακηρυγμένη άποψή του για νοικοκύρεμα των δαπανών στη χώρα, άποψη που σηκώνει τις τρίχες όλων των τρωκτικών του δημόσιου κορβανά. Έτσι παίρνονται όλες οι αναγκαίες κι αποτελεσματικές πρωτοβουλίες για να μην περάσει αυτή η πολιτική. Αυτό δεν είναι και δύσκολο, αφού ποτέ κι ο ίδιος δεν έγινε  μ’ ευχαρίστηση δεκτός από τους παραδοσιακούς δεξιούς της παράταξης. Τον κυνηγούσε για τους δεξιούς ότι ήταν από την οικογένεια του Ελευθερίου Βενιζέλου, ενώ για τους δημοκρατικούς τον κυνηγούσε η εδραιωμένη από την παρατεταμένη προπαγάνδα άποψη ότι αποστάτησε και «πρόδωσε» την   αρχική του παράταξη.

Τρίτη 27 Νοεμβρίου 2018

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΤΡΙΤΟΥ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΠΑΤΡΩΝ

ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ Δ. ΛΥΡΑ - ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥ(ΠΟΥ ΥΠΗΡΕΤΗΣΕ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΣΥΝΤΑΞΙΟΔΟΤΗΘΕΙ ΣΤΟ ΤΡΙΤΟ ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΠΑΤΡΩΝ ΜΕ ΠΟΛΛΕΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΔΥΣΑΡΕΣΤΕΣ ΣΥΓΚΙΝΗΣΕΙΣ)
ΒΑΛΥΡΑ ΙΘΩΜΗΣ ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ ΤΚ 24002ΤΗΛ.2724071016

Στο σχολικό συγκρότημα ΒΟΥΔ, λειτουργούσαν τα συστεγαζόμενα σχολεία (δημοτικά, 5ο, 12ο 27ο), ( γυμνάσια 3ο, 7ο ) και (λύκεια, 30, 4ο, 7ο,και 8ο ) σε βάρδιες.Τα νέα κτίρια Βύρωνος-Γεωργίου Ολυμπίου λειτούργησαν  το 1972 και στέγασαν αντίστοιχα το 3ο, 4ο γυμνάσιο, 4ο, 8ο, λύκειο και 12ο, 27ο δημοτικό.
Το 1976 χωρίστηκε η Μέση εκπαίδευση σε τριετές γυμνάσιο και τριετές λύκειο και από το 1982 τα σχολεία, αρρένων-θηλέων έγιναν μικτά.
Πρώτη γυμνασιάρχης του τριετούς γυμνασίου ήταν η Σταυροπούλου Παναγιώτα και τελευταίος γυμνασιάρχης του εξαετούς γυμνασίου ο Χρίστος Βλάσσης
Το 3ο γυμνάσιο Πατρών ιδρύθηκε το 1922 ΦΕΚ 282( υπουργός παιδείας Γ. Σιώτης) και τα εγκαίνια έγιναν το  1933. Το κτίριο κατασκευάστηκε από την εταιρεία οδών και οδοστρωμάτων Κωνσταντόπουλος-Παντελάκης.
Το 1988 στη συνέχεια του κτιρίου της οδού Φωτήλα, έγινε επέκταση αιθουσών και τώρα στεγάζει το 7ο γυμνάσιο, νυχτερινό ΓΕΛ, και  ορισμένα τμήματα του τρίτου γυμνασίου.
Το κτίριο που στέγαζε τα δημοτικά 12ο, 27ο κατεδαφίστηκε το 2006 και το κτίριο που στέγαζε το τρίτο γυμνάσιο, κατεδαφίστηκε το 2009, λόγο του σεισμού 8-6-2008, προκαλώντας του ζημιές. Έτσι το 12ο δημοτικό και 3ο γυμνάσιο, από ιδιοκτήτες κτιρίων, έγιναν ενοικιαστές.
Από τον οδηγό Πατρών 1927-28 «Αετός Αξαίρετον», σελίδα 25 διαβάζουμε. Ήταν στην Παντοκράτωρος 1, με γυμνασιάρχη τον Ιωάννη Μπουσιώτη 1923-1940, Τα ίδια αναφέρει και ο οδηγός Πατρών 1930 Α έκδοση Κ. Καμπανόπουλου σελίδα 36-7. Από τον οδηγό Πατρών του Κώστα Γιακουμή ,το 1934, σελίδα 34, εγκαταστάθηκε στα νέα κτίρια Βουδ και Υψηλά Αλώνια, στην οδό βΎΡΩΝΟς ΚΑΙ Φωτήλα. Οι αμέσως επόμενοι γυμνασιάρχες μετά τον Μπουσιώτη είναι οι: Μπαδογιαννάκης 1940-48, Σκαλόπορτας,, 1948-57, Δελαπόρτας, Τσερετζούλιας και τελευταίος γυμνασιάρχης ήταν ο Βλάσσης Χρίστος.
Με τη δημιουργία των λυκείων του 3ου και 7ου στο Διακονιάρη και παλιά λαχαναγορά αντίστοιχα παρέμεινα τα γυμνάσια. Η διεύθυνση του 3ου γυμνασίου Πατρών προτίμησε το νέο κτίριο, και το 7ο γυμνάσιο παρέμεινε στο κτίριο του τρίτου. Έτσι από ιδιοκτήτης έγινε φιλοξενούμενος στο ίδιο του το κτίριο.
Οι διευθυντές στη διάρκεια της θητείας μου, στο τρίτο γυμνάσιο Πατρών ,από το 1978-2010 ήταν: Καλπούρου, Ζώης, Ασημακοπούλου, Σύγγελος, Συρράκου, Καρακατράνης, Πετρίδου και τώρα διευθυντής είναι ο μαθηματικός Κούλης Κώστας.

ΤΟ ΦΕΚ ΙΔΡΥΣΗΣ ΤΟΥ ΤΡΙΤΟΥ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΠΑΤΡΩΝ

                            ΘΕΜΕΛΙΩΣΗ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΛΥΟΜΕΝΩΝΤΡΙΤΟΥ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ
ΘΕΜΕΛΙΩΣΗ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΛΥΟΜΕΝΩΝ
                                             ΛΥΟΜΕΝΑ ΤΡΙΤΟΥ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ